Το ντέρμπι του Λευτέρη

Αν αυτό το ντέρμπι πρέπει να αποκτήσει ονοματεπώνυμο μάλλον θα φέρει αυτό του Λευτέρη Μποχωρίδη γιατί το δικό του αποτύπωμα είναι το πιο διακριτό. Η αλήθεια είναι ότι δρομολογήθηκε η δική του εξιλέωση, ίσως γιατί την είχε ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλον που πάτησε χθες στο παρκέ του Nick Galis Hall, κυρίως όμως γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξει το στομάχι του καθενός την «κρεβατομουρμούρα» και το μπινελίκι που άκουσε την περασμένη άνοιξη, όταν εξελίχθηκε σε μοιραίος παίκτης του Άρη από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, στο ίδιο παιχνίδι.

Η προσωπική εξιλέωσή του ήρθε στο κατάλληλο σημείο και μάζεψε πολλές γλώσσες. Αυτές που ξεθάρρεψαν στους τελευταίους μήνες, έχοντας λανθασμένα δεδομένα στην αξιολόγηση του παίκτη, με σαφέστατη πρόθεση ανθρωποφαγίας και αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι είναι διαφορετικό να παίζει κάποιος έχοντας δίπλα του ποιότητα. Ο Μποχωρίδης παραμένει ένας παίκτης δίχως ξεκάθαρη θέση, αλλά τι σημασία έχει το τελευταίο, όταν τελειώνει ένα ντέρμπι με 24 πόντους, επτά ριμπάουντ και ισάριθμες ασίστ;

Συνολικά, ο Άρης ενισχύθηκε μπροστά στα μάτια του κόσμου του κυρίως για την αυταπάρνηση του, αυτός ήταν ο οδηγός του αλλά και ο τρόπος κάλυψης όλων των χαρακτηριστικών μιας ανέτοιμης ομάδας. Στην πραγματικότητα πάτησε πάνω στην ποιότητα παικτών όπως οι Ντραγκίτσεβιτς, Γκετσεβίτσιους, για να κρύψει την έλλειψη συνοχής και τις αναπόφευκτες διακυμάνσεις στην απόδοσή του. Σαν αυτή των τελευταίων 120 δευτερολέπτων της κανονικής διάρκειας όπου η λειτουργία του θα πρέπει να διδάσκεται στα σεμινάρια και να στοιχειοθετεί το κεφάλαιο… «τι δεν πρέπει να κάνεις».

Το σπουδαιότερο κέρδος για την ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου είναι η αγορά χρόνου, αν και οι «σοφοί» του ελληνικού μπάσκετ υποβάλλουν τις ομάδες στη διαδικασία να δώσουν τρεις αγώνες μέσα σε μια εβδομάδα πριν καλά-καλά μάθει ο ένας τον άλλον. Προϊόντος του χρόνου θα φανεί αν θα καλύψει την αδυναμία στο κομμάτι της αθλητικότητας καθώς αυτό το έλλειμμα έχει να κάνει κυρίως με τα πρόσωπα και τα χαρακτηριστικά τους. Τα πολλά βαριά κορμιά στη φροντ λάιν είχαν σαν αποτέλεσμα τα 13 επιθετικά ριμπάουντ του ΠΑΟΚ, τη δυσκολία άμυνας στα… ψηλά, όπως και την αδυναμία διαχείρισης του αγώνα στη μεγαλύτερη διάρκεια του δευτέρου μέρους όπου άλλαξε ο ρυθμός κι έγινε πιο γρήγορος. Προσωπική εκτίμηση, με τους υπάρχοντες είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα καταφέρει.

Το πιο ανησυχητικό για τον Άρη ήταν ότι η αλλαγή ρυθμού έγινε υπό την παρουσία του Απόλλωνα Τσόχλα για τον ΠΑΟΚ καθώς ο Γκάρι Τάλτον δεν κατάφερε να ελέγξει τον πολύπειρο γκαρντ του Δικεφάλου και γενικώς εξελίχθηκε σε… χαρά της επίθεσης του ΠΑΟΚ. Πολύ έξυπνα, ο Κώστας Φλεβαράκης τον σημάδεψε στις επιθέσεις της ομάδας του.

Το ισχυρό πλεονέκτημα του Άρη ενόψει της συνέχειας είναι ότι έχει έναν αγώνα την εβδομάδα και στο ίδιο ακριβώς κεφάλαιο βρίσκεται ο προβληματισμός για τον ΠΑΟΚ. Είναι τουλάχιστον μεγάλο το ρίσκο της ευρωπαϊκής συμμετοχής και των δύο αγώνων την εβδομάδα. Με τα τωρινά δεδομένα, μοιάζει ακατανόητη η συγκεκριμένη απόφαση η οποία μάλιστα λήφθηκε σε μια εποχή όπου ακόμη και στον ίδιο τον ΠΑΟΚ είχαν αμφιβολία για το αύριο. Παρότι επίσης ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι αν ο Δικέφαλος δεν λάμβανε χρηματοδότηση τόσο από τον Κώστα Αμοιρίδη όσο και από τον Ιβάν Σαββίδη θα αντιμετώπιζε δυσκολίες ακόμη και στα αυτονόητα. Ήταν επίσης δεδομένο ότι ο αγωνιστικός προϋπολογισμός θα ήταν σχεδόν ο μισός σε σχέση με πέρυσι, παρόλ’ αυτά δηλώθηκε η συμμετοχή στην Ευρώπη.

Ο ΠΑΟΚ του Nick Galis Hall είναι τουλάχιστον αδύνατο να αντέξει τα δύο καρπούζια μέχρι τον Δεκέμβριο, εκτός κι αν ο Κώστας Φλεβαράκης εξελιχθεί και σε ταχυδακτυλουργός και διδάξει πράγματα που τουλάχιστον οι Νόουλς, Εγεκέζε δείχνουν να μην κατέχουν. Γιατί το ρόστερ του είναι ελλιπές και ανεξαρτήτως της εξαιρετικής εμφάνισης του Σμιθ στο δεύτερο ημίχρονο, η βάση για την επιστροφή στη διεκδίκηση της νίκης ήταν ο 37χρονος Βαγγέλης Μαργαρίτης και ο 36χρονος Απόλλωνας Τσόχλας. Θαυμάζω και τους δύο και τους «παραδέχομαι» τόσο ως αθλητές, κυρίως όμως ως προσωπικότητες, αλλά ο μεν οργανισμός του Μαργαρίτη δεν μπορεί να αντέξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο αγώνες την εβδομάδα, ο δε Τσόχλας ανέκαθεν ήταν ρολίστας.

Η εποχή δεν ενδείκνυται για συμπεράσματα, αλλά μια δήλωση του Κώστα Φλεβαράκη (πριν από τουλάχιστον 15 ημέρες) έδειξε πολύ ξεκάθαρα την αγωνιστική φιλοσοφία του ΠΑΟΚ. Γιατί είναι μια ομάδα η οποία θα βασιστεί στο ένστικτο των παικτών κι τα παιχνίδια… ακαταστασίας ταιριάζουν περισσότερο στα χαρακτηριστικά τους. Αυτό αφορά κυρίως τους Λιούις, Σμιθ. Ο Μπεστ είναι πιο κοντρολαρισμένος παίκτης και η εικόνα του στο ντέρμπι δεν είναι αντιπροσωπευτική της αξίας του.

ΥΓ: Δεν υπάρχει αμφιβολία για το φάουλ του Τσόχλα στην τελευταία φάση του αγώνα. Εκτιμώ ότι οι διαμαρτυρίες του ΠΑΟΚ έχουν να κάνουν περισσότερο με τον χρόνο που απέμενε για την ολοκλήρωση της παράτασης και όχι για την άμυνα του πολύπειρου πλέι μέικερ.