Το ματωμένο μας τσίρκο

Όλα τα Σαββατοκύριακα του χειμώνα ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο στη γειτονιά μου. Ένας φίλος που ειδικεύεται στο στοίχημα παρακολουθεί συστηματικά τα παράδοξα κούνια-μπέλα στις επιδόσεις συγκεκριμένων αγώνων, εντοπίζει χωρίς δυσκολία τα -κατά μέσο όρο δύο- στημένα ματς της Basket League, σφυρίζει κλέφτικα σε όλη τη συντροφιά και όλοι μαζί θησαυρίζουμε.

Έπειτα, τσουγκρίζουμε το ποτήρι στο όνομα των αρχών που κοιμούνται όρθιες και όσων (αθλητών, προπονητών, παραγόντων) γνωρίζουν αλλά σιωπούν. Με τα κέρδη θα πιάσουμε σπίτι στις Μπαχάμες. Και εμείς και αυτοί.

Οι πιο εύθικτοι μπασκετάνθρωποι πήραν το καπελάκι τους και εξαφανίστηκαν πριν λερώσουν τα χέρια τους, άλλοι χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν στρουθοκάμηλοι, ενώ θα υπάρχουν και κάποιοι που μετέχουν στο αλισβερίσι. Η μηχανή λειτουργεί με λάδι.

Μερικούς σχεδόν τους λυπάμαι. Τι κάνεις αν είσαι και λεγεωνάριος, όταν το αφεντικό σου λέει ότι δεν θα πληρωθείς αν δεν χάσει η ομάδα με περισσότερους από 15 πόντους; Πώς να αντισταθείς, εάν το παραπάνω τελεσίγραφο συνοδεύεται με απειλές;

Αφερίμ λοιπόν, γιασάν οι μάγκες και εις υγείαν των κορόιδων που πορεύονται με το σταυρό στο χέρι. Εζήτωσαν τους νικητές.

Πόλεις ολόκληρες εξαφανίστηκαν από τον χάρτη του μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, επειδή βούτηξαν ανυποψίαστες να κολυμπήσουν δίχως σωσίβιο και δίχως ρουσφέτι στο ναυαγοσωστικό σώμα.

Εάν υποβιβαστούν ο Άρης και ο ΠΑΟΚ για να επιπλεύσουν οι λεβέντες που στήνουν συστηματικά με σύστημα point shaving σχεδόν όλους τους αγώνες των δικών τους ομάδων, δεσμεύομαι δημόσια ότι θα τα γράψω όλα, έστω χωρίς αποδείξεις.

Και γαία πυρί μιχθήτω. Ας καούν τα κάρβουνα. Ή που θα πάρω βραβείο ή που θα δοθεί το όνομά μου σε βραβείο.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, βέβαια, δεν πρόκειται να γράψω τίποτε.

Γιατί να πάω εγώ στη φυλακή ως …κοινός συκοφάντης; Γιατί να βρω άσβερκους λεβέντες να με περιμένουν έξω από το σπίτι μου κάποιο βράδυ, σαν τον μακαρίτη τον Συρίγο;

Ε, όχι λοιπόν, θα βγάλω και εγώ τον σκασμό και θα αφήσω να συνεχιστεί ανενόχλητος ο χορός της διαφθοράς και της χειραγώγησης.

Ας μαχαιρωθεί κανένας νεότερος Δον Κιχώτης στη θέση μου. Ας τον σώσει κάποιος άλλος τον κόσμο. Εγώ σε λίγο θα πάρω σύνταξη. Λέμε τώρα.

Σάμπως οι λίγοι που όρθωσαν τα στήθη τους στο ποδόσφαιρο, τι κατάλαβαν και τι κατάφεραν;

Οι λαδιάρηδες βγήκαν λάδι και μας κουνάνε και το δάχτυλο, από το σπίτι τους ή και από ύπατα αξιώματα της κοινωνίας, όπου φυσικά δεν αναρριχήθηκαν μόνοι τους. Τους ανέδειξε ο ασυμβίβαστος λαός.

Οι κακοποιοί λυμαίνονται το άθλημα, οι ποδοσφαιρικοί αγώνες είναι σχεδόν όλοι πειραγμένοι -ιδίως στις μικρότερες κατηγορίες- και οι σταυροφόροι κατάντησαν δαχτυλοδεικτούμενοι, με διάφορες ετικέτες κολλημένες στο κούτελό τους: γραφικοί, αιθεροβάμονες, νούμερα, απλοί μαλάκες.

Αποσύρω, λοιπόν, την αρχική μου υπόσχεση και δεσμεύομαι για το ακριβώς αντίθετο. Δεν πρόκειται να γράψω το παραμικρό για κανέναν και για τίποτε.

Ακόμα και αν με καλέσει εισαγγελέας, αθλητικός ή μη, θα του πασάρω τα τηλέφωνα αυτών που μπαίνουν στα αποδυτήρια με ωτασπίδες, ώστε να μη τους καταλογίσει κανείς συμμετοχή στη συμπαιγνία.

Αλίμονο, όμως, η σιωπή είναι συνενοχή. Η παλιά Ελευθεροτυπία, δημοσίευε συχνά ένα ερώτημα, το οποίο απευθυνόταν στους πολυάριθμους μεγαλοσχήμονες «δεν είδα, δεν ξέρω» του σκανδάλου Κοσκωτά.

«Είστε συνένοχος ή βλαξ;»

Πιστέψτε με, δεν έχω συναντήσει ούτε έναν βλάκα στους κύκλους του ελληνικού μπάσκετ. Η σιωπή των αμνών δεν είναι τίποτε παραπάνω από συνενοχή.

Αφού δεν μιλάτε, εσείς που έχετε αποδείξεις και ισχυρή μαρτυρία, πάει να πει ότι σας αρέσει αυτή η κατάσταση. Ότι συμφωνείτε. Ότι προσυπογράφετε. Ότι πλουτίζετε.

Πάμε παρακάτω, λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτε να δείτε εδώ, προχωρήστε.

Όλα καλά στο κρατικοδίαιτο πρωτάθλημά μας. Υπέροχα, απίστευτα και εκπληκτικά, για να δανειστώ τη φρασεολογία των κωμικοτραγικών μεταδόσεων της κρατικής τηλεόρασης. Φαντασμαγορικά.

Στο κάτω κάτω, ουδείς αναμάρτητος. Aν υπάρχει τέτοιος, ας τοποθετήσει το πρώτο λιθάρι της κάθαρσης. Σιγά σιγά μωρέ, ένας ένας, μη σπρώχνεστε.

Άλλος στήνει αγώνες, άλλος αφήνει κιλοτάκια στον πάγκο, άλλος παραδίδει τα κλειδιά στους κάφρους, άλλος υποδαυλίζει τη βία, άλλος συναινεί με τη σιωπή του, άλλος στοχοποιεί δημοσιογράφους και όλοι μαζί συμμετέχουν σε ένα πλανόδιο τσίρκο, απολύτως αντάξιο με την καθημερινότητα της χώρας που το εμπνεύστηκε.

Ας μη ξεχνάμε, ότι ζούμε στον τόπο όπου η δολοφονία ενός ανθρώπου από χούλιγκανς περνάει στα ψιλά της ειδησεογραφίας και αποθεώνεται υπογείως από τον οπαδικό τύπο και από τα πρόβατα που τον διαβάζουν.

Δεν πα’ να πέθανε, ο μακαρίτης; Ένας ξένος λιγότερος. Τι δουλειά είχε με τα ιερά και με τα όσια των γηπέδων μας; Ας πρόσεχε και ας μη προκαλούσε. Μας θύμισε τις ξετσίπωτες που φοράνε μίνι και μετά τους φταίει ο βιαστής.

Άλλωστε δεν ήταν καν Έλληνας Μακεδών, οπότε η ζωή του μετράει λιγότερο. Αν ήταν και γύφτος Σκοπιανός, θα είχε φωταγωγήσει ο δήμαρχος την πόλη.

Σε ποια άλλη χώρα του «πολιτισμένου» κόσμου θα συνεχίζονταν κανονικά τα αιματοβαμμένα και ξεπουλημένα πρωταθλήματα αυτής της ασύλληπτης ξεφτίλας;

Άνοιξα τον υπολογιστή με σκοπό να γράψω πόσο ευχαριστήθηκα τους αγώνες ΑΕΚ-Παναθηναϊκού, ΠΑΟΚ-Άρη και Προμηθέα-Λάρισας, αλλά θυμήθηκα τα παραπάνω και είδα τα δάχτυλά μου να παίρνουν άλλον δρόμο, πάνω στο πληκτρολόγιο.

Ποιος άνθρωπος με τα σύγκαλά του κάθεται να δει τρία ματς ελληνικού πρωταθλήματος μέσα σε ένα διήμερο; Όταν έφτασαν τα μεσάνυχτα της Κυριακής, άρχισα να ανησυχώ για την ψυχική υγεία μου.

Γιατρέ, τα χάπια μου. Δεν αισθάνομαι καλά. Δεν θα αντέξω για πολύ. Λίγο ακόμα και θα καθίσω να δω και ποδόσφαιρο.

Η Ελλάδα έχει πια τον αθλητισμό που της αξίζει, αλλά μη την ενοχλείτε χρονιάρες μέρες, διότι είναι βυθισμένη στην κατάνυξη και στα πατερημά.

Την Τετάρτη γιορτάζει τη γέννηση του θεανθρώπου και προσεύχεται, την Πέμπτη μοιράζει χριστοπαναγίες στον δρόμο, την Παρασκευή εύχεται ειρήνη και αγάπη, το Σάββατο παίζει τα στημένα στο στοίχημα χασκογελώντας πονηρά, την Κυριακή παιανίζει για τη μάνα που γαμιότανε και ξεσκιζότανε, τη Δευτέρα βουτάει στα παγωμένα νερά για να πιάσει τον σταυρό.

Και την Τρίτη, κάθε Τρίτη του έτους, απαιτεί να πνιγούν στα ίδια νερά πρόσφυγες και μετανάστες, μη τυχόν της αλλοιώσουν τον άσπιλο και αμόλυντο μπολιτιζμό.

Καλή χρονιά σε όλους και καλή φώτιση. Που δεν το πολυβλέπω, αλλά οι ευχές είναι τζάμπα. Και βάζω και στοίχημα.