Τίποτε περισσότερο από μια καλή αρχή

Bwin - Η δράση όλων των σπορ, τώρα πιο αληθινή από ποτέ! |21+

Στους τελευταίους δύο αγώνες ο Άρης εμφάνισε σημεία ζωής. Δεν έχει φτάσει ακόμη σε επίπεδο να ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει αγωνιστική μετάλλαξη γιατί είναι επισφαλές το κριτήριο των δύο αγώνων, έστω κι αν οι αριθμοί εντυπωσιάζουν. Γιατί μια φύσει επιθετική ομάδα υποχρέωσε τους αντιπάλους της σε πολύ χαμηλό σκορ έπειτα από τριάντα αγωνιστικά λεπτά. Ο μεν Ηρακλής σημείωσε 41 και η δε Λάρισα 46.

Το βασικό (αγωνιστικό) πρόβλημα του Άρη ήταν ότι σχεδόν κανείς δεν έβαζε εαυτόν κάτω από την ομπρέλα της ομάδας κι αυτό φαινόταν σε πολύ απλά πράγματα τα οποία όμως δεν αποτυπώνονται στη στατιστική. Γιατί η στατιστική δεν δείχνει το επίπεδο της ατομικής άμυνας ή τον βαθμό αυταπάρνησης ενός αθλητή στο ένας εναντίον ενός, καθώς εκεί βρισκόταν η ρίζα του κακού. Τα 18 κλεψίματα σε δύο αγώνες, προφανώς, είναι καλός οιωνός και δείχνει ότι (έστω με καθυστέρηση) αντιλήφθηκαν όλοι ότι στο ελληνικό Πρωτάθλημα και παρά τον (σε επίπεδο… βιασμού των βασικών αρχών του αθλήματος) εκσυγχρονισμό του μπάσκετ, η άμυνα πάντα θα έχει πρωτεύοντα ρόλο.

Η ομάδα που δεχόταν περί των 90 πόντων κατά μέσο όρο και η άμυνά της θύμιζε κέντρο διερχομένων, χαμήλωσε τον μέσο όρο της στους 67.5 κι αυτή η βελτίωση ουσιαστικά αγγίζει τα όρια της μετάλλαξης. Αυτό ερμηνεύεται μέσα από την αντίδραση των περιφερειακών παικτών. Για παράδειγμα, η στατιστική του αγώνα με τη Λάρισα δεν δείχνει ότι η πρώτη γραμμή άμυνας (σ. σ. Φλιώνης, Μόρις, Μπράουν, Μποχωρίδης, Γκετσεβίτσιους) παρέσυρε την αντίστοιχη δεύτερη. Διότι, όταν η άμυνα των περιφερειακών παικτών είναι ανύπαρκτη κι αυτό το στοιχείο συνδυάζεται με την έλλειψη αθλητικότητας των ψηλών, τότε είναι πολύ φυσικό να εκτοξευτεί και το παθητικό μιας ομάδας.

Ωστόσο, ο Άρης έπαιξε μπροστά σ’ ένα παθιασμένο κοινό και παραμένει, ως ερωτηματικό, η αντίδρασή του μακριά από το Παλέ. Γιατί ο πραγματικός χαρακτήρας των ομάδων φαίνεται μακριά από το... σπίτι, εκεί θα φανεί αν απέκτησε προσωπικότητα. Βέβαια, το Παλέ αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα των ελληνικών γηπέδων. Είναι κυριολεκτικά τρομερό αυτό που συμβαίνει. Μια ομάδα η οποία (εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα) κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, η οποία λεηλατήθηκε από διοικητικούς παράγοντες με συνέπεια να εξελιχθεί σε μαρτύριο και μόνο η παρακολούθηση ενός αγώνα, παραμένει η πιο εμπορική του Πρωταθλήματος μαζεύοντας (έτσι για πλάκα) 4.000-4.500 κόσμο. Είναι το μοναδικό γήπεδο στην Ελλάδα το οποίο θα γεμίσει ακόμη και σε μη εμπορικά παιχνίδια.

Για να επιστρέψουμε στο αγωνιστικό, ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας θα αναδειχθεί στον εκτός έδρας αγώνα με τον Ιωνικό γιατί εκεί θα πρέπει να αποδείξει ότι μπήκε στη σωστή κατεύθυνση. Αντιλαμβάνεται και ο υπογράφων ότι είναι εξευτελιστικό για τον Άρη να τίθεται προς συζήτηση η αγωνιστική επιβίωση της ομάδας, αλλά ένα εξίσου σοβαρό πρόβλημα στον σύλλογο είναι η άρνηση συμβιβασμού με την πραγματικότητα. Ο Άρης παίζει για την παραμονή του, προσπαθεί στις… καθυστερήσεις να αποφύγει την ολοκληρωτική καταστροφή και προς αυτήν την κατεύθυνση, η αξία του συγκεκριμένου εκτός έδρας αγώνα είναι αντίστοιχη ενός σπουδαίου ευρωπαϊκού του παρελθόντος.

Κλείνοντας, από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι βρέθηκε η φόρμουλα συμβιβασμού με τον Μάικλ Τζένκινς κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για τη άρση της ποινής απαγόρευσης μεταγραφών. Αν υπάρχει η δυνατότητα καταβολής των δόσεων στους πιστωτές και της ταυτόχρονης πληρωμής των υπαρχόντων παικτών, έχει καλώς. Αν όμως τεθεί ζήτημα επιλογής, η λογική λέει ότι προτεραιότητα (πρέπει να) έχουν αυτοί που μοχθούν για την ομάδα γιατί πάνω σ’ αυτούς θα στηριχθείς για να πετύχεις (έστω τον αυτονόητο) στόχο σου.