Η ραγισμένη καρδιά μου!

Build A Bet στο Μάντσεστερ Γ. - Μάντσεστερ Σ.. Ένας αγώνας – πολλές αγορές – ένα στοίχημα. |21+

O Ιαν Βουγιούκας τον οποίο παρεμπιπτόντως τρολάρει συχνά ο Ρικ Πιτίνο (πότε για το ψωμί, πότε για τοκρασί, πότε για τα πούρα και πότε για το λίπος του) διεκτραγώδησε την Πέμπτη το βράδυ τη φάση που διάγει ο Παναθηναϊκός με πολύ εμφατικό τρόπο…

Δεν ξέρω, λέει, ποιο είναι το φάρμακο για την αρρώστια μας...

Γιατί να το ξέρει ο Βουγιούκας; Ελόγου του είναι μπασκετμπολίστας και όχι γιατρός ή φαρμακοποιός, ώστε να καταπολεμήσει τον ιό που έχει ανιχνευθεί και κατακαίει τα σωθικά της ομάδας του…

Ασφαλώς ο Παναθηναϊκός νοσεί, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία και μένει να φανεί ποιου είδους therapy θα ακολουθηθεί: χρησιμοποιώ επίτηδες την αγγλική έκφραση λόγω της πρώτης κίνησης που πραγματοποιήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση.

Το «group therapy» της Παρασκευής!

Τέτοια «group therapy» συνηθίζονται στον αθλητισμό, όταν κάτι δεν πάει καλά και τα μέλη μιας ομάδας αισθάνονται την ανάγκη να κλειστούν μαζί στα αποδυτήρια για να εκτιμήσουν μια κατάσταση και να προσπαθήσουν από κοινού να βρουν μια βιώσιμη λύση.

Αυτή τη μέθοδο επέβαλε την Παρασκευή ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, καθόσον ταιριάζει κιόλας με το αντικείμενο (όχι της αθλητικής/διοικητικής/παραγοντικής, αλλά) της επαγγελματικής ιδιότητας του.

Φαρμακοβιομήχανος είναι ο άνθρωπος!

Δεν ξέρω βεβαίως εάν στις προθήκες ή στις αποθήκες της ΒΙΑΝΕΞ υπάρχει αυτό το φάρμακο που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός για να ιαθεί και να σώσει την παρτίδα των play offs με την δεδηλωμένη (από τον Πιτίνο) προσδοκία να την κερδίσει σε βάθος χρόνου στην… Κολωνία!

Δεν το γράφω στην τύχη αυτό, ούτε εν είδει τρολαρίσματος, αλλά απλώς αναπαράγω το σύνθημα που είχε δώσει ο ίδιος ο Πιτίνο προς τα μέλη της ομάδας σε εκείνο το βιντεοσκοπημένο μήνυμα το οποίο τους απηύθυνε το βράδυ της 22ας του περασμένου Νοεμβρίου πριν από τον αγώνα με την Μπάγερν και προβλήθηκε μέσα στα αποδυτήρια του Audi Dome του Μονάχου…

Σαράντα οκτώ ώρες νωρίτερα είχε ανακοινωθεί η επιστροφή του στον πάγκο του Παναθηναϊκού και για να ανορθώσει το φρόνημα των παικτών τους είπε «μπορούμε να προκριθούμε στο Final 4 και μάλιστα να κάνουμε ζημιά στην Κολωνία»!

Τρεισήμισι μήνες αργότερα ο Παναθηναϊκός κουβαλάει στην καμπούρα του τέσσερις μαζεμένες ήττες (συμπεριλαμβανομένης της αιχμαλωσίας από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και έξι στα τελευταία επτά ματς, βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού και έχει μπροστά του μια αποστολή αυτοκτονίας στην ασιατική πλευρά της Πόλης…

Τα κάθε λογής «group therapy», όποιος κι αν τα συγκαλεί, δεν εξασφαλίζουν εκ προοιμίου την ίαση και την έξοδο από την κρίση. Δείχνουν ωστόσο ότι ο οργανισμός δεν πάσχει από αναισθησία και προσπαθεί να αναζωογονήσει τα νεκρωμένα κύτταρα του…

Το τι ειπώθηκε μέσα από τις κλειστές πόρτες το ξέρουν μονάχα όσοι βρέθηκαν εκεί και μένει να φανεί τις επόμενες μέρες εάν και κατά πόσο η πρωτοβουλία του ιδιοκτήτη της ομάδας θα αφυπνίσει τις συνειδήσεις…

Εδώ να επισημάνω κάτι: μολονότι η μη δημοσιοποίηση εκείνων τα οποία διημείφθησαν στη συνάντηση δεν δίνει τροφή στα ΜΜΕ και στον κόσμο, εντούτοις (όπως λέει συχνά και ο Ιτούδης στον οποίο αρέσει αυτός ο αντιθετικός σύνδεσμος) η omertà που επιβλήθηκε δεν είναι άσχημη ιδέα…

Ο καθείς και η ευθύνη του…

Εδώ επίσης μπαίνουν στο κάδρο και οι στίχοι από ένα τραγούδι του Γιάννη Πουλόπουλου που ταιριάζουν γάντι στην υπόθεση…

«Οσα λένε οι άντρες μεταξύ τους, λόγια σοβαρά, λόγια αληθινά»…

Εδώ επίσης κολλάει κάτι που είχε πει ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ και κύριος συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της χώρας…

Να στεκόμαστε, λέει, μαζί, διότι αλλιώς θα μας κρεμάσουν χώρια!

Είναι ορατό (και) δια γυμνού οφθαλμού πως στη δεδομένη χρονικά στιγμή το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ξεπερνάει κατά πολύ την αμυντική ανημποριά, την αστοχία στα τρίποντα και τα τοιαύτα: ξεφεύγει από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, δεν είναι μονάχα αγωνιστικό, αλλά και ψυχολογικό και πνευματικό και δεν συμμαζεύεται!

Κάποιος ουδέτερος παρατηρητής μου επισήμανε χθες ότι από τη γλώσσα του σώματος και τη συμπεριφορά των παικτών, φαίνεται ότι κάτι τρέχει και στα πέριξ, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις και τη χημεία τους, αλλά αυτό το ξέρουν οι ίδιοι και ο Πιτίνο…

Παρεμπιπτόντως ο ίδιος ο Hall Of Famer προπονητής είχε πει κάποτε πως «η καλύτερη χημεία σε μια ομάδα είναι αυτή στην οποία η αγάπη συναντά την πειθαρχία»…

Στον Ρικ δεν αρέσει αυτή η ομάδα. Δεν του αρέσει επίσης και δεν τον κάνει χαρούμενο, ούτε ο τρόπος με τον οποίο παίζει, κάτι το οποίο έχει διακηρύξει δημοσίως πολλές φορές…

Στην προσπάθεια του να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται χθες το βράδυ ανέβασε στο Twitter ένα μήνυμα με το οποίο επιχειρεί να δώσει τον τόνο της συνέχειας: «Οι προπονητές, οι παίκτες, ο ιδιοκτήτης, όλοι αισθάνονται χάλια απογοητεύοντας τους οπαδούς μας στον τελευταίο αγώνα. Κοουτσάρω ένα υπέροχο γκρουπ παικτών που πραγματικά ενδιαφέρονται! Θα πέθαινα μαζί τους! Πάμε για το επόμενο ματς! Go PAO»!

Το επόμενο ματς βεβαίως δεν είναι το σημερινό στο Παλαιό Φάληρο με τον Ιωνικό Νικαίας, αλλά εκείνο της Παρασκευής με τη Φενέρμπαχτσε που τηρουμένων των αναλογιών, επέχει θέση… Δευτέρας Παρουσίας!

The coaches, players, owner all feel awful letting our fans down last game. I’m coaching a wonderful group that truly cares. I’ll take them to my grave. On to the next game. Go PAO!

— Rick Pitino (@RealPitino) March 7, 2020

Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Πιτίνο που κι ελόγου του τελεί υπό καθεστώς πίεσης και δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την άθλια εικόνα. Δεν ξέρω επίσης πώς σκοπεύει να διαχειριστεί τη σοβαρή κρίση που σοβεί και τα… υπαρξιακά προβλήματα του Παναθηναϊκού, ώστε να μεταμορφώσει το ασχημόπαπο σε κύκνο και να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή της Redeem Team…

Ο λεγάμενος έχει τη στόφα του μαχητή και του νικητή, δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που το βάζουν κάτω στην πρώτη (ή εν προκειμένω στην τέταρτη απανωτή) αναποδιά και δεν είναι του χαρακτήρα του να τα βροντήξει και να γυρίσει στο σπίτι του.

Το έκανε πάντως αυτό μια φορά πριν από 19 χρόνια και δυο μήνες…

Το ημερολόγιο έδειχνε Σάββατο, 6 Ιανουαρίου του 2001, όταν οι Σέλτικς γνώριζαν μια βαριά ήττα (την 22η σε 34 ματς εκείνης της σεζόν) με 112-86 από τους Χιτ στο Μαϊάμι και με το που έληξε εκείνος ο αγώνας πήραν τον δρόμο της επιστροφής στη Βοστώνη…

Ο Ρικ παραιτήθηκε μέσα στα αποδυτήρια, συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια. «Να ξέρετε πως ραγίζει η καρδιά μου, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή» είπε και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Εκ των υστέρων αποκάλυψε ότι κλείστηκε στο σπίτι του στο Μαϊάμι επιδιώκοντας ένα μοναχικό «soul searching»: μια ενδοσκόπηση για να επιδιορθώσει τον χαλασμένο ψυχισμό του…

Τότε οι αντιδράσεις στα πέριξ ποίκιλλαν: ο Πολ Πιρς έβαζε τα κλάματα, ο Αντουάν Γουόκερ πανηγύριζε, η μετοχή των Σέλτικς ανέβαινε κατά 11.3% και ο Πιτίνο παράταγε το μυθικό δεκαετές συμβόλαιο των 50.000.000 δολαρίων που του είχαν στρώσει στα πόδια του οι Κέλτες για να εγκαταλείψει το Κεντάκι...

Τώρα η καρδιά του ραγίζει και πάλι με την εικόνα και τα αποτελέσματα του Παναθηναϊκού και καλείται να επιβεβαιώσει το παρατσούκλι που του έχουν κολλήσει οι συμπατριώτες του: «Inverter», πάει να πει αναστροφέας καταστάσεων...

Συν τοις άλλοις ο ίδιος κοκορεύεται ότι σε όλη του την καριέρα έπρεπε να ανεβαίνει βουνά, άρα γνωρίζει τους κινδύνους, τη συνταγή και τον εξοπλισμό που είναι απαραίτητος για τέτοιες ορειβασίες...

Ο ίδιος είναι επίσης εκείνος που λάνσαρε (στο βιβλίο του «Success is a choice») την αποφθεγματική ρήση «Η ήττα είναι σαν το λίπασμα, διότι ναι μεν βρομάει, αλλά κάνει καλό»...

Τούτου δοθέντος, οι τέσσερις μαζεμένες ήττες (προσδοκά ότι) μπορούν να του δώσουν μπόλικο λίπασμα για να το ρίξει, μπας και ξαναδεί τα φυτά του κήπου του να ανθίζουν...