Ποια διακοπή; Στον «αέρα» και το επόμενο πρωτάθλημα!

Το έγραψα και στο προηγούμενο blog σχετικά με το ΝΒΑ και τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι επιτελείς του, ώστε να καταλήξουν σε ένα βιώσιμο πλάνο για την ολοκλήρωση της εφετινής σεζόν και φυσικά να προβλέψουν τις ζημιές της τρέχουσας αλλά και της επόμενης αγωνιστικής χρονιάς. Δυστυχώς, δεν μπορώ να μην το επαναλάβω και μάλιστα εις τη νιοστή, σε ένα κείμενο που αναφέρεται στην ελληνική μπασκετική πραγματικότητα…

Με όλα αυτά που ζούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε εδώ και τρεις εβδομάδες, με τα κρούσματα του κορονοϊού να αγγίζουν – παγκοσμίως – το ένα εκατομμύριο και τα θύματα να ανέρχονται σε 50.000 συνανθρώπους μας (τους τελευταίους πέντε μήνες), είναι το λιγότερο άκομψο να μιλάμε για μπάσκετ. Όμως λίγο η αγάπη μας για τον αθλητισμό και λίγο η ανάγκη εκτόνωσης γύρω από τα σπορ, μας βάζει στην λογική της αναζήτησης και της ανάλυσης για το τι ξημερώνει η επόμενη μέρα της πανδημίας στο ελληνικό μπάσκετ.

Να αρχίσουμε από τα δεδομένα, που δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης. Το εφετινό πρωτάθλημα έχει ουσιαστικά τελειώσει (το αποφάσισαν ομόφωνα και οι 14 ομάδες πριν από 10 μέρες) και εκτός απροόπτου θα μείνει στην ιστορία ως το μοναδικό που δεν θα έχει πρωταθλητή.

Τα βήματα που απομένουν για την επικύρωση της απόφασης, αφορούν στην υπουργική απόφαση για την πρόωρη λήξη του για λόγους ανωτέρας βίας και εν συνεχεία στην νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέψει στην διοργανώτρια αρχή να τροποποιήσει την προκήρυξη του πρωταθλήματος και να λάβει απόφαση για την τελικής κατάταξη χωρίς την τέλεση των playoffs.

Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα μπέρδεμα ή αν θέλετε μία ασυμφωνία. Για ευνόητους λόγους, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης που βάσει της βαθμολογίας καταλαμβάνουν τις δύο τελευταίες θέσεις που οδηγούν στην Α2 Κατηγορία, έχουν ταχθεί αναφανδόν προς την λύση ενός πρωταθλήματος που θα κριθεί ως μη γενόμενο! Που δεν θα έχει δηλαδή πρωταθλητή και το οποίο θα αρχίσει του χρόνου από την αρχή, με τις ίδιες ομάδες…

Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως – για την οποία δεν εγείρονται σοβαρές διαφωνίες, αρκεί του χρόνου το πρωτάθλημα να μην διεξαχθεί με 16 ομάδες – θα πρέπει και η ΕΟΚ να πράξει το ίδιο και για τις εθνικές κατηγορίες, δηλαδή να μην προβιβαστεί κανένας σύλλογος από την Α2 (εν προκειμένω), την Β’ και την Γ’ Εθνική.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι το σενάριο αυτό θα προχωρήσει, οι ομάδες θα τα βρουν με τους παίκτες (ΠΣΑΚ) και τους προπονητές (ΣΕΠΚ) όσον αφορά τις αποδοχές της σεζόν που θα ολοκληρωθεί (αυτός ήταν και ο λόγος της σημερινής τηλεδιάσκεψης) και θα ασχοληθούμε τον σχεδιασμό της επόμενης, αφήνοντας πίσω μας όλες τις εκκρεμότητες της πρωτόγνωρης χρονιάς που διανύουμε.

Για τι πρωτάθλημα να μιλήσουμε;

Επειδή κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να μιλάμε σοβαρά, πρέπει να κάτσουμε να αναλογιστούμε για ποιο πρωτάθλημα μπορούμε να μιλάμε όσον αφορά στη νέα σεζόν. Με ποια κριτήρια από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και με πόσες ομάδες να μπορούν να τα εκπληρώσουν; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αυτομάτως εγείρει ένα ακόμη πολύ πιο σοβαρό:

Πόσες από τις 14 ομάδες μπορούν να χρηματοδοτήσουν την συμμετοχή τους στη νέα χρονιά, όταν, εκτός του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του Προμηθέα, του Κολοσσού, άντε και του Περιστερίου, η ύπαρξη όλων των όλων των υπολοίπων εξαρτάται από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, την κεντρική χορηγία και φυσικά τα εισιτήρια που πουλάνε;

Να σας πω εγώ; Σχεδόν καμία, αν ισχύσουν τα κριτήρια της Ε.Ε.Α.! Ο Άρης και ο ΠΑΟΚ είναι «βουτηγμένοι» στα χρέη. Ο Πανιώνιος και ο Ιωνικός έχουν ήδη σοβαρά προβλήματα (με χρέη ο πρώτος και με ελλιπή οικονομικό φάκελο ο δεύτερος). Ο Ήφαιστος Λήμνου βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης (όχι για οικονομικούς λόγους), ενώ ο Ηρακλής, η Λάρισα, το Λαύριο και το Ρέθυμνο στηρίζονται σε επιχειρηματίες, που δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν σε κίνδυνο τις περιουσίες τους, επειδή σώνει και καλά οι ομάδες του πρέπει να συμμετάσχουν στην Α1 Κατηγορία.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Γιαννακόπουλος, ο Αγγελόπουλος, ο Λιόλιος, ο Χατζηλαζάρου και το δίδυμο Κότση-Πολέμη, θα μπουν στην λογική της «χασούρας» για να περισώσουν το μπασκετικό γόητρο των ομάδων τους, σε μία εποχή που η ελληνική αγορά ίσα-ίσα που θα κινείται και η οικονομία μας θα έχει υποστεί ένα τεράστιο πλήγμα (αν όχι το μεγαλύτερο)…

Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, με σοβαρή την πιθανότητα οι Αμερικανοί παίκτες να έχουν εγκλωβιστεί στην χώρα τους (αν όχι, με μίνιμουμ 50% μείωση στα προσφερόμενα συμβόλαια, όσοι έρθουν θα είναι από το τελευταίο ράφι), με τα έσοδα από την κρατική τηλεόραση (δεν μιλάμε για ιδιωτικό κανάλι) να είναι υποδιπλάσια από τα πενιχρά της εφετινής σεζόν, τα μέχρι τώρα δεδομένα της επόμενης σεζόν, παραπέμπουν σε βομβαρδισμένο τοπίο, γύρω από το οποίο δεν μπορεί να οργανωθεί κανένα πρωτάθλημα…

Η λύση ενός restart που θα αφορά σε μία κλειστής λίγκα με αυστηρές προϋποθέσεις, νέες δομές και πλαίσιο λειτουργίας και φυσικά με πολύ λιγότερες ομάδες (από 8-12), συμπεριλαμβανομένου απαραίτητα και του Ολυμπιακού, φαντάζει ως η μοναδική βιώσιμη λύση. Ουσιαστικά μιλάμε για την διάλυση του του, εδώ και 30 χρόνια, ίδιου κι απαράλλακτου ΕΣΑΚΕ και την επανίδρυση της λίγκας σε νέα σύγχρονη βάση. Όχι μόνο για την περίσταση, αλλά και για το καλό του μπάσκετ. Άλλωστε, προς ολικό restart δεν οδηγούμαστε σαν κοινωνία;

Υγ.1: Πολλά θα κριθούν από την ντιρεκτίβα που θα στείλει η ΔΟΕ όσον αφορά την διεξαγωγή των εκλογών στις εθνικές ομοσπονδίες των αθλημάτων και φυσικά σε συνδυασμό με την πολιτική βούληση στο εκάστοτε κράτος.

Υγ.2: Σε περίπτωση που ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης επιμείνει στην διεξαγωγή των εκλογών στο τελευταίο 4μηνο του 2020, τότε είναι πιθανό να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για μία ολοκληρωτική αναδόμηση.

Υγ.3: Αν οι αρχαιρεσίες στην ΕΟΚ θα μετατεθούν για το φθινόπωρο του 2021, τότε η επόμενη σεζόν προβλέπεται εξαιρετικά δυσοίωνη…