Ο Γιαννακόπουλος έδειξε το πρόβλημα

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ως ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού μπορεί να χαρακτηριστεί συνεπής ως το κομμάτι συνέχειας του λόγου του καθώς δεν έκανε τίποτε περισσότερο από τo να επισημοποιήσει όλων όσων είχε προαναγγείλει το περασμένο καλοκαίρι. Τότε χτύπησε το πρώτο καμπανάκι, αλλά ο θόρυβος δεν ήταν το ίδιο εκκωφαντικός μ’ αυτόν που προκάλεσε η χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Αντικειμενικά, έκανε δύο πράγματα. Έθεσε τις προϋποθέσεις παραμονής και συνέχισης της επένδυσης του, (για πρώτη φορά όμως) περιέγραψε τους λόγους της αποχώρησης του βάζοντας παράλληλα και τιμή πώλησης της εταιρίας. Ωστόσο, το ζουμί της όλης υπόθεσης δεν βρίσκεται στην καθεαυτή απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου όσο στους λόγους αυτής.

Ακόμη και τα μεγάλα πορτοφόλια κάποια στιγμή κλείνουν κι αυτό συνέβη στην περίπτωσή του. Κατά δήλωσή του, στην τελευταία οκταετία έβαλε ποσό άνω των 60 εκατομμυρίων ευρώ και με την απλή μαθηματική πράξη της διαίρεσης καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι ετησίως έβαζε 7.5 εκατ. ευρώ. Δεν είναι και λίγα, πολλώ δε μάλλον όταν δεν συνδυάζονται με αγωνιστική επιτυχία στην Euroleague.

Η προϋπόθεση παραμονής του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είναι η ολοκλήρωση του σχεδίου ανάπλασης στον Βοτανικό με τη ταυτόχρονη δημιουργία του μεγαλύτερου αθλητικού κέντρου στην Ελλάδα. Είναι το σχέδιο πνοής για το μέλλον του Παναθηναϊκού το οποίο (όπως είπε) σκοντάφτει στην απροθυμία της Κυβέρνησης και στα ήξεις αφήξεις του Γιάννη Αλαφούζου. Προσωπικά, δεν κατέχω το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού ούτως ώστε να εκφέρω άποψη, εντούτοις αξίζει να σταθεί κανείς σ’ αυτή τη βασική προϋπόθεση. Γιατί επιβεβαιώνει ότι ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης αλλά και ανάπτυξης ενός συλλόγου είναι μέσα από τις υποδομές. Και στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, ο κ. Γιαννακόπουλος δεν αναφέρθηκε απλά στις αθλητικές εγκαταστάσεις αλλά και στην ανέγερση ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου το οποίο θα αξιοποιεί ο σύλλογος. Δηλαδή, στη δημιουργία μιας σταθερής πηγής εσόδων.

Το πρόβλημα του Γιαννακόπουλου είναι πρόβλημα όλης της (αθλητικής) Ελλάδας. Μοναδική ομάδα που λειτουργεί σε ευρωπαϊκά επίπεδο στον τομέα του marketing και της εξασφάλισης σοβαρών εσόδων από τον εμπορικό τομέα είναι μόνο η ΠΑΕ Ολυμπιακός, δίχως όμως να έχει το αθλητικό και εμπορικό κέντρο το οποίο ονειρεύονται στον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο προϋπολογισμός των «ερυθρόλευκων» δείχνει να μην είναι στα επίπεδα που ήταν πριν από περίπου δέκα χρόνια, πράγμα φυσιολογικό λόγω και της οικονομικής κρίσης.

Το μοντέλο του βαθύπλουτου επιχειρηματία ο οποίος θα βάζει λεφτά έχει εξαντληθεί. Πιο τρανό παράδειγμα από την περίπτωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ δεν υφίσταται γιατί μπλέχθηκε και το Financial Fairplay με συνέπεια να θέλει ο ιδιοκτήτης να βάλει χρήματα αλλά να μην μπορεί λόγω των ισχυρών κανόνων. Στην ΠΑΕ ΑΕΚ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης κατάλαβε νωρίτερα την εξέλιξη των πραγμάτων κι έδωσε βάση στην ανέγερση του νέου γηπέδου με κάθε αγωνιστικό κόστος. Αν αυτό συνδυαστεί με τη δημιουργία χώρων εμπορικής χρήσης, αυτομάτως θα δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης του τμήματος.

Συγκριτικά με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ έχει πολύ σοβαρά μειονεκτήματα. Στο ποδόσφαιρο, μια καλή πορεία στο EuropaLeague εξασφαλίζει έσοδα άνω των 10 εκατ. ευρώ, ενώ το ποσό είναι τριπλάσιο σε περίπτωση που πρόκειται για το Champions League. Αντιθέτως, στο μπάσκετ δεν υπάρχει τρόπος απόσβεσης της επένδυσης. Ακόμη και οι ομάδες που κατακτούν την Euroleague μπαίνουν… βαθιά μέσα. Επί τούτου, η περίπτωση της Ρεάλ Μαδρίτης το 2018 στοιχειοθετεί το πιο ασφαλές παράδειγμα. Το συνολικό όφελος της από την κατάκτηση του τροπαίου, του αριθμού των νικών και των bonus πρόκρισης στις επόμενες φάσεις της διοργάνωσης ήταν περί των 4 εκατ. ευρώ. Κάθε άλλο παρά απόσβεση της επένδυσης είχε κάνει και ο Ολυμπιακός το 2013, όταν το bonus κατάκτησης της Euroleague ήταν 250.000 ευρώ. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι στο ποδόσφαιρο, αν κατακτήσει μια ομάδα ευρωπαϊκό τίτλο βάζει στα ταμεία της ένα ποσό το οποίο διασφαλίζει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης. Στο μπάσκετ, γίνεται καταμέτρηση της χασούρας.

Για να καταλήξω στον συλλογισμό μου, ΚΑΕ Άρης και ΚΑΕ ΠΑΟΚ βρίσκονται σε διαδικασία αναζήτησης ιδιοκτήτη. Κανείς, μα κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για την απόκτηση προβληματικών εταιριών οι οποίοι κουβαλούν ένα σωρό χρέη και παράλληλα δεν έχουν δημιουργήσει σταθερές πηγές εσόδων. Γι’ αυτόν τον λόγο, ίσως, στον Άρη έχουν εστιάσει στο ζήτημα παραχώρησης του Αλεξανδρείου. Γι’ αυτόν τον λόγο προχώρησαν σε διαδοχικές συναντήσεις με στελέχη της Κυβέρνησης. Αντιλήφθηκαν ότι, αν υπάρχει μία πιθανότητα εμπλοκής «επενδυτή», αυτός δεν θα πρέπει να δει μόνο τα 4+ εκατομμύρια χρέη, αλλά και σταθερά έσοδα τα οποία θα τον βάλουν σε σκέψεις ενασχόλησης, για να μην επαναληφθεί αυτό που έγινε με την οικογένεια Μπούμπουρα. Αφού ενημερώθηκε για τα χρέη, στη συνέχεια ρώτησε για τα σταθερά έσοδα κι εκτός των μεμονωμένων εισιτηρίων και των καρτών διαρκείας, κανείς δεν του είπε κάτι παραπάνω.