Το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης: Από το ζενίθ στο ναδίρ. (Μέρος 3o)

• Ο ΤΕΛΗΣ ΖΟΥΡΝΑΤΣΙΔΗΣ – τον οποίο οφείλω να ευχαριστήσω για την βοήθεια και τις κατευθύνσεις που μου προσέφερε με ένα τρόπο εγκάρδιο ώστε να ολοκληρωθεί το εγχείρημα- διετέλεσε μάνατζερ στη ΚΑΕ ΠΑΟΚ για περισσότερους από 500 αγώνες (για την ακρίβεια 513) , και προπονητής των μικρότερων τμημάτων , η δε άποψη του διαφέρει απ’ όσες προηγήθηκαν.
• Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΝΑΝΙΑΔΗΣ με την σειρά του καταθέτει μια παρεμφερή άποψη
• Ο εκπρόσωπος της νεώτερης γενιάς ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΛΑΡΙΝΟΣ απαντά όπως τον χαρακτηρίζει άλλωστε , χωρίς περιστροφές!
• Ακόμα πιο λιτός και περιεκτικός ο παλιός άσος του Ηρακλή ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΛΙΔΗΣ

Η Superleague επέστρεψε με κορυφαίες αποδόσεις και ειδικά στοιχήματα

Πριν την δημοσιοποίηση των απαντήσεων της έρευνα , επιτρέψτε μου ένα μικρό εισαγωγικό ένεκα του γεγονότος.

Την έρευνα την αφιερώνω στη μνήμη του Γιάννη Πολίτη ως ελάχιστος φόρος τιμής για την προσφορά του στο άθλημα!

Με την δική του τοποθέτηση ξεκινά αυτό το κείμενο και στην συνέχεια της έρευνας οι δικές του ερμηνείες θα δημοσιεύονται πρώτες. Κάτι λίγο από μεριάς μου για ένα ΑΝΘΡΩΠΟ γεμάτο από καλοσύνη , πνεύμα και ευθυμία!

Η πρώτη ερώτηση που τέθηκε σε όσους συμμετείχαν στην έρευνα ήταν αν ο νόμος που επέτρεπε σε όσους συμπλήρωναν το 18ο έτος της ηλικίας τους να υπογράφουν επαγγελματικό συμβόλαιο , λειτούργησε θετικά για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης ή αρνητικά με την έννοια ότι έδινε την δυνατότητα σε ισχυρότερους οικονομικά συλλόγους να μεταγράψουν στο δυναμικό τους τα ταλέντα της περιφέρειας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Θεωρώ ο νόμος αυτός είναι θετικός, διότι δίνεται η δυνατότητα στα νέα παιδιά να ξεκινήσουν την επαγγελματική τους καριέρα με το που ενηλικιωθούν. Στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια δεν γίνονταν σωστή αξιοποίηση των νέων παιδιών. Οι ομάδες δεν έφτιαχναν πλάνο πάνω τους και δεν τα δούλευαν για να το πούμε απλά (γεγονός βέβαια που τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης τείνει να αλλάζει σταδιακά η νοοτροπία μας).

Από την άλλη ούτε παραχωρούσαν τα παιδιά σε κάποια ομάδα μικρότερης κατηγορίας για να πάρουν χρόνο συμμετοχής, επομένως τώρα θα πρέπει να πληρώσουν για να τα έχουν στο ρόστερ. Οπότε θα υπάρχει η πίεση (έστω και οικονομική) είτε να τα αξιοποιήσουν είτε να τα παραχωρήσουν σε μικρότερη ομάδα για να παίρνουν χρόνο συμμετοχής.

Το γεγονός που δεν αντέδρασαν οι ομάδες τις Θεσσαλονίκης δεν μπορώ να το γνωρίζω, ενδεχόμενος τα ατελείωτα οικονομικά/διοικητικά προβλήματα να μην δίνουν την ευκαιρία για να ασχοληθούν παραπάνω με το θέμα.

Να συμπληρώσω, πως οι ομάδες που είναι οικονομικά πιο αδύναμες (που δυστυχώς τέτοιες ομάδες είναι αυτές του Βορρά) ίσως να μην ωφεληθούν από την παραπάνω διαδικασία, αλλά το θέμα είναι η βελτίωση του αθλήματος, η οποία μπορεί να έρθει μονάχα με την συνεχή ανάδειξη των νέων παιχτών. Ο παραπάνω νόμος θέτει αυτό το θέμα».

Ο ΤΕΛΗΣ ΖΟΥΡΝΑΤΣΙΔΗΣ – τον οποίο οφείλω να ευχαριστήσω για την βοήθεια και τις κατευθύνσεις που μου προσέφερε με ένα τρόπο εγκάρδιο ώστε να ολοκληρωθεί το εγχείρημα- διετέλεσε μάνατζερ στη ΚΑΕ ΠΑΟΚ για περισσότερους από 500 αγώνες (για την ακρίβεια 513) , και προπονητής των μικρότερων τμημάτων , η δε άποψη του διαφέρει απ’ όσες προηγήθηκαν.

«Θεωρώ ότι ο νόμος αυτός «σταμάτησε» τρόπον τινά την δυνατότητα ανάδειξης νέων παικτών. Δεν έδινε πλέον κίνητρο στις ομάδες να αναδείξουν ταλέντα. Και εξηγούμαι. Έχεις ένα αθλητή στο σύλλογο από μικρή ηλικία, στις ακαδημίες, στα παιδικά ,μετά ακολουθεί στα εφηβικά , το εκπαιδεύεις , το εξελίσσεις, στην κυριολεξία το μεγαλώνεις μπασκετικά και όταν ενηλικιώνεται έρχεται ο μάνατζερ με μια προσφορά από ένα άλλον σύλλογο για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, συνήθως μεγαλύτερη από την αντικειμενική αξία του παίκτη. Και έτσι χάνεις τον παίκτη.

Του τάζουν την πρώτη χρονιά λιγότερα λεφτά, περισσότερα πάντως απ’ αυτά που έχει την δυνατότητα να δώσει ο σύλλογος που μέχρι τώρα αγωνιζόταν, την δεύτερη ακόμα περισσότερα, την τρίτη και την τέταρτη του δίνουν τον ουρανό με τα άστρα αλλά με οψιόν της ομάδας.

Το παιδί αλλά και οι γονείς –αφού κι αυτοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην καριέρα του-«τσιμπάνε» από το συνολικό ποσό με αποτέλεσμα να ενδίδουν στον πειρασμό.

Έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις , δεν θέλω για ευνόητους λόγους να αναφέρω , ονόματα, αλλά τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά τελικά δεν είχαν την εξέλιξη που θα μπορούσαν να έχουν , ούτε καρπώθηκαν στο σύνολο το ποσό του συμβολαίου. Δεν έπαιξαν μπάσκετ , γιατί ο χρόνος συμμετοχής ήταν λίγος , δεν εξελίχθηκαν και έτσι μοιραία έκατσαν πάνω στα συμβόλαια περιμένοντας την …επόμενη μέρα!

Ας είμαστε ρεαλιστές αφού μιλάμε για επαγγελματικό αθλητισμό αλλά από την άλλη καλό είναι να βλέπουμε συγχρόνως και τις δυνατότητες προόδου ενός νεαρού αθλητή αλλά και το συμφέρον του συλλόγου.

Γιατί από αυτόν τον αθλητή που τον μεγάλωσε ο σύλλογος και τον έφτασε σε ένα επίπεδο , επειδή είναι επαγγελματικός ο σύλλογος , δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ.

Αντίθετα ένα ταλέντο που θα μεταγραφεί από ερασιτεχνικό σωματείο , από τις ακαδημίες του, το σωματείο θα πάρει λεφτά!!!

Άρα γιατί να κάτσω να ασχοληθώ με τις ακαδημίες θα σου πεί ο άλλος και μέχρι ενός σημείου θα έχει δίκιο. Επαγγελματικός σύλλογος είμαι , δίχως άλλο κοιτάζω το κέρδος , γιατί να ξοδεύω στις ακαδημίες όταν τα έξοδα μου δεν θα έχουν αντίκρισμα. Και έτσι δυστυχώς φτάσαμε να έχουμε υποδομές χωρίς αγωνιστικό αντίκρισμα , μόνο για την συνδρομή!

Ο νόμος θα έπρεπε να προβλέψει και να προστατέψει τον ρόλο των ακαδημιών. Να δίνει κίνητρο στους συλλόγους να αναπτύξουν τις υποδομές τους. Θα μπορούσαν να θεσπίσουν ένα μέτρο που θα έδινε την δυνατότητα στην ομάδα του νεαρού αθλητή να τον κρατήσει προσφέροντας του επαγγελματικό συμβόλαιο, μέχρι πχ το 22 ή 23 έτος της ηλικίας του. Δεν είναι χαζοί οι Αμερικανοί που μέσω του Κολλεγιακού Πρωταθλήματος , βάζουν τα παιδιά στον επαγγελματισμό , μετά τα 22τους χρόνια. Κατ’ αυτό τον τρόπο και τα ίδια προστατεύουν ώστε να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα και από την άλλη τους δίνουν την δυνατότητα να παίξουν , να έχουν χρόνο συμμετοχής ώστε να εξελιχθούν! Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να είχε γίνει και εδώ»!!!

Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΝΑΝΙΑΔΗΣ με την σειρά του καταθέτει μια παρεμφερή άποψη

«Με βάση τη νομοθεσία και τα συνταγματικά δικαιώματα των αθλητών , δεν μπορεί ένας αθλητής μετα το 18ο έτος της ηλικίας του να συνεχίσει σε ένα επαγγελματικό σωματείο ΚΑΕ, παρά μόνο αν υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Θα έπρεπε όμως να υπάρχει αποζημίωση που θα καταβάλλεται από το ένα σωματείο στο άλλο ώστε τα ασθενέστερα οικονομικά σωματεία να ενισχυθούν προκειμένου να μειωθεί το χάσμα μεταξύ τους.

Πιθανόν θα μπορούσε να συμφωνηθεί μεταξύ πάντα των σωματείων η μετάβαση των αθλητών σε μεγαλύτερο σωματείο να επιτρέπεται σε μεγαλύτερη ηλικία ώστε να παίρνουν εμπειρίες στις μικρότερες ομάδες ώστε να ωφελούνται κι αυτές αγωνιστικά. Οι ομάδες της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να αντιδράσουν , δεν το έπραξαν , πιθανός επειδή δεν είχαν την ικανότητα να προβλέψουν τα επερχόμενα! Παρ’ όλα αυτά , θα άξιζε ο ΕΣΑΚΕ, δηλαδή τα σωματεία, να επανεξετάσουν το συγκεκριμένο θέμα με γνώμονα τη μείωση του οικονομικού χάσματος μεταξύ των σωματείων και κυρίως την οικονομική ενίσχυση των μικρών . Εξ’ άλλου , με τον τρόπο αυτό, προτρέπεις τα σωματεία να ασχοληθούν με τις υποδομές τους και την παραγωγή παικτών.

Ο εκπρόσωπος της νεώτερης γενιάς ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΛΑΡΙΝΟΣ απαντά όπως τον χαρακτηρίζει άλλωστε , χωρίς περιστροφές!

«Καταρχήν εάν είναι κάτι καλό για το ελληνικό μπάσκετ είναι καλό για όλους εάν κακό τότε πάλι για όλους άρα δεν αφορά μόνο της ομάδες της πόλης μας. Ο νόμος που δίνει τη δυνατότητα σε παίχτες με συμπληρωμένο το 18ο έτος της ηλικίας τους να υπογράφουν επαγγελματικό συμβόλαιο είναι προς την σωστή κατεύθυνση τής ελευθερίας βούλησης των παικτών. Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι ομάδες της Θεσσαλονίκης αντιδρώντας, είναι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε οι αθλητές να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά ότι είναι η καλύτερη επιλογή για την καριέρα τους και να επιλέγουν τις ομάδες της πόλης. Σ’ αυτό τον τομέα όφειλαν και οφείλουν να εστιάσουν»!

Ακόμα πιο λιτός και περιεκτικός ο παλιός άσος του Ηρακλή ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΛΙΔΗΣ

«Πιστεύω ότι αθλητές που έχουν συμπληρώσει το 18 χρόνο της ηλικίας τους και εφόσον το μπασκετικό τους επίπεδο θα ήταν αξιόλογο ακόμη και αν ο Ελληνικός νόμος δεν το επέτρεπε θα τους οδηγούσαν οι managers τους σε καποια άλλη χώρα του εξωτερικού που το συμβόλαιο που θα υπέγραφαν θα δημιουργούσε μια βάση για υψηλότερες αποδοχές στο μέλλον».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…