Το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης: Από ζενίθ στο ναδίρ! (Μέρος 5ο)

Μαντεύεις το φρουτάκι και σε περιμένει μια έκπληξη* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

-Οι κυριότερες αιτίες που οδήγησαν τις ομάδες της Θεσσαλονίκης στο περιθώριο και πως εξηγείται το γεγονός ομάδες με δυναμική και ιστορία να μην έχουν καταφέρει τόσα χρόνια να προσελκύσουν σοβαρούς επενδυτές;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«Καταρχάς σπουδαιότερη όλων των αιτιών , η έλλειψη πλάνου! Δεν δουλεύουμε και δεν έχουμε υπομονή. Η έλευση ενός σοβαρού επενδυτή έρχεται μετά. Οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τις ομάδες, περιμένουν τον επενδυτή σαν μεσσία να έρθει να τους σώσει!!!

Δυστυχώς, δεν πάει έτσι. Είναι λάθος, μεγάλο λάθος, αυτή η λογική! Ο επενδυτής μπορεί να μην έρθει ποτέ, όπως και έγινε!!! Εμείς τι κάνουμε όμως;

Ξέρετε το μπάσκετ είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας έξω. Δείτε τι γίνεται έξω. Οι περισσότεροι περιμένουν τη λύση να κατέβει από τον ουρανό. Η λύση δεν είναι ένα ώριμο φρούτο όπου έρχεται η ώρα του και πέφτει.

Έρχεται σιγά σιγά, με πολύ δουλειά, υπομονή και συνεχώς αξιολόγηση των λαθών (γιατί λάθη θα γίνουν! Είναι φυσικό, λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που δεν κάνει τίποτα).

Συνοψίζοντας, πιστεύω πως οι ομάδες της Θεσσαλονίκης, εδώ και χρόνια, έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Αναπολούν το παρελθόν και για το παρόν γίνονται ελάχιστα. Περιμένουν τον Μεσσία για να τις αναστήσει! Δεν είναι έτσι. Αν έχουν επίγνωση, όλοι όσοι απαρτίζουν τις ομάδες τι σημαίνει το μπάσκετ στη πόλη, να κάτσουν κάτω να δημιουργήσουν πλάνο με βασικό άξονα τα νέα παιδιά της πόλης. Ταλέντο υπάρχει. Μόνο έτσι θα φανεί το μέλλον.

Όσο για τους επενδυτές η απάντηση παραμένει η ίδια όσο και αν φαίνεται παράξενο! Η έλλειψη πλάνου! Όταν δεν υπάρχει πλάνο, δεν υπάρχει υγεία.

Ο επενδυτής θέλει να δει πλάνο για να ενδιαφερθεί. Ποιος θα επενδύσει σε κάτι άρρωστο;

Παρ’ όλ’ αυτά ζούμε στην Ελλάδα με τα πολλά οικονομικά προβλήματα που χρόνο με το χρόνο διογκώνονται και ως εκ τούτου η λογική του να περιμένουμε τον επενδυτή μοιάζει το λιγότερο αφελής!

Χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να σηκώσουμε τα μανίκια, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να δουλέψουμε! Να δουλέψουμε σκληρά με υπομονή! Όπως είπα και πριν ταλέντο υπάρχει. Και στους παίχτες και στους προπονητές.»

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΑΜΟΣ βετεράνος άσσος του Ηρακλή ζητά πρώτα οι ομάδες να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες τους με το παρελθόν, ώστε να μπορούν να κοιτάξουν μπροστά!

«Τα τεράστια οικονομικά ανοίγματα ένεκα κακής και τυχοδιωκτικής διαχειριστικής αντίληψης των διοικήσεων στις δεκαετίες των μεγάλων επιτυχιών. Στις δεκαετίες του ΄80 και 90 ΄με αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση. Δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για το μέλλον των συλλόγων παρά μόνο για το παρόν! Όσο το παρόν τους εξασφάλιζε επιτυχίες προχωρούσαν!

Όταν πέρασαν οι ένδοξες μέρες πέρα από τις επιτυχίες και τις διακρίσεις έμεινα και τα χρέη! Οι διοικήσεις που ακολούθησαν εφάρμοσαν λίγο -πολύ το μοντέλο των προηγούμενων.

Αντί να εξορθολογήσουν τους προϋπολογισμούς τους , δίνοντας βαρύτητα στην τακτοποίηση των χρεών, μεγάλωσαν το άνοιγμα γιατί πίστευαν ότι μόνο ρίχνοντας κι άλλα λεφτά θα καταφέρουν να ανταγωνιστούν τις ομάδες της Αθήνας και όλα αυτό για να αποφύγουν την δυσφορία των οπαδών τους που είχαν καλομάθει ή για να είμαι ειλικρινής τους είχαν καλομάθει!!! Απέφυγαν να απεμπλακούν από τις παράλογες απαιτήσεις των οργανωμένων οπαδών και να συγκρουστούν με τον παραλογισμό της άμεσης απαίτησης ουτοπικών αγωνιστικών στόχων!

Απέφυγαν τον ειλικρινή διάλογο με τον κόσμο με στόχο την κατανόηση των δυσμενών δεδομένων και την ανάγκη αλλαγής προτεραιοτήτων ώστε να εξυγιανθεί και να επιβιώσει ο σύλλογος έστω και με κόστος απαιτούμενης αγωνιστικής υποχώρησης!

Με αυτή τη νοοτροπία και λογική οι ομάδες οδηγήθηκαν στο αδιέξοδο εξαιτίας ,των δυσβάστακτων χρεών, που χρονιά με χρονιά μεγάλωναν, της απουσίας λελογισμένης επενδυτικής προοπτικής και φυσικά εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ανέκυψε τα τελευταία χρόνια.

Όπως καταλαβαίνετε είναι σχεδόν αδύνατον σε ένα ζοφερό περιβάλλον με τα χρέη να σε κυκλώνουν και την κρίση να σε πιέζει ασφυκτικά να βρεθεί επενδυτής που θα σε βγάλει από το αδιέξοδο»!

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ πρωταγωνιστής στη πρώτη περίοδο της Αυτοκρατορίας του Άρη έχει πολλά να πει και να καταθέσει:

«Όταν χτίζεται ένα λαμπερό παλάτι χωρίς τα σωστά θεμέλια, είναι απολύτως σαφές ότι τα ρήγματα θα εμφανιστούν στο οικοδόμημα, μόλις η λάμψη αρχίζει να ξεθωριάζει και όταν εμφανιστούν και τα προβλήματα, ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Είμαστε μια χώρα που μας αρέσει να κάνουμε κριτική εκ του ασφαλούς και καταλήγουμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι!

Θα μιλήσω μόνο για τον ΑΡΗ, που γνωρίζω τα πράγματα από μέσα και ακόμη και τώρα προσπαθώ με την παρουσία μου, όπως και άλλων παλαιμάχων - πρωταθλητών να στηρίξουμε μέχρι εκεί που μας επιτρέπεται την ομάδα

Από τα χρόνια της Αυτοκρατορίας ακόμη, σε τηλεοπτικές μου συνεντεύξεις, που μου ζητούσαν να αναλύσω την υπάρχουσα κατάσταση και να προτείνουμε λύσεις!

Ο ΑΡΗΣ από εποχής Καμπάνη, Απόστολου Γεωργιάδη (μεγάλοι παράγοντες), στερείται σύγχρονης διοικητικής επάρκειας και κατ’ επέκτας και οι υπόλοιποι σύλλογοι!

Σίγουρα οι πρόεδροι που διοικήσανε, αγαπούσαν την ομάδα, βάλανε πολλά χρήματα στην ομάδα, δεν είχαν όμως την γνώση του αντικειμένου!

Αυτό βόλευε και εξυπηρετούσε την όλη κατάσταση, τότε που η ομάδα προσπαθούσε να κατακτήσει έναν Ευρωπαϊκό τίτλο, στο κύπελλο Πρωταθλητριών, αλλά απέτυχε σε 3 final four!

Πέτυχε πολλά, έκανε το μπαμ στην Ευρώπη, πάντα όμως κάτι μας έλειπε!

Αποτύχαμε για τη συνέχεια, στη διαχείριση της όποιας επιτυχίας είχαμε σαν ομάδα για μια δεκαετία!

Δεν υπήρχε η τεχνογνωσία, στη διοικητική και τεχνική συγκρότηση της ομάδας!

Και αφού το χρήμα τελείωνε, καθένας κοίταζε το μέλλον της ομάδας από το δικό του πρίσμα ( να μην θιγούν τα συμφέροντά του ).

Έτσι ξεκίνησε η αποδόμηση της ομάδας!

Στο βιβλίο του Μητρούδη,λέει αρκετές αλήθειες σχετικά με την πτωτική πορεία!

Πιστεύω ότι κανείς, δεν είναι αναντικατάστατος!

Δεν ετοιμαζόμασταν όμως ποτέ για μια διάδοχη κατάσταση, σε τεχνοκρατική διοίκηση, σε προπονητές, σε παίκτες!

Και ξαφνικά, ο Βασιλιάς ήταν γυμνός!

Η δημιουργία του super 3, με την διοίκησή του τότε, έπαιρνε θέση, απειλούσε και είχε γνώση επί παντός επιστητού!

Οι φίλαθλοι επιβάλλουν τη γνώμη τους!

Διακριτοί ρόλοι, δεν υπήρχαν και καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του!

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και Τώρα και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει!

Γίνανε οικονομικά εγκλήματα, τα οποία πληρώνουμε μέχρι τώρα και δεν μπορεί ακόμη να πλησιάσει άνθρωπος!

Χρέη απίστευτα, οι ορκωτοί λογιστές ξεκίνησαν να κάνουν έλεγχο και ξαφνικά σταμάτησαν!

Δεν αφήνανε ποτέ να μπει στη διοίκηση άνθρωπος, που θα ανακάτευε τις οικονομικές ατασθαλίες!

Άλλος λίγο, άλλος πολύ, κατέστρεφε την ομάδα, στο όνομα της Αρειανοσύνης! Υπάρχει Αρειανόμετρο!

Επειδή έβγαινα στα ραδιόφωνα και στα κανάλια και στιγμάτιζα ότι θεωρούσα λάθος ή αστοχία, ήμουν ανεπιθύμητος από τους διοικούντες!

Θεμιτό να κάνεις λάθος, όταν δουλεύεις, οι ευθύνες όμως όταν διοικείς τέτοιο καράβι είναι βαριές!

Τελευταία φορά, προσπάθησα να στηρίξω τον Παναγιώτη τον Γιαννάκη, του εξήγησα και συμφωνήσαμε να μπει Πρόεδρος και ηγέτης ο Γκάλης, ούτως ώστε να βρεθεί πιο εύκολα επενδυτής, ο Νίκος δεν ήθελε για τους δικούς του λόγους! Απολύτως σεβαστό!

Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, με την επαναδραστηριοποίηση των 2 θρύλων, να αναστηθεί η Αυτοκρατορία»!

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΞΑΚΗΣ διατελεί χρόνια στις υποδομές του Άρη και μέλος του προπονητικού επιτελείου στην Εθνική ομάδα Νέων! Ο πιο «αδικημένος» γκαρντ στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος με λακωνικό τρόπο απαντά στα ερωτήματα:

«Υπάρχει μια πυραμίδα λαθών . Στη κορυφή της βρίσκεται η κακοδιαχείριση που έχει να κάνει κυρίως με το οικονομικό κομμάτι αλλά αγγίζει και την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού. Ακολουθεί η διοικητική στελέχωση από ανθρώπους που πλήρωναν για να μάθουν και τελικά δεν έμαθαν παρόλο που …έπαθαν!

Η διοικητική στελέχωση με τεχνοκράτες που αγνοούσαν τον χαρακτήρα του αθλήματος ή απλώς τον γνώριζαν επιδερμικά μοιραία οδήγησε σε λανθασμένους προσανατολισμούς των ομάδων, σε λανθασμένους στόχους!

Όταν δεν ξέρεις πώς να τραβήξεις μπροστά κοιτάς συνέχεια πίσω. Έτσι συνέβη και με τις ομάδες! Ζούσαν και επιβίωναν με την αναφορά στο ένδοξο παρελθόν καλλιεργώντας έναν ανέξοδο μεγαλοϊδεατισμό χωρίς αντίκρισμα φυσικά!

Χωρίς όραμα και προγραμματισμό οι ομάδες , δηλαδή , χωρίς βλέμμα στο μέλλον, στελεχωμένες από παράγοντες με ελλιπή γνώση στον τομέα ανάπτυξης του αθλήματος , ήταν λογικό και επόμενο να μείνουμε πίσω από τις ομάδες της Αθήνας που είχαν τουλάχιστον λεφτά να αγοράσουν την γνώση , την κατάρτιση και την εμπειρία!

Όσο για τον επενδυτή έχει να κάνει τόσο με το πρόσωπο , όσο και με τον τρόπο προσέγγισης. Αν τον προσεγγίσεις με πρόγραμμα, με σοβαρότητα και δεν τον πνίξεις με «πρέπει» και με «θέλω» ζητώντας η ομάδα σε διάστημα τριών –τεσσάρων χρόνων να έχει κατακτήσει τα πάντα , υπάρχει περίπτωση να βρεθεί ενδιαφερόμενος.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ψάχνεις κορόιδο και στις μέρες μας σπανίζουν τα κορόιδα, και οι επιτήδειοι γύρω από την ομάδα ψάχνουν τρόπο να βγάλουν λεφτά»!

Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΚΙΟΥΣΗΣ και σ’ αυτή την δέσμη ερωτημάτων αποδεικνύεται ασταμάτητος!!!

«Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης που για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης άρχισε να διαφαίνεται ακόμη πιο νωρίς ,είναι σίγουρο πως εάν δεν έχεις πολύ σοβαρές και στέρεες βάσεις στον οικονομικό τομέα και στον οργανωτικό τομέα θα διαλυθείς.

Έτσι τα χρόνια κατά τα οποία οι ομάδες της Θεσσαλονίκης μεσουρανούσαν και ηγεμονεύανε δεν έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να αποκτήσουν αυτές τις βάσεις και όταν η κρίση έφτασε στην χώρα μας ήταν αυτές οι οποίες αντιμετώπισαν τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Όταν είχαν την ευκαιρία δεν διαχειρίστηκα σωστά την επιτυχία τους. Δεν οργανώσανε τον οικονομικό τομέα αναπτύσσοντας τομείς όπως το marketing και το management, ούτε τον αγωνιστικό τομέα αναπτύσσοντας τις υποδομές και την διαχείριση ταλέντων τα οποία θα προέρχονταν από τις ίδιες και είτε θα εντάσσονταν στο αγωνιστικό τους τμήμα είτε θα αποφέρανε έσοδα σε αυτές..

Όλα γινότανε πρόχειρα και στο πόδι με μοναδικό γνώμονα το «σήμερα» και όχι το «αύριο». Κανένας σχεδιασμός και καμία μελέτη που να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της τα οικονομικά και τα αγωνιστικά δεδομένα και τις μελλοντικές ανάγκες της ομάδας. Κανένας ορθολογισμός σε σχέση με την οριοθέτηση αγωνιστικών στόχων και οικονομικών υποχρεώσεων στόχων σε συνάρτηση με τις δυνατότητες.

Ερασιτέχνες παράγοντες που διαχειρίστηκαν με προχειρότητα όλα τα παραπάνω έχοντας το «αλάθητο»…. Το φυσικό αποτέλεσμα όλων αυτών να διευρύνεται όλο και περισσότερο το πρόβλημα και να βυθίζονται σε ακόμη πιο βαθειά κρίση οι ομάδες της Θεσσαλονίκης.

Πάμε τώρα στο ζήτημα με τους επενδυτές!

Πιστεύω πως σε μια οικονομία που βρίσκεται σε κρίση , έτσι κι αλλιώς τομείς όπως ο αθλητισμός δεν μπορούν να προσελκύσουν επενδυτές. Όταν μια οικονομία δοκιμάζεται οικονομικά, δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως ένας τομέας της όπως ο αθλητισμός θα προσελκύει επενδυτές και θα βρίσκεται σε άνθηση.

Πως είναι δυνατόν να περιμένουμε και να ελπίζουμε πως σε μια περίοδο που δεν γίνονται επενδύσεις, υπάρχει τεράστια ανεργία, δεν υπάρχει οικονομική στήριξη από τις τράπεζες στον παραγωγικό τομέα της χώρας, στον αθλητισμό θα υπάρξουν επενδύσεις?

Σε έναν τομέα που ούτως ή άλλως δεν είχε ποτέ πραγματικούς επενδυτές. Επειδή επενδυτής δεν είναι αυτός που βοηθάει οικονομικά μια ομάδα επειδή το αγαπάει. Αυτός είναι χορηγός. Επενδυτής δεν είναι αυτός που δίνει χρήματα σε μια ομάδα προκειμένου να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα για να κάνει άλλου τύπου δουλειές …. με το κράτος ή με τον οποιοδήποτε άλλον.

Αυτός την στιγμή που θα κρίνει κατάλληλη θα πάρει το καπελάκι του και θα αφήσει την ομάδα σε σημείο διάλυσης. Πιστεύω πως δεν είναι ανάγκη να αναφέρω παραδείγματα. Όλοι έχουμε στο μυαλό μας πάμπολλες τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι λοιπόν είναι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατον για κάποιον που θέλει να επενδύσει να μπει σε κάποιον τομέα και που δεν παράγει κέρδος αλλά και που το λειτουργικό του πλαίσιο δεν του επιτρέπει να ξέρει τι μέλλει γενέσθαι την επαύριον.

Από το 2000 ακόμη, όταν ήμουν στον Ηρακλή, έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω βιώνοντας ήδη την έναρξη μιας κρίσης στο μπάσκετ και διαβλέποντας αυτό το οποίο ερχόταν, προσπαθήσαμε να κάνουμε μια πρόταση παρουσιάζοντας ένα μοντέλο ομάδας που:

• θα είχε αγωνιστική βιωσιμότητα και επιτυχία

• θα κινούνταν σε οικονομικά δεδομένα που δεν θα δημιουργούσαν χρέη αλλά κέρδος κι έτσι θα ήταν ελκυστικά και για επενδυτές και για χορηγούς

• θα ήταν ελκυστικό για τους φιλάθλους (εν δυνάμει πελάτες του επενδυτή) και έτσι θα γέμιζε το γήπεδο κάτι που επίσης ήταν ελκυστικό για τον επενδυτή επειδή με τις κατάλληλες κινήσεις θα είχε κάποιο κέρδος.

Ωστόσο και εκείνο το μοντέλο δεν μπόρεσε ούτε να προχωρήσει αλλά ούτε καν να δημιουργήσει μια βάση συζήτησης. Δείχναμε το δάσος και σχεδόν όλοι έβλεπαν το δάχτυλο. Επαναλαμβάνω είναι δύσκολο να λύσεις το πρόβλημα με επί μέρους κινήσεις σε ένα γενικότερο προβληματικό περιβάλλον…