Είσαι… γελαδερός;
Eίχε τα ζητήματα του μικρός ο Γιώργος Βόβορας και φαντάζομαι πως εκτός από το σχολείο θα κακοπέρασε και στο στρατό!
Εάν όχι πάντοτε, σίγουρα τις περισσότερες φορές ο προπονητής του Παναθηναϊκού είναι χαμογελαστός: εξ απαλών ονύχων ήταν τέτοιος και μάλιστα σήμερα αποκάλυψε ότι «στο σχολείο είχα έναν δάσκαλο που μου έλεγε “σταμάτα να γελάς συνεχώς, γιατί θα σε αποβάλω της αιθούσης”»!
Δεν ήταν δάσκαλος, αλλά καθηγητής στο γυμνάσιο στον Άλιμο, όπως μου αποκάλυψε αργότερα. Της φυσικής, συχωρεμένος πια…
Ο Βόβορας μίλησε για τον καθηγητή του, αλλά δεν συνέχισε την κουβέντα του για τον δεκανέα ή τον λοχία του στο στρατό, όπου ως γνωστόν, το να είναι κάποιος «γελαδερός» αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως και τιμωρείται με κάμψεις, βάρδια στην… Καλλιόπη και με πλείστα όσα καψόνια!
Το γέλιο είναι μια μορφή άμυνας, το δίχως άλλο. Για τον νεόκοπο προπονητή, μοιάζει με την εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη του σε αυτή τη ζόρικη δουλειά που αναλαμβάνει.
Μια ασπίδα στις επιθέσεις που (δεν) θα δεχθεί!
Βάζω εντός παρενθέσεως το αρνητικό μόριο, διότι ναι μεν ο Τάκης Τριαντόπουλος είπε ότι «δεν έχουμε άγχος να πετύχουμε κάτι, αλλά θέλουμε μια ομάδα που θα παίζει ελεύθερα, θα ευχαριστιέται το μπάσκετ και όπου φτάσουμε»…
Ναι μεν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ως θεματοφύλακας της «Παναθηναϊκής κουλτούρας» τόνισε και μάλιστα προέβη και σε διευκρινιστική δευτερολογία επ’ αυτού ότι «ξέρω καλύτερα από τον καθένα για το τι είναι καταδικασμένος ο Παναθηναϊκός να πετυχαίνει κάθε χρόνο»…
Ναι μεν, αλλά…
Αλλά, λοιπόν, ο (κάθε) Βόβορας είναι καταδικασμένος ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας!
Κι ας του κρέμεται, διάβολε, η προβοσκίδα της μετάβασης στην επόμενη μέρα και του πλου στο αχαρτογράφητα ύδατα της νέας εποχής…
Γελώ (κι εγώ, όπως αυτός) τώρα, αλλά η προβοσκίδα θα του φανεί χρήσιμη, όπως και στον ελέφαντα για να ρουφάει και να ξερνάει τα νερά και κυρίως τα απόνερα εν ώρα τρικυμίας…
Επίτηδες έγραψα με κεφαλαία γράμματα την ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, διότι απ’ όλες τις ατάκες του Ρικ Πιτίνο, που είναι άλλωστε σεσημασμένος για δαύτες, ο Βόβορας (μου έχει εκμυστηρευθεί ότι) συγκράτησε, ενστερνίζεται τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια μία.
Την πρώτη, αυτή που πέταξε στα αποδυτήρια το βράδυ της 28ης Δεκεμβρίου του 2018 έχοντας ντεμπουτάρει στον πάγκο του Παναθηναϊκού κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας…
«Όλοι πρέπει να λειτουργούμε σαν να έχουμε συμβόλαιο μιας μέρας»!
Ο Τριαντόπουλος είναι ο Τριαντόπουλος. Ο Αλβέρτης, ο Αλβέρτης, ο Διαμαντίδης, ο Διαμαντίδης. Ο Καλαϊτζής, ο Καλαϊτζής και πάει λέγοντας σε ό,τι αφορά τα διοικητικά κλιμάκια…
Ο Βόβορας είναι ο Βόβορας, αλλά και το συνηθισμένο εξιλαστήριο θύμα, όταν κάτι δεν πάει καλά και νιώθει ότι πρέπει να ετοιμάσει κι ελόγου του τους τρεις φακέλους όπως έλεγε και ο Πατ Ράιλι…
Το ραβασάκι του για τον επόμενο, ντε…
Τι διαπίστωσα σήμερα; Ότι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού είναι συνειδητοποιημένος, κατασταλαγμένος και καθόλου ονειροπαρμένος!
Στον Βόβορα, απ’ όσο τον έχω κουβεντιάσει κιόλας, η θέση δεν προσφέρθηκε αριστίνδην, επειδή είναι πιστός στον Παναθηναϊκό, είναι «βάζελος» από τα γεννοφάσκια του ή είναι όμορφος…
Ούτε επειδή είναι γελαδερός!
Ούτε έτρωγε τηγανιτές πατάτες στην αίθουσα Τύπου κι όταν έφυγε ο Πιτίνο, είπε (όπως ο Ράιλι στον Τζέρι Μπας), «εάν δεν βρείτε κάποιον άλλον, είμαι διαθέσιμος»!
Ο Παναθηναϊκός παρακολουθεί, τσεκάρει και αξιολογεί εδώ και έξι χρόνια τον προπονητή Βόβορα και εκτιμά ότι μπορεί να του κάνει τη δουλειά, έχοντας μάλιστα τις πολύ καλές συστάσεις του Πεδουλάκη, του Πασκουάλ, του Πιτίνο και των παικτών που νταλαβερίστηκαν μαζί του…
Σε αυτή την ιδιάζουσα φάση που βιώνει ο Παναθηναϊκός (είτε κάνοντας εκπτώσεις στις ανέκαθεν υψηλές προσδοκίες του είτε ιχνηλατεί μια ρότα κι όπου τον βγάλει), ο Βόβορας έχει την ανάγκη της εμπιστοσύνης και της στήριξης του κόσμου μια φορά…
Και έχει δέκα φορές την ανάγκη της εμπιστοσύνης και της στήριξης της διοίκησης!
Κανείς προπονητής δεν υπογράφει ισόβιο συμβόλαιο, απλώς επειδή οι Πράσινοι περπατάνε την εμπειρία (όπως λέει συχνά ο Πεδουλάκης) και αναζητούν μια «terra incognita»» από πάσης (διοικητικής, οικονομικής, προπονητικής, αγωνιστικής) πλευράς, ο Αλβέρτης, ο Διαμαντίδης και ο Καλαϊτζής που γνωρίζουν κιόλας το παιχνίδι και το πράσινο περιβάλλον καταλαβαίνουν ότι πρέπει να βάλουν τον μπέτη τους μπροστά…
Αυτό το λέμε στην Κρήτη. Μπέτης είναι το στήθος…
Εντάξει δεν τον παντρεύονται κιόλας τον αγλαό προπονητή τους, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις αποκτά νόημα αυτό που έγινε ευχή και κατάρα για τους Σίξερς στο ΝΒΑ…
Trust the process και επί το ελληνικότερον, εμπιστέψου τη διαδικασία…
Οι παράγοντες διοικούν. Οι παίκτες αγωνίζονται. Ο προπονητής προπονεί, κοουτσάρει, διαχειρίζεται παραξενιές παικτών, καμουφλάρει τις αδυναμίες τους, τους σπρώχνει για να κάνουν ένα βήμα προς τα εμπρός, διαχειρίζεται τα συναισθήματα τους…
Δεν ανακαλύπτω την Αμερική με αυτά που γράφω. Απλώς ανακαλύπτω, ψηλαφίζοντας τις δικές του δηλώσεις, το δόγμα στο οποίο ομνύει ο Βόβορας…
Το προπονητιλίκι είναι μια ημερήσια και καθημερινή διαδικασία! Το είπε και ο ίδιος, ότι «θα πρέπει να χτίζουμε κάτι κάθε μέρα». Πόσο θα του πάρει αυτό; Ο Πεδουλάκης είχε πει πέρυσι τέτοια εποχή ότι θα χρειάζονταν τρεις μήνες και υπερθεμάτισε επ’ αυτού εκ των υστέρων ο Γουέσλι Τζόνσον επισημαίνοντας ότι «σε τρεις μήνες η ομάδα θα μοιάζει με ποίημα και θα τρέχει σαν γάργαρο νερό»!
Ωραία ατάκα, απλώς δεν είχε αντίκρισμα…
Δεδομένων των συνθηκών, μια έκφραση που χρησιμοποίησε σήμερα ο Βόβορας είναι το άπαν: το step up απ’ όλους, μηδενός εξαιρουμένου…
Τα υπόλοιπα, ούτως ή άλλως (όπως συνηθίζω να γράφω) θα τα βρει η υπηρεσία: πόσα λεφτά θα είναι διαθέσιμα, ποιοι παίκτες θα αποκτηθούν και πόσο θα ανταποκρίνονται στα τρία προαπαιτούμενα που έχουν τεθεί: την αθλητικότητα, το υψηλό κίνητρο και την πνευματική δύναμη, με όλα τα συμπαρομαρτούντα της σε επίπεδο ομαδικότητας και ενέργειας.
Ο Βόβορας μίλησε για μια αξιοπρεπή και τίμια προσπάθεια σε ένα δύσκολο καράβι και ξέρει ότι όλοι αναζητούν έναν μπούσουλα για το ταξίδι: τον έχουν ανάγκη για να μην καταλήξουν κιόλας να αναρωτιούνται, στις ώρες της τρικυμίας, αυτό που γράφει ο Νίκος Καββαδίας στο ποίημα του «Κούρο Σίβο»…
Ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι…
Όλα αυτά προφανώς θέλουν δουλειά και κόπο. Θέλουν επίσης και τρόπο: αυτόν τον τρόπο τον μαθαίνουν όλοι (παράγοντες τε και προπονητές) με διαδικασία fast track, με συνοπτικές διαδικασίες, σε ταχύρρυθμη μέθοδο, χθες, ούτε καν αύριο!
Σε μια ερώτηση που υπέβαλα σήμερα στον Βόβορα, ανακάτεψα το σύνθημα του Μάη του ‘68…
Τότε οι Γάλλοι φοιτητές, καθοδηγούμενοι και οιστρηλατούμενοι από τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ εξεγέρθηκαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους τους Παρισιού φωνάζοντας μεταξύ άλλων «η φαντασία στην εξουσία» και «ας είμαστε ρεαλιστές, ας απαιτήσουμε το αδύνατο».
Τώρα η νέα τάξη πραγμάτων του Παναθηναϊκού ευαγγελίζεται κάτι που επίσης είναι ιντριγκαδόρικο και συνάμα πρωτοποριακό, απλώς εκτός από τη φαντασία και τον ρεαλισμό, απαιτείται και η επίγνωση…
Αυτή την επίγνωση–για να χρησιμοποιήσω και να εμπλουτίσω μια ατάκα του Βόβορα- την αναζητεί με έργα και όχι με λόγια…
Λίγα λόγια, που λένε, και πολλή μουσική!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
