Τον Λούντζη τον είδατε;

• «Ραψωδία» από τις λίγες!
• Επιτέλους ένας παίκτης που θύμισε το «στυλ» του Παπαλουκά!
• Περί Προμηθέα και ΑΕΚ

Θα σας την πω την «αμαρτία» μου γιατί με τους – στην Ελλάδα – θεωρούμενους «μικρούς» ταλαντούχους παίκτες, έχει πλέον παραγίνει η κατάσταση! Για την ακρίβεια μας έχει «φάει» η σκοπιμότητα και η πίεση για το πρόωρο αποτέλεσμα και μπασκετικά χάνουμε την ουσία. Και δεν το λέω με αφορμή την πληθωρική απόδοση του Μιχάλη Λούντζη αλλά και την τρίποντη «εκτέλεση» της ΑΕΚ από τον πρώην παίκτη της, Χάρη Γιαννόπουλο...

Το λέω γενικά και πραγματικά μελαγχολώ όταν βλέπω ευρωπαϊκές ομάδες να στηρίζονται ολοένα και περισσότερο σε αμούστακα παιδιά που δεν έχουν κλείσει τα 20 τους χρόνια. Δεν είναι μόνο η Ζάλγκιρις με τον 18χρονο Γιοκουμπάϊτις, ούτε η Βιλερμπάν με τον συνομήλικό του, Στράζελ. Είναι και η Ρεάλ με τους Αλοθέν (19χρ.) και Γκαρούμπα (18χρ.) και παλιότερα τον μέγα Λούκα Ντόντσιτς σε ηλικία 16 ετών, αλλά και η Μπαρτσελόνα πέρυσι με τον Μπολμάρο (19χρ.).

Αν το σκαλίσω περισσότερο, δεν θα δυσκολευτώ να βρω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό, αλλά η «άρνηση» των ελληνικών ομάδων να βάλουν τα νέα ταλαντούχα παιδιά στην «φωτιά» και να στηριχθούν σ' αυτά όταν πραγματικά φτάνει «η ώρα τους». Και όχι όταν αρχίζουν να γίνονται «βετεράνοι» (βλέπε Γιαννόπουλο) και βρίσκουν τον ρόλο τους σε μία επαρχιακή ομάδα (βλέπε Προμηθέα), που ευτυχώς για μας και για το άθλημα, έχει διαφορετική νοοτροπία και ασκεί πραγματικό έργο στα έργα υποδομής.

Τον Μιχάλη Λούντζη, οι πιο μυημένοι μπασκετικοί τον θυμούνται από την μετεγγραφή του στον Παναθηναϊκό (από τον Κρόνο) σε ηλικία 16 ετών. Οι πιο ψαγμένοι με την πιο καλή μνήμη ίσως να μπορούν να επαναφέρουν στο μυαλό την εικόνα με την ολιγόλεπτη αλλά πολλά υποσχόμενη συμμετοχή του υψηλόσωμου guard (1,98), σε ένα διεθνές φιλικό παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ στο καθιερωμένο τουρνουά στη μνήμη του Αλεξάντερ Γκομέλσκι.

Αυτό το παλικαράκι, λοιπόν, που είναι ίδια σειρά με τους Παπαγιάννη, Χαραλαμπόπουλο και Κόνιαρη και φυσικά ήταν συμπαίκτης τους στον «εξάστερο» αλλά και στις μικρές Εθνικές ομάδες των επιτυχιών (με προπονητή τον Ηλία Παπαθεοδώρου), χρειάστηκε να φτάσει 22 χρονών, για να τύχει της εμπιστοσύνης που αξίζει και να βρει έναν σημαντικό ρόλο σε μία ομάδα που πρωταγωνιστεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

«Ραψωδία» από τις λίγες!

Όσοι νομίζετε ότι τα παραλέω, δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στο video του πρώτου ημιτελικού του Watt + Volt Super Cup. Να είστε σίγουρα ότι θα τρίβετε τα μάτια σας και δεν θα χορταίνετε να τον βλέπετε. Ο πρώην παίκτης του Λαυρίου, δεν ήταν απλά ο MVP της επιβλητικής νίκης (98-88) του Προμηθέα επί της «Ένωσης», αλλά κυριολεκτικά ένας παίκτης που αν συνεχίσει έτσι, δεν θα αργήσει να μεταπηδήσει στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Δεν σας κρύβω ότι, παρακολουθώντας το πρώτο ημίχρονο του αγώνα, σκεφτόμουν να σταθώ περισσότερο στην προσθήκη του Ράϊς στο «κιτρινόμαυρο» ρόστερ και στις προοπτικές που δίνει στην «βασίλισσα» ένας τόσο έμπειρος combo-guard και επιπροσθέτως στην κακή σχέση των Πατρινών με το ριμπάουντ και σε γενικές γραμμές με την άμυνα.

Η συνολική εικόνα του Μιχάλη, όμως, ήταν τόσο σοκαριστική που πραγματικά με απογείωσε από πλευράς μπασκετικής διάθεσης. Έστω κι αν μου ανέτρεψε όλα τα αρχικά σχέδια σχετικά με την δομή του κειμένου που διαβάζετε. Χαλάλι του, του μπαγάσα όμως, γιατί πραγματικά με την ολοκληρωτική του παρουσία στο παρκέ του «Ανδρέας Παπανδρέου», μου θύμισε εν πολλοίς τον Θοδωρή Παπαλουκά στο prime του! Όταν ο μετέπειτα «τσάρος» του ελληνικού μπάσκετ, έγινε ο master στην αλλαγή του ρυθμού και ο απόλυτος «έκτος παίκτης» στην Ευρώπη.

Επιτέλους ένας παίκτης που θύμισε το «στυλ» του Παπαλουκά!

Ο Λούντζης έχει πράγματι πολλές ομοιότητες με τον δύο φορές πρωταθλητή Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ. Είναι σχεδόν ισουψής του, παίζει στην ίδια θέση, έχει μεγάλα και μακριά χέρια, αμύνεται αποτελεσματικά (τόσο ψηλά όσο και χαμηλά), διαβάζει με ευκολία τις φάσεις κι εσχάτως έχει βελτιώσει το μακρινό του σουτ αλλά και το πέρασμα προς το καλάθι με την μπάλα στο πάτωμα. Με άλλα λόγια δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τους σύγχρονους ψηλούς guards και όπως φάνηκε κόντρα στην Κυπελλούχο Ελλάδας, μπορεί να ανταποκριθεί άριστα και στον ρόλο του game changer.

Τι έκανε στο Περιστέρι ο 22χρονος point-guard; Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο στο 9ο λεπτό (8'45”) και δεν ξαναβγήκε ποτέ! Το κυριότερο απ' όλα, όμως, ήταν ότι αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή της ολικής επαναφοράς της ομάδας του Μάκη Γιατρά, από το -10 στο +14 και τον άνθρωπο που έβαλε την υπογραφή του στην αμυντική κι επιθετική μεταμόρφωση του Προμηθέα από το το 15ο λεπτό και μετά.

Αν εξαιρέσουμε μία κακή αντίδραση σε ένα “γκολ-φάουλ” στον Ράϊς και μία δυνατή πάσα στον Μίλερ που έφυγε από τα χέρια του Αμερικανού, ο αναπληρωματικός “άσος” των νικητών, ήταν σχεδόν αλάνθαστος με +14 στο plus/minus και 26 στο σύστημα αξιολόγησης (21π., 6ρ. 4ασ., 2κλ. & 1κοψ. με 4/5 βολ. & 7/11 σουτ) σε 28'45” συμμετοχής. Επιπροσθέτως έπαιξε καταπληκτική άμυνα στον Λάνγκφορντ, οργάνωσε άψογα και εκτέλεσε με όλους τους πιθανούς τρόπους κι έδειξε στον προπονητή του, ότι είναι ένα «εργαλείο» για όλες τις χρήσεις.

Η πρόοδός του αλλά και η δικαίωσή του με πλέον πανηγυρικό τρόπο, χαίρομαι διπλά που έγινε αισθητή μέσα από την συχνότητα της Δημόσιας Τηλεόρασης, πολύ απλά γιατί αυτό το παιδί πέρασε όλο το καλοκαίρι μέσα στο γυμναστήριο (χιλιάδες εργατοώρες με τον βετεράνο playmaker Τάσο Κανταρτζή) με διπλές προπονήσεις και ενδυνάμωση και απ' ότι μαθαίνω επισκέπτεται το προπονητικό κέντρο του Προμηθέα μετά τα μεσάνυχτα για να κάνει σουτ με το ειδικό μηχάνημα (shooting gun) που πετάει πίσω τις μπάλες. Κάνω λάθος Λευτέρη Μαντζούκα;

Πάλι καλά που αυτό το ηλεκτροσόκ δεν του συνέβη σε ηλικία τριάντα κάτι ετών, όπως στην περίπτωση του Χάρη Γιαννόπουλου που έδειξε πραγματάκια πέρυσι με την ΑΕΚ και φέτος αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Πάτρα για να μην βγει εκτός ρυθμού. Οι 19 πόντοι και τα 5/7 τρίποντα που έσταξε στο κλειστό της οδού Τζον Κένεντι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πλήγωσαν την «Ένωση».

Περί Προμηθέα και ΑΕΚ

Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο Προμηθέας φάνηκε ανέτοιμος και πήρε τη νίκη περισσότερο χάρη στο ατομικό ταλέντο και στα νεότερα πόδια των παικτών του, παρά στο οργανωμένο μπάσκετ που έπαιξε. Είναι προφανές ότι του λείπει ένας καλός ριμπάουντερ μέσα στη ρακέτα και ένας παίκτης που μπορεί να παίξει με πλάτη στο καλάθι. Το εμπόδιο της έμπειρης Γκραν Κανάρια, την Τετάρτη (30/09, 19.30) στο “Δημήτριος Τόφαλος” στην πρεμιέρα του Eurocup, αναμένεται ψηλό, όχι μόνο λόγω της απουσίας του κόσμου.

Όχι μόνο γιατί θα έχει και καινούριο παίκτη (Νίξον), αλλά γιατί οι δύο βασικοί ψηλοί του (Αγκμπελίς και Φλόιντ) δείχνουν ακόμη πολύ πιο κάτω από το επιθυμητό επίπεδο, ενώ ο Ντελρόϊ Τζέϊμς δεν έχει συμπληρώσει μία εβδομάδα στην Πάτρα.

Η ΑΕΚ των 55 πόντων παθητικού στο 2ο μέρος, έδειξε σημάδια αγωνιστικής καθίζησης στο 2ο μέρος, επειδή πιέστηκε πολύ στην περιφέρεια και απόντος του γρήγορου και κινητικού Γκίκα (δεν ξέρω γιατί δεν έπαιξε καθόλου στο 2ο μέρος), βγήκε τελείως εκτός του επιθετικού της πλάνου. Στα μετόπισθεν οι παίκτες του Ηλία Παπαθεοδώρου έχασαν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες και η απώλεια του παίκτη που κλείνει όλες τις γραμμές (Σλότερ), ήταν πραγματικά κομβική.

Σε μία περίοδο που η ομάδα έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα και απέχει μόλις μία εβδομάδα από τον σημαντικότερο στόχο της χρονιάς (από οικονομικής άποψης αλλά και από θέμα κύρους) η ήττα στο Super Cup δεν πρέπει να απογοητεύσει τους «κιτρινόμαυρους». Την δεδομένη στιγμή απαιτείται επισήμανση των λαθών, κάλυψη των αδυναμιών και εγρήγορση ενόψει της μεγάλης μάχης του Final 8 του BCL.

Η «Ένωση» έχει αγωνιστικά θέματα, αλλά έχει βάθος, ποιότητα, εμπειρία και άρτια τεχνική καθοδήγηση. Πρωτίστως όμως, διαθέτει μεγάλες προσωπικότητες (Ζήσης, Λάνγκφορντ, Ράις, Ματσιούλις) που μπορούν να πάρουν τις σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες και σημαντικές στιγμές.