Ο πλέι μέικερ Μποχωρίδης και η αλήθεια του Νέντοβιτς

Αν κάποιος πρέπει να βγάλει ένα γενικό συμπέρασμα από τα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στο Super Cup κόντρα σε Περιστέρι και ΑΕΚ, το πρόσημο σε καμία περίπτωση δεν θα είναι θετικό. Βέβαια στον μικρό τελικό κόντρα στους «κιτρινόμαυρους», η ομάδα του Γιώργου Βόβορα προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις παρουσιάζοντας βελτίωση σε κάποιους τομείς, αλλά ακόμα έχει... πολύ δρόμο να διανύσει προκειμένου να παρουσιάσει ανταγωνιστικό πρόσωπο στα ματς της EuroLeague που ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα.

Άλλωστε το είπε και ο Νεμάνια Νέντοβιτς μετά το τέλος του αγώνα: «Δεν είμαστε στο επίπεδο που θα έπρεπε να ήμασταν εάν θέλουμε να παρουσιαστούμε ανταγωνιστικοί στην EuroLeague» ήταν τα λόγια του Σέρβου γκαρντ. Δεν υπήρχε λόγος να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Η εικόνα του Παναθηναϊκού «μιλούσε» από μόνη της. Σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με το κάκιστο πρόσωπο κόντρα στο Περιστέρι, αλλά και πάλι είναι πολύ μακριά ακόμα για τα «σαλόνια» της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

Απέναντι στην ΑΕΚ υπήρχαν κάποια θετικά στοιχεία, αλλά υπήρχαν και πάλι κάποια αρνητικά. Ξεκινώντας από τα άσχημα: Και πάλι υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες έμοιαζαν μπερδεμένοι στην άμυνα. Ειδικά στα πρώτα 25 λεπτά. Και πάλι... κουτουλούσαν μεταξύ τους. Και πάλι υπήρχε έλλειψη συνοχής και συνεννόησης. Και πάλι η «πράσινη» άμυνα δέχθηκε τρίποντα σε λήξη χρόνου επίθεσης ή δεκαλέπτου.

Αυτό έχει να κάνει αφενός με την έλλειψη καθαρού μυαλού και συγκέντρωσης και αφετέρου με κάποια πράγματα τα οποία δουλεύονται ακόμα στις προπονήσεις και δεν έχουν βγει πάνω στο παρκέ. Αργά ή γρήγορα θα γίνει και αυτό. Πρέπει να γίνει εάν και εφόσον οι «πράσινοι» θέλουν να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί στην EuroLeague.

Όπως πρέπει να ανεβάσουν και τα ποσοστά τους έξω από τα 6.75 μέτρα. Με εξαίρεση τον Φόστερ, δεν υπάρχει άλλος «spot shooter» στην ομάδα. Ο εξαιρετικός και καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού μέχρι στιγμής, Νεμάνια Νέντοβιτς, προτιμάει να βγαίνει από τα σκριν για να σουτάρει ή να σουτάρει ύστερα από ντρίπλα και... σχεδόν από το σπίτι του. Στα δύο ματς του Super Cup οι «πράσινοι» είχαν 15/57 τρίποντα, όπερ και σημαίνει ποσοστό της τάξεως 26,3%. Όπως αντιλαμβάνεστε, με τέτοιο ποσοστό στην EuroLeague δεν πρόκειται να πάει... πουθενά! Ούτε φυσικά με την χαμηλή δημιουργία, παρά τις 15,5 ασίστ κατά μέσο όρο. Χρειάζεται περισσότερο pick n roll παιχνίδι και περισσότερες συνεργασίες. Όμως όπως είπε και ο Βόβορας όλα αυτά χρειάζονται χρόνο. Και είναι λογικό για μια νέα ομάδα...

Το θετικό στοιχείο του αγώνα για τον Παναθηναϊκό έχει να κάνει με την παρουσία του Λευτέρη Μποχωρίδη. Μετά την απουσία του Πιερ Τζάκσον λόγω κάποιων ενοχλήσεων στον αχίλλειο, ο Γιώργος Βόβορας ήθελε να ανακατέψει την τράπουλα και να δοκιμάσει διάφορα σχήματα στο παρκέ. Ένα από αυτά έφεραν τον Μποχωρίδη στη θέση του οργανωτή, ο οποίος πήρε καλό βαθμό όντας ο πλέι μέικερ της ομάδας. Έβλεπε γήπεδο, έκανε σωστές επιλογές, έδειξε καθαρό μυαλό, ενώ δεν δίστασε να πάρει και σουτ.

Μπορεί να αποκτήθηκε για να παίζει πρωτίστως στο «δύο» αλλά ο 26χρονος γκαρντ τα πήγε περίφημα ως «άσος» τη στιγμή που του ζητήθηκε. Από τη μία ο Τζάκσον ήταν εκτός και από την άλλη ο Σαντ-Ρος έδειξε ότι χρειάζεται ακόμα χρόνο προσαρμογής και ρυθμού μέσα στο παρκέ. Δεν ξέρω εάν και εφόσον έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του ο 43χρονος τεχνικός (όπως είχα αναφέρει ότι ψάχνει άσο από το μανίκι) ενόψει του αγώνα με την Χίμκι, αλλά το να έχει έναν παίκτη ετοιμοπόλεμο για να βοηθήσει σε συγκεκριμένα πράγματα, μόνο σε καλό μπορεί να του βγει. Είπαμε όμως: Άλλο η Ελλάδα και το Super Cup και άλλο η EuroLeague. Μιλάμε για τη μέρα με τη νύχτα.

Από εκεί και πέρα. Ο Ζακ Όγκουστ είχε καλή παρουσία και έδειξε να ανεβάζει με τη σειρά του στροφές. Είχε σωστές τοποθετήσεις στο «ζωγραφιστό» και από τη στιγμή που πήρε τη μπάλα στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή, ήταν λογικό και επόμενο να δείξει τις δυνατότητές του. Παράλληλα έβγαλε ενέργεια και στην άμυνα, δυσκολεύοντας τους παίκτες της ΑΕΚ να έχουν «καθαρές» ενέργειες προς το καλάθι.

Ανεβασμένος και ο Παπαγιάννης σε αυτό το ματς (8π., 7ριμπ.) αλλά και πάλι είναι μακριά από αυτά που μπορεί (και κυρίως θέλει) να προσφέρει. Ποιοτικά λεπτά πρόσφερε και ο Κασελάκης ενώ ο Μπέντιλ ολοένα και κερδίζει τις εντυπώσεις για να είναι το βασικό «τεσσάρι» της ομάδας στο ξεκίνημα της σεζόν. Και εδώ που τα λέμε, δικαιωματικά πρέπει να είναι το βασικό «τεσσάρι». Από τη μία ο Ουάιτ έχει τα πάνω του και τα κάτω του, ενώ ο Μήτογλου αποδίδει καλύτερα όταν χρησιμοποιείται στο «πέντε» παρά όταν αγωνίζεται στη φυσική του θέση.

Από τα επιμέρους στοιχεία που αξίζει να σταθεί κάποιος είναι τα λίγα λάθη των «πρασίνων» σε αυτά τα ματς (μόλις 8,5 κατά μέσο όρο), τους μόλις 22 πόντους που δέχθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την ΑΕΚ, τον Παπαπέτρου που καλείται να σταθεροποιήσει την απόδοσή του και ενδέχεται να πάρει ψυχολογία από το clutch τρίποντο στα 12'' πριν από το τέλος, τον Μάρκους Φόστερ που έβγαλε με τη σειρά του ενέργεια σε άμυνα και επίθεση, αλλά και την «σταθερή αξία» του Νεμάνια Νέντοβιτς (19,5 πόντοι μέσο όρο με 3/6 δίποντα στο σύνολο, 7/14 τρίποντα και 12/14 βολές) ο οποίος αποτελεί τον σκόρερ και ηγέτη της ομάδας μέσα στο παρκέ. Είναι εκείνος που προσδίδει σιγουριά και περίσσια ποιότητα στην ομάδα.

Όσο για την ΑΕΚ; Το δίχως άλλο το ρόστερ της είναι άκρως ποιοτικό και πολλά υποσχόμενο. Διαθέτει παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα και παίκτες οι οποίοι μπορούν (και το έχουν ξανακάνει στις καριέρες τους) να «κουβαλήσουν» μια ομάδα στις πλάτες τους. Όμως συνολικά η ομάδα δεν δείχνει σταθερότητα και διάρκεια στο παιχνίδι της.

Από το 30' και μετά παθαίνει... καθίζηση και αυτό είναι κάτι που το πληρώνει ακριβά. Όπως το πλήρωσε κόντρα στον Προμηθέα (ασχέτως με τα τρίποντα) όπως το πλήρωσε και απέναντι στον Παναθηναϊκό. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι την άλλη εβδομάδα έχει να δώσει τρία ματς σε τέσσερις μέρες στο Final 8 του BCL, οφείλει να γυρίσει άμεσα το τσιπάκι.