Ο… παραφουσκωμένος «πράσινος» λογαριασμός!

• Ο Καλαϊτζάκης και τα 18 λάθη!
• Νίκησε εύκολα χάρη στην «επιτυχία» του Μεσολογγίου!
• Μέσα σε δύο εβδομάδες θυμίζει ομάδα Πεδουλάκη!
• «Σεφτέ στις νίκες» με ελληνική συνταγή!
• Η αναμενόμενη «αλλαγή» του Ιωνικού και ο μακρύς δρόμος του Λαυρίου!

Μετά από τρία σερί Σαββατοκύριακα με τις μισές αναμετρήσεις να αναβάλλονται ελέω κορονοϊού, το διήμερο της 5^ης αγωνιστικής ήταν το πρώτο – μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος – που αγγίξαμε το «απόλυτο», καθώς, δεν διεξήχθη μόνο ο αγώνας Λάρισας-Άρη, ο οποίος θα μετατεθεί για άλλη ημερομηνία.

Κατά άλλα, έλλειψε η έκπληξη αλλά τουλάχιστον παρακολουθήσαμε τρία «κλειστά» παιχνίδια και δύο «εύκολα απογεύματα» για τα μεγάλα φαβορί για τον τίτλο! Πριν προχωρήσουμε στον σχολιασμό των αγώνων της Α1 Κατηγορίας, όμως, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για την έντονη κριτική που ασκείται στην αγωνιστική εικόνα των 6 φορές πρωταθλητών Ελλάδας, που συμπλήρωσαν τέσσερις συνεχόμενες ήττες στην Euroleague.

Όπως στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό, ισχύει το ό,τι πληρώσεις παίρνεις. Στην περίπτωση του εφετινού Παναθηναϊκού, που εν μέσω των πρωτόγνωρων οικονομικών συνθηκών παγκοσμίως (ελέω πανδημίας), βρίσκεται στην πιο μεταβατική περίοδο των τελευταίων 33 ετών, έχω την αίσθηση ότι διαπράττεται μίας μορφής αδικία.

Η οποία, σε ένα βαθμό είναι δικαιολογημένη λόγω του τεράστιου ονόματος του συλλόγου, των απαιτήσεων που η επί σειρά ετών επιτυχημένη πορεία του (σε Ελλάδα και Ευρώπη) έχει δημιουργήσει, αλλά και της «ελεύθερης πτώσης» που χαρακτηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα.

Καλώς ή κακώς, το μπάσκετ του «τριφυλλιού» λειτούργησε για πολλά χρόνια ως το «αποκούμπι» του μέσου «πράσινου» οπαδού, ο οποίος τώρα δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα του έχει το χαμηλότερο budget στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και αναγκαστικά (ίσως αυτό να αποβεί μελλοντικά σε καλό), έχει μπει στην διαδικασία να στηρίξει την εφετινή προσπάθεια σε παίκτες που ποτέ δεν είχαν ηγετικό ρόλο σ’ αυτό το επίπεδο.

Γιατί δεν λέω, καλός παίκτης ο Νέντοβιτς αλλά πλην της 2^ης χρονιάς του στην Μάλαγα (που δεν είναι δα και ομάδα playoffs), πουθενά αλλού δεν έχει φορέσει τον μανδύα του πρωταγωνιστή. Εξαιρετικά στοιχεία και προσόντα έχει ο Παπαπέτρου, αλλά πότε ξανά του δόθηκε η ευκαιρία να σηκώσει το βάρος του ηγέτη; Ή μήπως ο Παπαγιάννης με τον Μήτογλου, ήταν επί χρόνια βασικοί και αναντικατάστατοι και τώρα αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων; Πότε έχει ξαναπαίξει σ' αυτό το επίπεδο ο Φόστερ (για να γκρινιάζουμε για την πτώση του) και τι παραστάσεις έχει ο Όγκουστ;

Να το πάω λίγο παραπέρα; Ποια άλλη ομάδα με αυτό το ρόστερ θα είχε περισσότερες νίκες σε ένα τόσο βαρύ πρόγραμμα στις πρώτες αγωνιστικές; Προσωπικά πιστεύω από ελάχιστες έως καμία! Και θέλετε να σας πω κάτι; Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε κάλλιστα να έχει και μία νίκη λιγότερο και να βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με ρεκόρ 1-7, αν δεν έβρισκε την Χίμκι με σοβαρές απουσίες στην πρεμιέρα.

Θαρρώ, λοιπόν, ότι μόνο κακό κάνουν όλοι οι υγιείς φίλοι της ομάδας, όταν αποδοκιμάζουν εντόνως την προσπάθεια που κάνει φέτος ο πιο «πληγωμένος» Παναθηναϊκός της σύγχρονης ιστορίας. Χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς ενίσχυση από τους οπαδούς, με μοναδική βοήθεια τα έσοδα από τα τηλεοπτικά και τις χορηγίες και με δύο «τοτέμ» του ελληνικού μπάσκετ και της Παναθηναϊκής οικογένειας (Αλβέρτης-Διαμαντίδης), να έχουν βγει μπροστά στα δύσκολα, θεωρώ ότι δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τον Παναθηναϊκό, λες και δεν έχει αλλάξει τίποτε…

Ο εφετινός στόχος, άλλωστε, όπως διατυπώθηκε και από επίσημα χείλη, είναι μία αξιοπρεπής πορεία στην Ευρώπη και ο πρωταθλητισμός στην Ελλάδα. Ας μην αντιμετωπίζουμε, λοιπόν, τον «Εξάστερο» λες και τρώει καθημερινά... αστακό σε πολυτελές εστιατόριο και του στέλνουμε έναν «παραφουσκωμένο» λογαριασμό… Δεν αξίζει σε όλες αυτές τις χαρές που έχει προσφέρει…

Ο Καλαϊτζάκης και τα 18 λάθη!

Στο αγωνιστικό μέρος, τώρα, οι πρωταθλητές δεν είχαν κανένα πρόβλημα απέναντι στον Κολοσσό (1-3) στο ΟΑΚΑ κι έφτασαν σχετικά εύκολα στην 3^η διαδοχική νίκη τους (90-67), σε ένα ματς που ο Γιώργος Βόβορας είχε την ευκαιρία να δει την ομάδα του στο παρκέ, λίγες μέρες πριν το σημαντικό ματς που ακολουθεί με την Μπάγερν (27/11, 19.00) και λίγες μέρες μετά τις κατά γενική ομολογία δύο χειρότερες εμφανίσεις της στην εφετινή σεζόν.

Τι είδε ο 43χρονος τεχνικός; Έναν Παναθηναϊκό (3-0) που μπήκε πολύ ορεξάτος με τον Νέντοβιτς (19π. με 4/8 τριπ.) να «πετάει φωτιές» στο πρώτο ημίχρονο και να ξεκινάει με 4/4 τρίποντα. Η διαφορά έφτασε το +19 (41-22 στο 17’22”) με τον Μπέντιλ (12π. & 3ρ.) να δείχνει συγκεντρωμένος και σοβαρός μετά το DNP στη Βιτόρια, αλλά λίγο πριν το τέλος της 2^ης περιόδου, οι «πράσινοι» εντελώς χαλάρωσαν και εντελώς αδικαιολόγητα άφησαν τους Ροδίτες να ξαναμπουν στο ματς.

Με γκολ-φάουλ του Καντέρ (11π.), η ομάδα του Ηλία Καντζούρη πλησίασε στο -7 (54-47 στο 26’38”) και χρειάστηκε ένα γρήγορο σερί 7-0, για να ανέβει ξανά η διαφορά σε διψήφιο νούμερο (πήγε μέχρι και το +26) και να απομακρυνθεί η όποια ανησυχία προκάλεσαν για λίγα λεπτά οι φιλοξενούμενοι.

Συμπερασματικά, ο αντίπαλος δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, καθώς εύκολα ή δύσκολα οι γηπεδούχοι θα εξασφάλιζαν τη νίκη. Αν υπάρχει κάτι θετικό από την επιστροφή του «τριφυλλιού» στις νίκες, αυτό ήταν η σταθερή παρουσία του Γιώργου Καλαϊτζάκη (7π., 3ασ. & 2κλ.) στο παρκέ (στα 20+ λεπτά). Ο 21χρονος guard ήταν σοβαρός και μετρημένος, δεν έψαξε τις υπερπροσπάθειες και «ρούφηξε» εμπειρία, που ίσως να του χρειαστεί και στα ευρωπαϊκά ματς που ακολουθούν, ελλείψει του τραυματία Φόστερ.

Ο Κολοσσός, στο διάστημα που ο Βασίλης Ξανθόπουλος (4π., 4ασ. & 2κλ.) ήταν στο παρκέ, άφησε θετικές εντυπώσεις, γιατί έχει έμπειρους παίκτες που μπορούν να βάλουν την μπάλα στο καλάθι, όπως ο Άντριτς (15π. με 3/7 τριπ.), ο Ζάρας (12π. με 4/5 τριπ.) αλλά και ο Γκόινς, που δεν πήρε πολλές προσπάθειες. Το μεγάλο του πρόβλημα του, είναι ο Αμερικανός Ντόμινικ Άρτις (14π., 6ασ. & 8λ. με 6/14 σουτ), που διαθέτει πολύ ταλέντο, αλλά είναι ένας καθαρός shooting-guard σε κορμί playmaker και τα νούμερά του στις πρώτες πέντε αγωνιστικές (μ.ο. 13,4π., 4,8ασ. & 3,4λ. με 41% διπ. & 23,8% τριπ.), δεν δείχνουν ευχέρεια στις σωστές αποφάσεις…

Νίκησε εύκολα χάρη στην «επιτυχία» του Μεσολογγίου!

Οι τραυματισμοί του Σλότερ (χειρουργήθηκε) και οι ενοχλήσεις του Λάνγκφορντ (δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου) σε συνδυασμό με το «καμπανάκι» του Ηλία Παπαθεοδώρου (πριν το ματς) για τον βαθμό δυσκολίας της αναμέτρησης με το Μεσολόγγι (3-2), επέδρασαν ευεργετικά για την ΑΕΚ (4-0), που στο Αγρίνιο παρουσιάστηκε πολύ συγκεντρωμένη κι έκανε την καλύτερη εφετινή της εμφάνιση και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Η συλλογική δουλειά στα ριμπάουντ (32-21), η επιθετική άμυνα και η ευκολία με την οποία έφτανε από την αρχή του αγώνα στο καλάθι (18 ασίστ), ήταν οι παράμετροι που της επέτρεψαν να «καθαρίσει» (66-87) ένα «πονηρό» ματς πριν καν αρχίσει (17-32 στο 9'12"). Η διαφορά έφτασε ακόμη και το +26 για τους φιλοξενούμενους (Λοτζέσκι 14π., 3ρ. & 3ασ. με 4/8 τριπ.), που έπαιξαν αποτελεσματική περιφερειακή άμυνα και υποχρεώσεων τους γηπεδούχους σε μακρινά σουτ με κακές προϋποθέσεις (21% με 4/19).

Οι γηπεδούχοι (Μπράουν 17π. & 4ρ. με 7/8 σουτ) δεν κατάφεραν να μπουν ποτέ στο ματς και κατέγραψαν την χαμηλότερη παραγωγικότητα, αλλά αυτό μοιάζει πολύ φυσιολογικό από την στιγμή που δεν βρήκαν σκορ από μακριά αλλά και με δεδομένο ότι είναι η μοναδική ομάδα με αρνητικό πρόσημο στην αναλογία ασίστ (66)/λαθών (79).

Με περισσότερες χαμένες μπάλες (15), από τελικές πάσες (12), 11 λιγότερα ριμπάουντ και χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα, η ομάδα του Ντίνου Καλαμπάκου δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο από μία καθαρή ήττα. Το ότι η «Ένωση» πήρε τον Χαρίλαο Τρικούπη πολύ σοβαρά και προετοιμάστηκε με μεγάλη συγκέντρωση γι' αυτό το ματς, δίνει μεγάλο credit στους Μεσολογγίτες και αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό "takeaway" από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Μέσα σε δύο εβδομάδες θυμίζει ομάδα Πεδουλάκη!

Στο Ιβανόφειο, το Περιστέρι (4-1) ισορρόπησε πολύ γρήγορα του «μουδιασμένο» ξεκίνημα και το -9 του 8ου λεπτού και με οδηγό την σκληράδα στην άμυνα και την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ (38-46), άντεξε για όσο διάστημα δεν έμπαιναν τα σουτ από μακριά (21% με 8/37 τριπ.) και δεν επέτρεψε στον Ηρακλή (3-2) να ξεφύγει με περισσότερους από 6 πόντους διαφορά (53-47) στην λήξη της 3ης περιόδου.

Κάπου εκεί όμως, άρχισε η αντεπίθεση των παικτών του Αργύρη Πεδουλάκη, η οποία πήρε σάρκα και οστά αρχικά από την άμυνα, μέσω της οποίας έστειλε το ματς στην παράταση (60-60) και εν συνεχεία μέσω της αξιοποίησης του δολοφονικού σουτ του Στίβεν Γκρέι (26π. & 3ρ. με 6/11 τριπ.) στο έξτρα πεντάλεπτο.

Πιο συγκεκριμένα, οι φιλοξενούμενοι επέτρεψαν μόλις 7 πόντους στο 4ο δεκάλεπτο (με τον «Γηραιό» να έχει 1/4 βολές και 3/12 σουτ), ενώ παρέμειναν αήττητοι εκτός έδρας (71-75) χάρη στον επιθετικό οίστρο του 31χρονου Αμερικανού guard, που σκόραρε όλα τα καλάθια εντός πεδιάς των φιλοξενούμενων στα τελευταία 11'27" (13π. με 1/2 βολ. και 4/5 τριπ.), πετυχαίνοντας τα 6 από τα 8 συνολικά τρίποντα της ομάδας του.

Μέσα σε λιγότερο από 10 μέρες, ο σύλλογος των δυτικών προαστίων δείχνει να έχει ασπαστεί εν πολλοίς την φιλοσοφία του «Άρτζι», ενώ η απουσία του Μαυροκεφαλίδη από την αποστολή (μικροενοχλήσεις) και ο ελάχιστος χρόνος συμμετοχής του Γκάντι (3'45"), δείχνουν ότι ο χρόνος τους στην ομάδα μάλλον λιγοστεύει...

Οι «κυανόλευκοι» (Χάνλαν 17π. & 4ασ. με 6/18 σουτ) έχασαν μεγάλη ευκαιρία να προσθέσουν μία σημαντική νίκη στο ενεργητικό τους, υπό την έννοια ότι στο μεγαλύτερο διάστημα είχαν τον έλεγχο του αγώνα και πλήρωσαν το αποκαρδιωτικό (για εντός έδρας αγώνα) ποσοστό του στις βολές (56,7% με 15/26), αλλά και την αποβολή του Σκάιλερ Μπόουλιν (9π. & 6ασ. με 3/5 τριπ.), που όσο έπαιξε (17'41") ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του Βαγγέλη Ζιάγκου.

«Σεφτέ στις νίκες» με ελληνική συνταγή!

H πανδημία και τα περισσότερα κρούσματα covid-19 από οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα, ήταν οι αιτίες που ο Προμηθέας (1-0) χρειάστηκε να περιμένει την 5η αγωνιστική για να κάνει το ντεμπούτο του στο εφετινό πρωτάθλημα. Η έντονη συναισθηματική φόρτιση του Μάκη Γιατρά (όπως αποτυπώθηκε στις δηλώσεις του) και η άρνησή του να σχολιάσει το παιχνίδι, αποτελούν μία σαφή ένδειξη του πόσο πολύ έχει επηρεαστεί ο σύλλογος της Πάτρας από την επέλαση του κορονοϊού!

Κάτι που φάνηκε και στο αγωνιστικό μέρος (δεν έπαιξαν οι Γιαννόπουλος και Ραντίσεβιτς), όπου χρειάστηκε να φτάσουμε στα μέσα της 2ης περιόδου για να αποκτήσουν οι γηπεδούχοι ρυθμό και με προεξάρχοντες τους Αγραβάνη (24π. & 10ρ. σε 32') και Μάντζαρη (16π., 5ρ. 8ασ. & 2κλ. με 5/5 σουτ σε 36'), να πάνε στα αποδυτήρια με μία μικρή διαφορά ασφαλείας (43-36).

Το +10 του 21ου λεπτού (46-36) και το +8 στο 30' (62-54), πάντως, εξανεμίστηκαν σχεδόν αμέσως (53-54 στο 28' και 66-68 στο 36'), με αποτέλεσμα να χρειαστεί η «σφραγίδα» του, μέχρι εκείνο το σημείο, αρνητικού, Ίαν Μίλερ (8π., 3ασ. & 3λ. με 2/6 σουτ), που σκόραρε τους επτά από τους οκτώ πόντους του στην 4η περίοδο και ουσιαστικά «καθάρισε την μπουγάδα» (83-80) στις κρίσιμες στιγμές.

Συμπερασματικά, οι Πατρινοί δείχνουν ότι ακόμη υστερούν σε ρυθμό (απολύτως φυσιολογικό) και αμυντική συνέπεια, ενώ στα θετικά τους προσμετράται η υπεραξία που εισπράττουν από τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Ελλήνων παικτών τους, με τους δύο προαναφερθέντες και τον Λούντζη (12π. & 2κλ. σε 35') να βγαίνουν ελάχιστα από το παρκέ. Αν βλέπαμε περισσότερο και τον Μαντζούκα που αγωνίζεται περισσότερο στα ευρωπαϊκά ματς (έπαιξε μόλις 4'45"), τότε το «γλυκό θα έδενε για τα καλά»...

Στην αντίπερα όχθη, ο ΠΑΟΚ (1-2) έδωσε το δεύτερο του παιχνίδι μέσα σε τρεις ημέρες και τηρουμένων των αναλογιών δεν τα πήγε άσχημα, αν αναλογιστούμε ότι μέχρι τις 8 Νοεμβρίου, είχε πατήσει μόλις μία φορά παρκέ για επίσημο αγώνα . Ήταν ανταγωνιστικός μέχρι τα τελευταία λεπτά, αλλά «πλήρωσε» τις κακές επιλογές (σε άμυνα κι επίθεση) του Ζερμέιν Λοβ (14π. 6ρ., 4ασ. & 2κλ.), που ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής της προσπάθειας που κατέβαλαν οι συμπαίκτες του.

Σε γενικές γραμμές, ο Κώστας Μέξας θα πρέπει να έμεινε ευχαριστημένος από τον ελληνικό κορμό του «δικεφάλου του Βορρά» (Τσαλμπούρης 15π., 5ρ. & 2κοψ., Παπαντωνίου 10π., 5ασ. & 2κλ.) αλλά και από την συνολική δουλειά στα ριμπάουντ (+5). «Αχίλλειος πτέρνα» των φιλοξενουμένων η ασυνέπεια των Αμερικανών τους, που σούταραν με χαμηλά ποσοστά (39% με 16/41 σουτ) και σε καμία περίπτωση δεν έκαναν την διαφορά που χρειάζεται η ομάδα.

Η αναμενόμενη «αλλαγή» του Ιωνικού και ο μακρύς δρόμος του Λαυρίου!

Στο νοτιότερο προάστιο της Αττικής, το παιχνίδι έμοιαζε οριακό και για τις δύο ομάδες. Οι μεν γηπεδούχοι μετρούσαν δύο σερί ήττες με πολύ κακή εικόνα επιθετικά και είχαν για πρώτη φορά στην διάθεσή τους τον νεοφερμένο Σον Έβανς. Οι δε φιλοξενούμενοι, με τον πολύπειρο Βαγγέλη Αγγέλου να κάνει ντεμπούτο στον πάγκο τους, προέρχονταν από τέσσερις διαδοχικές αποτυχίες σε ισάριθμους αγώνες, με τις τρεις να είναι μέσα στην έδρα τους.

Αν στην ζωή ισχύει το «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι», στο μπάσκετ το αντίστοιχο θεώρημα αφορά στον προπονητή, που εν πολλοίς κρίνει την απόδοση της εκάστοτε ομάδας.

Στην περίπτωση του Ιωνικού (1-4), οι Νικαιώτες (Σμιθ 18π., 6ασ. & 2κλ.) παρουσίασαν μία τελείως διαφορετική εικόνα στο παρκέ και χωρίς την παραμικρή προσθήκη στο ρόστερ, έδειξαν από την αρχή ότι ήξεραν και τι ήθελαν αλλά και τον τρόπο να το πάρουν! Ήταν καλύτεροι στην δημιουργία και τα ριμπάουντ, είχαν σαφώς μεγαλύτερη συγκέντρωση και όταν χρειάστηκε έσφιξαν την άμυνά τους κι έβγαλαν στοιχεία που υποδήλωσαν την παρέμβαση του Χαλκιδαίου τεχνικού.

Μάλιστα, η παρθενική νίκη (81-91) των φιλοξενουμένων παίρνει περισσότερη αξία αν υπογραμμίσουμε ότι ήρθε μέσα από την επίθεση (50% σε δίποντα και 42,3% σε τρίποντα) και είχε ως παίκτη-αποκάλυψη τον 20χρονο Νίκο Χουγκάζ (18π. & 11ρ. με 3/4 τριπ.), ο οποίος αποδεικνύει από παιχνίδι σε παιχνίδι ότι αξίζει και με το παραπάνω τον συνεχώς αυξανόμενο χρόνο που του δίνεται.

Ο γιος του βετεράνου μπασκετμπολίστα Κρις Χουγκάζ, ο οποίος εργάζεται ως προπονητής στη Γαλλία, έχει μ.ο. 10,2 πόντους και 5,6 ριμπάουντ στα πρώτα πέντε παιχνίδια της καριέρας του στην Α1 Κατηγορία και έχει βαλθεί να αποδείξει ότι η απρόσμενη απόφαση (να αφήσει το πανεπιστήμιο Νορθουέστερν στο οποίο ήταν βασικός) που πήρε το καλοκαίρι θα του βγει σε καλό!

Το Λαύριο (0-3) φαίνεται ότι έχει πολύ δρόμο να διανύσει και για την ώρα δείχνει σε δεινή θέση όσον αφορά τον στόχο της παραμονής. Το χαμηλότερο budget όλων των εποχών, αποτυπώνεται στην έλλειψη ποιότητας στους ξένους και πλην του Σον Έβανς, που θέλει τον χρόνο του, ο Χρήστος Σερέλης θα χρειαστεί να ανακαλύψει έναν ακόμη φθηνό Αμερικανό (τύπου Λαμπ) που θα ξέρει να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Με τον τίμιο Μουράτο (17π., 5ρ. & 6ασ.) και τους λοιπούς Έλληνες ρολίστες, δύσκολα θα σωθεί η χρονιά...