Τζέι Τζέι Άντερσον: «Για τον Ρόι»

Πέντε χρόνια κιόλας. Πέντε χρόνια από το φευγιό του Ρόι Τάρπλεϊ. Πέντε χρόνια από εκείνο το σκληρό φινάλε. Ο Ρόι Τάρπλεϊ μεγαλούργησε. Και ύστερα σάστισε. Από τη δόξα; Μπορεί. Από το χρήμα; Πιθανότατα. Θαρρείς πως έβαλε πλώρη για μία πορεία που όλοι περίμεναν την κατάληξη. Ακόμη και ο ίδιος. Ίσως το ήθελε έτσι.

Να εμφανιστεί στον ουρανό. Λαμπερός. Δυνατός. Και ύστερα να... σκάσει και να εξαφανιστεί.

Κανείς δεν θέλει να θυμάται τον Ρόι αδύναμο. Η αγαπημένη μου εικόνα από την Τάρπλεϊ είναι αυτή: Τότε που ο Ρόι αναλάμβανε να κατεβάσει την μπάλα, σε μία αναμέτρηση Άρης - Ολυμπιακός. Την περνούσε ανάμεσα από τα πόδια του. Και πίσω απ' την πλάτη του. Και για λίγο, όσοι βρίσκονταν, στο «Αλεξάνδρειο», τολμούσαν να λησμονήσουν «τι την έκανε την μπάλα ο Θεός». Έστω και για λίγο, αισθάνθηκαν πως είχαν βρει νέο... Θεό.

Ο Ρόι Τάρπλεϊ θα γινόταν σήμερα, 28 Νοεμβρίου, 55 ετών. Γεννημένος το μακρινό 1964 στη μπασκετούπολη της Νέας Υόρκης. Μία γεμάτη ζωή. Μία διαφορετική ζωή. Ο συμπαίκτης του και κολλητός εκείνη τη σεζόν στον Άρη (1992-1993) Τζέι Τζέι Άντερσον θυμάται για τον Ρόι.

Το μπάσκετ που ήξερε, το ανελέητο trash talking που έκανε στους αντιπάλους του. Αλλά και τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα του. Τις ατελείωτες μπύρες και τις άλλες τόσες υποσχέσεις πως θα σταματήσει.

«Τα πάντα για τον Ρόι», ήταν η πρώτη ατάκα του Τζέι Τζέι όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Ο Τζέι Τζέι Άντερσον από καρδιάς για τον «αιώνιο» Ρόι Τάρπλεϊ.

Πέρασαν 28 χρόνια από τότε. Τι θυμάσαι από τον Άρη και τον Ρόι;

«Ήταν διασκεδαστικό. Ήμουν εγώ, ο Ρόι και ο άνθρωπος που τον βοηθούσε, ο Ουόλι. Θυμάμαι, ο Ουόλι ήταν από το Μίσιγκαν και ήταν χρόνια μαζί με τον Ρόι.

Ήθελα να μείνω στον Άρη και άλλες σεζόν. Το ίδιο και ο Ρόι. Ο τύπος που είχε έρθει να με αντικαταστήσει ήταν... χοντρός. Έπαιζε στους Ουίζαρντς, αλλά ξεχνάω το όνομά του. Γι' αυτό δεν τον κράτησαν και έτσι έμεινα εγώ στον Άρη.

Ήταν η εποχή που ο Ρόι είχε τραυματιστεί. Και δεν ήθελαν να με πληρώνουν. Θυμάμαι την κάπνα στο γήπεδο. Δεν μπορώ να την ξεχάσω. Αλλά και το γεγονός πως όταν είχαμε ενα σοβαρό ματς, εγώ και ο Ρόι είμασταν θύματα...απαγωγής, για να μείνουμε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας. Μέχρι το σημείο που ο Τάρπλεϊ τραυματίστηκε.

Θυμάμαι, ο general manager της ομάδας μου είχε πει να μη σκοράρω, γιατί θέλει να σκοράρει ο Ρόι. Εγώ, τότε, είχα πει «ΟΚ». Όταν όμως ο Ρόι τραυματίστηκε, η ομάδα ήταν δική μου. Σκόραρα σε κάθε ματς 25-26 πόντους. Και μετά έφυγε...

Λυπάμαι που το έκανε, γιατί είχαμε καλή ομάδα και μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Τον καταλαβαίνω γιατί δεν είχε πληρωθεί για δύο μήνες. Εγώ ήμουν τυχερός, είχα πάρει τα χρήματά μου από το καλοκαίρι (σ.σ.: γέλια)».

Πώς περνούσε ο χρόνος με τον Ρόι;

«Με τον Ρόι περνούσαμε αρκετό χρόνο μαζί. Πηγαίναμε στο σπίτι μαζί, προπόνηση μαζί, τρώγαμε μαζί.

Από τότε ήμασταν αχώριστοι. Είχε αγωνιστεί και αυτός στο ΝΒΑ, το ίδιο και εγώ, μερικά χρόνια αργότερα. Και είχαμε ένα κοινό σημείο.

Ο Ρόι λάτρευε τη μπύρα. Δεν μπορούσε να ξεφύγει. Δεν ήμουν ανήσυχος, όμως, για τον Ρόι. Δεν περίμενα ό,τι θα ακολουθούσε. Πίστευα ότι θα τα καταφέρει. Εκείνη η σεζόν ήταν περίεργη. Σταμάτησαν να μας πληρώνουν, ο Ρόι έφυγε, εγώ έμεινα».

Τι αισθάνθηκες όταν έμαθες ότι ο Ρόι δεν βρίσκεται πια στη ζωή;

«Ήμουν τόσο λυπημένος. Ήπιε μέχρι θανάτου....».

«Του λέγαμε να πάψει να πίνει...»

Προσπάθησες να τον σταματήσεις;

«Ναι! Τον έπαιρνα μαζί και τρέχαμε στα βουνά. Έπινε κάθε μέρα τουλάχιστον δύο μπύρες. Όταν σταματούσε, όλα ήταν καλά. Αλλά μετά ήθελε και άλλο.

Και ο Ουόλι του έλεγε να σταματήσει. Αυτός όμως ήθελε. Ένα πρωινό μου είπε ότι θέλει να σταματήσει οριστικά. Και μετά έβγαλε μία μπύρα από την τσέπη του και την ήπιε».

Μιλούσε καθόλου για το ΝΒΑ;

«Όχι. Δεν ήθελε, επειδή είχε φύγει από εκεί ντροπιασμένος. Δεν μιλούσε καθόλου στις συζητήσεις που κάναμε για όσα είχε πετύχει στο ΝΒΑ».

Πώς ήταν στο παρκέ ο Ρόι;

«Μιλούσε. Και μιλούσε άσχημα (σ.σ.: για να ακριβολογούμε η ατάκα του Τζέι Τζέι Άντερσον ήταν «talking a lot of shit»). Όταν τον φυλούσε κάποιος, ο Ρόι ήταν πάντα προετοιμασμένος. Είχε ντρίπλα, είχε σουτ, έκανε τα πάντα για να βάλει καλάθι.

Φρόντιζε όμως να του μιλάει κιόλας. “Δεν μπορείς να με φυλάξεις, θα το βάλω στη μούρη σου” και άλλες διάφορες τέτοιες ατάκες».

Θυμάσαι τον τελικό στο Τορίνο;

«Μπορώ να τον ξεχάσω; Όπως πάντα λέω, εγώ και ο Ρόι, θα έχουμε για πάντα αυτόν τον τελικό. Και την κούπα. Ήταν εκπληκτικό, σε κάθε φάση, 2-3 παίκτες ήταν πάνω του».

Τα επεισόδια τα θυμάσαι;

«Ναι. Δεν ξέρω ποιος έριξε την πρώτη μπουνιά, αλλά ευτυχώς εμείς πήγαμε στα αποδυτήρια. Δεν μας απασχολούσε τι συνέβαινε έξω, παρά μόνο ότι κατακτήσαμε το κύπελλο».

Οι εορτασμοί που ακολούθησαν πως ήταν;

«Εκεί δεν μπορούσαμε να το γιορτάσουμε όπως θέλαμε. Αλλά ήταν γυρίσαμε στην Ελλάδα, ο Ρόι του έδωσε και κατάλαβε.

Όσο ήμασταν στην Ιταλία, ο Ρόι ήθελε να πίνει. ο Ουόλι του είχε πάρει τα κλειδιά για να μην οδηγήσει. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση».

«Όταν ο Ρόι ταξίδευε στις ΗΠΑ, όλα ήταν καλά...»

Θεωρητικά, ο Ρόι ήθελε έναν άνθρωπο να τον προσέχει;

«Αυτή τη δουλειά την είχε αναλάβει ο Ουόλι. Όταν για ένα διάστημα έπρεπε να επιστρέψει στο Ντιτρόιτ, είχα αναλάβει εγώ τη δουλειά του οδηγού του από και προς το γήπεδο. Όταν ο Ουίλι γύρισε, ο Ρόι είχε αρχίσει και πάλι να πίνει.

Στη συνέχεια, εγώ πήγα στο Σικάγο, ο Ρόι συνέχισε να παίζει στην Ευρώπη. Αλλά τα καλοκαίρια μιλούσαμε πάντα».

Είχες καταφέρει να πας στην κηδεία του;

«Εκείνη την εποχή ήμουν στους Γκρίζλις και δεν μπορούσα να φύγω. Θα το ήθελα όμως...». μπορούσε...

Τελικά τι έφταιξε και η ζωή του είχε τραγικό τέλος;

«Ήταν τόσο λυπηρή η κατάληξη της ιστορίας του. Δεν ξέρω τι έφτιαξε. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως όταν γυρίζαμε στις ΗΠΑ και τα λεφτά ήταν στην ώρα τους, ήταν σε καλή κατάσταση. Όταν πήγαινε ξανά στην Ευρώπη, άρχιζε ξανά να πίνει».

Αν πρέπει να διαλέξεις μία ιστορία από τον Άρη και τον Ρόι ποια θα είναι αυτή;

«Μία ημέρα είχαμε πάρει το αμάξι για να κατεβούμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο Ουίλι οδηγούσε, εγώ ήμουν συνοδηγός και ο Ρόι είχε βολευτεί στο πίσω κάθισμα. Μόλις ο κόσμος μας κατάλαβε, βγήκε στο δρόμο, περικύκλωσε το αμάξι και άρχισε να φωνάζει το όνομα του Τάρπλεϊ!».

Η ιστορία έχει ένα μεγάλο «αν». Έχεις σκεφτεί τι θα είχε γίνει αν είχε μείνει ο Ρόι;

«Θα ήθελα να παίζαμε ξανά μαζί. Αν δεν έφευγε από τον Άρη, είμαι σίγουρος ότι θα παίζαμε άλλη μία χρονιά μαζί. Και θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλό. Αν ο Ρόι ήταν εκεί στα playoffs θα κερδίζαμε. Είμαι σίγουρος γι' αυτό.

Στο πλευρό του Ρόι, ήταν το υψηλότερο επίπεδο που έχω αγωνιστεί. Ο καλύτερος συμπαίκτης. Θα έχουμε για πάντα το Τορίνο...».