Αλβέρτης-Διαμαντίδης: Η χρονιά που οι σημαίες επέστρεψαν στον ιστό τους!

11 Οκτωβρίου 2009: Στον ουρανό του ΟΑΚΑ τοποθετήθηκε για πάντα η φανέλα με το νούμερο «4» και το όνομα του εμβληματικού αρχηγού, Φραγκίσκου Αλβέρτη.

17 Σεπτεμβρίου 2016: Σε μια μαγική βραδιά στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, δίπλα από τη φανέλα του «Φράγκι» παίρνει θέση και το «13» που φορούσε επί 12 συναπτά ετη ο... διάδοχος του Αλβέρτη στην αρχηγία της ομάδας. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης.

26 Ιουνίου 2020: Λίγο πριν από τις 14:30 «σκάει» η βόμβα μέσω επίσημης ανακοίνωσης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός: «Oι σημαίες δεν υποστέλλονται, πολλώ δε του Παναθηναϊκού» ήταν η χαρακτηριστική αναφορά των «πρασίνων» για την άμεση ενεργοποίηση των δύο θρύλων της ομάδας στα διοικητικά δρώμενα.

Ύστερα από 11 χρόνια, τα «πράσινα» τοτέμ θα ένωναν και πάλι τις δυνάμεις τους υπό την στέγη του Παναθηναϊκού, έστω και αν αυτή τη φορά έπρεπε να ξεδιπλώσουν το ταλέντο και την πείρα τους, μακριά από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Και μάλιστα στην πιο δύσκολη, ίσως, περίοδο στην ιστορία του συλλόγου.

Δίχως να υπάρχει η οικονομική σταθερότητα που εγγυόταν η παρουσία της οικογένειας Γιαννακόπουλου όλα αυτά τα χρόνια. Δίχως να υπάρχουν πολλά έσοδα από τη στιγμή που οι θύρες του (σχεδόν γεμάτου σε κάθε ματς της EuroLeague) ΟΑΚΑ θα έμεναν κλειστές ελέω της πανδημίας (όπως και όλων φυσικά των γηπέδων) για μια ολόκληρη σεζόν. Αν μη τι άλλο το έργο τους ήταν εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ανέλαβαν να κάνουν κάτι στο οποίο ήταν «rookies» και έπρεπε να χρησιμοποιήσουν με διαφορετικό τρόπο τις παραστάσεις που αποκόμισαν στην πλούσια καριέρα τους.

Και όλα αυτά ενώ λίγα 24ωρα νωρίτερα είχε ξεσπάσει έντονη φημολογία, ότι μετά τους Δημήτρη Γιαννακόπουλο και Μάνο Παπαδόπουλο, την πόρτα της «πράσινης» εξόδου θα έπαιρνε και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ύστερα από 30 σερί χρόνια στην ομάδα! Όμως στην ίδια ανακοίνωση η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έκανε λόγο για «μια οικογενειακή παρεξήγηση με τον Φραγκίσκο» και ότι τα πάντα είχαν πάρει τον δρόμο τους για το καλό του συλλόγου.

Μετά την έλευση των δύο θρυλικών αρχηγών της ομάδας, άρχισε αμέσως να «χτίζεται» και το αγωνιστικό κομμάτι του συλλόγου ενόψει της δύσκολης, από πολλές απόψεις, χρονιάς που ερχόταν. Κοινή συνισταμένη; Η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής, τίμιας και αξιοπρεπέστατης ομάδας, η οποία θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον ελληνικό κορμό και στο ελληνικό στοιχείο.

Γι' αυτόν τον λόγο το δίδυμο των Αλβέρτη-Διαμαντίδη, μαζί με τον Τάκη Τριαντόπουλο ο οποίος ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού έχοντας μεγαλύτερη εμπλοκή με τα οικονομικά και τον τρόπο με τον οποίο θα τα διαχειριζόταν, έδωσε τα προπονητικά κλειδιά στον Γιώργο Βόβορα.

Ένας άνθρωπος με πολλά χρόνια στους πάγκους της EuroLeague ως assistant coach και έχοντας θητεύσει δίπλα σε προπονητές όπως οι Αργύρης Πεδουλάκης, Τσάβι Πασκουάλ και Ρικ Πιτίνο. Ένας άνθρωπος με όραμα, όρεξη και δίψα για δουλειά. Ένας άνθρωπος είχε αφήσει τα πρώτα του διαπιστευτήρια όταν είχε κληθεί να αναπληρώσει τα «κενά» που άφηναν οι προπονητές που αποχωρούσαν. Μικρό το δείγμα, αλλά αρκετά περιεκτικό για να πάρει από τη πλευρα του την ευκαιρία, στην οποία -στην τελική- δικαιούταν να πάρει τη φετινή σεζόν.

Και έχοντας στα χέρια του μια καλή «μαγιά» Ελλήνων. Με τον Ιωάννη Παπαπέτρου νέο αρχηγό της ομάδας μετά το «διαζύγιο» με τον Νικ Καλάθη. Με τον Ντίνο Μήτογλου με περισσότερες εμπειρίες στις πλάτες του. Και με τον... αλλαγμένο Γιώργο Παπαγιάννη, έτοιμο να «βγει μπροστά» και να συνθέσει την τριάδα που θα έδειχνε τον δρόμο και στους υπόλοιπους παίκτες. Τόσο στους Έλληνες που πήραν την δική τους θέση στο ρόστερ, όσο και στους ξένους οι οποίοι άλλαξαν ολοκληρωτικά (με εξαίρεση τον Μπέντιλ) στη νέα προσπάθεια.