Άρης: Πέντε πράγματα που θα θέλαμε να είχαμε δει το 2020

• ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΛΟΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗ
• ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ
• ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ
• ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ
• ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ

Το 2020 δεν καλλιέργησε προϋποθέσεις αποδέσμευσης από το βεβαρημένο παρελθόν καθώς οι οικονομικές συνθήκες έγιναν ακόμη χειρότερες. Συνέπεια αυτής της κατάστασης ήταν να γίνει ακόμη πιο αρνητική η οικονομική θέση της ΚΑΕ Άρης, γεγονός που αυξάνει την αμφιβολία για το μέλλον. Το gazzetta.gr γράφει πέντε πράγματα που θα ήθελε να είχαν συμβεί στους «κίτρινους» εντός του έτους που φεύγει.

ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΛΟΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗ

Πέρασαν πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που ο Άρης λειτούργησε σε καθεστώς σταθερότητας. Από την εποχή της έκρηξης συναισθημάτων με την εμπλοκή της οικογένειας Λάσκαρη για να ακολουθήσει η απόλυτη απογοήτευση. Εκ τότε, οι συνθήκες κανονικότητας αγνοούνται, επικρατεί διοικητική παλινωδία και η εταιρία στερείται χρηματοδότησης με συνέπεια, κάθε χρόνο, να προστίθενται χρέη στα ήδη υπάρχοντα. Αυτή τη στιγμή, κανείς δεν γνωρίζει ποιο θα είναι το ύψος της… λυπητερής στο τέλος της τωρινής εταιρικής χρήσης καθώς οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν (με την απώλεια εσόδων άνω των 400.000 ευρώ) δημιούργησαν συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού. Σε κάθε προσπάθεια εύρεσης ιδιοκτήτη/επενδυτή, η οικονομική θέση της εταιρίας αποτελεί τροχοπέδη και βασικό επιχείρημα άρνησης κάθε εμπλοκής. Το 2020 δεν επιφύλαξε κάτι διαφορετικό, απλά περιείχε μερικές ακόμη (μη επιτυχημένες) απόπειρες προσέγγισης επιχειρηματιών με σπουδαιότερη αυτή της οικογένειας Μπούμπουρα. Ως εκ τούτου, ουσιαστική προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρίας με σταδιακή πληρωμή των χρεών και ανάκτησης εταιρικής αξιοπιστίας δεν έγινε ποτέ…

ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ

Δίχως τη στιβαρή παρουσία ισχυρού ιδιοκτήτη ή ενός γκρουπ επιχειρηματιών που θα υποστηρίξουν μια προβληματική εταιρία και με περιορισμένα έσοδα σε εμπορικό επίπεδο, μοναδικός τρόπος επιβίωσης μιας ΚΑΕ (του βεληνεκούς του Άρη) είναι η εξασφάλιση χρηματοδότησης μέσα από τη μάζα των φιλάθλων. Αυτό το εγχείρημα συζητήθηκε πολλάκις στο εσωτερικό της ομάδας, αναγνωρίστηκε ότι στοιχειοθετεί τη μοναδική μέθοδο σταδιακής επίλυσης του ουσιαστικού προβλήματος της εταιρίας, ουδέποτε όμως καταρτίστηκε συγκεκριμένο σχέδιο. Ίσως γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα στο ιδιοκτησιακό καθώς παραμένει σε εκκρεμότητα το ζήτημα μεταβίβασης των μετοχών της εταιρίας. Ίσως εκτιμήθηκε ότι η κατάσταση που επικρατεί στα νοικοκυριά της χώρας δεν ευνοεί τη δρομολόγηση μιας τέτοιας λύσης. Κακά τα ψέματα όμως, αυτό που (ενδεχομένως)… μπακαλίστικα αναφέρεται (π.χ. 100.000 φίλαθλοι να βάλουν από 20 ευρώ, αγοράζοντας αντίστοιχο ποσοστό μετοχών για τον σχηματισμό μιας εταιρίας λαϊκής βάσης), φαίνεται ότι αποτελεί τη μοναδική λύση την οποία θα έπρεπε να επικοινωνήσει και να επιδιώξει η ΚΑΕ.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ

Αυτό που γι’ άλλες ομάδες είναι αναφαίρετο δικαίωμα, για τον Άρη εξελίσσεται σε πολυτέλεια καθώς συνεχίζει να «ψωνίζει» μέσα από μια μικρή δεξαμενή παικτών αμφιβόλου ποιότητας. Η ποινή απαγόρευσης μεταγραφών είναι ο σταθερός σύντροφος, αυτό αποδείχθηκε και το 2020. Κι όταν δεν υπάρχει πληθώρα επιλογών και βρίσκεσαι στην ανάγκη, τότε πληρώνεις περισσότερα σε σχέση με την πραγματική αξία του αθλητή. Αυτό κάνει ο Άρης εδώ και χρόνια. Η κατάσταση θα μπορούσε να είχε εκτροχιαστεί το περασμένο καλοκαίρι καθώς η FIBA εμφανίστηκε αποφασισμένη να επιβάλλει σκληρές κυρώσεις απέναντι στις ομάδες που έχουν ανεξόφλητες υποχρεώσεις απέναντι στους αθλητές, τελικώς όμως η ΚΑΕ Άρης εξασφάλισε έναν χρόνο χάριτος με την προϋπόθεση καταβολής των δόσεων που οφείλει σε οκτώ αθλητές. Αυτή η διαδικασία επρόκειτο να αρχίσει τον περασμένο Νοέμβριο αλλά η ΚΑΕ δεν είχε τη δυνατότητα καταβολής των πρώτων δόσεων κι έτσι το ερχόμενο καλοκαίρι προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολο.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

Η άποψη που διατυπώθηκε πολλάκις και θέλει τους φίλους του Άρη να ζουν με τις αναμνήσεις είναι… μύθος. Τα ένδοξα χρόνια αποτελούν μακρινή ανάμνηση και σίγουρα έχουν πάψει να είναι κριτήριο για την αξιολόγηση της τωρινής κατάστασης. Ούτε γίνονται συγκρίσεις μεταξύ του παρελθόντος με το προβληματικό παρόν. Έχουν όμως τη στοιχειώδη απαίτηση μιας αγωνιστικής αξιοπιστίας. Ούτε αυτή υφίσταται. Πριν τη διακοπή του περσινού Πρωταθλήματος λόγω του COVID 19, οι «κίτρινοι» βρίσκονταν στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας, αγκομαχούσαν για τις νίκες που θα εξασφάλιζαν την αγωνιστική επιβίωση, στηριζόμενοι σε μια ομάδα χαμηλής ποιότητας και με την έντονη επίδραση ένα σωρό προβλημάτων. Το περασμένο καλοκαίρι θα μπορούσε να είχε αποτελέσει την αφετηρία μιας άλλης εποχής αλλά οι λανθασμένες επιλογές χαμήλωσαν ακόμη περισσότερο τον δείκτη της αγωνιστικής ποιότητας με συνέπεια να προμηνύεται εξίσου δυσκολότερη και η τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ

Ο Άρης έχει μάθει να ζει σε περιβάλλον οικονομικής ανέχειας. Υπήρξαν δύο σεζόν στο πρόσφατο παρελθόν όπου λόγω της απαγόρευσης μεταγραφών υποχρεώθηκε να στηριχθεί αποκλειστικά σε Έλληνες παίκτες. Είχε χαμηλότερο αγωνιστικό προϋπολογισμό (σε σχέση με τον φετινό) τη σεζόν 2014-15 όταν έφτασε να διεκδικήσει την 3^η θέση στο Πρωτάθλημα μέσω της τελικής φάσης των Playoffs. Στο ίδιο διάστημα έφτιαξε ομάδες τις οποίες χαιρόσουν να τις βλέπεις. Αυτές των δύο τελευταίων σεζόν προκαλούν στεναχώρια και στοιχειοθετούν μπασκετική οπισθοδρόμηση. Αυτό που κάποτε γέμιζε με χαρά, πλέον προκαλεί πόνους στο στομάχι.