Τα «αυτογκόλ» στην δυτική όχθη και οι έξτρα απορίες για το ντέρμπι!

• To Λαύριο θα μπει σίγουρα 4άδα, ο Άρης ψάχνει 3 νίκες!
• Μέικον: Θα είναι το ίδιο «λαμπερός» και Λάνγκφορντ παρόντος;
• Κράτησε δυνάμεις για τον πρώτο στόχο της χρονιάς!
• Τι να τον κάνει πλέον τον Λόουσον;
• Άλλη ομάδα με τον Σμιθ!

Να σου λοιπόν, που πριν καλά-καλά συμπληρώσουμε το 1/3 του Φεβρουαρίου, όχι άλλο ντέρμπι δεν έχουμε να περιμένουμε, αλλά όπως εξελίσσεται η πορεία του Ολυμπιακού στην Euroleague, ούτε playoffs με ελληνική ομάδα πρόκειται να δούμε. Και αναφέρω μόνο το όνομα των «ερυθρολεύκων», γιατί ο θριαμβευτής του Φαλήρου, Παναθηναϊκός, είχε μείνει πίσω στην βαθμολογία και πλέον αν οι Πειραιώτες ψάχνουν ένα θαύμα για να μπουν στην 8άδα, τότε οι «πράσινοι» θα χρειαστεί να νικήσουν τα 9 από τα 11 εναπομείναντα παιχνίδια τους στην διοργάνωση...

Κομματάκι δύσκολο η αλήθεια είναι, δεν συμφωνείτε; Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε ότι με την συνθήκη του αποκλεισμού από την προημιτελική φάση, για την ομάδα του Μπαρτζώκα ολοκληρώνεται και μία δύσκολη - υπό πρωτόγνωρες συνθήκες - σεζόν, που αν μπούμε στην διαδικασία της αξιολόγησης χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη.

Θα μου πείτε κι εύλογα «καλά εσύ περίμενες το αποτέλεσμα του ντέρμπι για να βγάλεις τα συμπεράσματά σου;»... Η αλήθεια είναι πως όχι, γιατί ο Ολυμπιακός δεν παρουσίασε σε κανένα σημείο της σεζόν μία διάρκεια και μία σταθερότητα και δεν έγινε ποτέ το σύνολο, από το οποίο θα ήξερες τι να περιμένεις κάθε εβδομάδα.

Από την μία εκλάμψεις, σπουδαία "διπλά" και μερικά νικηφόρα σερί που δημιουργούσαν προσδοκίες και από την άλλη μηδενική αμυντική ταυτότητα, πρωτόγνωρη νωθρότητα εντός έδρας και μεγάλη ασυνέπεια, όχι μόνο από αγωνιστική σε αγωνιστική αλλά από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο.

Με δεδομένο ότι η σεζόν θα ολοκληρωθεί στις 9 του Απρίλη, όμως, έχουμε ακόμη άφθονο χρόνο αλλά και υλικό για μία σειρά από αναλύσεις που θα «σφραγίσουν» τον φάκελο της αξιολόγησης του Ολυμπιακού.

Αν σε κάτι, που λόγω της πίεσης του χρόνου (έγραψα αμέσως μετά το ματς), δεν πρόλαβα να αναφερθώ, σχετικά την κατώτερη των περιστάσεων εικόνα των «ερυθρόλευκων» στο ντέρμπι, αυτό έχει να κάνει με την έλλειψη αντίδρασης από το προπονητικό staff των Πειραιωτών, απέναντι στις «εκπλήξεις» που αρχικά επεφύλαξε ο Όντεντ Κάτας αλλά και απέναντι στην αρνητική εξέλιξη που είχε πάρει το ματς από το ξεκίνημα του αγώνα.

Βλέποντας μία ομάδα - με δεδομένο το πρόβλημα στην θέση του point-guard - να παρατάσσει πέντε δίμετρους στο παρκέ και να κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του 1ου ημιχρόνου, θα περίμενα από τον 55χρονο τεχνικό του Ολυμπιακού να δοκιμάσει τουλάχιστον τη λύση του full press σε όλο το γήπεδο για να προκαλέσει πρόβλημα στην κυκλοφορία και να οδηγήσει σε λάθη.

Αντιθέτως, οι γηπεδούχοι (δεν πίεσαν σε κανένα σημείο) επέμειναν στην παθητική set άμυνα στο μισό γήπεδο με δύο εναντίον δύο στην αρχή και στη συνέχεια αλλαγές στα screens (επιλογή που ευνοεί την αμυντική ανισορροπία, ειδικότερα όταν ο Σπανούλης βρίσκεται στο παρκέ), ενώ παρ' ότι η εικόνα του ματς δεν άλλαζε, ο Μπαρτζώκας δεν μπήκε καθόλου στην διαδικασία να δοκιμάσει έστω για λίγο τη λύσης της ζώνης (δεν το κάνει από φιλοσοφία), έτσι ώστε να μπερδέψει ή ενδεχομένως να αποπροσανατολίσει πρόσκαιρα τον αντίπαλο στην επίθεση.

Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανε, δεν ξέρω αν κάποιος συνεργάτης του το πρότεινε, αυτό που ξέρω είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν ανακάτεψε την τράπουλα στην άμυνα, έτσι ώστε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, κάποια τρικς που θα χαλούσαν τον ρυθμό του Παναθηναϊκού, ο οποίος πέρα από το παιχνίδι, κέρδισε κατά κράτος τις εντυπώσεις και ουσιαστικά έβαλε τις βάσεις για να διασώσει την χρονιά.

Όλα τα παραπάνω εν είδει καλοπροαίρετης κριτικής με την υπογραμμισμένη υποσημείωση ότι ο πιο καταρτισμένος δημοσιογράφος ξέρει πάντα 10 φορές λιγότερο μπάσκετ από τον καλύτερο προπονητή. Όπως συχνά γράφει και ο φίλος μου ο Μελάγιες! Αυτά, ως συμπλήρωμα της ανάλυσης που ανέβηκε μιάμιση ώρα περίπου μετά τη λήξη του αγώνα και πάμε να σχολιάσουμε όλα όσα έγιναν το διήμερο που μας πέρασε στην Α1 Κατηγορία.

To Λαύριο θα μπει σίγουρα 4άδα, ο Άρης ψάχνει 3 νίκες!

Στο "Nick Galis Hall", το Λαύριο (10-4) άργησε να πάρει μπρος, μπήκε στο ματς με 0/4 τρίποντα και στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου μέρους, δεν βρήκε εύκολα καλάθια κι αιφνιδιασμούς κι έδειχνε έξω από τα νερά του (κάποια στιγμή βρέθηκε και στο -8).

Στα τελευταία 115 δευτερόλεπτα της 2ης περιόδου, όμως, έτρεξε ένα σερί 11-1 και ανέκτησε το προβάδισμα, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο είχε τον απόλυτο έλεγχο και ουσιαστικά δεν κινδύνευσε καθόλου, φτάνοντας την διαφορά ακόμη και στο +12 (73-85 στο 36'23").

Η 10η νίκη (94-89) στα 11 τελευταία ματς ενδεχομένως να λαμβάνει μεγαλύτερη αξία υπό την έννοια ότι η ομάδα του Χρήστου Σερέλη δείχνει ότι έχει βρει ρυθμό κι έχει μάθει να αξιοποιεί τα πλεονεκτήματά της και να διαχειρίζεται σωστά ακόμη και τα παιχνίδια στα οποία δεν μπαίνει από την αρχή με την επιθυμητή συγκέντρωση ή δεν βγάζει την ίδια ενέργεια στην άμυνα.

Η τριάδα Ντιαλό (23π., 4ρ. & 2κλ. με 7/8 διπ.), Κάρτερ (17π. & 5ασ. με 3/4 τριπ.) και Κόζι (10π. & 6ασ.) παρουσιάζει θαυμαστή συνέπεια από αγωνιστική σε αγωνιστική, ο Μουράτος παίζει με μεγάλη αυτοπεποίθηση ακόμη και όταν είναι άστοχος, ενώ ο Γερομιχαλός (17π., 2ρ., 2ασ. & 2κλ. με 5/6 τριπ.) είναι η σταθερά ευχάριστη έκπληξη της ομάδας και ανταποκρίνεται σε πολλαπλούς ρόλους. Ειδικότερα σε μία βραδιά που ο Ντέβιν Ντέιβις (0/5 σουτ) έπιασε... πάτο!

Έχοντας παρακολουθήσει περισσότερα από τα μισά εφετινά παιχνίδια του Λαυρίου, εκτιμώ θα είναι σίγουρα στην 4άδα της βαθμολογίας και θα παλέψει με τον Προμηθέα και την ΑΕΚ για την 2η θέση και το πλεονέκτημα έδρας (αν υπάρχει) στα ημιτελικά των playoffs.

Ο Άρης (4-9), αν και κυριάρχησε στα ριμπάουντ (+11) «πλήρωσε» τα 17 λάθη του, τις πολλές χαμένες βολές (58,6% με 17/29) και την χτυπητή αδυναμία του στην άμυνα, ειδικότερα απέναντι σε αθλητικές ομάδες που έχουν ψηλούς που μπορούν σουτάρουν απ' έξω και υπερτερούν στην ταχύτητα και στο ένας εναντίον ενός.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, άφησε καλές εντυπώσεις, πάλεψε το ματς κι έδειξε ότι έχει τα φόντα να βελτιώσει την βαθμολογική του θέση. Αρκεί να φανεί κάποια στιγμή και ο Σούλερ (μ.ο. 3,7π. με 4/19 σουτ στα 4 τελευταία ματς).

Η ποιότητα που δίνει ο Τσάλμερς (21π., 2ασ. & 2κλ. με 3/7 τριπ.) και ο Λιτλ (17π. & 3ασ. με 5/9 τριπ.), η μαχητικότητα που βγάζει σε κάθε ματς ο Κουζέλογλου (13π. & 10ρ.) και η εμπειρία των Μιλόσεβιτς (11π. & 5ρ.) και Ντραγκίσεβιτς (10π. & 8ρ.), φτάνουν και περισσεύουν έτσι ώστε η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη να βρει τις μάξιμουμ 3 νίκες (με Λάρισα, ΠΑΟΚ, Ιωνικό εντός) που χρειάζεται για να σφραγίσει την παραμονή της.

Μέικον: Θα είναι το ίδιο «λαμπερός» και Λάνγκφορντ παρόντος;

Το θεωρητικά σπουδαιότερο ματς του Σαββατοκύριακου αποδείχτηκε ντέρμπι μόνο στα χαρτιά. Ο νεοφερμένος Ντάριλ Μέικον, (18π., 3ρ., 3ασ. & 2κλ.) τον οποίο είχα παρακολουθήσει δια ζώσης (πριν από δύο χρόνια στην προπόνηση των Τέξας Λέτζεντς) στο Άρλινγκτον, περιμένοντας τον τότε συμπαίκτη του Κώστα Αντετοκούνμπο, πήρε άριστα στο πρώτο διαγώνισμα με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα και χωρίς να εκβιάσει προσπάθειες ή να χαλάσει τα συστήματα, έδειξε ότι είναι ο combo-guard που χρειάζεται η ΑΕΚ (10-4) για να επουλώσει σε έναν βαθμό τις πληγές της.

Ο 25χρονος Αμερικανός μπήκε πολύ γρήγορα στο «πετσί» του νέου ρόλου κι έδειξε έτοιμος να βοηθήσει άμεσα και ουσιαστικά την «Ένωση», αν και αυτό θα κριθεί με ασφάλεια όταν συνυπάρξει με τον Κιθ Λάνγκφορντ (δεν έπαιξε λόγω ενοχλήσεων), που όλοι ξέρουμε πόσο πολύ θέλει την μπάλα στα χέρια του, για να είναι αποτελεσματικός.

Αν η απόδοση του πρώην παίκτη της Γαλατασαράι, λοιπόν, ήταν η πρώτη ευχάριστη έκπληξη, η συνέπεια των παικτών του Ηλία Παπαθεοδώρου και το ολοκληρωτικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση, ήταν η συνθήκη που πριν το τζάμπολ, κανείς δεν περίμενε σε τόσο εμφατικό βαθμό.

Οι γηπεδούχοι (Μορέιρα 15π., Ματσιούλις 13π. με 5/5 σουτ) κυριάρχησαν σε όλους τους τομείς και ειδικότερα στην αναλογία της δημιουργίας (21 ασίστ) με τα λάθη (6), είχαν 83,3% στις βολές, 61,5% στα δίποντα και 41,6% στα τρίποντα (53,9% εντός πεδιάς), αλλά το σημαντικότερο παράσημό τους ήρθε στα μετόπισθεν, όπου και κατέγραψαν το χαμηλότερο παθητικό τους (59π.) στο εφετινό πρωτάθλημα.

Το +32 (91-59) επί του Περιστερίου (8-6), ήταν η απόλυτη ένεση ηθικού ενόψει της νοκ-άουτ μάχης της Τετάρτης (10/02) με το Λαύριο για τα προημιτελικά του Κυπέλλου και συνάμα μία «ηχηρή δήλωση» για την απόσταση που χωρίζει τις δύο ομάδες (πέρα από την βαθμολογική).

Η αποκαρδιωτική εικόνα των φιλοξενουμένων επιβεβαίωσε τον λανθασμένο προσανατολισμό του Αργύρη Πεδουλάκη, ο οποίος μέσα σε 2,5 μήνες «χάλασε» μία ομάδα που μπήκε στο πρωτάθλημα με προοπτική διάκρισης και στην προσπάθειά του να την φέρει στα μέτρα και τις αρχές του (έφυγαν επτά παίκτες και ήρθαν έξι), την έκανε δύο σκάλες χειρότερη.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι όταν ανέλαβε ο "Άρτζι", οι «κυανοκίτρινοι» είχαν μόλις μία ήττα σε 4 αγώνες σε Basket League και BCL (σκοράροντας κατά μ.ο. 83,0π.) και έκτοτε, μέτρησαν 9 ήττες σε 16 αγώνες σε Ελλάδα και Ευρώπη (με μέση παραγωγικότητα 71,7π.), αποκλείστηκαν από την επόμενη φάση της ευρωπαϊκής διοργάνωσης και πλέον έχουν σημαντικό έδαφος και για τον στόχο της 4άδας.

Η βαριά ήττα από την «βασίλισσα» (33,3% εντός πεδιάς με 18/54 σουτ) ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής για τον 57χρονο τεχνικό και προκάλεσε την απομάκρυνσή του.

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τον προημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, ο σύλλογος της δυτικής όχθης βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης προπονητή (βασικός υποψήφιος ο Σωτήρης Μανωλόπουλος), ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με τις ήδη πολλές αλλαγές που έχουν γίνει και οι οποίες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διορθωτικές κινήσεις από τον νέο προπονητή.

Ο υπογράφων είχε καταγράψει εδώ και καιρό τις ενστάσεις του για την κατεύθυνση που είχε πάρει το Περιστέρι και εκτιμά ότι μεγαλύτερο μερίδιο για την «κατηφόρα» της ομάδας, βαρύνει την διοίκηση που για 2η συνεχή χρονιά (πέρυσι με Ζούρο και φέτος με Παπανικολόπουλο), αποδεικνύεται «άπιστη» στο πλάνο και τον σχεδιασμό του καλοκαιριού και με το πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα χάνει την εμπιστοσύνη της προς την τεχνική ηγεσία.

Κράτησε δυνάμεις για τον πρώτο στόχο της χρονιάς!

Το παιχνίδι στο «Δημήτριος Τόφαλος» δεν αντέχει ουσιαστικής κριτικής. Όχι μόνο γιατί ο Προμηθέας (9-4) δεν ίδρωσε καθόλου για να νικήσει (81-63), ξεκουράζοντας ταυτόχρονα και τους πέντε Αμερικανούς του (λόγω της εβδομάδας του Κυπέλλου, έπαιξαν λιγότερο του αναμενόμενου), αλλά γιατί και η Λάρισα (4-10) άργησε πολύ να μπει στο ματς και όταν κατέβασε την διαφορά σε μονοψήφιο νούμερο (58-49 στο 31'37") δεν είχε άλλες δυνάμεις για το κάτι παραπάνω.

Ο Μάκης Γιατράς είδε τους τρεις σημαντικότερους Έλληνες παίκτες του να παίρνουν το παιχνίδι πάνω τους, έμεινε άκρως ικανοποιημένος από το αμυντικό κομμάτι (4ο εφετινό ματς στην Πάτρα, που ο αντίπαλος μένει κάτω από τους 70 πόντους) και φυσικά έφυγε από το γήπεδο ανακουφισμένος που η ομάδα του απέφυγε τους τραυματισμούς.

Η εβδομάδα που διανύουμε, άλλωστε, θα βρει τους Πατρινούς να ρίχνονται στο μεγάλο στόχο του Κυπέλλου, με πρώτο σταθμό την Ρόδο για το ματς με τον Κολοσσό. Σε περίπτωση νίκης, θα ταξιδέψουν στην Θεσσαλονίκη για την μάχη με το νικητή του προημιτελικού Ηρακλή-ΠΑΟΚ, έχοντας ως βασική επιδίωξη την επιστροφή στον τελικό της Κυριακής (14/02) στο ΟΑΚΑ, όπου φέτος είναι αήττητοι (2/2 με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό). Αν τα καταφέρουν, τότε θα δικαιούνται και με το παραπάνω να ονειρεύονται...

Οι Θεσσαλοί (Ρας 13π., 5ρ. & 2κλ. με 3/7 τριπ.) βρέθηκαν με το καλησπέρα στο -14 χωρίς καν να σκοράρουν και τελείωσαν την πρώτη περίοδο με μόλις 3 πόντους στο ενεργητικό τους. Γνωρίζοντας το πόσο εξαρτώμενοι είναι από το τρίποντο, με 23,1% πίσω από τα 6,75 δεν θα μπορούσαν να περιμένουν κάτι περισσότερο από μία αξιοπρεπή ήττα.

Ο Νίκος Παπανικολόπουλος κρατάει το υποσχόμενο ντεμπούτο του Ουόσπαν (12π., 4ρ. & 3ασ.) και την σταθερά θετική συνεισφορά του Θωμά Κώττα (7π. & 6ρ.) και στρέφει την προσοχή του στην δουλειά στην διάρκεια της διακοπής, με φόντο την μάχη της 26ης Φλεβάρη με τον ΠΑΟΚ.

Τι να τον κάνει πλέον τον Λόουσον;

Στην Ρόδο, η συζήτηση περί ενίσχυσης στον «άσο» είναι μακράς διαρκείας αλλά κορυφώθηκε αμέσως μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ (19/12)! Δεν πέρασαν λίγες μέρες και πριν καλά αποχαιρετήσουμε το 2020, η νησιώτικη ΚΑΕ πυροδότησε την βόμβα και ανακοίνωσε την συμφωνία της με τον 33χρονο Τάι Λόουσον των 9 σεζόν στο ΝΒΑ (μ.ο. 12,7π. & 6,0ασ.) και των σχεδόν 45 εκατομμυρίων, ως συνολικών εσόδων από την καριέρα του στον «μαγικό κόσμο».

Από την ημέρα της σπουδαίας είδησης μέχρι και σήμερα, ο Κολοσσός (6-8) είναι μία άλλη ομάδα κι όλα αυτά χωρίς τον έμπειρο Αμερικανό point-guard, που για γραφειοκρατικούς και επιχειρηματικούς λόγους δεν έχει καταφέρει ακόμη να «πετάξει» από την Κίνα, όπου και βρίσκεται. Και ίσως να μην χρειαστεί τελικά!

Πολύ απλά γιατί έκτοτε, οι Ροδίτες μετρούν 4 «πεντακάθαρες» νίκες σε 6 αγώνες, έχουν βάλει το νερό στ' αυλάκι όσον αφορά τον στόχο της παραμονής και αν χρειάζονταν κάπου τον Λόουσον, θα ήταν ενδεχομένως για μία διάκριση στο Κύπελλο.

Τελευταίο «θύμα» της ομάδας του Ηλία Καντζούρη ήταν ο ενισχυμένος και με ευρωπαϊκή ψυχολογία (λόγω της πρόκρισης στους "16" του FIBA Europe Cup), Ηρακλής (5-8), που όμως στο κλειστό της Καλλιθέας γνώρισε την 3η σερί ήττα του και αποδεικνύοντας το μεγάλο επιθετικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

Το +23 (84-61) αποτέλεσε την 2η πιο ευρεία εφετινή νίκη των γηπεδούχων (Άρτις 14π., 6ρ., 10ασ. & 3κλ., Καντέρ 23π., 11ρ. με 6/9 διπ. & 3/3 τριπ.) και βασίστηκε στην εντυπωσιακή ευχέρεια που έχουν στην δημιουργία (27ασ.) και στην υπεραξία που τους δίνουν ο Μιχαήλο Άντριτς (18π. με 4/4 τριπ.), ο Θοδωρής Ζάρας (13π. & 4ασ.), ο Βασίλης Ξανθόπουλος (2π., 9ασ. & 2κλ.), μαζί με τον Κένι Γκόινς, που χτύπησε κι έπαιξε λίγο.

Το ότι οι νησιώτες είναι η ομάδα με τις περισσότερες τελικές πάσες στο πρωτάθλημα (ο Παναθηναϊκός έχει δύο αγώνες λιγότερους), έχει τον πρώτο (Καντερ μ.ο. 16,4π.) και τον 3ο σκόρερ (Άρτις μ.ο. 14,6), τον 2ο και τον 3ο πασέρ (Ξανθόπουλος και Άρτις έχουν μ.ο. 5,5ασ.) και έχουν την 3η καλύτερη επίδοση στα τρίποντα (38,8%), δεν μπορεί να είναι τυχαίο.

Ο «Γηραιός» έδειξε πολύ καλά δείγματα στην Ολλανδία και ο αήττητος απολογισμός, δημιούργησε προσδοκίες για ακόμη καλύτερη συνέχεια στο πρωτάθλημα. Στην Ρόδο, όμως, η εικόνα του παρέπεμψε σε «πισωγύρισμα» (20 λάθη, 50% στις βολές και 38,4% στα σουτ), με χειρότερους όλων τους δύο νεοφερμένους (Ενετσόνια και Ίμπανκς είχαν 4π. με 1/6 σουτ).

Το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ για τα προημιτελικά του Κυπέλλου, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για μεταμόρφωση, αλλά ανεξαρτήτως της έκβασής του, ο Αστέριος Καλύβας στρέφει την προσοχή του στην διακοπή που ακολουθεί. Η έμφαση που θα δοθεί και η ποιότητα της δουλειάς που θα γίνει στις προπονήσεις, θα τον βοηθήσουν να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο στο πολύ σημαντικό ματς της 27ης Φλεβάρη με τον Ιωνικό, στο Ιβανόφειο για την 15η αγωνιστική.

Άλλη ομάδα με τον Σμιθ!

Αν δεν είχε απουσιάσει από τα δύο τελευταία ματς (ήττες από Περιστέρι και ΑΕΚ), τότε θα ήταν ακόμη 1ος σκόρερ της Basket League! Ο λόγος για τον Άνταμ Σμιθ (23π. & 7ασ. με 4/8 τριπ.), η επιστροφή του οποίου στην πεντάδα του Ιωνικού (5-9), ήταν ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την επιστροφή της ομάδα του Βαγγέλη Αγγέλου στις νίκες.

Η επιθετική δεινότητα του 28χρονου Αμερικανού guard ανάγκασε το Μεσολόγγι (4-10) να κλείσει πάνω του και μοιραία, άνοιξε διαδρόμους και στους Έλληνες πρωταγωνιστές της ομάδας (Χουγκάζ 17π., 5ρ. & 3ασ. με 3/4 τριπ., Μαυροκεφαλίδης 16π. & 6ρ., Τολιόπουλος 15π.), που είχαν καταλυτική συνεισφορά στη νίκη (100-85) που συνδυάστηκε και με την υπερκάλυψη της διαφοράς του πρώτου αγώνα.

Οι Νικαιώτες, που έκαναν ίσως το τέλειο επιθετικό παιχνίδι, είχαν 86,3% στις βολές, 63,6% στα δίποντα και 43,3% στα τρίποντα και σκόραραν 100 πόντους, ενώ στα τέσσερα τελευταία ματς, μετά βίας περνούσαν τους 70 (μ.ο. 71,5π.)!

Η ομάδα του Ντίνου Καλαμπάκου (Γκότσερ 28π., 5ρ. & 4ασ. με 6/13 τριπ.), βάσει συνολικής εικόνας, ίσως να μην δικαιούταν να χάσει ακόμη και την διαφορά, αλλά όταν δέχεσαι από σχεδόν 50 πόντους σε κάθε ημίχρονο, δεν μπορείς να έχεις ουσιαστικές απαιτήσεις.

Απλά όταν ελέγχεις τα ριμπάουντ, μαζεύεις μία διαφορά 16 πόντων και σουτάρεις με 50% εντός πεδιάς εκτός έδρας, τότε σίγουρα νιώθεις μία πικρία με την τελική έκβαση της αναμέτρησης.

Υγ.1: Χάρηκα ιδιαίτερα που είδα τον Στράτο Βουλγαρόπουλο (6π. & 7ρ. με 3/3 σουτ σε 16'24") όχι απλά να ξεκινάει στην πεντάδα της ομάδας του, αλλά με την απόδοσή του να δικαιολογεί την εμπιστοσύνη του Σερέλη! Κακά τα ψέματα, κορμιά σαν αυτό του 20χρονου Θεσσαλονικιού σέντερ (2,18), είναι κρίμα να μένουν αναξιοποίητα...

Υγ.2: Επειδή την προηγούμενη εβδομάδα αναφέρθηκα στον Μάκη Γιατρά και στην κριτική που του έχω ασκήσει στο παρελθόν και για «μη αγωνιστικούς λόγους», να διευκρινίσω ότι εννοώ στην μη τήρηση του fair play στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα με την Γκραν Κανάρια για το Eurocup. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων...