Κατσικάρης: «Τρομερές δυνατότητες ο Φέρελ, επιβεβλημένη η αλλαγή στην ΕΟΚ»

Η διετής επιτυχημένη θητεία ως head coach του στην ΑΕΚ (2003-2005), πριν από 15 χρόνια σφράγισε το διαβατήριο για την πρώτη δουλειά στο εξωτερικό. Έκτοτε, ο Νικαιώτης βετεράνος playmaker του Ιωνικού, του Σπόρτινγκ, της "Ένωσης" και του Ηρακλείου, εργάζεται σταθερά στο εξωτερικό με εξαίρεση μισή χρονιά που κάθισε στον πάγκο του Άρη (2009-2010) και φυσικά την 3ετία που διετέλεσε ομοσπονδιακός προπονητής (2014-2016).

Ο λόγος για τον Φώτη Κατσικάρη, που φέτος πρόσθεσε στο ενεργητικό του την 6η ισπανική ομάδα (Βαλένθια, Μπιλμπάο, Μούρθια, Τενερίφη και Γκραν Κανάρια) με την οποία συνεργάζεται (Μάλαγα) και συμπλήρωσε 9 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης στην λίγκα ACB και 12,5 χρόνια παραμονής στην Ισπανία.

Το Gazzetta επικοινώνησε μαζί του με αφορμή το αποψινό ματς (21.30) της ομάδας του με το Λαύριο για το BCL, αλλά η κουβέντα άγγιξε πολλά ενδιαφέροντα θέματα, όπως η στροφή της Ουνικάχα από το Eurocup, η άποψή του για τις ισπανικές ομάδες της Euroleague, το σχόλιό του για τον Γιόγκι Φέρελ (όπως τον θυμάται από την θητεία του στο ΝΒΑ), τις αλλαγές στην ΕΟΚ και στην Εθνική ανδρών και φυσικά τις αναμνήσεις του από την συνεργασία του με τον μεγάλο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Εννέα σεζόν στην Ισπανία σε συνολικά 6 ομάδες, 12,5 χρόνια κάτοικος Ισπανίας, αν και ακόμη είναι νωρίς, έχεις αποφασίσει που θα ζήσεις όταν πάρεις σύνταξη;

«(γελάει!)... Όχι ακόμη... Σίγουρα ζω πάρα πολλά χρόνια εδώ και μου αρέσει πολύ η Ισπανία, αλλά αυτό είναι πολύ πρώιμο ακόμη για να το πω με σιγουριά. Θα εξαρτηθεί από τις καταστάσεις και τις συνθήκες. Θα μπορούσα κάλλιστα βέβαια να ζήσω κι εδώ...»

Πως σε αντιμετωπίζουν στην Ισπανία μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στην ACB, σαν δικό τους άνθρωπο;

«Ναι και αυτό είναι λογικό μετά από τόσα χρόνια, σχεδόν 15 από την πρώτη φορά που ήρθαμε με την οικογένειά μου. Και σε έναν χώρο, όπως είναι ο δικός μας, είναι δεδομένο ότι κάνεις γνωριμίες και φιλίες, οπότε το νιώθω αυτό που λες. Δεν αισθάνομαι καθόλου σαν ξένος.»

Νομίζω ότι η πρώτη σου ομάδα (Βαλένθια) και η τελευταία (Μάλαγα) είναι οι δύο πιο μεγάλοι σύλλογοι στους οποίους έχεις δουλέψει... Απλά και οι δύο στην περίοδο που ήσουν στον πάγκο τους, δεν αγωνίζονται στην Euroleague... Πως είναι η κατάσταση φέτος στην Ουνικάχα, υπό την έννοια ότι δεν παίζει ούτε στο Eurocup... Είχατε πολλές αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο...

«Ο σύλλογος είχε εδώ και πολλά χρόνια, μεγάλη σταθερότητα στο διοικητικό κομμάτι γιατί υπήρχε ένας πρόεδρος που προερχόταν από την τράπεζα (σ.σ.: Unicaja) και πάντα εξασφάλιζε ένα σχετικά υψηλό budget που ήταν από 3ο έως 5ο στο πρωτάθλημα. Στο παρελθόν ήταν διεκδικήτρια του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου και μάλιστα κατέκτησε και τους δύο τίτλους, ενώ οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι το 2007 ήταν και στο Final 4 της Αθήνας. Φέτος, όμως, ο προϋπολογισμός έμεινε πιο χαμηλά και λόγω της πανδημίας και λόγω της απόφασης της τράπεζας να έχει μία πιο συντηρητική συμμετοχή. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με κάποια υψηλά συμβόλαια που προϋπήρχαν ελήφθη η απόφαση να κινηθούμε πιο χαμηλά απ' ότι συνήθως.»

Στόχος, είναι η κατάκτηση του BCL όσον αφορά στην Ευρώπη;

«Το Final 4 είναι ένας από τους στόχους μας γιατί ανήκουμε στις ομάδες που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε ένα τουρνουά που φέτος δείχνει πολύ ανταγωνιστικό. Η ιστορία της Ουνικάχα είναι τέτοια, όμως, που ανεξαρτήτως budget, είναι υποχρεωμένη να κοιτάει ψηλά. Στην Ισπανία, έχουμε ως πρώτη στόχευση την είσοδο στην οκτάδα στο τέλος του 1ου γύρου, ώστε να είμαστε στο Final 8 του Κυπέλλου, έτσι ώστε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό τελείωμα στην πολύ δυνατή φέτος ACB και φυσικά να είμαστε στα playoffs.»

Πριν φύγεις από την Ελλάδα, ο επόμενος αντίπαλός σας στο BCL δεν υπήρχε στον μπασκετικό χάρη. Πλέον είναι μία ομάδα που έχει αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις τα τελευταία χρόνια και πέρυσι έφτασε να τερματίσει 2η στο πρωτάθλημα. Πως σου φαίνεται το Λαύριο του Σερέλη;

«Μου έχει αφήσει πολύ θετική εικόνα. Είναι μία ομάδα με χαμηλό προφίλ, από την στιγμή που ανέβηκε μέχρι και ακόμη και τώρα, παίζει πολύ όμορφο μπάσκετ και τέτοιες προσπάθειες μόνο συγχαρητήρια μπορεί να αποκομίζει. Η προσπάθεια που γίνεται αποτελεί κάτι πολύ όμορφο για το ελληνικό μπάσκετ και ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι φέτος έχουν την ευκαιρία να βγουν από τα σύνορα και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχουν τον ίδιο προπονητή επί πάρα πολλά χρόνια, προφανώς θα έχουν και την ίδια διοίκηση και όλο αυτό το πλαίσιο παραπέμπει σε μία επιτυχημένη συνταγή. Στο αγωνιστικό μέρος, φαίνεται ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά στο scouting γιατί εδώ και αρκετά χρόνια κάνουν σταθερά καλές επιλογές ξένων παικτών, που μετά από λίγο καιρό καταλήγουν στην Euroleague, όπως ο Ντιάλο φέτος και ο Πάντερ τα προηγούμενα χρόνια. Ο Κάρτερ βρίσκεται στον προθάλαμο για μία μεγάλη μετεγγραφή, ο Μουράτος έχει κάνει αξιοσημείωτη πρόοδο. Θέλω να πω ότι έχουν φτιάξει ένα σύνολο πολύ ανταγωνιστικό, που ταυτόχρονα παίζει και ένα πολύ ελκυστικό και ουσιαστικό μπάσκετ και μεγάλο μερίδιο σ' αυτό, ανήκει στον Χρήστο Σερέλη, γιατί δεν έχει την πολυτέλεια να κρατάει για χρόνια τους βασικούς παίκτες. Αλλά αντιθέτως είναι υποχρεωμένος, σχεδόν κάθε χρόνο, να ξαναφτιάχνει την ομάδα σχεδόν από την αρχή. Δεν είναι καθόλου εύκολο όλο αυτό...»

Πως βλέπεις τους τους «αιώνιους» με Έλληνες προπονητές; Ο Ολυμπιακός νίκησε καθαρά Μπασκόνια και Ρεάλ και έχασε στις λεπτομέρειες από την Μπάρτσα...

«Δεν χρειάζεται να το πω εγώ, το ξέρει πλέον όλη η Ευρώπη ότι οι Έλληνες προπονητές είναι από τους καλύτερους αν όχι οι κορυφαίοι αυτή τη στιγμή! Σε όλα τα επίπεδα και τις διοργανώσεις, υπάρχουν συμπατριώτες μας που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Οι δύσκολες συνθήκες του ελληνικού πρωταθλήματος μας "εκπαίδευσαν" να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι και στο κομμάτι της ψυχολογίας και των δύσκολων στιγμών και αποφάσεων, αλλά και σ' αυτό της διαχείρισης των παικτών και θεωρώ ότι όλη αυτή η διαδικασία οδηγεί στην ολοκλήρωση του εκάστοτε προπονητή. Κακά τα ψέματα έχουμε μάθει στην πιο δύσκολη πίεση, οπότε ξέρουμε πως να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε κατάσταση.»

Οι Ισπανικές ομάδες τι σου λένε φέτος;

«Η Μπαρτσελόνα θεωρώ ότι έχει δυναμώσει σε σχέση με πέρυσι, έκανε καλές κινήσεις και με τον Χέιζ και με τον Γιοκουμπάιτις. Έχει ξεκινήσει πολύ καλά στο πρωτάθλημα και στην Euroleague, κάτι που ισχύει και για την Ρεάλ παρ' ότι εκείνη έκανε περισσότερες αλλαγές και ανανέωσε αρκετά το ρόστερ της. Έχω ένα ερωτηματικό για το πόσο θα της λείψει ο Κάρολ, που για πολλά χρόνια ήταν ένας κομβικός παίκτης που άλλαζε το ρυθμό με την εκπληκτική ικανότητά του στο σουτ, όμως από την άλλη έχει ενισχυθεί πολύ στην άμυνα με τον Γκος, του Γιαμπουσέλε και του Χάνγκα. Γενικά θεωρώ ότι και οι δύο μεγάλες ισπανικές ομάδες θα είναι από τα φαβορί για τον εφετινό ευρωπαϊκό τίτλο. Η Μπασκόνια έχει κάνει μία ομάδα με την ιδέα να είναι πιο αθλητική με ψηλά guard και forward και παρ' ότι είχε απουσίες με τραυματισμούς και δεν ξεκίνησε καλά ούτε στην ACB, θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου να βελτιώσει την εικόνα της.»

Τον Φέρελ που τον έζησες στο ΝΒΑ, πως τον βλέπεις στο ρόστερ του Παναθηναϊκού υπό τις οδηγίες του Πρίφτη;

«Είναι ένας παίκτης με τρομερές δυνατότητες και δεν έχει σημασία το γεγονός ότι είναι κοντός, επειδή διαθέτει το ταλέντο για να παίζει άμυνα, να πασάρει αλλά και να σκοράρει. Αρκεί να προσαρμοστεί γρήγορα γιατί οι συνθήκες και η πίεση που υπάρχουν στην Ευρώπη, το επιτάσσουν. Είναι σημαντικό ότι έχει την προσωπικότητα ακόμη και να ηγηθεί στα δύσκολα. Ταιριάζει στην φιλοσοφία του Δημήτρη (σ.σ.:Πρίφτη) και αν καταλάβει σύντομα τι θέλει ο Παναθηναϊκός απ' αυτόν, πιστεύω ότι θα αποδειχθεί πολύ καλή κίνηση και θα εξελιχθεί σε ένα point-guard που θα δώσει και σκορ και δημιουργία και ηγεσία.»

Πως είδες από μακριά τις αλλαγές στην ΕΟΚ και την επόμενη μέρα στο ελληνικό μπάσκετ;

«Το πόσο έχει προσφέρει ο Βασιλακόπουλος στο ελληνικό μπάσκετ, δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Το ξέρουν όλοι όσοι ασχολούμαστε με το μπάσκετ και προερχόμαστε από την Ελλάδα. Απλά έρχεται κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου και η επιβεβλημένη αλλαγή. Δεν γνωρίζω τον κ. Λιόλιο, αλλά τα μισά να γίνουν απ΄αυτά που έχει πει - μακάρι να γίνουν όλα - τότε πιστεύω ότι θα δημιουργηθούν και πάλι εξαιρετικές προϋποθέσεις για να φτάσουμε το άθλημα εκεί που ήταν πριν από 10-15 χρόνια. Καλό θα είναι να συστρατευούν όλοι σε αυτή
την προσπάθεια που γίνεται, ξεκινώντας από τις χαμηλές κατηγορίας, τα τμήματα υποδομής και την εν γένει παραγωγική διαδικασία και να ακολουθήσουν με υπομονή και προσήλωση το πλάνο που έχει εκπονηθεί. Έτσι ώστε σε λίγα χρόνια να καμαρώνουμε μία ελπιδοφόρα γενιά νέων παικτών που θα στελεχώνουν τις Εθνικές ομάδες.»

Είσαι ένας προπονητής που δεν εξαργύρωσες, ίσα-ίσα που μάλλον σε πήγε πίσω, την συνεργασία σου με τις Εθνικές ομάδες (Ρωσία και Ελλάδα, παρ' ότι έκανες μόλις 3 ήττες σε 3 χρόνια). Επειδή στο μεγαλύτερο διάστημα είχες αποκλειστική συνεργασία, πόσο δύσκολο είναι αυτό να ξανασυμβεί και μάλιστα με έναν καταξιωμένο προπονητή;

«Κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολο γιατί έτσι όπως είναι δομημένο το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε διασυλλογικό επίπεδο, η συνεργασία των καταξιωμένων προπονητών που αγωνίζονται στην Euroleague και το Eurocup, αποτελεί μονόδρομο. Όχι μόνο γιατί οι σύλλογοι μας προσφέρουν έναν συνεχή ρυθμό δουλειάς και βελτίωσης, αλλά επειδή μας καθιστούν ενεργούς προπονητικά κάθε μέρα. Επιπροσθέτως, οι περισσότερες ομοσπονδίες δεν έχουν την πολυτέλεια να δεσμεύσουν ένα σεβαστό ποσό για full time απασχόληση των προπονητών.

Τι πιστεύεις για το μοντέλο των δύο προπονητών (ένας για τα “παράθυρα” κι ένας για τις μεγάλες διοργανώσεις), μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της Εθνικής ομάδας ή είναι ένα αναγκαίο κακό που δεν θα βοηθήσει;

«Εάν πρόκειται για έναν προπονητή που θα έχει την ευθύνη της προσπάθειας στα "παράθυρα" και εν συνεχεία θα αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του τεχνικού επιτελείου σε μία μεγάλη διοργάνωση, τότε ναι είναι ίσως η καλύτερη λύση. Γιατί έτσι δεν χαλάει η "χημεία" μεταξύ των προπονητών και των παικτών, περιφρουρείται η σωστή εκτέλεση του πλάνου και διασφαλίζεται η ομαλή μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη, χωρίς να αλλοιώνεται η φιλοσοφία.»

Το καλοκαίρι σταμάτησαν τρία παιδιά που έζησες από κοντά και στην ΑΕΚ (Ζήση και Μπουρούση) και στην Εθνική (Σπανούλη). Τι αναμνήσεις έχεις από τους δύο πρώτους και ποιο είναι το impact του Σπανούλη στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ...

«Με τα δύο πρώτα παιδιά είναι γνωστό ότι με συνδέουν πολύχρονοι δεσμοί φιλίας, εκτίμησης και αγάπης. Μεγαλώσαμε μαζί, εκείνοι σαν παίκτες κι εγώ σαν προπονητής. Και με τον Νίκο και με τον Γιάννη συνεργαστήκαμε άψογα σε αρκετά σημεία της καριέρας μας και απόλαυσα την πρόοδό τους, τις διακρίσεις και τα επιτεύγματά τους, με τις ομάδες τους και με την Εθνική. Δεν σου κρύβω ότι χάρηκαμ ιδιαίτερα κι ένιωσα περήφανος πριν λίγες μέρες όταν έμαθα το πόστο που ανέλαβε ο Ζήσης στην ανδρών, γιατί είναι μία θέση που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Όσον αφορά στον Σπανούλη, θεωρώ ότι αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης στην δουλειά και στην επιθυμία να γίνεται ολοένα και καλύτερος, έτσι ώστε να φτάσει στο επίπεδο να θεωρείται "θρύλος" του αθλήματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη ακόμη και στο ΝΒΑ, όπου όλοι γνωρίζουν ποια είναι η σήμα κατατεθέν κίνησή του. Τεράστιο αποτύπωμα, απίστευτος νικητής και ηγέτης και απο τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.»

Πόσο βοήθησε ο Ίβκοβιτς το ελληνικό μπάσκετ και τους Έλληνες προπονητές που πλέον βρίσκονται στην “ελίτ” της Ευρώπης.

«Θεωρώ τον εαυτό μου τρομερά τυχερό που συνεργάστηκα μαζί του και μάλιστα στο ξεκίνημα της καριέρας μου. Μπορώ να πω ότι του χρωστάω πάρα πολλά για τις προσλαμβάνουσες που εισέπραξα όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και σε εκείνο της διαχείρισης, της προετοιμασίας των αγώνων και της προπόνησης αλλά και στην πειθαρχία που επέβαλλε, γιατί ήταν ένας άνθρωπος πολύ δύσκολος και απαιτητικός. Βοήθησε πολλούς προπονητές και ενώ ήταν σκληρός σαν χαρακτήρας, είχε πάντα την διάθεση και κολακευόταν όταν τους έβλεπε να εξελίσσονται και να προοδεύουν. Ήταν τεράστια προσωπικότητα και παρ' ότι έφυγε από την ζωή, θα παραμείνει κοντά μας γιατί οι άνθρωποι που δούλεψαν μαζί του, θα συνεχίσουν το έργο του. Συνέβαλλε τα μέγιστα στην άνθηση του ελληνικού μπάσκετ γιατί δούλεψε πάρα πολλά χρόνια στο πρωτάθλημά μας και άλλαξε κατά πολύ τη νοοτροπία παικτών, παραγόντων, δημοσιογράφων και φιλάθλων. Αν μία λέξη τον περιγράφει απόλυτα, είναι αυτή που χρησιμοποίησε ο Βασίλης (σ.σ.: Σπανούλης), ο οποίος τον χαρακτήρισε "άρχοντα". Αυτό ήταν ο "Ντούντα". Ένας άρχοντας σε όλα τα επίπεδα. Στο μπάσκετ και στην ζωή. Έδινε μεγάλη σημασία στο υπόβαθρο του κάθε παίκτη και τον ενδιέφερε όχι μόνο πως θα λειτουργεί στο γήπεδο, αλλά και το πως θα κάτσει στο τραπέζι, πως θα βάλει τα μαχαιροπήρουνα και πως θα φάει. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας κορυφαίος προπονητής! Ήταν ένα μάθημα ζωής και κάθε φορά που συζητούσαμε, καταλάβαινα ότι είχε ένα τρομερό ένστικτο με τους ανθρώπους και σπάνια έπεφτε έξω. Απλά μαζί του, έπρεπε πάντα να ήσουν έτοιμος! Δεν επιτρεπόταν να πας χαλαρός στο γήπεδο, γιατί είχε και τις εκρήξεις του και σε είχε συνεχώς στα "κόκκινα". Εγώ το θεωρούσα πολύ θετικό αυτό γιατί στο μπάσκετ μόνο έτσι είσαι προετοιμασμένος για τα δύσκολα...»