Τζόρνταν Μόργκαν: Από την καλύτερη, στη χειρότερη ημέρα της καριέρας του! (pics & vids)

Προσφορά ημέρας σε περιμένει στο Εϊμπαρ – Μπέτις. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

«The things we've been through, made us the people we are today», λέει μια φράση. Ή αλλιώς «οι καταστάσεις που έχουμε περάσει, μας έκαναν τους ανθρώπους που είμαστε σήμερα».

Μέσα από τις συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τα πράγματα που βλέπουμε στη ζωή μας, γινόμαστε είτε σοφότεροι, είτε πιο δυνατοί, είτε... παίρνουμε την κάτω βόλτα.

Ο Τζόρνταν Μόργκαν μπορούσε πολύ εύκολα να το βάλει κάτω και να τα παρατήσει. Όμως, δεν το έκανε. Επέλεξε να συνεχίσει και να γίνει ο ώριμος νέος που είναι σήμερα.

Ο πατέρας του ήταν απών από τη ζωή του από την ημέρα που γεννήθηκε, η μητέρα του, Μέρεντιθ, δούλευε σκληρά κι έκανε θυσίες για να τον μεγαλώσει μόνη της, ενώ είχαν βρεθεί να μένουν ακόμα και στον δρόμο.

Όταν ο Τζόρνταν ήταν 10 ετών, η Μέρεντιθ παντρεύτηκε τον Τζιμ Μόργκαν, ο οποίος τον υιοθέτησε μετά από δύο χρόνια και τού έδωσε το όνομά του. Ένας από τους ανθρώπους που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην «μετάλλαξη» του νεαρού αθλητή, ο οποίος δεν αποκαλεί τον Τζιμ «πατριό», αλλά «πατέρα».

Από το λύκειο ακόμα ο Τζόρνταν άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του, με αποτέλεσμα να κερδίσει τέσσερις υποτροφίες: από το Central Michigan, το Oakland το Xavier και το Michigan, στο οποίο και κατέληξε.

Εκεί, διακρίθηκε τόσο για τις αγωνιστικές του επιδόσεις, όσο και για το υπόδειγμα μαθητή που υπήρξε, με αποτέλεσμα ο Μπάρακ Ομπάμα, όταν βρέθηκε στο πανεπιστήμιό του για ομιλία, να πλέξει το εγκώμιό του, ενώ του έστειλε και μια υπογεγραμμένη επιστολή, στην οποία τον συνεχάρη για τα ακαδημαϊκά του επιτεύγματα και ανέφερε πως είναι «μέρος μιας ελίτ κοινότητας μαθητών και ηγετών».

Γνωρίζοντας το σκληρό πρόσωπο της ζωής από πολύ μικρός, ο απόφοιτος του Μίσιγκαν ίδρυσε το «Jordan Morgan Foundation» στο Ντιτρόιτ. Ένα ίδρυμα, το οποίο σκοπό έχει να παρέχει μόρφωση σε παιδιά χαμηλότερων οικονομικών τάξεων και να τους ανοίξει νέους ορίζοντες στο μέλλον τους.

Η μοίρα τα έφερε έτσι, που ο Μόργκαν, μετά τα πρωταθλήματα της Ιταλίας και της Γαλλίας που περιπλανήθηκε, ήρθε στην Ελλάδα πέρυσι, για χάρη της νεοφώτιστης στην Basket League Κύμης.

Κατάφερε να αφήσει το στίγμα του για τα καλά με όσα έκανε εντός παρκέ, αλλά και... εκτός αυτού.

Ο 25χρονος τότε σέντερ ήταν η αξιόπιστη λύση των Ευβοιωτών κάτω από τη ρακέτα (11.6π., 9ρ.), αλλά δεν πρόλαβε να ευχαριστηθεί όλη τη σεζόν στην ομάδα, αφού έμεινε για μόλις 11 ματς.

Στις 9 Ιανουαρίου το 2017, ο Μόργκαν έστρεψε για τα καλά τα βλέμματα πάνω του. Στον αγώνα με τον Ολυμπιακό «εξαφάνισε» τους Μπιρτς, Γιανγκ και Μιλουτίνοφ και ολοκλήρωσε το ματς με 29 πόντους, 13 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 2 τάπες. Πιθανώς, η καλύτερη ημέρα της μέχρι τότε καριέρας του!

Αυτό, όμως, που θα ακολουθούσε δεν θα το περίμενε ούτε ο ίδιος. Μιας και τα... καλά νέα διαδίδονται γρήγορα, το επόμενο βράδυ ο Μόργκαν και ο συμπαίκτης του στην Κύμη, Μωχάμεντ Ελ-Αμίν, μπλέχτηκαν σε καυγά σε νυχτερινό μαγαζί στο Γκάζι. Αποτέλεσμα; Ένα σπασμένο χέρι.

Η ομάδα, που προσπάθησε αρχικά να πείσει ότι ο παίκτης της γλίστρησε σε πάγο - μιας και τότε χιόνιζε στην Αθήνα - κι έσπασε το χέρι του, κάλεσε αμφότερους σε απολογία, με τον ίδιο να αποτελεί παρελθόν από το σύλλογο και τον συμπαίκτη του να συνεχίζει.

Αφού πέρασε την πόρτα του χειρουργείου, έμεινε στα... πιτς για 6-7 μήνες, μέχρι να αναρρώσει πλήρως. Κάποιος θα έλεγε ότι ο κόσμος του γκρεμίστηκε, εκεί που άρχιζε να παίρνει τα πάνω του. Ο ίδιος μόνο έτσι δεν το είδε. Πλέον, κάνει... επανεκκίνηση στην καριέρα του με την φανέλα της Ολίμπια Λιουμπλιάνας κι εξελίσσεται σε ηγέτη της (16.1π., 7.2ρ.).

Ο Τζόρνταν Μόργκαν ανοίγει την καρδιά του στο gazzetta.gr για όλες τις στιγμές που έχει ζήσει έως τώρα και στέκεται στην «καλύτερη ημέρα της καριέρας μου, που έγινε η χειρότερη, μέσα σε 24 ώρες».

«Χαρούμενος στην Ολίμπια, επικίνδυνη η ΑΕΚ»

Ο Μόργκαν επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά αυτή τη φορά ως αντίπαλος. Με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας βρέθηκε στο ΟΑΚΑ, όπου και αντιμετώπισε την ΑΕΚ για την 6η αγωνιστική του Champions League. Ο ίδιος τα πήγε εξαιρετικά καλά (21π., 8ρ., 2ασ., 3κλ.), αλλά οι «κιτρινόμαυροι» έφτασαν σε μια άνετη νίκη.

Ο Αμερικανός ψηλός που κάνει restart στην Σλοβενία εμφανίστηκε ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη νέα του ομάδα και το ρόλο που έχει σε αυτήν. «Πάει πολύ καλά! Μας φροντίζουν πολύ καλά στο σύλλογο, νοιάζονται για τους παίκτες τους και μου δίνεται μια ευκαιρία να παίξω και να έχω έναν μεγάλο ρόλο στην ομάδα. Είναι πολύ ωραία που επέστρεψα και σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση, στο Champions League. Είναι πολύ καλό αυτό για την εξέλιξη της καριέρας μου, γιατί παίζω σε υψηλό επίπεδο».

Οι «Δράκοι» έχουν μόλις μία νίκη στην ευρωπαϊκή διοργάνωση, κάτι που, όμως, δεν απογοητεύει τον Μόργκαν. Ίσα ίσα το βλέπει σαν μια πρόκληση. Έχει γεννηθεί, άλλωστε, για τα δύσκολα. «Είναι μια δύσκολη και περίεργη στιγμή. Είμαστε σε ένα ανταγωνιστικό και απαιτητικό όμιλο στο Champions League, υπάρχουν ομάδες υψηλού επιπέδου, όπως είναι η ΑΕΚ, αλλά και η Βενέτσια, η Μπαϊρόιτ, η Μπάνβιτ και η Στρασμπούρ. Είμαστε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, οπότε αυτό είναι και μια πρόκληση για εμάς. Πρέπει να παίξουμε το καλύτερό μας μπάσκετ για να κάνουμε νίκες. Έχουμε μια νεανική ομάδα και παίρνουμε κάποια σκληρά μαθήματα, αλλά μαθαίνουμε κιόλας από αυτά. Είχαμε κάποια καλά παιχνίδια, και άλλα όχι και τόσο. Έχουμε ταλαιπωρηθεί και από τραυματισμούς, κάποιοι δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Ο βασικός μας πόιντ γκαρντ είναι έξω εδώ και ενάμιση μήνα. Όλο αυτό μας φέρνει πιο κοντά σαν ομάδα, αντιμετωπίζουμε πολλά θέματα μεταξύ μας και εστιάζουμε στο πως να παίξουμε όλοι μαζί, ενωμένοι, όσο περισσότερο μπορούμε».

Η γνώμη του για την ΑΕΚ άκρως κολακευτική. Την ήξερε ήδη, βέβαια, αλλά και με τις αλλαγές που έχει κάνει, στα μάτια του φαίνεται πολύ έμπειρη. «Είναι ένας ιστορικός σύλλογος, έχουν πολλούς φιλάθλους. Ο προπονητής και το επιτελείο τους δουλεύουν πολύ, για να είναι επιθετικοί και να έχουν ένταση. Είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο, πολλή εμπειρία, αρκετοί παίκτες είναι γύρω στα 30. Εμείς είμαστε πιο νέοι, εγώ είμαι 26 και είμαι ο 3ος ή 4ος πιο παλιός παίκτης στην ομάδα. Αν ήμουν στην ΑΕΚ θα ήμουν από τους πιο νέους παίκτες στο ρόστερ!».

Η εμφάνιση των «κιτρινόμαυρων» στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, όπου... συσπειρώθηκαν και απέκλεισαν τους «πράσινους», είναι κάτι που καθιστά την ΑΕΚ «επικίνδυνη», σύμφωνα με τα λεγόμενά του. «Αυτό είναι το θέμα. Μια ομάδα σαν κι αυτή, που έχει ταλέντο κι εμπειρία, μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη. Μπορεί να παλεύει σε πολλά ματς και δεν ξέρεις σε ποιο από όλα θα δεθούν και θα το αντιμετωπίσουν σαν ομάδα. Το να νικήσεις μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, που είναι δυνατή και είδατε τι έκανε στην Χίμκι, σημαίνει πολλά. Δεν μπορείς να υπολογίζεις αποκλειστικά στην χημεία τους. Πρέπει να είσαι έτοιμος να παίξεις με μία ομάδα, όπως αυτή που παρουσιάστηκε με τον Παναθηναϊκό».

«"Απειλή" ο Παναθηναϊκός, έτοιμος ο Ολυμπιακός με Σπανούλη, φαντάζομαι τον εαυτό μου στην Euroleague»

Μέσα από την κουβέντα, ο Μόργκαν αποδείχθηκε και λάτρης της Euroleague! Όπως υποστηρίζει, προσπαθεί να παρακολουθεί όσο περισσότερους αγώνες μπορεί στο χρόνο που έχει ελεύθερο, με στόχο να αγωνιστεί μία ημέρα στη διοργάνωση. Φυσικά, δεν γινόταν να μην ρίξει και μια ματιά στους «αιώνιους»!

«Βλέπω πολύ Euroleague. Είναι και οι δύο πολύ δυνατές ομάδες. Δεν είχα την ευκαιρία να δω τόσο πολύ τον Ολυμπιακό, όσο τον Παναθηναϊκό. Έχουν αρκετούς παίκτες από πέρυσι, είναι μία από τις πιο δυνατές ομάδες κάθε χρόνο, έχει πολύ ταλέντο. Ξέρουν πως να παίξουν μαζί. Κάποιοι είναι μαζί εδώ και ένα χρόνο, άλλοι εδώ και 3-4 χρόνια. Έχουν χημεία. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε το ματς με την Χίκμι στο ΟΑΚΑ και είδαμε τι έγινε, που η ρώσικη ομάδα είχε μόλις μία ήττα στον πόντο. Είναι πάντα απειλή στην Euroleague», λέει για τον Παναθηναϊκό και προσθέτει για τον Ολυμπιακό: «Δεν τον έχω δει πολύ, αλλά ξέρω πως άλλαξε αρκετά. Έχουν έναν πολύ καλό προπονητή. Όταν επιστρέψει και ο Σπανούλης, που όλοι ξέρουμε ποιος είναι, και με τον προπονητή που έχουν, τότε θα είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα».

Στο μυαλό του κάνει σκέψεις και όνειρα για την ημέρα που θα πατήσει το παρκέ και θα ηχήσει το γνωστό πια «Devotion» στο γήπεδο. «Ο στόχος μου είναι να συνεχίσω να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος παίκτης και να αγωνίζομαι στο πιο υψηλό επίπεδο που μπορώ, για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου. Σίγουρα θέλω να παίξω στην Euroleague και προφανώς και στο ΝΒΑ, που είναι στο ύψιστο επίπεδο. Βλέπω πολύ Euroleague, προσπαθώ να παρακολουθώ τουλάχιστον 1-2 παιχνίδια».

Πότε προλαβαίνει, όμως, αφού και το δικό του πρόγραμμα είναι... φορτωμένο; «Είναι δύσκολο, αλλά όταν θες να βρεθείς σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να το δεις, να το μελετήσεις και να φανταστείς τον εαυτό σου να παίζει σε αυτό το επίπεδο. Όταν βλέπω ματς της Euroleague, βλέπω τον εαυτό μου να παίζει σε αυτά».

«Διανύω δυνατή σεζόν, θέλω να είμαι αποτελεσματικός»

Αν μη τι άλλο, ο Μόργκαν είναι ένας παίκτης που ξεχωρίζει στο παρκέ. Θέλοντας και μη, θα τον προσέξεις. Η πορεία του σταθερά ανοδική. Τον ίδιο, ωστόσο, δεν τον νοιάζουν τα στατιστικά. Τον νοιάζει να είναι αποτελεσματικός. «Νοιάζομαι για κάποια από αυτά. Ίσως όχι τα στατιστικά που κοιτά ο περισσότερος κόσμος. Αλλά έχω στόχους για τον εαυτό μου, με νοιάζουν τα ριμπάουντ σίγουρα, αλλά και για το ποσοστό μου στα εντός πεδιάς, στις βολές και κοιτάω να έχω περισσότερες ασίστ από λάθη. Αν κοιτάξω τώρα τα στατιστικά μου, νομίζω πως διανύω μια δυνατή σεζόν και σιγά σιγά ακολουθώ κάποιους στόχους που έχω θέσει. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις υψηλούς στόχους για τον εαυτό σου. Δεν κολλάω τόσο στους πόντους ή στο βαθμό αποτελεσματικότητας. Προσπαθώ να θέτω στόχους για να είμαι αποτελεσματικός παίκτης στο παρκέ κι αν αυτό σημαίνει να σκοράρω 6 πόντους και να πάρω 12 ριμπάουντ, τότε αυτό θα κάνω. Δεν είναι απαραίτητο να βάζεις πάντα 20 πόντους. Τώρα είμαι σε θέση που έχω δυνατά τελειώματα, οι συμπαίκτες μου με εμπιστεύονται, για να παίρνω πολλά από τα σουτ. Είμαι σε θέση που σκοράρω πολύ, αλλά δεν εστιάζω σε αυτό απαραίτητα».

«Άλλαξε τη ζωή μου εκείνο το βράδυ του Ιανουαρίου, δεν κατηγορώ την Κύμη, δικό μου το λάθος»

Η κουβέντα φτάνει στο περιστατικό του προηγούμενου Ιανουαρίου. Τότε, που έληξε άδοξα η θητεία του στην Ελλάδα και έπρεπε να αποχαιρετήσει την Κύμη. Ακολουθεί μια μικρή παύση πριν μιλήσει και σαν να θέλει να «πνίξει» ένα παράπονο, αναφέρει: «Δεν θέλω να μιλήσω πολύ για εκείνο το βράδυ. Δεν είναι επειδή είμαι απρόθυμος, αλλά πλέον ανήκει στο παρελθόν. Έμαθα πολλά από αυτό το περιστατικό, άλλαξε σίγουρα τη ζωή μου! Πιστεύω, όμως, πως κάθε τι γίνεται για κάποιο λόγο. Ειλικρινά, ήταν μια απίστευτη κατάσταση, γιατί πήγα από την καλύτερη ίσως ημέρα στην καριέρα μου στην χειρότερη, μέσα σε 24 ώρες! Δοκιμάζονται ο χαρακτήρας σου και η επιμονή σου. Ήταν μια δοκιμασία αυτό για εμένα, αλλά και οι στιγμές που ακολούθησαν στο σπίτι, που έκανα αποθεραπεία. Δεν ξέρω αν δεν γινόταν αυτό το περιστατικό, αν θα ήμουν τώρα εδώ... Που θα ήμουν και που θα έπαιζα».

Στο τέλος, αυτό που «κέρδισε», όπως λέει, ήταν χρόνος για να τα βρει με τον εαυτό του και να προσδιορίσει ξανά τη ζωή του. «Μου έδωσε 6-7 μήνες στο σπίτι, για να γίνω καλύτερα. Ως επαγγελματίας, δεν έχεις χρόνο για κάτι τέτοιο. Πήγα σπίτι τον Απρίλιο-Μάιο και μετά είχα 2-3 μήνες να σκεφτώ. Μου έδωσε την δυνατότητα να επαναπροσδιορίσω ποιος είμαι ως παίκτης, πως να σκέφτομαι το παιχνίδι στο παρκέ. Αλλά και να ωριμάσω λίγο ως άνθρωπος, στη νοοτροπία μου, έξω από τις τέσσερις γραμμές. Τώρα ξέρω μέσα μου πως δεν θα είχα τη σεζόν που περνάω τώρα, αν δεν είχε συμβεί εκείνο το περιστατικό. Ήταν κάτι τρομακτικό, μία δύσκολη κατάσταση για να περάσει κανείς, αλλά είμαι ευγνώμων γι' αυτό».

Δεν θεωρεί, όμως, ότι οι άνθρωποι της Κύμης έπρεπε να είναι περισσότερο στο πλευρό του, και όχι να τον «τελειώσουν»; Στα λόγια του γίνεται εμφανής μια ζεστασιά. «Δεν τους κατηγορώ καθόλου. Η Κύμη ήταν σε μια δύσκολη θέση, αγχωνόταν για να κάνει νίκες. Εγώ τραυματίστηκα από δικό μου λάθος. Έκαναν αυτό που έπρεπε. Ειλικρινά, έχω ακόμα καλές σχέσεις με τους ανθρώπους της Κύμης, μιλάω ακόμα με κάποιους, μερικούς θα τους δω και στο ματς με την ΑΕΚ. Δεν τους κατηγορώ καθόλου γι' αυτό που αποφάσισαν να κάνουν. Ήρθαν σε μία δύσκολη θέση εξαιτίας των δικών μου λαθών. Πλήγωσε περισσότερο εκείνους αυτό που έγινε, παρά εμένα, επειδή έπρεπε να με αφήσουν να φύγω. Το είδα στο πρόσωπό τους, όταν μιλήσαμε. Τους πλήγωσε πολύ αυτό. Υποθέτω πως ο περισσότερος κόσμος θα έπραττε το ίδιο. Δεν κρατάω καμία κακία για ό,τι έγινε».

«Θέλω να έχω μεγαλύτερο αντίκτυπο στη ζωή, από αυτό που αφήνω στο παρκέ»

Μετά τα άσχημα, η συζήτηση πήγε και στα ωραία. Τότε, που με την φανέλα του Μίσιγκαν αγωνιζόταν ως πάουερ φόργουορντ και συμμετείχε με το κολέγιό του τέσσερις σερί φορές στο NCAA. Διακρίσεις επί διακρίσεων έκαναν την εμφάνισή τους: θέση στην καλύτερη αμυντική ομάδα της Big Ten Conference, δύο φορές «Outstanding Defensive Player», δύο φορές καλύτερος ριμπάουντερ, καλύτερο ηγέτης, πιο βελτιωμένος παίκτης, ένας από τους εννέα μαθητές της χρονιάς και πολλά άλλα. Κατέληξε να έχει στα χέρια του πτυχίο μηχανικού, αλλά και μεταπτυχιακό στο «Manufacturing Engineering»!

Το κίνητρό του για όλα αυτά τα επιτεύγματα βρίσκεται στην μετά μπάσκετ εποχή, όπως αποκαλύπτει πολύ συνειδητοποιημένα. «Ο λόγος που μπόρεσα να ανταπεξέλθω στις ακαδημαϊκές μου σπουδές, ήταν επειδή αγαπώ το μπάσκετ, είναι το πάθος μου και δίνω ό,τι έχω μέσα μου. Αλλά επίσης έχω συνειδητοποιήσει πως δεν μπορώ να παίξω μπάσκετ για πολλά χρόνια. Έχω υψηλούς στόχους να εκπληρώσω όσον αφορά το μπάσκετ, αλλά αυτό είναι μόλις ένα μικρό κομμάτι αυτού που είμαι. Είναι πολλά τα πράγματα που θέλω να κάνω, πέρα από το μπάσκετ. Αυτό μου έδωσε κίνητρο ως μαθητής. Το να ξέρω πως θέλω να κάνω το καλύτερο δυνατό στο μπάσκετ, αλλά να μην είναι μόνο τα μπασκετικά μου χρόνια αυτό που θα έχω στη ζωή. Θέλω να είμαι μια... σανίδα, που θα με οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον. Είμαι ευγνώμων για όλες τις εμπειρίες που έχω στο παρκέ και πάλι θέλω να παίξω στην Euroleague και το ΝΒΑ, είναι μεγάλοι στόχοι. Αλλά στο τέλος δεν θα μπορώ να παίζω μπάσκετ για πάντα και θα πρέπει να κάνω κάτι άλλο. Οπότε θέλω να εξασφαλίσω πως όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα κάνω τα πράγματα που θέλω».

Τα όσα λέει, εκπλήσσουν. Ένας άνθρωπος 26 χρονών, με όλο τον κόσμο μπροστά του, κι όμως τόσο ώριμος. Ο ίδιος εκμυστηρεύεται που οφείλεται όλο αυτό: «Πρώτον, πέρασα πολύ χρόνο χωρίς τα υπόλοιπα αδέρφια μου, οπότε μεγάλωσα πολύ γρήγορα. Είχα πολλές εμπειρίες στην ζωή μου, όπως αυτή που πέρασα πέρυσι, που με έκανε να δω τα πράγματα από άλλη σκοπιά, όπως το τι είναι σημαντικό στη ζωή. Όταν σκέφτομαι πως θέλω να είναι η ζωή μου, ειλικρινά θέλω να έχω ένα μεγάλο αντίκτυπο στον κόσμο. Και θέλω να είμαι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αφήνω μέσω παρκέ».

Μιλάει για «αντίκτυπο» και δεν γίνεται να μην πάει κατευθείαν η κουβέντα στο «Jordan Morgan Foundation»! Στον χώρο που δίνει ελπίδα σε νέα παιδιά να ξεφύγουν από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Ο ίδιος προσπαθεί να είναι συχνά εκεί, όποτε του το επιτρέπουν και οι υποχρεώσεις του βέβαια, και ασχολείται διαρκώς με αυτό το εγχείρημα. Είναι το μεράκι του.

«Στο “Jordan Morgan Foundation”, που είναι στο Ντιτρόιτ, δουλεύουμε και εστιάζουμε σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Το καλοκαίρι, παραδείγματος χάριν, είχαμε περίπου 150 παιδιά που παρακολούθησαν το “summer science programm” για τέσσερις εβδομάδες και είχαν την ευκαιρία να κάνουν και μαθήματα υπολογιστών. Επίσης, επισκεφτήκαμε και διάφορα μέρη, όπως πολλά μουσεία, αλλά και την Google, για να δουν από κοντά τα πράγματα, για τα οποία ακούν καθημερινά και μαθαίνουν. Αυτά τα καλοκαιρινά προγράμματα πάνε πολύ καλά. Ο στόχος μου, αλλά και όσων δουλεύουν γι' αυτό τον οργανισμό, είναι να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής κάποιων παιδιών, ειδικά αυτών που προέρχονται από φτωχικές τάξεις, και το πως βλέπουν το μέλλον τους. Οι εμπειρίες που παίρνουν μπορεί να αλλάξουν τις ζωές τους και να δουν τι είναι καλύτερο για το μέλλον τους», σχολιάζει με τρυφερότητα.

Μέσα από αυτό το ίδρυμα, ο Μόργκαν παίρνει χαρά, γεμίζει σαν άνθρωπος επειδή προσφέρει κι έχει βρει το σκοπό του στη ζωή. «Είναι ο καλύτερος σκοπός. Η ζωή έχει να κάνει με σκοπούς. Λατρεύω να παίζω μπάσκετ, είναι το πάθος μου. Το μπάσκετ και η αθλητικότητά μου είναι ένα δώρο, μου δόθηκαν ώστε να μπορέσω να έχω μια καλύτερη ζωή για εμένα και την οικογένειά μου, αλλά και για να έχω αντίκτυπο σε όσους με βλέπουν. Πρέπει να βρεις το σκοπό σου στη ζωή. Είναι σημαντικό, όπου κι αν είσαι, όπου κι αν μένεις, να μπορείς να έχεις ένα αντίκτυπο στην κοινωνία στην οποία είσαι μέρος».

«Μηχανικός Vs Μπασκετμπολίστας»

Η ημερομηνία ληξης όσον αφορά την καριέρα του στο παρκέ αργεί πολύ ακόμη. Όμως, το «μετά» το έχει σκεφτεί από τώρα. Και δεν αποκλείεται να αξιοποιήσει τις σπουδές του στη μηχανική. Μάλιστα, εξηγεί γελώντας τη... σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό του, αφού η μηχανική επιτάσσει «λογική», ενώ το μπάσκετ γρήγορες αποφάσεις.

«Ναι, έχω σκεφτεί τον εαυτό μου ως μηχανικό. Στο τέλος, θέλω να γίνω επιχειρηματίας, αλλά έχω ένα... μηχανικό μυαλό. Είμαι λογικός ως άνθρωπος. Βασικά, είναι αστείο, γιατί πολλές φορές είναι σαν να με κρατάει πίσω σαν μπασκετμπολίστα, επειδή πάντα σε φάσεις της καριέρας μου υπεραναλύω πράγματα. Σκέφτομαι πάρα πολύ! (γέλια) Ένα από τα πράγματα που μπόρεσα να κάνω τα τελευταία χρόνια και με βοήθησε να ωριμάσω σαν παίκτης είναι να σκέφτομαι λιγότερο όταν είμαι στο παρκέ. Απλά να παίζω, να ξεχνάω όλα τα άλλα και να συνεχίζω. Είναι κάτι που έπρεπε να το ψάξω μόνος μου αυτό. Είμαι από την φύση μου στοχαστής και προσπαθώ να καταλάβω τα πάντα με την λογική, αλλά σαν παίκτης πρέπει να σκέφτεσαι τα πράγματα και να παίρνει αποφάσεις μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου».

Η μητέρα-βράχος, ο πατριός που έγινε πατέρας, ο συνοδοιπόρος στη ζωή και ο Μάνι Χάρις

Μέχρι εδώ που έχει φτάσει, στα 26 του χρόνια να είναι ένας ώριμος, κοινωνικά ευαισθητοποιημένος και ταλαντούχος νέος, το οφείλει στον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο: τη μητέρα του, Μέρεντιθ. Έτσι, δεν θα μπορούσε να μην γίνει αναφορά σε εκείνη, για την οποία μιλάει και τα μάτια του γυαλίζουν.

«Είναι τα πάντα για εμένα. Τα πρώτα 8-10 χρόνια της ζωής μου ήμουν μόνο εγώ και η μητέρα μου. Είναι ο κόσμος μου! Θυσίασε πολλά για εμένα. Μου έδειξε τι σημαίνει να δουλεύεις σκληρά, για να πετύχεις αυτό που θέλεις στην ζωή σου. Ήταν μια μητέρα μόνη με full-time δουλειά και πήγαινε στο κολέγιο την ίδια στιγμή. Όταν με ρωτούν πως μπόρεσα να συνδυάσω το μπάσκετ και το κολέγιο και να μελετώ, ήταν γιατί είχα ένα υπέροχο παράδειγμα μέσα στο σπίτι μου. Πρέπει να θυσιάσεις πράγματα που θέλεις τώρα, για να εκπληρώσεις μεγάλους στόχους. Το έμαθα αυτό από εκείνη».

Όσο για τον πατριό του; Σαν να με... διορθώνει αρχίζει λέγοντας «my father»: «Ο πατέρας μου ήρθε στη ζωή μου, μου έδειξε πως είναι να είσαι άνδρας και μας φρόντισε πολύ. Μας έδειξε πως να είμαστε ακέραιοι χαρακτήρες και να έχουμε σεβασμό. Από όλα τα μαθήματα που έχω περάσει και κουβαλώ μαζί μου, είναι αυτά που μου έμαθε και είμαι ευγνώμων σε εκείνον».

Ο Μόργκαν έχει ακόμα έναν συνοδοιπόρο στη ζωή. Πρόκειται για την KT Maviglia, με την οποία γνωρίστηκε στον τελευταίο χρόνο του κολεγίου και πέρυσι της έκανε πρόταση γάμου, μπροστά από τον Πύργο του Άιφελ. «Η αρραβωνιαστικά μου με στηρίζει μέσα σε όλες τις καταστάσεις. Υπάρχουν στιγμές που είμαστε χώρια και είναι δύσκολο, όπως μπορεί να είναι δύσκολο σε κάθε σχέση. Είναι πάντα εκεί για μένα, πάντα μου στέλνει μηνύματα μετά τους αγώνες. Είναι στις ΗΠΑ, αλλά ξέρει τι γίνεται. Έχει θυσιάσει κι εκείνη πολλά για εμένα, για να τα καταφέρω. Είναι η καλύτερη μου φίλη».

Τέλος, φύλαξε και μια καλή κουβέντα για την Ελλάδα: «Είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα πίσω στην Ελλάδα. Απολαμβάνω πολύ το χρόνο μου εδώ. Έχει τους πιο ευγενικούς και καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που θα έπαιξα ξανά μπροστά στο ελληνικό κοινό. Τους αγαπώ γιατί έχουν πάθος, αν και θα ήταν “εναντίον” μου τώρα (γέλια). Έχω πολύ ωραίες και αστείες αναμνήσεις από το διάστημα που πέρασα στην Ελλάδα, οπότε είμαι σίγουρα χαρούμενος που επέστρεψα εδώ».

Ένα καλό λόγο, όμως, για εκείνον είχε και ο για λίγο συμπαίκτης του στο Μίσιγκαν, καλός του φίλος και παίκτης της ΑΕΚ, Μάνι Χάρις. «Είμαστε από την ίδια πόλη. Πήγαμε στο ίδιο κολέγιο βασικά, τον πρόλαβα και για λίγο, παίξαμε μαζί. Προφανώς και είναι ένας πολύ καλός παίκτης. Δουλεύει πολύ σκληρά, είναι ένας υπέροχος και έξυπνος άνθρωπος. Έχει και πτυχίο στην μηχανική νομίζω, οπότε μιλάμε σίγουρα για έξυπνο! (γέλια) Είμαι πολύ χαρούμενος για εκείνον!».