Το πρόωρο αλλά και φυσιολογικό «αντίο» του Άρη

''Εδώ παίζεις στην έδρα σου και με Cash Out* '' *Ισχύουν Όροι και Προυποθέσεις

Η τελευταία (φετινή) ευρωπαϊκή παράσταση για την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη θα γίνει στο παρκέ που… χάθηκε η πρόκριση στους «16» του BCL. Βλέπετε, ο στόχος που είχε οριοθετηθεί από τον έμπειρο τεχνικό της ομάδας – στην αφετηρία του αγωνιστικού μαραθωνίου – ήταν το αήττητο στο Nick Galis Hall γιατί αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο για το κυνήγι της πρόκρισης. Ωστόσο, οι τρεις ήττες στη Θεσσαλονίκη από τις Μπον, Νίμπουρκ και Μπεσικτάς λειτούργησαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ειδικά οι δύο πρώτες εκτροχίασαν τους Θεσσαλονικείς γιατί αύξησαν τα εμπόδια που θα έπρεπε να ξεπεράσουν.

Ο Άρης κληρώθηκε σ’ έναν όμιλο ο οποίος ευθύς εξαρχής είχε συγκεκριμένο βαθμό δυσκολίας. Έγινε όμως ακόμη μεγαλύτερος λόγω των εσωτερικών προβλημάτων του. Ξεκινώντας από τον λανθασμένο (καλοκαιρινό) αγωνιστικό σχεδιασμό και το γεγονός ότι ουδέποτε ταίριαξαν οι παίκτες που ήταν στις αρχικές επιλογές, συνεχίζοντας στις διαδοχικές αλλαγές σε επίπεδο παικτών (τόσο για οικονομικούς όσο και για αγωνιστικούς λόγους), της αδυναμίας της ομάδας στο να αποκτήσει ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και φυσικά των διοικητικών και οικονομικών προβλημάτων που μπορεί να μην φαίνονται στο παρκέ, αλλά συμπεριλαμβάνονται στις βασικές αιτίες της επιβολής συνθηκών… μη κανονικότητας.

Οι «κίτρινοι» βγήκαν εκτός διεκδίκησης πρόκρισης διότι πέρασαν (σχεδόν) δύο μήνες από την τελευταία φορά που έφυγαν νικητές από το παρκέ. Μετρούν πέντε συνεχόμενες ήττες στο BCL γιατί πολύ απλά ουδέποτε ήρθε η βελτίωση σε επίπεδο που θα εξασφάλιζε και αποτελέσματα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σήμερα(19:30) απέναντι στην Οστάνδη στο Nick Galis Hall οι «κίτρινοι» θα πρέπει να πετύχουν 72 πόντους ούτως ώστε να αποφύγουν τη… ρετσινιά της χειρότερης επίθεσης στη διοργάνωση! Αυτή τη στιγμή με 864 πόντους σε σύνολο 13 αγώνων έχουν 66.4 πόντους ανά αγώνα.

Ο υποθετικός λόγος δεν οδηγεί πουθενά, αλλά ο ευρωπαϊκός βίος του Άρη θα μπορούσε να ήταν διαφορετικός αν απέφευγε δύο ήττες. Αυτή στην Οστάνδη αλλά και την αντίστοιχη από την Τέλεκομ Μπον στη Θεσσαλονίκη. Αυτά είναι τα δύο αποτελέσματα που ουσιαστικά έφεραν την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη σε μειονεκτική θέση και την άφησαν πίσω στη βαθμολογία. Παρόλο αυτά, είχε τη δυνατότητα της αντίδρασης, καθώς στις τελευταίες αγωνιστικές «συγκρούστηκε» με τους βασικούς ανταγωνιστές του. Κι εκεί όμως ο Άρης αποδείχθηκε εξαιρετικά αδύναμος για να αντιστρέψει την εις βάρος του κατάσταση. Γιατί μετά από ένα σημείο μέτρησε και το στοιχείο της λειψανδρίας, των περιορισμένων λύσεων λόγω των αποχωρήσεων των παικτών και τη μη δυνατότητας αντικατάστασής τους καθώς υπάρχει και η απαγόρευση μεταγραφών.

Εν τέλει, αντικειμενικά ο Άρης εισέπραξε αυτό που παρήγαγε στο παρκέ. Σε κάποιες περιπτώσεις αδίκησε τον εαυτό του, είναι δεδομένο ότι υστέρησε στις λεπτομέρειες που έχουν μεγάλη αξία στο σύγχρονο μπάσκετ, συνολικά όμως δεν έπεισε ποτέ για την αγωνιστική ικανότητα του κι εκτός των άλλων, μετά από ένα σημείο και με τον κυκεώνα των προβλημάτων, οι ευρωπαϊκοί αγώνες εξελίχθηκαν σε πολυτέλεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, ακόμη και στο ενδεχόμενο εξασφάλισης της συμμετοχής στο FIBA Europe Cup οι «κίτρινοι» δεν έχουν τη δύναμη να ανταποκριθούν. Οικονομικά, μοιάζει δυσβάσταχτο έως αδύνατο να αντέξουν τα έξοδα των ταξιδιών και αγωνιστικά, το ρόστερ είναι «μικρό» για να διατηρήσουν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη.