Ποέτα: «Μια βόμβα στο στομάχι του Ντούσαν»!

Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς - Νιού Όρλεανς Πέλικανς με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Η μπασκετική ΑΕΚ μεγαλώνει, μεγαλώνει πολύ κι εμφανώς μάλιστα κι αυτό είναι υπέροχο γιατί οι φίλαθλοί της έχουν μια συνεχή υπενθύμιση του χρόνου που περνά και το πώς αφήνει πίσω του τίτλους και ήρωες όπως ο Ντούσαν Σάκοτα. Ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι ο ηγέτης που δεν λέει να αφήσει το βιβλίο του να κλείσει και την ιστορία του να γραφτεί, προσθέτοντας συνεχώς νέα κεφάλαια. Οκτώ χρόνια είναι συνήθως αρκετός χρόνος για να έχουμε μια ιδέα ως προς τη θέση ενός πράγματος στην ιστορία κι εκείνη η περιπέτεια υγείας που πέρασε ο 32άχρονος φόργουορντ το 2010 ήλθε ξανά στο προσκήνιο έπειτα από τον τελικό του Basketball Champions League κόντρα στη Μονακό.

Η ΑΕΚ είχε μόλις κατακτήσει τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας στο ΟΑΚΑ και ο Σάκοτα έσπευσε να ευχαριστήσει τον Αλεσάντρο Μπάμπαριτς, τον βοηθό τεχνικό διευθυντή της πρώην ομάδας του, Σκαβολίνι, ο οποίος στάθηκε δίπλα του από την πρώτη στιγμή όταν τραυματίστηκε σοβαρά στον αγώνα με την Τέραμο κι έδωσε τεράστια μάχη για να κρατηθεί στη ζωή! «Κατάπινα τον πόνο γιατί έβλεπα τους γονείς μου να αργοπεθαίνουν μπροστά μου από τη στενοχώρια τους» είχε παραδεχτεί ο Ντούσαν Σάκοτα, ο οποίος πέρασε δυο μέρες σε κώμα, εννιά στην εντατική, είχε 85% πιθανότητες να χάσει τη μάχη κι έμεινε 30 κιλά πιο αδύνατος έπειτα από τις τρεις χειρουργικές επεμβάσεις που υποβλήθηκε σε νοσοκομείο του Πέζαρο!

6 anni fa oggi, mi sono entrato nel'ospedale San Salvatore a Pesaro. A tutti i dottori e lo staff medico che lavorava intorno a me durante i questi giorni piu difficili nella mia vita, a tutta la gente indimenticabile della città di Pesaro, vorrei prendermi un momento per dirvi alcune parole. È da tanto tempo che non ci vediamo, ma state sicuri che non ho passato neanche un'giorno senza di pensare a voi.. Mi avete dato un'altra opportunità di ritornare più forte di prima, di fare quello che amo più di tutto, e la possibilità di vivere una vita normale, una vita piena di goia. Vi informo con un grande orgoglio che mi sono tornato a giocare la pallacanestro ancora ad un livello professionale, ed adesso più che mai, mi sento bene e contento! Tutto quello.., grazie a voi.. Non dimenticherò mai i dottori che mi hanno salvato la vita, non dimenticherò mai la stanza 32 di San Salvatore a secondo piano, non dimenticherò mai la gente di Pesaro con il loro amore e sostegno indimenticabile, e non dimenticherò mai il 25 Aprile di 2010. Vi porterò sempre nei miei pensieri e nel mio cuore. Dal un vostro amico per sempre, vi mando un semplice GRAZIE, con tutto il mio cuore. Dusan

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Dusan Sakota (@duki865) στις 25 Απρ, 2016 στις 2:29 πμ PDT

Όλα αυτά έπειτα από ένα σκριν όπως όλα τα άλλα, όταν Πέπε Ποέτα προσπάθησε να τον αποφύγει πέφτοντας πάνω του και η αγκωνιά του Ιταλού γκαρντ προκάλεσε την έκρηξη του δωδεκαδάκτυλου με αποτέλεσμα να αρχίσει η διαδικασία της σηψαιμίας ενώ ακολούθησε εσωτερική αιμορραγία! Ο νυν άσος της Τορίνο εξιστορεί στο gazzetta.gr τις συγκλονιστικές στιγμές που βίωσε στις 26 Απριλίου 2010 και υποκλίνεται στον μαχητή Ντούσαν.

Θυμάσαι, λοιπόν, τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ και ο Ντούσαν Σάκοτα κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του από μια αγκωνιά;

«Ήταν μια πραγματικά περίεργη κατάσταση… Έπαιζα άμυνα, ο Ντούσαν έστησε το σκριν κι εγώ προσπάθησα να το "σπάσω" χωρίς όμως να βάλω δύναμη. Απλώς προσπάθησα να βγω από το σκριν σε μια κατάσταση pick-n-roll κι έπεσα πάνω του... Ο αγώνας συνεχίστηκε κανονικά όταν είδα τον Σάκοτα να έρχεται έξαλλος προς το μέρος μου δείχνοντας πως υποφέρει! Ήξερα ότι είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας πραγματικά σπουδαίος τύπος ο οποίος δεν θα έμπαινε ποτέ σε διαδικασία να καυγαδίσει μέσα στο παιχνίδι. Ήλθε, λοιπόν, κι άρχισε να μου φωνάζει: "Τι διάολο κάνεις; Γιατί μπήκες τόσο δυνατά στη φάση με τον αγκώνα στο στομάχι μου; Με σκότωσες!" Πάγωσα… Προσπάθησα να τον ηρεμήσω. "Για τι πράγμα μιλάς; Ντούσαν, είμαι 80 κιλά, είμαι τόσο αδύνατος… Δεν γίνεται να σου έχω κάνει τόση μεγάλη ζημιά". Μετά τον πήγαν στο νοσοκομείο κι εκεί κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Είδα τη φάση ξανά και ξανά, προσπάθησα να καταλάβω τι στο καλό έγινε! Είχα μια μικρή επαφή με το στομάχι του. Απλώς τον άγγιξα όμως εκείνος ένιωθε σαν να τον σκότωσα! Σαν να είχε μια βόμβα στο στομάχι του…».

Συνειδητοποίησες τι είχε συμβεί εκείνη τη στιγμή;

«Όχι! Ήταν, απλώς, μια από τις… εκατομμύρια επαφές που γίνονται μέσα σε έναν αγώνα μπάσκετ. Δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ, ούτε τα επόμενα δέκα… Υπέφερα μαζί του. Ένα παιδί ήταν σε κώμα εξαιτίας μου. Φοβήθηκα πολύ, ήμουν σε συνεχή επικοινωνία μαζί του και πραγματικά χαίρομαι που πήγαν όλα καλά και στάθηκε ξανά στα πόδια του».

Τι εξηγήσεις σου έδωσαν οι γιατροί;

«Ότι ο αγκώνας μου πήγε να τον σκοτώσει! Ότι εκείνη η μικρή επαφή σε εκείνο το σημείο τον διέλυσε όπως μια μικρή πέτρα μπορεί να προκαλέσει ρωγμή στο παρμπρίζ και να σου διαλύσει το τζάμι… Μετά από την πρώτη επέμβαση έπαθε εσωτερική αιμορραγία και χρειάστηκε να μείνει άλλες 9-10 μέρες στην εντατική. Αλήθεια, μπορείς να φανταστείς πως ένιωθα εγώ εκείνες τις στιγμές; Δεν έκανα τίποτα όμως ένα παιδί στην ηλικία μου θα έχανε τη ζωή του εξαιτίας μου! Ήμουν τόσο τρομαγμένος κι ευχαριστώ τον Θεό που όλα πήγαν καλά, που ο Ντούσαν γύρισε καλύτερος και πιο δυνατός».

Τι σου είπε ο Ντούσαν όταν πήγες στο νοσοκομείο να τον δεις για πρώτη φορά;

«Ήταν πραγματικά σπουδαίος μαζί μου! Προσπάθησε να με κάνει να ηρεμήσω, είδε πως ήμουν φοβισμένος και μου είπε πως ήταν απλώς η κακιά στιγμή και ότι δεν έφταιγα σε τίποτα. Απλώς ήλθα σε επαφή μαζί του στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή… Ευτυχώς μέρα με τη μέρα τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα. Μιλούσα καθημερινά με τον Ντούσαν και τους γιατρούς του και μου έλεγαν ότι η κατάσταση βελτιωνόταν. Έτσι ηρέμησα κι εγώ. Τα επόμενα χρόνια, μάλιστα, παίξαμε ξανά αντίπαλοι, όταν εκείνος ήταν στη Βαρέζε κι εγώ στη Βίρτους».

Θα ήθελες να του στείλεις κάποιο μήνυμα;

«Συγχαρητήρια για την καριέρα του και για όσα έχει πετύχει στη ζωή του από εκείνο το βράδυ. Είμαι πραγματικά χαρούμενος που τον βλέπω καλά. Ο Θεός να τον έχει πάντα δυνατό».