Το «φουλ» της προσωπικότητας το έκανε πιο εύκολο!

Αν πρέπει να περικλείσουμε σε μία λέξη το στοιχείο που έδωσε φτερά στα πόδια των «κιτρινόμαυρων» απέναντι στους Τσέχους, τότε νομίζω ότι αυτή είναι η «συγκέντρωση». Εδώ και μέρες στο «στρατόπεδο» της «βασίλισσας» όλοι ζούσαν κι ανέπνεαν για τα 40 λεπτά της αναμέτρησης με την Νίμπουρκ.

Ούτε κουβέντα για το Κύπελλο, καμία συζήτηση για τους πιθανούς αντιπάλους σε περίπτωση νίκη στο πρώτο παιχνίδι και η παραμικρή χαλάρωση. Όλοι ήταν ταγμένοι στα «πρέπει» της ομάδας για να καταβάλει το επικίνδυνο και υπολογίσιμο σύνολο του Ορέν Αμιέλ και η αλήθεια είναι ότι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στα τρία τέταρτα του αγώνα! Από την 2^η περίοδο και μετά…

Πέραν του εξαιρετικού «διαβάσματος» από το τεχνικό επιτελείο και του καθαρού μυαλού (απόρροια της τεράστιας εμπειρίας των περισσότερων παικτών της «Ένωσης»), η ΑΕΚ φρονώ ότι έπαιξε όσο χρειαζόταν για να πάρει αυτό που ήθελε και να ολοκληρώσει την πρώτη από τις τρεις «δουλειές» που έχει προγραμματίσει για το σημαντικότερο 4ήμερο της χρονιάς!

Ο 45χρονος τεχνικός της, που συμμετέχει για πρώτη φορά σε τελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (σε διασυλλογικό επίπεδο), δεν πανικοβλήθηκε καθόλου από το μουδιασμένο ξεκίνημα στην επίθεση και το -7 (11-18) του 7^ου λεπτού. Διατήρησε μόνο τον Γιάνκοβιτς (εξαιρετικός σε άμυνα κι επίθεση) στο παρκέ και βρήκε το σχήμα των βετεράνων (Ζήσης με Ράϊς στην περιφέρεια και Σλότερ με Ματσιούλις στο “4” και το “5”) με το οποίο η ομάδα του πήρε τα πάνω της, ηρέμησε και πέρασε μπροστά στο σκορ.

Εν συνεχεία, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου ξαναπέρασε στο παιχνίδι τον Λάνγκφορντ, που ήταν θέμα χρόνου να βρει ρυθμό και μαζί με τους Μορέϊρα, Χρυσικόπουλο, Λοτζέσκι και Γκίκα, η «βασίλισσα» έβγαλε ίσως την περισσότερη ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ, κι έφτασε για πρώτη φορά στο +10. Η πίεση από τους ώμους των τυπικά γηπεδούχων άρχισε να ελαφραίνει και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο η σεμιναριακού επιπέδου δημιουργία που είχαν οι τρεις κοντοί της (Γκίκας, Ράϊς και Ζήσης).

Μόνο έτσι εξηγείται το 100% στα δίποντα με το οποίο έκλεισε την 2^η περίοδο (7/7), βάζοντας τις βάσεις για την εύκολη – όπως εξελίχθηκε – επικράτηση. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι έκρυψε όλα της τα μειονεκτήματα, «διάβασε» όλα τα mismatch, έκανε την απαραίτητη συντήρηση δυνάμεων (κανείς δεν έπαιξε περισσότερο από τα 24’33” του Λάνγκφορντ) και πήρε το maximum (για τον χρόνο που έπαιξαν) από τους περισσότερους παίκτες της.

Κατ’ αυτόν τρόπο, ο προπονητής της Κυπελλούχου Ελλάδας δεν είδε την ομάδα να μένει από… λάδια, όπως έγινε ουσιαστικά και στα δύο ματς του Super Cup! Ίσα-ίσα που άντεξε στην όποια πίεση δέχτηκε στην 4^η περίοδο και διατήρησε την φρεσκάδα της για την αυριανή μάχη με την Τενερίφη ή την Σαραγόσα (όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε τελειώσει ο 4^ος προημιτελικός).

Όποια ομάδα και να προκριθεί, πάντως, το έργο της ελληνικής ομάδας δεν θα είναι εύκολο. Είτε αντιμετωπίσει το συγκρότημα από την Αραγωνία, που έχει μεγάλη έφεση στην γρήγορη κίνηση και το transition game, είτε παίξει με τον σύλλογο από τους Κανάριους Νήσους. Κακά τα ψέματα, η ομάδα του Γιώργου Μπόγρη ταιριάζει ίσως περισσότερο στην ΑΕΚ (έστω κι αν είναι πιο ποιοτική), γιατί δεν στηρίζεται τόσο στα αθλητικά προσόντα, ωστόσο, το μεγαλύτερο μειονέκτημα και με τις δύο, είναι ότι είναι περισσότερο παιγμένες!

Είπαμε, όμως, τα νοκ-άουτ παιχνίδια δεν κερδίζονται από τις καλύτερες ομάδες, αλλά από τους παίκτες με τις μεγάλες προσωπικότητες και ειδικότερα από εκείνους που έχουν φάει με το κουτάλι τους αγώνες χωρίς επόμενη μέρα. Γιατί ξέρουν να κάνουν τα δύσκολα εύκολα, δεν επηρεάζονται αρνητικά από την πίεση κσι είναι εξοικειωμένοι με την αξία του απλού μπάσκετ.

Χωρίς Ζήση και Ράϊς, νομίζετε ότι η ΑΕΚ θα τελείωνε το ματς με 25 ασίστ και 9 λάθη και ο Λοτζέσκι με τον Μορέϊρα θα είχαν 9/11 σουτ;

Υγ.1: Μέτρησα το μεσημέρι τους τίτλους που έχουν κατακτήσει μαζί οι έξι παίκτες της «Ένωσης» που έχουν συμπληρώσει τα 33 τους χρόνια και τους έβγαλα 80! Ο Ζήσης (26) και ο Ματσιούλις (20) μόνο, έχουν φτάσει τους 46! Κάτι λέει κι αυτό…

Υγ2.: Για τον 37χρονο αρχηγό των «κιτρινόμαυρων» δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Επειδή, όμως, τα μεγάλα παιχνίδια υπογράφονται συνήθως και από τους Έλληνες παίκτες, νομίζω τόσο οι Γκίκας και Γιάνκοβιτς, όσο και ο Χρυσικόπουλος, ήταν κατά διαστήματα πολύ καθοριστικοί στην διαμόρφωση του τελικού 94-82 και αυτό είναι στα συν ενόψει της δύσκολης συνέχειας.