Με ψηλά το κεφάλι και με ένα «βουνό» μπροστά της!

• Τα δύο «λάθη» που «πλήρωσε» η ΑΕΚ!
• Λίγα λόγια για το τακτικό κομμάτι

Η τελική φάση του Basketball Champions League για την σεζόν που ολοκληρώθηκε (2019-2020), πέρασε στην ιστορία χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα για την «Ένωση» και κατ' επέκταση το ελληνικό μπάσκετ. Η Μπούργκος απέδειξε ότι δεν θεωρείται αδίκως ένα ανερχόμενο μέγεθος στο ισπανικό μπάσκετ και στο παρκέ του κλειστού του ΟΑΚΑ, επιβεβαίωσε ότι τον περασμένο Ιούνιο, δεν «πέταξε» κατά σύμπτωση την Ρεάλ εκτός των ημιτελικών των playoffs και ότι από το ξεκίνημα της λίγκας ACB, δεν παίζει «τυχαία» το καλύτερο μπάσκετ στην Ισπανία.

Βέβαια, η νέα κάτοχος του BCL είναι κατά πολύ καλύτερη και διαθέτει σαφώς περισσότερη ποιότητα από το ρόστερ, με το οποίο η ομάδα του Γιοάν Πεναρόγια πορεύτηκε στην περυσινή σεζόν κι εξασφάλισε την πρόκριση στο Final 8. Οι προσθήκες των «μπαρουτοκαπνισμένων» Κουκ και Ρένφρο στην θέση του point-guard αλλά και του Χόρτον και Ραμπασέδα στο "3" με τον Κράβιτς στο "5", δημιούργησαν ένα σύνολο που βρήκε πολύ γρήγορα αναπάντεχη «χημεία» και μπασκετικά παρουσιάστηκε (και στα τρία ματς επί αθηναϊκού εδάφους) πολύ ανώτερο από κάθε αντίπαλο που αντιμετώπισε.

Θα μου πείτε τώρα και εν μέρει θα έχετε δίκιο, ότι και η ΑΕΚ ενισχύθηκε και μάλιστα, μπροστά στην προοπτική κατάκτησης ενός ακόμη ευρωπαϊκού τροπαίου (με τους αγώνες της τελικής φάσης να διεξάγονται εντός έδρας) προσέθεσε στο ρόστερ της μέγεθος (Μορέϊρα), εμπειρία (Λοτζέσκι) αλλά και υπεραξία όσον αφορά την ηγεσία στο πρόσωπο του Ταϊρίς Ράϊς.

Τα δύο «λάθη» που «πλήρωσε» η ΑΕΚ!

Δεν θα διαφωνήσω, ωστόσο, επιτρέψτε μου να διατυπώσω την ένστασή μου, που έγκειται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο έχει να κάνει με την οικονομική υπέρβαση που αποφάσισε ο Μάκης Αγγελόπουλος (για τα δυσμενή δεδομένα της εποχής και τις βεβαρυμένες τρέχουσες υποχρεώσεις της «κιτρινόμαυρης» ΚΑΕ), στηρίζοντας την «επιβίωση» του οργανισμού στην νέα αγωνιστική περίοδο στο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Αν η «Ένωση» στεφόταν ξανά «βασίλισσα», πέραν της πανευρωπαϊκής καταξίωσης με το 2ο ΒCL στην τελευταία τριετία (και συνολικά τον 5ο τίτλο από το 2018 και μετά), θα έβαζε στο ταμείο της και το bonus του ενός εκατομμυρίου Ευρώ.

Η 2η θέση θα την πριμοδοτήσει τελικά με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 400.000 Ευρώ, ωστόσο, το «λάθος» που έγινε στην προκειμένη περίπτωση - σε συνδυασμό με την αρνητική συγκυρία της επιδείνωσης των επιδημιολογικών συνθηκών στην Αττική (γεγονός που απέτρεψε την προσέλευση των φιλάθλων) - είναι ότι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η ΑΕΚ έφερε την διοργάνωση στην Αθήνα, υπερχρεώθηκε για να την βγάλει εις πέρας (συνέβαλε αρκετά η Πολιτεία και η Περιφέρεια) χωρίς κόσμο κι έσοδα από τα εισιτήρια και τελικά, δεν εισέπραξε το τίμημα στο οποίο αποσκοπούσε. Κι επαναλαμβάνω όχι για να βγάλει κέρδος, αλλά για να αποπληρώσει τα χρέη αλλά και τις υποχρεώσεις της.

Το δεύτερο έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά του ρόστερ της σε σχέση με τις προσθήκες που έκανε. Φυσικά και καταλαβαίνω ότι τα οικονομικά δεν της επέτρεπαν να πάρει έναν παίκτη των 400.000-500.000 Ευρώ, που θα ήταν στο prime του θα έκανε την διαφορά. Υπό άλλες συνθήκες, σε μία ομάδα που έχει αθλητικότητα και νιάτα, η απόκτηση του 33χρονου Ράϊς (που είχε αποσυρθεί) και του 35χρονου Λοτζέσκι, θα είχε μεγαλύτερη αξία, γιατί ο συνδυασμός των δύο αυτών στοιχείων με την εμπειρία και τις παραστάσεις που έφεραν αυτοί οι δύο παίκτες, σε βάθος χρόνου θα ήταν ευεργετικός.

Η λογική που επικράτησε, όμως, ήταν να χτιστεί μία ομάδα που θα επενδύσει πάνω στην κατάκτηση του BCL, έστω κι αν θα βασιζόταν σε 5 παίκτες άνω των 35 ετών και συνολικά σε οκτώ, που έχουν κλείσει τα 30. Μόνο και μόνο για να αναπνεύσει οικονομικά και εν συνεχεία να αντιμετωπίσει πιο συντηρητικά τη νέα σεζόν, κάνοντας ενδεχομένως και μερικές διορθωτικές κινήσεις.

Παίρνοντας, όμως, ένα τέτοιο ρίσκο και στηρίζοντας σε μεγάλο βαθμό πάνω σ' αυτό, το πως θα πορευτείς στην διάρκεια μίας κομβικής αγωνιστικής περιόδου (όπου έχεις προγραμματίσει να μπεις στο δικό σου γήπεδο), πρέπει να έχεις υπολογίσει και τις πιθανότητες αποτυχίας, καθώς και να έχεις μελετήσει τα αγωνιστικά στοιχεία των βασικών σου αντιπάλων.

Λίγα λόγια για το τακτικό κομμάτι

Δεν χρειάζεται να είσαι βαθύς γνώστης του αθλήματος για να αντιληφθείς ότι η ΑΕΚ στερείται παικτών με αθλητικά προσόντα και φρέσκα πόδια. Το ότι αξιοποίησε σε εξαιρετικό βαθμό τα πλεονεκτήματά της (εμπειρία, προσωπικότητες, περιφερειακή εκτελεστική δεινότητα) στα δύο πρώτα ματς, οφείλεται κατ' αρχήν στην ικανότητα του Ηλία Παπαθεοδώρου να προετοιμάσει σωστά την ομάδα του, κατά δεύτερον στην ποιότητα των έμπειρων παικτών του και κατά τρίτον στην ανικανότητα των προπονητών που αντιμετώπισε, οι οποίοι αμύνθηκαν πολύ λανθασμένα στο pick'n'roll που εφαρμόζει συνεχώς ο 45χρονος προπονητής.

Ο Πεναρόγια της Μπούργκος, όμως, πέραν του πολύ καλύτερου υλικού που είχε στα χέρια του (σε σχέση με τη Νίμπουργκ και την Σαραγόσα), απέδειξε ότι η ομάδα του δεν ξέρει μόνο να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Ο 51χρονος τεχνικός αντιμετώπισε με καθαρό δύο εναντίον δύο το pick'n'roll, χωρίς να στέλνει βοήθειες από το πλάι, με αποτέλεσμα να μειώσει στο ελάχιστο το half-roll, το kick-out και τα ελεύθερα περιφερειακά σουτ της ελληνικής ομάδας, κάτι που φάνηκε και από την διαφορά στις ασίστ (25 στον προημιτελικό, 23 στον τελικό και 13 στον τελικό).

Χωρίς παίκτες με δυνατά πόδια για να πατήσουν στο ζωγραφιστό και να πάνε μέχρι μέσα, η ΑΕΚ εκνευρίστηκε, πιέστηκε κι αναλώθηκε σε βιαστικά σουτ υπό κακές προϋποθέσεις! Σ' αυτό το επίπεδο, όταν βρεθείς να χάνεις με -21 και δεν έχεις φρεσκάδα για να πιέσεις σ' όλο το γήπεδο και να κάνεις παγίδες, μία τόσο μεγάλη διαφορά δεν ανατρέπεται.

Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο «δικέφαλος του Νότου» έχασε το ευρωπαϊκό τρόπαιο από μία καλύτερη ομάδα και ο φίλαθλος κόσμος του έχει κάθε λόγο να νιώθει περήφανος για τα άλματα που έχει κάνει η ομάδα στην 6ετία του Μάκη Αγγελόπουλου. Θυμηθείτε που ήταν πριν αναλάβει ο 56χρονος επιχειρηματίας (έτοιμη να υποβιβαστεί στην Α2) και ποιο είναι το status της αυτή την στιγμή σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Οι μεγάλες ομάδες χτίζονται σε βάθος χρόνου, με υπομονή, με δικό τους γήπεδο, με στήριξη από τον κόσμο και φυσικά με plan b και plan c, γιατί οι «αστοχίες» και οι αποτυχίες είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Γι' αυτό και τώρα απαιτείται ηρεμία, αποτοξίνωση από την πίεση που άσκησε σε όλον τον οργανισμό το Final 8 και ανανέωση του σχεδίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μπασκετική ΑΕΚ βρίσκεται στα πιο ασφαλή χέρια. Έστω κι αν θα πρέπει πλέον να μπουν λίγο πιο βαθιά στην τσέπη...

Υγ.1: Έχω ένσταση και για το under στην περιφερειακή αντιμετώπιση του Ρένφρο και του Κουκ, που σίγουρα δεν είναι κλασσικοί μακρινοί σουτέρ, αλλά όταν σου βάζουν τα δύο πρώτα (ειδικά ο Κουκ έβαλε 4 στο πρώτο μέρος), νομίζω ότι δεν συνεχίζεις να ρισκάρεις, αφήνοντας προκλητικά το μακρινό σουτ. Κάπως έτσι, διαμορφώθηκε το -23 της 2ης περιόδου (12-35) και ουσιαστικά πέταξε το ματσάκι.

Υγ.2: Χρησιμοποιώ τον όρο "under" στην πλατιά του έννοια, χωρίς να εννοώ ότι η ΑΕΚ αντιμετώπιζε όλα τα pick'n'roll μ' αυτόν τον τρόπο. Θέλω να πω ότι λογικά επέλεξε να ρισκάρει στα μακρινά σουτ με παίκτες (Ρένφρο και Κουκ) που δεν φημίζονται για την ευστοχία τους (όπως στην πρώτη επίθεση της Μπούργκος με τον Ρένφρο), αλλά που χθες τα έβαλαν. Από ένα σημείο και μετά θα μπορούσε να βγαίνει τουλάχιστον ένα χέρι.