Από το στόμα του και στου υπουργού τ’ αυτί!

Συμπληρώσαμε μήνα ολόκληρο μακριά από τις κανονικές μας συνήθειες και σιγά-σιγά – αν δεν έχουμε ήδη προσαρμοστεί – κοντεύουμε να συνηθίσουμε μία νέα πραγματικότητα, που αρχές Μαρτίου, για παράδειγμα, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα εισβάλει τόσο έντονα στις ζωές μας!

Πέρα από τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, τα εκατομμύρια κρούσματα και τον κατακερματισμό της οικονομίας παγκοσμίως, η πανδημία του κορονοϊού, όμως, πήρε μαζί της και την δημοφιλέστερη διασκέδαση του ανθρώπου, που δεν είναι άλλη από τα σπορ!

Το ΝΒΑ έκανε την αρχή στις 11 Μαρτίου, με την αναστολή του πρωταθλήματος μέχρι νεωτέρας και εν συνεχεία, πήραν σειρά όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα του κόσμου, πρώτα στο μπάσκετ που διεξάγεται σε κλειστά γήπεδα και ακολούθως στο ποδόσφαιρο.

Στην Ελλάδα, η εξέλιξη της όλης κατάστασης επιτρέπει συγκρατημένη αισιοδοξία για σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα, νωρίτερα από τις άλλες χώρες και ίσως, αυτός, ήταν κι ένας από τους σημαντικότερους λόγους, που ο πιο συγκροτημένος γηγενής μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, επέλεξε να τοποθετηθεί δημόσια για την επόμενη μέρα του αθλήματος, που για περισσότερα από 30 χρόνια, έχει «φωλιάσει» στην καρδιά του μέσου Έλληνα φιλάθλου.

Ο λόγος για τον Παναγιώτη Φασούλα, που φιλοξενήθηκε στο gazzetta.gr, σε μία live έκτακτη εκπομπή και ανέλυσε με κάθε λεπτομέρεια τις απόψεις του γύρω από τους τρόπους με τους οποίους το ελληνικό μπάσκετ θα βγει από τη στενωπό στην οποία βρίσκεται.

Γνωρίζοντας τον “Πάνυ” σχεδόν 25 χρόνια (για την ακρίβεια από το 1995, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στην αθλητική δημοσιογραφία), δεν περίμενα την τελευταία συνέντευξη που έδωσε, για να διαπιστώσω ούτε το περιεχόμενό του και την κατάρτισή του, πολλώ δε μάλλον την εμπειρία του και τις προθέσεις του.

Ο Φασούλας, άλλωστε, μόνο τυχαίος δεν είναι για τους παροικούντες την «μπασκετική Ιερουσαλήμ» στην χώρα μας. Και δεν αναφέρομαι στα πεπραγμένα του, όσο φορούσε ακόμη το σορτσάκι του… Υπήρξε συνιδρυτής και πρόεδρος του ΠΣΑΚ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών) για 10 χρόνια, ενώ αμέσως μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του (1999), εξελέγη βουλευτής (στην Α’ Πειραιώς) σε δύο διαδοχικές εκλογικές μονομαχίες (2000 & 2004) και εν συνεχεία και δήμαρχος Πειραιά για μία τετραετία (2007-2011).

Μέχρι πολύ πρόσφατα, μάλιστα, διατελούσε, σύμβουλος του «ισόβιου» προέδρου της ΕΟΚ, αλλά πραγματικά είναι ζήτημα αν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ζήτησε ή εμπιστεύτηκε ποτέ τη γνώμη του για κάποιο ζήτημα ή του επέτρεψε μία κάποια ελευθερία κινήσεων σε ζωτικούς τομείς λειτουργίας της ομοσπονδίας. Ο ίδιος, λοιπόν, έκρινε ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να βγει μπροστά και μπράβο του που το κάνει και δηλώνει ότι θέλει να προσφέρει.

Ποιοι άλλοι μπασκετάνθρωποι του δικού του διαμετρήματος, το έχουν κάνει στο παρελθόν δηλαδή;

Και ποιος μπορεί να στερήσει από έναν Γκάλη, έναν Γιαννάκη, έναν Αλβέρτη, έναν Παπαλουκά ή έναν Διαμαντίδη (αυτούς ονόμασε ο 56χρονος παλαίμαχος άσος) το δικαίωμα της ενασχόλησης με τα κοινά του ελληνικού μπάσκετ (εφόσον το θελήσουν), επειδή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που αναγράφονται στο καταστατικό λειτουργίας της ΕΟΚ;

Είμαστε με τα καλά μας; Είδαμε και πάθαμε να δούμε ανθρώπους με τεράστια προσφορά στην αναγέννηση του αθλήματος, να δηλώνουν το «παρών» και τώρα προσπαθούμε να τους «εκπαραθυρώσουμε», για να εφαρμόσουμε τη νομιμότητα; Όχι βέβαια! Κι αν επιμένουν οι «μπασκετοπατέρες» του έθνους, ας προχωρήσει η νομοθετική ρύθμιση που ήδη βρίσκεται στα σκαριά…

Βάζω άνω τελεία και συνεχίζω, αφού πρώτα λύσω τις απορίες που διατυπώθηκαν εν μέσω ερωτήσεων, κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής συνέντευξης του ενός εκ των τριών Ελλήνων πρεσβευτών του ΝΒΑ στην Ευρώπη. Όσοι, λοιπόν, σχολιάζουν το timing υποψηφιότητας του Φασούλα, ίσως κατά πρώτον αγνοούν την σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε η οικογένειά του για πολλά χρόνια και κατά δεύτερον, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν την εκτίμηση που χαρακτηρίζει την σχέση της «αράχνης» με τον «ισχυρό άνδρα» του ελληνικού μπάσκετ και τον σεβασμό που τρέφει για την προσφορά του.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ο κύκλος της διοίκησης Βασιλακόπουλου (έχει συμπληρώσει το 80^ο έτος της ηλικίας του) και των συν αυτώ έχει κλείσει οριστικά, ο Παναγιώτης έκρινε ότι όχι απλά ωρίμασαν οι συνθήκες για την αλλαγή της σκυτάλης στο «τιμόνι» της ΕΟΚ, αλλά κυρίως ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του, αισθάνονται έτοιμοι να οδηγήσουν το ελληνικό μπάσκετ σε «ταχύτητες», με τις οποίες έπρεπε να λειτουργεί εδώ και χρόνια.

Η πρόταση για το επόμενο πρωτάθλημα

Συμπληρώνουμε έναν μήνα διακοπής του πρωταθλήματος της Basket League, έχουν γίνει ήδη δύο τηλεδιασκέψεις μεταξύ των 14 ομάδων και ουσιαστικά «κρύβεται το ποντίκι από την γάτα», όσον αφορά την επόμενη μέρα. Ενώ από την αρχή κατέστη σαφές ότι η αγωνιστική δραστηριότητα δεν θα συνεχιστεί, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ούτε ο ΕΣΑΚΕ, ούτε η ΕΟΚ, έχουν τοποθετηθεί για το τι θα ισχύσει για τις ομάδες που θα πέσουν από την Α1 και αντίστοιχα θα ανέβουν από την Α2 Κατηγορία…

Η πρόταση του Φασούλα για ένα μοντέλο αδειοδότησης, που θα ισχύσει κατ’ εξαίρεση (λόγω της πανδημίας) μόνο στην επόμενη χρονιά και αντίστοιχα για την διοργάνωση δύο ομίλων στην Α2, είναι η μοναδική εν δυνάμει που έχει ακουστεί μέχρι στιγμής.

Και όχι τίποτε άλλο, αλλά δείχνει και πολύ εφαρμόσιμη αν αναλογιστεί κανείς ότι αρκετές ομάδες ίσως να μην συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις συμμετοχής, αλλά συνάμα και δίκαιη, γιατί σέβεται και τον ιδρώτα εκείνων που κέρδισαν την άνοδο μέσα στο γήπεδο. Και συν τοις άλλοις, δίνει παράλληλα και το δικαίωμα συμμετοχής σε ιστορικούς συλλόγους (Ολυμπιακός, Άρης, ΠΑΟΚ), η παρουσία των οποίων αναμφίβολα θα ενισχύσει την εμπορικότητα και τον ανταγωνισμό του πρωταθλήματος.

Ο εκσυγχρονισμός της ομοσπονδίας

Ο Φασούλας αναφέρθηκε και σε ζητήματα που έχουν να κάνουν και με τον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας (γιατί άραγε;) της ελληνικής ομοσπονδίας, που ιδανικά, εν έτει 2020, δεν θα έπρεπε καν να μας απασχολούν…

Η ψηφιοποίηση των δελτίων, η τεχνοκρατική αντίληψη, η εμπορική αξιοποίηση του τεράστιου brand που ακούει στο όνομα Εθνική Ελλάδας (πόσω μάλλον εν καιρώ Αντετοκούνμπο), η ανάπτυξη του 3on3, το marketing της φανέλας της «γαλανόλευκης» που λείπει από τα σχολεία και η διάθεσή του να απεγκλωβίσει την ΕΟΚ από την σύνδεση με το νευραλγικό κομμάτι της διαιτησίας (στην Basket League), αποτελούν μερικούς από τους στόχους που έχει θέσει, αν καταφέρει να εκλεγεί.

Εν κατακλείδι κι επειδή παρακολουθώ στενά τεκταινόμενα στο ελληνικό μπάσκετ, εδώ και 25 χρόνια ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, αν υλοποιηθούν τα μισά απ’ αυτά που έχει στο μυαλό του ο Παναγιώτης, εκτιμώ ότι το ελληνικό μπάσκετ θα εκτοξευθεί απ’ όλες τις απόψεις. Επομένως, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, έχει το καρπούζι έχει το μαχαίρι… Αν μη τι άλλο, το ελληνικό μπάσκετ δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία…

Υγ.: Το μέχρι στιγμής κώλυμα που δεν του επιτρέπει να είναι υποψήφιος, έχει να κάνει με μία διάταξη που απαιτεί να έχει περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος, από την λήξη της έμμισθης σχέσης κάποιου με την ομοσπονδία (ο Φασούλας ήταν σύμβουλος του προέδρου μέχρι τα τέλη Γενάρη).