Το τέλος της εποχής του «σκοταδισμού»!

Η αντίστροφη μέτρηση για τις αρχαιρεσίες στην ομοσπονδία (θα προγραμματιστούν μέσα στο φθινόπωρο) καλά κρατεί και πλέον, πολλές είναι οι εκκρεμότητες που σιγά-σιγά ξεκαθαρίζουν. Το ευχάριστο είναι ότι όλα δείχνουν ότι το ελληνικό μπάσκετ βαδίζει ολοταχώς προς μία νέα, σαφώς πιο φωτεινή εποχή, στην διάρκεια της οποίας η νέα διοίκηση της ΕΟΚ μοιάζει δεδομένο ότι θα ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με το αντικείμενό της, δηλαδή με την ανάπτυξη του αθλήματος σε όλα τα επίπεδα.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία, μόνο οπισθοδρόμηση βιώνουμε είτε όσον αφορά το brand που λέγεται Εθνική Ελλάδας και την πορεία της, είτε όσον αφορά την αξιοποίηση του κεφαλαίου που ακούει στο όνομα Γιάννης Αντετοκούνμπο, πολλώ δε μάλλον στην κατιούσα πορεία που παρουσιάζει – από κάθε άποψη – το πρωτάθλημα της Basket League.

Η τροπολογία που ψηφίστηκε χθες το απόγευμα στην Βουλή ήταν ένα ακόμη βήμα προς την σωστή κατεύθυνση όχι μόνο γιατί δίνει το δικαίωμα σε αθλητές με τεράστια προσφορά στο μπάσκετ (Φασούλας) και σε άλλα σπορ (Κακλαμανάκης στην ιστιοπλοϊα, Γιαννόπουλος στο πόλο), να διεκδικήσουν την ψήφο των σωματείων, αλλά στην ουσία γιατί επαναφέρει τις δημοκρατικές διαδικασίες γύρω από το σκοτεινό εκλογικό πέπλο που κάλυπτε επί δεκαετίες ένα «καλοστημένο θίασο» με έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή: τον επί 35 χρόνια «ισχυρό άνδρα» του μπάσκετ στην χώρα μας.

Στο συγκεκριμένο σημείωμα, όμως, δεν θα ασχοληθώ με το αν η «αράχνη του ελληνικού μπάσκετ» άξιζε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι ή με το αν ο Παναγιώτης Φασούλας διαθέτει την ανάλογη κατάρτιση, γιατί αυτά δεν θα έπρεπε να είναι καν υπό συζήτηση! Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο δεν συνάδει με την χώρα που γέννησε την δημοκρατία, αλλά κυρίως γιατί οι σκαπανείς, οι πρεσβευτές και οι «ευεργέτες» της μπασκετικής επανάστασης στην Ελλάδα, θα έπρεπε να είναι a priori καλοδεχούμενοι.

Επιτρέψτε μου να μην «σηκώνω μύγα στο σπαθί μου» όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Άσπρισαν τα μαλλιά πολλών μπασκετανθρώπων μπροστά στην προσμονή για κάτι που ήταν αυτονόητο στις λοιπές ευνομούμενες μπασκετικά χώρες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι εν προκειμένω, ο υφυπουργός Αθλητισμού δεν κάνει χάρη σε κανέναν, ούτε φυσικά «διορίζει» τον επόμενο πρόεδρο της ΕΟΚ. Η τροπολογία Αυγενάκη απλά ανοίγει τον δρόμο στους απανταχού αθλητές να συμμετάσχουν στις εκλογές και να διεκδικήσουν την ψήφο των σωματείων, που πλέον έχουν περισσότερες και πιο οικείες επιλογές.

Όλα αυτά τα απολύτως φυσιολογικά, ήταν ανήκουστα μέχρι και πριν λίγο καιρό. Γι' αυτό και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος (που βάσει νόμου πλέον δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις επερχόμενες εκλογές) εκλεγόταν με το ασύλληπτο ποσοστό του 98%! Πως γινόταν αυτό; Με την εξασφάλιση ότι οι εκλογές θα διεξάγονταν σε ένα πλαίσιο πλήρους αδιαφάνειας! Κοινώς, από τα περίπου 1200 εγγεγραμένα σωματεία που έχουν συμμετάσχει έστω και με μία ομάδα στο πρωτάθλημα του 2019-2020 (σηκώνει μεγάλη κουβέντα πόσα έχουν την περιβόητη αθλητική αναγνώριση), τα περίπου 600 δεν έχουν ψηφίσει ποτέ.

Τα 300 εξ' αυτών φαίνεται να ψήφιζαν με «λευκές» αντιπροσωπεύσεις, ενώ μόνο τα υπόλοιπα (δηλαδή το 25% επί του συνόλου των σωματείων) είχαν αντιπρόσωπο με φυσική αυθεντική παρουσία αντιπροσώπευσης στα εκλογικά τμήματα. Με άλλα λόγια, η πραγματική δύναμη του «ισόβιου» προέδρου της ΕΟΚ, υπολογίζεται περίπου σε 100-150 σωματεία και σίγουρα όχι στο σχεδόν 100% των ψήφων που τελικά ελάμβανε η υποψηφιότητα της παράταξής του.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης δεν ανακοίνωνε ποτέ πόσες ήταν οι συμμετοχές στην εκλογική διαδικασία, πόσες ψήφους ελάμβαναν οι υποψήφιοι σύμβουλοι και ποια ήταν τα σωματεία που ασκούσαν το εκλογικό τους δικαίωμα και με ποιους εκπροσώπους τους.

Όπως γίνεται αντιληπτό, κανείς δεν γνώριζε επ' ακριβώς τις εκλογικές διαδικασίες, αρκετά από τα καταστατικά των ενώσεων ήταν πλήρως πεπαλαιωμένα και φυσικά παρέμεναν αδημοσίευτα, ενώ σε γενικές γραμμές όλα γίνονταν εν κρυπτώ χωρίς την παραμικρή διαφάνεια και αυτό το σκηνικό, διευκόλυνε τα μάλα την «μοναρχία» που είχε «εγκαθιδρύσει» ο ογδονταενός ετών ισχυρός άνδρας της ομοσπονδίας.

Μία προσομείωση – σε πολύ μικρότερη κλίμακα βέβαια – της κατάστασης που σας περιγράφω, είναι το πρόβλημα που προέκυψε μετά τις χθεσινές εκλογές στην ΕΣΚΑΝΑ. Τι συνέβη; Η Ένωση Νότιας Αττικής δεν κατάφερε να εκλέξει Διοικητικό Συμβούλιο, καθώς μόλις 4 μέλη από τα 11 που εκλέγονται συγκέντρωσαν τον προβλεπόμενο αριθμό ψήφων (50% συν μία) και κατά πάσα πιθανότητα οδηγείται σε προσωρινή διοίκηση πρωτοδικείου.

Έτσι βγήκαν στην επιφάνεια τα μεγάλα προβλήματα με τα καταστατικά των ενώσεων που δεν έχουν εναρμονιστεί με το νόμο, δεν έχουν εκσυγχρονιστεί, δεν εκδημοκρατιστεί και που πολλά εξ' αυτών δεν δημοσιοποιούνται, όπως δεν δημοσιοποιούνται και όλα τα υπόλοιπα βασικά στοιχεία των εκλογικών διαδικασιών. Εδώ ακριβώς έρχεται να κουμπώσει η χρησιμότητα της τροπολογίας του Λευτέρη Αυγενάκη και η αναμενόμενη νομοθετική πρωτοβουλία του για να καθοριστεί το εκλογικό σύστημα με βάση το οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές. Όσο πιο εκδημοκρατισμένη είναι η διαδικασία, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόσταση που θα πάρει το μπάσκετ από την εποχή του «σκοταδισμού».

Υγ.: Με τον προγραμματισμένο οικονομικό έλεγχο στα βιβλία της ΕΟΚ να βρίσκεται προ των πυλών, στο επόμενο σημείωμα θα παρουσιάσουμε μία πλήρη λίστα με όλα τα συνολικά έσοδα της ομοσπονδίας αλλά και την ετήσια κρατική επιχορήγηση από το 1999 έως και το 2017. Μείνετε συντονισμένοι...