Το λιμάνι της αγωνίας

Από τις ακτές του Ειρηνικού, στις ακτές του Ειρηνικού, λοιπόν. Εννέα μήνες μετά το στραπάτσο της Κίνας, η Εθνική καλείται να εκστρατεύσει στην άλλη άκρη του χάρτη, για να διεκδικήσει εκεί το Ολυμπιακό εισιτήριο που της ξεφεύγει από το 2008.

Η Βικτόρια είναι κοντά στο βροχερό αλλά πανέμορφο Βανκούβερ, δηλαδή πινέζα πάνω αριστερά. Πολύ μακριά από τις πολυπληθείς ελληνικές κοινότητες του Τορόντο και του Μόντρεαλ.

Πολύ μακριά, επίσης, από τις Μεγάλες Λίμνες που βλέπει κάθε μέρα από το παράθυρό του ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και ακόμα πιο μακριά από τη Νέα Υόρκη που γαλούχησε τον Ρικ Πιτίνο: 4 χιλιάδες χιλιόμετρα ή σαρανταπέντε ώρες οδήγημα από το Μανχάταν.

Περιττό να σας πω, ότι έκλεισα ήδη δωμάτιο και αεροπορικό εισιτήριο για τον Καναδά. Προτιμούσα λόγω γειτνίασης την πόλη που μας χάρισε τη Γιουγκοπλάστικα, αλλά η ρημάδα η κληρωτίδα της FIBA μας στέλνει ξανά στο τέλος του κόσμου.

Τουλάχιστον από το λιμάνι της Βικτόρια αχνοφαίνεται στα πέρατα του απέραντου ωκεανού το Τόκυο…

Εάν το αποτέλεσμα της κλήρωσης πολλαπλασιάσει τις πιθανότητες συμμετοχής του Γιάννη, τότε ναι, ας το υποδεχθούμε με ανοιχτές αγκάλες. Ίσως να μη χρειαστεί καν να περάσει από την Ελλάδα καθ' οδόν για τη Βικτόρια.

Θέλω να πιστεύω, ότι δεν θα βαρυγκομήσει για την ταλαιπωρία κάποιος από τους υπόλοιπους παίκτες, αφού άλλωστε η πλειοψηφία έχει ισχυρούς δεσμούς με την απέναντι ακτή του ωκεανού.

Ο Καλάθης γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί όπως και οι Κουφός, Ντόρσεϊ, οι Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου σπούδασαν και έπαιξαν μπάσκετ στις ΗΠΑ από μικροί, ο Παπανικολάου αγωνίστηκε στο ΝΒΑ για 1,5 χρόνο, οι Αντετοκούνμπο είναι μόνιμοι κάτοικοι, ενώ ο Μήτρου-Λονγκ έχει πατέρα Καναδό!

Για τον ίδιο τον Πιτίνο, δεν χρειάζεται ανάλυση. Είμαι βέβαιος ότι μέσα του πανηγυρίζει για το αποτέλεσμα της κλήρωσης.

Στον Καναδά όπου δεν υπάρχει καν η έννοια «καυτή ατμόσφαιρα», εκτός αν πρόκειται για το λαοφιλέστατο χόκεϊ, ουδείς δικαιούται να φοβηθεί το πλεονέκτημα έδρας των οικοδεσποτών.

Και μόνο οι συγγενείς και οι φίλοι των δικών μας αν μαζευτούν, θα σχηματίσουν ολόκληρη ελληνική εξέδρα!

Για τον βέβαιο ξεσηκωμό των ελληνικών κοινοτήτων της ευρύτερης περιοχής, όσοι έζησαν το Μουντομπάσκετ του 1994 στο Οντάριο δεν σηκώνουν αμφιβολία ούτε αντίρρηση.

Εάν λοιπόν κάποιος παίκτης βαριέται την πολύωρη πτήση, που δεν το πιστεύω, ας το δηλώσει εξαρχής και ας καθίσει σπίτι του.

Η κλήρωση δεν είναι καθόλου εύκολη. Και οι πέντε αντίπαλοι είναι αξιόμαχοι, ακόμη και η σκληροτράχηλη Ουρουγουάη που ίσως απειλήσει τις Τσεχία, Τουρκία.

Ο πρώτος σκόπελος δεν είναι ο Καναδάς, αλλά η επικίνδυνη Κίνα, που πάντως θα έχει αντιμετωπίσει τους γηπεδούχους την προηγούμενη μέρα. Η Ελλάδα, αντίθετα, θα προέρχεται από ρεπό.

Οι Καναδοί αποτελούν τεράστιο ερωτηματικό, αφού στα χαρτιά μπορούν να κατεβάσουν δωδεκάδα βγαλμένη κατ’ ευθείαν από το ΝΒΑ: Άντριου Ουίγκινς, Τζαμάλ Μάρεϊ, Αρ Τζέι Μπάρετ, Σάι Γκίλγκιους-Αλεξάντερ, Κέλι Ολίνικ, Τρίσταν Τόμπσον, Κόρι Τζόζεφ, ας βάλω και τον Κεμ Μπερτς του Ολυμπιακού- που μακάρι να τον είχαμε εμείς.

Ωστόσο, σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες δήλωσαν αποχή από το περυσινό Μουντομπάσκετ και έστειλαν στην Κίνα τα δεύτερα, με προπονητή πάντως τον σπουδαίο Νικ Νερς των Τορόντο Ράπτορς.

Το κακό είναι, ότι η Βικτόρια δεν βρίσκεται στην Κίνα, αλλά στον Καναδά. Το 2020 θα είναι χρονιά όχι Μουντομπάσκετ, αλλά Ολυμπιακών Αγώνων.

Κατά πάσα βεβαιότητα, οι Καναδοί θα εμφανιστούν στο δικό τους Προολυμπιακό τουρνουά με τα πανιά φουσκωμένα και ενδεχομένως πλήρεις, αφού οι προαναφερθέντες παίκτες είναι απίθανο να φτάσουν μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ.

Όπως είδαμε στην Κίνα, το μπάσκετ του ΝΒΑ δεν μεταφράζεται λέξη προς λέξη στα γήπεδα της FIBA. Στη μετάφραση χάνονται πάρα πολλά σημαντικά και ο Νερς δεν θα έχει στη διάθεσή του χρόνο για διερμηνεία.

Εμείς είμαστε που έχουμε το πραγματικό πρόβλημα στλέχωσης, όχι εκείνοι. Ένας παίκτης, αλλά τι παίκτης. Όσο πιο γρήγορα αποκλειστούν οι Μιλγουόκι Μπακς στα πλέι-οφ, τόσο το καλύτερο για την Εθνική.

Νομίζω πάντως ότι ο Γιάννης θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να παίξει στη Βικτόρια. Το πείσμα που τον κυρίευσε μετά την περυσινή αποτυχία της Κίνας ξεχειλίζει από τα αυτιά.

Είχε και ένα καλό η σημερινή κλήρωση, που γεννήθηκε από το «βρωμόχερο» του Χόρχε Γκαρμπαχόσα.

Είναι προφανώς προτιμότερο να αντιμετωπίσει η Εθνική στον νοκ-άουτ ημιτελικό μία από τις Τσεχία, Τουρκία, Ουρουγουάη, παρά τους Καναδούς. Το τελευταίο είναι πλέον αδύνατο.

Ακόμα και αν η ελληνική ομάδα έχει ξεκινήσει το τουρνουά με ήττα, θα έχει μπροστά τις ένα τριήμερο για να γλείψει πληγές, να ανασυγκροτηθεί και να αντεπιτεθεί.

Αυτές οι τρεις ημέρες μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμες, σε περίπτωση καθυστερημένης ένταξης του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Η Τσεχία και η Τουρκία είναι αξιόλογες ομάδες, αλλά όχι ανώτερες από την πλήρη Ελλάδα. Τους Τούρκους τους περιμένω βελτιωμένους σε σχέση με το Παγκόσμιο Κύπελλο. Τους Τσέχους λίγο πεσμένους.

Και αν με το καλό φτάσουμε μέχρι τον τελικό, ένα πιθανό δεύτερο ραντεβού με τους οικοδεσπότες Καναδούς θα ξεκινήσει με εντελώς διαφορετικά δεδομένα από εκείνο της 23^ης Ιουνίου. Άλλο η πρεμιέρα με δικαίωμα μίας ήττας, άλλο το φινάλε δίχως αύριο.

Η συνταγή, βεβαίως, απαιτεί πορεία βήμα βήμα και ιδιαίτερα προσεκτικό βάδισμα, αφού δεν υπάρχει περιθώριο για στραβοπατήματα. Όποιος χαζεύει το δάσος, τρακάρει στο πρώτο δέντρο, με μαθηματική ακρίβεια.

Τόσο το 2012 στο Καράκας, όσο και το 2016 στο Τορίνο, η Εθνική νικήθηκε όχι στον τελικό, αλλά στην ημιτελική φάση. Από αντιπάλους όχι ακριβώς πανίσχυρους: την πρώτη φορά Νιγηρία, τη δεύτερη Κροατία.

Εφ’ όσον δεν υπάρχει τρόπος να εξασφαλιστεί νωρίς η συμμετοχή του Γιάννη, η μπάλα βρίσκεται πλέον στο γήπεδο του πολύπειρου Πιτίνο.

Ο νέος Ομοσπονδιακός προπονητής καλείται να προετοιμάσει τους «πράσινους» διεθνείς (Καλάθη, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννη) ώστε να τους έχει ετοιμοπόλεμους στα τέλη Ιουνίου, σε συνεργασία με τον Γιώργο Βόβορα, εάν αυτός επιλεγεί ως πρώτος βοηθός του.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού (Πρίντεζης, Παπανικολάου, Κόνιαρης) θα είναι οι πιο ξεκούραστοι και ορεξάτοι απ’ όλους, αφού δεν θα έχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις μετά το φινάλε της Εuroleague.

Νωρίς υπολογίζεται ότι θα ξεμπερδέψουν και οι Μπουρούσης, Λαρεντζάκης, αφού αγωνίζονται σε μέτριες ισπανικές ομάδες που δύσκολα θα φτάσουν στα ημιτελικά της ACB. Πιθανότατα και ο Μάντζαρης.

Αντίθετα, ο αναντικατάστατος Σλούκας θα παίζει μπάσκετ μέχρι τις αρχές Ιουνίου. Η δική του καταπόνηση είναι ένας πρόσθετος πονοκέφαλος, αλλά και το κίνητρο για κάποιον που ουδέποτε έπαιξε σε Ολυμπιακούς Αγώνες μεγάλο.

Μόνο οι Μπουρούσης, Πρίντεζης συμπεριλαμβάνονταν στη δωδεκάδα που ηττήθηκε από τους Αργεντινούς σε εκείνον τον ρημαδιασμένο προημιτελικό του Πεκίνου. Οι υπόλοιποι έχουν σταματήσει.

Μήπως αξίζει να γίνει και μία τολμηρή κρούση και στους «απόμαχους» πλην ακμαίους Βασίλη Σπανούλη, Νίκο Ζήση; Λέω, τώρα, εγώ, ο αθεράπευτα αιρετικός και ρομαντικός…

Ο Πιτίνο προτίθεται να πλησιάσει τον Κώστα Κουφό για να τον επαναφέρει στο προσκήνιο, ενώ οι πολύτιμοι λόγω της ικανότητας στο σουτ Ντόρσεϊ και Μήτρου-Λονγκ διεκδικούν μία θέση, μαζί με τον σέντερ Όγκαστ.

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ίσως να μείνει έξω από τη 12άδα των Μπακς στα πλέι-οφ λόγω υπερπληθυσμού, οπότε θεωρείται σίγουρος για την προεπιλογή, όπως και ο μικρός αδελφός, ο «Λέικερ» Κώστας.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, ο οποίος θα κοουτσάρει την –ας πούμε- «Εθνική Β’» στο παράθυρο του Φεβρουαρίου.

Θα ποντάρει αναγκαστικά σε παίκτες με χαμηλό δείκτη πείρας (Μποχωρίδη, Χρυσικόπουλο, Σαλούστρο κ.α.), πιτσιρικάδες σαν τους ξενιτεμένους στη Λιθουανία αδελφούς Καλαϊτζάκη ή και βετεράνους όπως ο Βασιλόπουλος, που πέρυσι έφτασε ως τη 12άδα.

Το γνωστό πρόβλημα στο σουτ ίσως ανεβάσει ξανά στο προσκήνιο κάποιους ξεχασμένους εξπέρ του είδους, όπως ο Περπέρογλου, ο Βασιλειάδης και ο Σάκοτα.

Ας μη παραπονεθεί κανείς για τα ονόματα και για το πιθανό απουσιολόγιο. Αυτούς έχουμε, σε αυτούς θα ποντάρουμε.

Όποιος ψευτοφίλαθλος ανυπομονεί για το καλοκαίρι ώστε να βγάλει τα οπαδικά απωθημένα του πάνω στην Εθνική μπάσκετ τους μήνες που δεν έχει κλωτσοσκούφι, ας πάει σε κάποια άλλη αμμουδιά.

Τα νερά στο Βόρειο Ειρηνικό είναι παγωμένα ακόμα και το καλοκαίρι, οπότε το κλίμα δεν σηκώνει μακροβούτια σε θολά νερά ούτε κοκκινοπράσινες ρακετομαχίες.