Ο Γεωργαλής με το Νο 10 και το σαμποτάζ!

Super Τζάκποτ*: Επικά έπαθλα* σε κορυφαία φρουτάκια. |21+ * Ισχύουν οροι και προϋποθέσεις.

Έχει μια μαγεία αυτή η ημέρα, που τείνει κιόλας να καταστεί αγία και σε κάθε περίπτωση είναι εορταστική, επετειακή και πολύ ξεχωριστή…

Την σημερινή ημέρα, εννοώ: την 6η Μαΐου που έχει ένα σωρό από επετείους: από τη γέννηση του Σκεντέρμπεη, του Ροβεσπιέρου, του Φρόιντ και της Ντόρας Μπακογιάννη, του Λαζόπουλου και του Κλούνεϊ μέχρι τον θάνατο της Μάρλεν Ντίτριχ, του Κώστα Καρρά και της Μαρίκας Μητσοτάκη…

Και για να μείνω στα (μπασκετικά) καθ’ ημάς, έχει επίσης τα γενέθλια του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Ντέγιαν Τομάσεβιτς, οι οποίοι μάλιστα το γλέντησαν για τα καλά μια τέτοια μέρα, το 2007 με την κατάκτηση του τίτλου της Εuroleague από τον Παναθηναϊκό που έριξε στο κανναβάτσο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93-91 στο ΟΑΚΑ…

Και πάλι τέτοια μέρα, το 2018 στο ίδιο γήπεδο, βάδισε στα χνάρια του η ΑΕΚ η οποία επιβλήθηκε της Μονακό με 100-94 και κατέκτησε το Basketball Champions League.

Wow!

Αλλά, σταθείτε μια στιγμή, δεν ξεμπλέξαμε με τις επετείους: αυτή η μέρα έχει και το ντεμπούτο του Νίκου Γεωργαλή, κατά κόσμον Γκάλη, με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και με αυτό το γεγονός λέω να καταπιαστώ…

Στις 6 Μαΐου του 1980, ημέρα Τρίτη, την ώρα που ο Διαμαντίδης έριχνε το πρώτο κλάμα του στο μαιευτήριο της Κοζάνης, στο Βεβέ της Ελβετίας ένας κοντός και δασύτριχος παίκτης άνοιγε τον δικό του λογαριασμό σε μια διθυραμβική ιστορία…

Τον έλεγαν Νίκο Γεωργαλή, όπως αναγραφόταν στο διαβατήριο και στο φύλλο αγώνος…

Ο Γεωργαλής. Ο Γκάλης ντε!

Πριν από σαράντα χρόνια, λοιπόν, στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού Τουρνουά με θέα στη Μόσχα, η Εθνική ηττήθηκε από τη Σουηδία με 79-71 σε έναν αγώνα που έμελλε να αποβεί ιστορικός: εκείνο το βράδυ ο τότε 23χρονος γκαρντ του Αρη φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής και μάλιστα όχι με το Νο 4 με το οποίο έμελλε να μεγαλουργήσει αργότερα, ούτε με το Νο 7 που φορούσε στον Αρη, αλλά με το Νο 10…

Σε εκείνο το ιστορικό ντεμπούτο του ο Γκάλης σκόραρε 25 πόντους που ωστόσο δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για τη νίκη. «Κάθε αρχή και δύσκολη, αυτό δεν λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις;» μου είπε ο ίδιος χθες, ξεθάβοντας τις στιγμές από το σεντούκι των αναμνήσεων του…

«Ημουν πολύ χαρούμενος, ανυπόμονος και υπερήφανος που θα φορούσα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, αλλά παράλληλα ένιωθα και πολύ αγχωμένος και πιεσμένος ενόψει της πρώτης εμφάνισης μου. Έβαλα 25 πόντους, αλλά χάσαμε και κανείς μας δεν ήταν ευχαριστημένος».

Ο Γκάλης είχε ενταχθεί την ύστατη στιγμή στην ομάδα από την οποία απουσίαζαν ο Τάκης Κορωναίος, ο Στιβ Γιατζόγλου και ο Γιώργος Καστρινάκης. Στον πάγκο της Εθνικής βρισκόταν ο Αμερικανός προπονητής Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ ο οποίος γνώριζε τον Γκάλη από τη σπουδαία κολεγιακή καριέρα του, αλλά τον είχε δει κιόλας στην παρθενική σεζόν του με τον Αρη στο ελληνικό πρωτάθλημα. «Μου είπε να μην έχω τρακ και να προσπαθήσω να παίξω το παιχνίδι μου, όσο καλύτερα μπορώ, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν καλά και αυτή η ήττα μας κόστισε ακριβά».

Εχει δίκιο ο Γκάλης διότι εκ των υστέρων, λόγω του μποϊκοτάζ που κήρυξαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες οι περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, άνοιξε μια θέση και αίφνης βρέθηκε στη Μόσχα η Σουηδία η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο Βεβέ, πίσω από την Τσεχοσλοβακία.

Εάν η Εθνική (η οποία γνώρισε επίσης την ήττα από την Τσεχοσλοβακία με 80-73, ενώ στον αντίποδα επιβλήθηκε της Ελβετίας με 92-80 και του Λουξεμβούργου με 119-46) είχε νικήσει τους Σκανδιναβούς θα έπαιρνε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με το «what if» δεν βγαίνει συμπέρασμα!

Φανταζόταν άραγε ο Γκάλης πώς θα εξελισσόταν αυτή η ιστορία και τι θα συνέβαινε μετά από επτά χρόνια; «Όχι, δεν έχω μαντικές ικανότητες» απαντά γελώντας. «Τότε διαπίστωνα ότι είχαμε καλές μονάδες και πίστευα ότι υπάρχει προοπτική, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι θα φτάναμε στον θρίαμβο του 1987».

Δίπλα στον «Γκάνγκστερ» βρισκόταν, από την πρώτη στιγμή ο «Δράκος» και εκείνο το Προολυμπιακό Τουρνουά υπήρξε «η αρχή μιας όμορφης φιλίας», όπως έλεγε και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην τελευταία σκηνή της «Καζαμπλάνκα»…

Δεν ήταν πάντοτε όμορφη αυτή η φιλία, ίσα ίσα πολλές φορές οι σχέσεις τους βάρεσαν συναγερμό, αλλά «νερό κι αλάτσι σύντεκνε», κατά πως το φιλοσοφεί κι ο Ψαραντώνης!

«Μπερδευτήκαμε όλοι σε εκείνο το Τουρνουά και γι’ αυτό δεν καταφέραμε να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Η Τσεχοσλοβακία ήταν ομαδάρα, άλλωστε την επόμενη χρονιά κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, το οποίο φιλοξένησε, αλλά τη Σουηδία μπορούσαμε και έπρεπε να τη νικήσουμε» σχολιάζει ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

Τι συνέβη κόντρα στη Σουηδία; «Κουτουλάγαμε» απαντά γελώντας ο μετέπειτα αρχηγός της Εθνικής. «Εμείς δεν ξέραμε ακόμη το παιχνίδι του Νικ και ο Νικ δεν ήξερε το δικό μας. Κάποια στιγμή μάλιστα γύρισε ο Κώστας Πετρόπουλος και με ρώτησε “εγώ που να πάω τώρα;” Ήταν φανερό από τις κινήσεις μας ότι χρειαζόμασταν χρόνο για να βρεθούμε μεταξύ μας».

Την προηγούμενη χρονιά (Σεπτέμβριος 1979) και ενώ ο Γκάλης βρισκόταν καθ’ οδόν από το Νιου Τζέρσι στη Θεσσαλονίκη, η Εθνική είχε νικήσει δυο φορές μέσα σε δέκα ημέρες τη Γιουγκοσλαβία, κατακτώντας τα χρυσά μετάλλια πρώτα στη Βαλκανιάδα στο Καλλιμάρμαρο (σκορ 66-62) και ύστερα στους Μεσογειακούς Αγώνες του Σπλιτ (85-74), όπου οι οικοδεσπότες όντες βέβαιοι για τον θρίαμβο τους είχαν τυπώσει τα αναμνηστικά διπλώματα με τα ονόματα των δικών τους παικτών!

«Τα κανονικά με τα δικά μας ονόματα μας τα έστειλαν με το ταχυδρομείο αργότερα» θυμάται ο Γιαννάκης, ο οποίος δεν ξεχνά ποτέ το μάλωμα που δέχθηκε από τον Γιάννη Διακογιάννη στον αγώνα βόλεϊ της Εθνικής με τους Γιουγκοσλάβους.

Ο ,λόγος; Με τον γνωστό ενθουσιασμό του ο «Δράκος» επευφημούσε από την εξέδρα την ελληνική ομάδα και τότε γύρισε ο «Ζανό» και του είπε: «Ρε συ Γιαννάκη ηρέμησε γιατί αυτοί σε βλέπουν, θα τσατιστούν και θα μας τσακίσουν στον τελικό».

Αμ δε; Εμείς τους τσακίσαμε, με τον Γιαννάκη να οργιάζει και να σκοράρει 34 πόντους!!!

«Όντως ήμασταν μπερδεμένοι και επίσης δεν είχαμε και καλή ατμόσφαιρα» θυμάται από εκείνη τον πρεμιέρα της Εθνικής ο Βαγγέλης Νικητόπουλος, ο οποίος τότε βρισκόταν στο πλάι του αείμνηστου Ντουκσάιρ.

«Ο Γκάλης είχε ενταχθεί στην ομάδα την τελευταία στιγμή, διότι υπήρχαν κάποια γραφειοκρατικά και οικονομικά προβλήματα, τα οποία ευτυχώς επέλυσε ο τότε αντιπρόεδρος της ΕΟΚ, Αγης Κυνηγόπουλος, που ήταν κιόλας αρχηγός αποστολής στο Βεβέ» τονίζει ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης του Σπόρτιγκ και της ΑΕΚ. «Η ομάδα δεν είχε μάθει, ούτε πρόλαβε να προπονηθεί και να παίξει κάποια φιλικά ματς με τον Γκάλη, που λόγω του αστείρευτου ταλέντου και της εκτελεστικής δεινότητας του θα ήταν το πρώτο βιολί. Ο Νικ ήταν αγχωμένος λόγω του ντεμπούτου του και προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να πάρει την ομάδα πάνω του, όπως άλλωστε έκανε και στον Αρη. Θυμάμαι μάλιστα ότι στην ανάπαυλα του αγώνα με τη Σουηδία ο Ντουκσάιρ του ζήτησε να γίνει πιο ομαδικός και τον ρώτησε “μήπως βλέπεις να γράφει η μπάλα το όνομα σου; ”».

Και συνεχίζει στη διήγηση του ο «Σουηδός», όπως είναι το παρατσούκλι του: «Ψυχανεμιζόμασταν ότι υπήρχε ένα ψυχρό ίσως και εχθρικό κλίμα στα ενδότερα της ομάδας, διότι κάποιοι παίκτες δεν ήταν ευχαριστημένοι με την παρουσία του Γκάλη και προσπάθησαν να τον σαμποτάρουν! Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που λέω είναι βαρύ και μακάρι να έχω κάνει λάθος, αλλά επειδή υπήρξα παίκτης και αγωνίσθηκα σε υψηλό επίπεδο κάτι δεν μου πήγαινε καλά στην όλη ατμόσφαιρα. Ενιωθα δηλαδή ότι κάποιοι παίκτες δεν ήταν οι πραγματικοί εαυτοί τους και άφηναν τις φάσεις στον Γκάλη. Δεν έπαιρναν πρωτοβουλίες και έδειχναν σαν να θέλουν να αναγκάσουν τον Νικ να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα».

Η λήξη του αγώνα βρήκε τη Σουηδία να νικά με 79-71 ενώ όλα τα μέλη της Εθνικής είχαν τα νεύρα τους. «Ηρθε στα αποδυτήρια ο Θοδωρής Κοτσώνης για να πάρει δηλώσεις από τον Ντουξάιρ και τον παρακάλεσα να βγει έξω διότι εκείνη τη στιγμή η ατμόσφαιρα ήταν πολύ βαριά» συμπληρώνει ο Νικητόπουλος.

Τα περί συγχύσεως της ομάδας επιβεβαιώνει και ο Τάκης Ευσταθίου που συνόδευσε την ομάδας για λογαριασμό της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ». Ιδού η μαρτυρία του: «Αυτό φαινόταν δια γυμνού οφθαλμού, αλλά το είπε και στις δηλώσεις του ο Ντουκσάιρ. Κάποια στιγμή το πράγμα μπερδεύτηκε περισσότερο, διότι ο Γκάλης έπαιξε πλέι μέικερ και ο Γιαννάκης δυάρι» επισημαίνει ο συνάδελφος μου, ο οποίος μου αποκάλυψε επίσης ότι «στο ζέσταμα ο Γκάλης απογειώθηκε και κάρφωσε, αφήνοντας έκπληκτους τους Ελβετούς θεατές που δεν το περίμεναν»!

Συν τοις άλλοις ο Ευσταθίου θυμάται τον Γκάλη να αυτοσυγκεντρώνεται κόβοντας μόνος του βόλτες γύρω από τη λίμνη του Βεβέ όπου μάλιστα σουλάτσαραν κάμποσες πάπιες!

Αντιθέτως ο Βασίλης Παραμανίδης θυμάται από εκείνο το ταξίδι τις βόλτες τους στο καζίνο του Μοντρέ! «Φύγαμε ένα βράδυ από το Βεβέ και πήγαμε εκεί μαζί με τον Νικ και τον Κατσούλη για να ξεσκάσουμε και πάθαμε πλάκα με την τοποθεσία. Μάλιστα ο Μάνθος αν και έχασε μερικά λεφτά στη ρουλέτα, ήταν χαρούμενος διότι όπως έλεγε «τα έχασα σε ωραίο μέρος»!

Οσο για το αγωνιστικό σκέλος, ο Παραμανίδης συμφωνεί. «Ψαχνόμασταν σε όλο το Τουρνουά και δεν καταφέραμε να βρούμε τη χημεία μας. Η ένταξη του Νικ άλλαξε όλο το παιχνίδι της ομάδας και αυτό απαιτούσε χρόνο και πολλά ματς ώστε να προσαρμοσθούμε στην καινούργια κατάσταση, όπως άλλωστε συνέβη και στον Αρη».

Οι συνθέσεις αυτού του ιστορικού αγώνα (Ελλάδα-Σουηδία 79-71) που διεξήχθη στις 6 Μαίου του 1980:

ΕΛΛΑΔΑ: Βίδας 4, Γιαννάκης 6, Πετρόπουλος 10, Κατσούλης 12, Σακελλαρίου 2, Παπαγεωργίου, Καρατζουλίδης 2, Κοκολάκης 10, Γκάλης 25.

ΣΟΥΗΔΙΑ: Άντερσον 4, Νόρντγκρεν 2, Τέρινς 3, Τάξεν 11, Κάρλσον 20, Ραμ 14, Φελντράιχ 19, Σκίτεβαλ 4, Γκούντερμπεργκ 2.

Από εκείνο το βράδυ έως τις 29 Ιουνίου του 1991 (με τελευταίο αντίπαλο την Τσεχοσλοβακία στο Εurobasket της Ρώμης) ο Γκάλης φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο σε 168 επίσημους αγώνες, σκόραρε 5.129 πόντους (μέσος όρος 30.5) και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1987 και το ασημένιο σε εκείνο του 1989.