Η ανάληψη ευθυνών και η εποχή της «τριαντάρας»

Αφορμή αυτού του άρθρου στάθηκε η παρουσία της Εθνικής μας Ομάδας στη «φούσκα» της Βοσνίας, η οποία συνοδεύτηκε από την πρόκρισή της στα τελικά του επερχόμενου Ευρωμπάσκετ του 2022.

Μέσα από το βήμα που μου δίνεται θα ήθελα να καταθέσω κάποιες από τις σκέψεις μου για την ομάδα, αλλά κυρίως θα ήθελα να προβληματίσω κι αν είναι δυνατόν να πείσω, όλους όσους κατά τη δική μου γνώμη κρίνουν γεγονότα, καυτηριάζουν καταστάσεις και αποδίδουν ευθύνες από εδώ και από ‘κει.

Ξεκινώντας από την αγωνιστική εμφάνιση της Εθνικής μας, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να παρακολούθησε και τα δύο της παιχνίδια και να έμεινε ευχαριστημένος από την αγωνιστική εικόνα της. Η ομάδα παρουσιάστηκε ασύνδετη, με προφανή αδυναμία στο διάβασμα του παιχνιδιού και κυρίως στη λήψη αποφάσεων, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος και των δύο παιχνιδιών το άγχος των παικτών ξεχείλιζε από την οθόνη των τηλεοπτικών δεκτών.

Ευτυχώς για όλους μας απέναντι στη Βουλγαρία, οι διεθνείς καταρχάς αφυπνίστηκαν από το τελευταίο timeout του Θανάση Σκουρτόπουλου και σταδιακά, χάρη στις έξοχες ομαδικές αμυντικές τους προσπάθειες κατάφεραν να επιστρέψουν στο ματς από το -16, ενώ στο τέλος του παιχνιδιού όντας έτοιμοι να ρίξουμε την καρδάρα με το γάλα που με τόσο κόπο είχαμε μαζέψει, ο Γιάννης Αθηναίου εμφανίστηκε στο παρκέ σαν ‘’από μηχανής Θεός’’ και με τα μεγάλα του τρίποντα μας έδωσε την νίκη – πρόκριση.

Νομίζω ότι μέχρις αυτό το σημείο όλοι μας βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα.

Ναι, οι εμφανίσεις δεν ήταν καλές.

Ναι, από τον ελληνικό πάγκο έγιναν κάποιες παραλείψεις (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Λούντζης που έδωσε το σάλπισμα της ολικής επαναφοράς στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου στο 2ο ημίχρονο).

Ναι σε αρκετές φάσεις οι παίκτες ενήργησαν, ωσάν να έπαιζαν στο πρωτάθλημα εφήβων.

Όμως, για μια στιγμή: από πού πηγάζουν ή μάλλον αξιολογώντας βάσει ποιων κριτηρίων φτάνουμε στο σημείο να έχουμε απαιτήσεις τύπου - βγείτε, ρίξτε τους μιά τριαντάρα να φύγουμε;

Βλέπουμε καθόλου τι γίνεται στους άλλους προκριματικούς αγώνες;

Η Λιθουανία, παρόντων των Mačiulis, Kalnietis, Kuzminskas ηττήθηκε από τη Δανία.

Η Ισπανία, με σύνθεση επιλεγμένη από τη δεξαμενή του καλύτερου πρωταθλήματος της Ευρώπης ηττήθηκε από την Ελβετία

Η Τουρκία έχοντας στη σύνθεσή της τους Larkin έφαγε μια ξεγυρισμένη 15 αρα από την Κροατία.

Φαντάζεστε χθες στη σύνθεση μας να είχαμε τον Καλάθη ή τον Σλούκα;

(Η χαρά του Gazzetta.gr θα ήταν από τα σχόλια των αντιμαχόμενων πλευρών κάτω από το ποστ του αγώνα)

Έχουμε κατανοήσει βάσει ποιων συνθηκών διεξάγονται αυτοί οι αγώνες;

Δεν θα μπω στη διαδικασία να χαρακτηρίσω την σύνθεση που ταξίδεψε στο Σαράγεβο ως δεύτερης, τρίτης ή κι εγώ δεν ξέρω τι βαθμό διαλογής.

Εκεί που θέλω να σταθώ είναι ότι οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονταν για πρώτη φορά στην ίδια ομάδα -με ότι αυτό συνεπάγεται σε θέμα ομοιογένιας και αυτοματισμών-, ενώ το βασικότερο στοιχείο είναι ότι κανένας εξ αυτών, εξαιρουμένων ίσως του Καββαδά σε Αρκαδικό/Ηρακλή και του Αθηναίου – δεν είχαν ποτέ στην καριέρα τους πρωταγωνιστικό ρόλο στις ομάδες τους.

Πώς απαιτούμε εν μία νυκτί από κάποιον που έχει μάθει να βγάζει το ψωμί του παίζοντας τίμια άμυνα, παλεύοντας για τα rebounds και όντας η τελευταία επιλογή για σουτ σε close out επιθέσεις, ξαφνικά να οργανώσει το παιχνίδι, να πάρει τη βέλτιστη επιλογή υπό καθεστώς πίεσης και όλα αυτά φορώντας τη βαρύτερη φανέλα που μπορεί να φορέσει ο οποιοσδήποτε Έλληνας παίκτης;

Όλα αυτά δεν τα αναφέρω, επειδή θέλω να ψέξω ή να υποτιμήσω τους παίκτες.

Θέλω απλώς να αναδείξω την τάση που σιγά σιγά έχει δημιουργηθεί στα στάδια δημιουργίας νέων Ελλήνων παικτών.

Υπερθεματίζοντας τα δευτερεύοντα στοιχεία του παιχνιδιού -τα οποία δεν αμφιβάλλω ότι είναι σημαίνουσας σημασίας -όπως η άμυνα, το πάθος, η αυτοθυσία παραλείπουμε να αναπτύξουμε τα πρωτεύοντα στοιχεία του αθλήματος.

Χειρισμός της μπάλας, πάσα, σουτ, διάβασμα του παιχνιδιού, διείσδυση, παιχνίδι ένας εναντίον ενός και κυρίως ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΩΝ!

Είναι απείρως χρήσιμοι και άκρως απαραίτητοι οι παίκτες που διαθέτουν τα δευτερευούσης σημασίας στοιχεία που ανέφερα όμως, με όλο το σεβασμό στον μεγάλο «Ισλανδό», εάν η Εθνική που μεσουράνησε στα μέσα των ‘00s είχε στη σύνθεσή της 12 Τσαρτσαρήδες, τότε είμαι βέβαιος πως δεν θα κατάφερνε ποτέ να επιτύχει τα γνωστά σε όλους μας επιτεύγματα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μία αναφορά στον coach Σκουρτόπουλο, υπό τις οδηγίες του οποίου ευτυχήσαμε να πάμε σε μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση.

Συμφωνώ ότι δεν συγκαταλέγεται στους κορυφαίους Έλληνες προπονητές, όμως νομίζω ότι έχει λοιδορηθεί υπερβολικά, αναλογικά με το τι έχει επιτύχει με την Εθνική.

Είναι ο άνθρωπος που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, την πρωτοφανή συνθήκη των πρώτων παραθύρων για το Μουντομπάσκετ του 2019 και πέτυχε άριστα και εντυπωσιακά στην αποστολή του.

Στα παρκέ της Κίνας, μπορεί να μας μπέρδεψε και να μπερδεύτηκε σε πολλές στιγμές με τις επιλογές του, όμως δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός ότι το έργο του ήταν ίσως το δυσκολότερο έργο που έχει κληθεί να επιτελέσει ποτέ ένας ομοσπονδιακός τεχνικός, ήτοι να εντάξει στο κλίμα και στη δομή της ομάδας έναν παίκτη πρωτόγνωρου βεληνεκούς για τα ελληνικά δεδομένα, ο οποίος δεν είχε αγωνιστεί ποτέ του υπό τις αρχές του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Εκ του αποτελέσματος απέτυχε, αλλά όποιος πιστεύει ότι θα είχε επιτύχει σ’ αυτό το test και φυσικά έχει να μας παρουσιάσει ένα εμπεριστατωμένο σχέδιο δράσης, παρακαλώ πολύ να καταθέσει το βιογραφικό του στην Ομοσπονδία.

Πέραν των επιτυχιών εντός παρκέ, ο ίδιος και το επιτελείο του, έχουν καταφέρει τα τελευταία τρία χρόνια να διατηρήσουν την ομάδα σ’ ένα άκρως αξιοπρεπές επίπεδο, την ώρα που η Ομοσπονδία του αθλήματος έχει ‘’αποσυρθεί από τα τεκταινόμενα’’….

Εν ολίγοις, είμαι 21 χρόνων κι έχω ήδη κουραστεί από την ευκολία που κάποιοι άνθρωποι ακυρώνουν και οικτίρουν τις προσπάθειες κάποιων άλλων, εθελοτυφλώντας στις συνθήκες των καταστάσεων.

Γι’ αυτό τον λόγο απευθύνω έκκληση σε όλους όσους από οποιοδήποτε μετερίζι ασχολούνται με το ελληνικό μπάσκετ και δη με την Εθνική ομάδα, να φέρνουν στο νου τους όλα τα δεδομένα προτού κρίνουν (χωρίς εμπάθεια εννοείται), καθώς σε διαφορετική περίπτωση, όσο καλαίσθητα και αν παρουσιάσουν τη γνώμη τους, αυτή θα είναι στην καλύτερη εσφαλμένη και στη χειρότερη φαιδρή.

Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.