Το αισιόδοξο «τέλος εποχής» και οι διεθνείς που «ακουμπάνε» το προολυμπιακό!

• Ηλιαχτίδα στο τούνελ
• Έτσι διαφυλάχθηκε η βαριά φανέλα!
• Εικόνα που δεν παραπέμπει σε ομάδα με επτά νεοσύλλεκτους!

Δεν ξέρω πόσοι από τους πιστούς fans της «γαλανόλευκης» το πήραν χαμπάρι, σε ένα διήμερο που η μοναδική μπασκετική δραστηριότητα, ήταν οι δύο αγώνες της Εθνικής ομάδας στην Ρίγα... H αλήθεια, όμως, είναι ότι το ελπιδοφόρο μήνυμα που εξέπεμψε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην πρωτεύουσα της Λετονίας, συνέπεσε με το τέλος μίας εποχής σχεδόν 35 ετών για το ελληνικό μπάσκετ.

Δεν σας έκανε εντύπωση η παρουσία στον πάγκο του επί σειρά δεκαετιών ομοσπονδιακού γιατρού, Κώστα Παρίση (οδεύει στα 80 του πια), ο οποίος μαζί με τον απερχόμενο γενικό γραμματέα της ΕΟΚ, Τάκη Τσαγκρώνη, συνόδευσαν την αποστολή;

Με άλλα λόγια, το ταξίδι (με πτήση τσάρτερ) στην μακρινή χώρα της Βαλτικής και οι δύο τελευταίοι αγώνες της «επίσημης αγαπημένης» στα προκριματικά του Eurobasket 2022, ήταν το τελευταίο και οι τελευταίοι αντίστοιχα, που έγιναν υπό την υπάρχουσα διοίκηση του αθλήματος.

Μία διοίκηση, που με τις πρωτοποριακές της ιδέες και τις εξαιρετικές διεθνείς σχέσεις στις δεκαετίες του '80, του '90 αλλά και στην πρώτη του 21ου αιώνα, εκτόξευσε το μπάσκετ στην συνείδηση του μέσου Έλληνα αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα...

Αλλά και μία διοίκηση που από το 2010 κι εντεύθεν, το έχει αφήσει να ζει με τις δάφνες του παρελθόντος και που στο βωμό της διατήρησης των κεκτημένων της, το έχει οδηγήσει σε έναν ατελείωτο αλληλοσπαραγμό...

Ηλιαχτίδα στο τούνελ

Στη ζωή, βέβαια, για όλους και για όλα, έρχεται πάντα το πλήρωμα του χρόνου. Και το τέλος στην θητεία της ιστορικής διαδρομής του 82χρονου πάλαι ποτέ «ισχυρού άνδρα» του ελληνικού μπάσκετ και των στενών συνεργατών του, συνοδεύεται με περίσσια αισιοδοξία για αισθητά καλύτερες μέρες στο πιο επιτυχημένο ομαδικό σπορ του ελληνικού αθλητισμού.

Πρώτα απ' όλα για την Εθνική ομάδα, η οποία βρίσκεται σε ολυμπιακή χρονιά, έχει μπροστά της το προολυμπιακό τουρνουά της Βικτόρια (29/06-04/07) και πρέπει να μάθει κάποια στιγμή, αν ο σχεδιασμός που εδώ και μερικούς μήνες είναι στα σκαριά (με επικεφαλής ομοσπονδιακό προπονητή τον Ρικ Πιτίνο) θα ακολουθηθεί κατά γράμμα. Ή αν η νέα διοίκηση θα διαγράψει όλα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα και θα μπει σε μία διαδικασία express με εντελώς νέα πρόσωπα, τα οποία θα σηκώσουν άμεσα τα μανίκια.

Τα πάντα, λοιπόν, θα κριθούν από το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών που είναι προγραμματισμένες για τις 28 Μαρτίου. Όχι μόνο για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά και για πολυαναμενόμενη εξυγίανση του αθλήματος σε όλα τα επίπεδα, την αναβάθμιση της Basket League μέσω και του ενδεχόμενου επιστροφής του Ολυμπιακού, την αναδιάρθρωση των δομών λειτουργίας της ομοσπονδίας και πολλών άλλων.

Μέχρι τότε, η «επίσημη αγαπημένη» και αυτό χωρίς η ΕΟΚ να έχει ουσιαστική συμβολή, ίσως είναι ο μοναδικός ζωντανός οργανισμός του αθλήματος, που εξακολουθεί να λειτουργεί σε σταθερά υψηλό επίπεδο, σηκώνοντας το βάρος της πλούσιας κληρονομιάς του, διατηρώντας ζωντανό το κίνητρο και θυμίζοντας σε όλους ποια είναι η θέση της Ελλάδας (7η) στο παγκόσμιο ranking της FIBA.

Tώρα κάποιος που δεν είδε τα ματς με την Βοσνία Ερζεγοβίνη (ήττα με 69-84) και την γηπεδούχο Λετονία (νίκη στην παράταση με 97-94), κάλλιστα μπορεί να μπει στην διαδικασία να αναρωτηθεί «πως είναι δυνατόν να πανηγυρίζουμε που βγήκαμε δεύτεροι στον όμιλο, όταν κάποτε αυτούς τους αντιπάλους τους είχαμε για πρωινό;»... Εδώ είμαστε για να εξηγήσουμε το πως και το γιατί η παρέα των «παραθύρων», έχει δώσει κίνητρο σε όλους τους γηγενείς μπασκετμπολίστες της Α1 Κατηγορίας και το κυριότερο έχει μεταλαμπαδεύσει την πραγματική σημασία που έχει για τον μέσο Έλληνα φίλαθλο το brand που ακούει στο όνομα Εθνική μπάσκετ!

Έτσι διαφυλάχθηκε η βαριά φανέλα!

Η δουλειά που έχει γίνει σ' αυτό το κομμάτι είναι κάτι περισσότερο κομβική και το credit πάει πρώτα στον ομοσπονδιακό τεχνικό (κατ' όνομα μόνο γιατί στην ουσία είναι και πολλά άλλα) Θανάση Σκουρτόπουλο, τον team manager, Κώστα Κώτση και εν συνεχεία στους συνεργάτες τους. Χωρίς την παραμικρή στήριξη, με χαμηλότατες αποδοχές και ελάχιστες παροχές εργάστηκαν σε full-time συνθήκες, για να διατηρήσουν σε ένα επίπεδο το status της «γαλανόλευκης», απ' όλες τις απόψεις.

Από 'κει και πέρα, ειδική μνεία αξίζει στους βετεράνους Έλληνες διεθνείς που έχουν δώσει ανελλιπώς το παρών, στηρίζοντας τον θεσμό της Εθνικής ομάδας, ανεξαρτήτως του επιπέδου των αγώνων και της ποιότητας των αντιπάλων.

Στην πρώτη διετία (2017-2019) και τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήταν ο Μπουρούσης, ο Βασιλόπουλος και ο Μαυροειδής κατά κύριο λόγο, αυτοί που έσπρωξαν τους νεότερους και τους έδειξαν τον δρόμο.

Στην συνέχεια (2020-2021), την σκυτάλη παρέλαβαν ο Μαργαρίτης, ο Κατσίβελης, ο Καββαδάς, ο Αθηναίου, ο Μάντζαρης, ο Δημήτρης Αγραβάνης, ο Γκίκας, ο Χρυσικόπουλος, ο Λαρεντζάκης και ο Μποχωρίδης, o Σαλούστρος, o Γιαννόπουλος, οι οποίοι όχι μόνο έβαλαν πλάτη με την απόδοσή τους για την πρόκριση στην τελική φάση του Eurobasket 2022, αλλά (το πιο σημαντικό απ' όλα), βοήθησαν στην ομαλή ενσωμάτωση της νεότερης γενιάς παικτών (Λούντζης, Ρογκαβόπουλος, Κουζέλογλου, Μουράτος, Χουγκάζ, Μωραϊτης, Καράμπελας, Τολιόπουλος).

Εικόνα που δεν παραπέμπει σε ομάδα με επτά νεοσύλλεκτους!

Επομένως, πριν βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, αναλογιστείτε ότι ο Σκουρτόπουλος είχε άλλη ομάδα στο μυαλό του το Σάββατο (13/02), πριν γνωστοποιηθεί ότι οι πέντε παίκτες του Προμηθέα δεν θα συμμετάσχουν (λόγω στενής επαφής με επιβεβαιωμένο κρούσμα covid-19), άλλη την Κυριακή (14/02), πριν αποκλιμακωθεί η ένταση με τους παίκτες της ΑΕΚ και άλλη την Δευτέρα (15/02), πριν αναχωρήσει η αποστολή.

Αναλογιστείτε ότι στη Ρίγα, το «βάπτισμα του πυρός» με το εθνόσημο στο στήθος πήραν συνολικά επτά διεθνείς (Κουζέλογλου, Τσαλμπούρης, Τολιόπουλος, Μωραϊτης, Χουγκάζ, Καράμπελας, Παπαδάκης), που μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν είχαν ξαναπεράσει ούτε απ' έξω από την Εθνική ανδρών. Και οι τρεις εξ' αυτών (Καράμπελας, Μωραίτης και Παπαδάκης), δεν ήταν ούτε καν στο βασικό rotation των συλλόγων τους από την αρχή της σεζόν.

Κοινώς, η Εθνική που αναμενόμενα έχασε από από τους Βόσνιους (τους έλλειπαν μόνο ο NBAer Νούρκιτς, ο Μούσα της Εφές και άντε και ο τραυματίας Γκόρντιτς) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Ελπίδων όπως λέγαμε πιο παλιά κι αυτή, όχι με τους πρώτης διαλογής παίκτες της.

Αναλογιστείτε επίσης ότι τα παιχνίδια ήταν βαθμολογικά αδιάφορα και μετά απ' όλα όσα συνέβησαν, κανείς δεν θα ζητούσε τα ρέστα από κανέναν, αν η ελληνική ομάδα επέστρεφε στην βάση της με δύο ήττες.

Αντ' αυτού, όμως, αν κι άργησε λίγο να «ξυπνήσει», δεν παράτησε κανένα από τα δύο ματς και η ήττα στο πρώτο ματς, ενόχλησε και πείσμωσε όλα τα παιδιά. Κι αυτό φάνηκε στην “refuse to lose” αγωνιστική συμπεριφορά τους κόντρα στην Λετονία, η οποία παρέπεμψε σε αγώνα χωρίς επόμενη μέρα...

Όλα αυτά μαζί με τις υποσχέσεις για το άμεσο αλλά και για το εγγύς μέλλον που άφησαν αρκετά νέα παιδιά, οι καλύτερες μέρες θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες για το οικοδόμημα της Εθνικής ομάδας. Και από πλευράς οργάνωσης και από πλευράς αγωνιστικών δυνατοτήτων.

Υγ.1: Για την ποιότητα του παίκτη και του χαρακτήρα, Βαγγέλη Μαργαρίτη, που στη Λετονία, τερμάτισε ευδοκίμως την καριέρα του με την «γαλανόλευκη» (2017-2021), έχοντας συνολικά 15 διεθνείς συμμετοχές στην διαδικασία των «παραθύρων», γράφεται ολόκληρο βιβλίο.

Υγ.2: Το παλικάρι δεν το έχω γνωρίσει ποτέ. Όσα, όμως, έχω δει και ακούσει από διηγήσεις παικτών και προπονητών για τον μπασκετικό και ηθικό κώδικα αξιών του, στα μάτια μου τον καθιστούν ως τον απόλυτο παίκτη ομάδας και τον μοναδικό που – παντός καιρού – θα θέσει εαυτόν στην διάθεση του προπονητή. Είναι κρίμα που σε επίπεδο Α1, τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά σε ηλικία 28 ετών (με το Περιστέρι) και εμπεδώσαμε πόσο μπάσκετ έχει μέσα του, μετά τα τριάντα του στον ΠΑΟΚ (από το 2012 και μετά)...

Υγ.3: Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον Κώστα Παπαδάκη. Ο εκ των νεότερων της ομάδας, είναι ένα παιδί που έχει δουλέψει όσο λίγοι και απλόχερα δεν του έχει προσφερθεί τίποτε έως τώρα. Η αγωνιστικότητά του, το θράσος, το “killer instict” και η εμπιστοσύνη στο φαρμακερό του σουτ, είναι στοιχεία που δεν βλέπει συχνά κάποιος στο ντεμπούτο ενός 22χρονου μπασκετμπολίστα στην Εθνική. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε μαθητής του Ρεντζιά, του Αλβέρτη και του Παπανικολάου στην Ακαδημία “Triple Crown”, όπου κι έκανε τα πρώτα του βήματα.

Υγ.4.: Από την αποστολή στη Ρίγα, τέσσερις είναι οι παίκτες που σφήνωσαν για τα καλά στο μυαλό του 55χρονου ομοσπονδιακού τεχνικού και θα έχουν τον πρώτο λόγο στην εισήγησή του για την συμμετοχή τους στην προετοιμασία ενόψει του προολυμπιακού τουρνουά.

Υγ.5: Ο λόγος κατ' αρχήν για τον Βασίλη Καββαδά, που έχει παρουσιάσει αλματώδη βελτίωση και με ερωτηματικό τον Κουφό, μοιάζει πλέον ως η μοναδική λύση πίσω από τον Παπαγιάννη στην θέση του σέντερ. Προσωπικά πιστεύω ότι θέτει σοβαρή υποψηφιότητα ακόμη και για την 12άδα.

Υγ.6: Από 'κει και πέρα και με βάση την διαθεσιμότητα των υπολοίπων διεθνών, θέση διεκδικούν ο Δημήτρης Κατσίβελης και ο Λίνος Χρυσικόπουλος, ενώ στα υπ' όψιν για την απόκτηση εμπειριών είναι πιθανό να τεθεί και ο Νίκος Χουγκάζ.

Υγ.7: Σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι διεθνείς του Παναθηναϊκού (Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Μήτογλου), του Ολυμπιακού (Σλούκας, Παπανικολάου, Λαρεντζάκης με ερωτηματικό τους Πρίντεζη και Κουφό), ορισμένοι από τους διεθνείς της ΑΕΚ και του Προμηθέα, μαζί με τον Καλάθη και τον Ντόρσεϊ, ενώ άγνωστο είναι ακόμη τι θα ισχύσει με τον Σπανούλη (του έχει μιλήσει ο Πιτίνο).

Υγ.8: Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι δύσκολο να προλάβουν το προολυμπιακό τουρνουά (μόνο αν οι Μπακς αποκλειστούν από τον 1ο ή τον 2ο γύρο των playoffs), ενώ ο Κώστας θα εξαρτηθεί από τον θα δηλωθεί από τους Λέικερς στο ροστερ της post season.