EuroBasket 2023: Άδειες εξέδρες και μπασκετάρα ή γεμάτες και διακοπή;

• Ξέρει κανείς ότι έχουμε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ελλάδα;
• Προπόνηση στο λέιζερ και στο καπνογόνο
• Ντου και ξύλο (παντού)

Η αλήθεια είναι ότι με είχε πάρει το παράπονο. Από τη μία το ματς της Εθνικής Γυναικών σε κοτζάμ EuroBasket να έχει μία χούφτα ανθρώπων στην εξέδρα να τις παρακολουθήσουν.

Ευτυχώς υπήρχαν μερικοί και μερικές στην εξέδρα από την πλευρά του Μαυροβουνίου και.. έσπαγαν τη μονοτονία.

Όχι μόνο τη δική μου, αλλά και των διεθνών. Λίγο αργότερα ήταν η σειρά του αγώνα ανάμεσα στην Ιταλία και στην Τσεχία. Ίδιο σκηνικό με ελάχιστα περισσότερους φιλάθλους.
Κανονικό κλίμα, ανθρώπινο. Εξαίρεση αποτέλεσε το ματς του διοργανωτή, του Ισραήλ. Το γήπεδο ήταν σχεδόν γεμάτο.

Ξέρει κανείς ότι έχουμε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ελλάδα;

Στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή ήταν και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωφών, το οποίο διεξάγεται στην Κρήτη. Στην πατρίδα μας, με δύο Εθνικές ομάδες να μας εκπροσωπούν, σε Άνδρες και Γυναίκες.

Δεν είναι μόνο η απουσία σημαντικών χορηγών σε μία διοργάνωση ανθρώπων που έχουν ήδη ξεπεράσει ένα σημαντικό εμπόδιο στη ζωή τους και παίζουν μπάσκετ. Είναι και η εκκωφαντική σιωπή στις εξέδρες. Άδειες...

Μέχρι την ώρα του ντέρμπι των «αιωνίων» το μυαλό μου τριβέλιζε η σκέψη να γράψω ένα κείμενο για την αποτυχία της FIBA και του ελληνικού κράτους (γιατί η Ομοσπονδία Κωφών και μόνο που μπορεί να διοργανώσει ένα πρωτάθλημα είναι τεράστια επιτυχία) να πείσουν τον κόσμο ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο η Α1. η EuroLeague, το NBA, ο Γιάννης κτλ.
Όλα αυτά μέχρι τον 4ο τελικό.

Όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ με έκαναν να καταλάβω ότι τελικά η εικόνα ενός άδειου γηπέδου, με μία χούφτα ανθρώπων - λίγους και καλούς που λέμε - που γουστάρουν να δουν μπάσκετ και έχουν πάει στο γήπεδο γι' αυτό (και μόνο γι' αυτό) είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει το άθλημα. Τουλάχιστον στη χώρα μας.

Προπόνηση στο λέιζερ και στο καπνογόνο

Γιατί τελικά οι περισσότεροι δεν πάνε στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους να κερδίζει. Πάνε για να ξεθυμάνουν. Για να βρίσουν με την καρδιά τους. Να... ξεσπαθώσουν ρε αδερφέ για όσα δεν μπορούν να κάνουν στη ζωή τους.

Να... προπονηθούν στη σωστή χρήση του λέιζερ και πάνω στην «τρέλα» τους να ανάψουν και 10-20-30 καπνογόνα μέσα σε κλειστό. Γιατί; Γιατί (ποτέ) δεν έγινε και τίποτα; Έτσι δε λέμε; «Σιγά, μόνο αυτό έγινε», συνηθίζουμε να λέμε, βάζοντας στο μυαλό μας ότι αφού δεν πέθανε κανεις, δεν έγινε και τίποτα.

Η αλήθεια είναι ότι κάποιος έχει πεθάνει. Και κάποιοι την έχουν γλιτώσει στο... τσακ. Αλλά τι μας μέλλει;

Ντου και ξύλο (παντού)

Γενικότερα, η φάση έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Δεν είναι μόνο όσα γίνονται στη χώρα μας. Σε ΣΕΦ, ΟΑΚΑ, Λιόσια και όπου αλλού έχουν γίνει... ομορφιές φέτος.

Μόλις ήρθα στο Τελ Αβίβ, η τηλεόραση έπαιζε τον 3ο τελικό του πρωταθλήματος Ισραήλ: Μακάμπι Τελ Αβίβ εναντίον Χάποελ Τελ Αβίβ.

Δεν έγινε δα και τίποτα σημαντικό, πέρα από μία συμπλοκή των παικτών στο τέλος του 1ου ημιχρόνου, μια σφαλιάρα στο κεφάλι του Ονουάκου και η ανταπόδοση σε... σάλιο και φυσικά ένας τρικούβερτος καυγάς του πάγκου της Χάποελ με τους οπαδούς της Μακάμπι σε ένα σκηνικό που θύμιζε τη φλόγα που έβγαινε από τον Πανάγιο Τάφο και 10-15 άτομα αγκαλιάζονται, ρίχνουν μερικές... ψιλές και μετά δοξάζουν τον Θεό.

Βάλτε και το ξύλο στην Ιταλία (Αρμάνι – Βίρτους), κάτι καπνογόνα στον 2ο τελικό του Ισραήλ και διαπιστώνουμε πως όλη η Ευρώπη (ή έστω τα σοβαρά πρωταθλήματα) έχουν πολλά και διάφορα να μας απασχολήσουν.

Και ακόμη οι τελικοί της Αδριατικής Λίγκας βρίσκονται σε επίπεδο ηρεμίας (παρά το 2-0 της Παρτίζαν) και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα γίνει στην Ισπανία.

Κάπως έτσι, διαπιστώνουμε πως αφού δεν επιθυμούμε να διαχωρίσουμε τον κόσμο σε αυτούς που είναι ανίκανοι να παρακολουθήσουν ένα αθλητικό θέαμα και σε αυτούς που είναι ικανοί, ίσως η εικόνα ενός EuroBasket Γυναικών να μην είναι τελικά αποκαρδιωτική.

Αλλά να είναι η λύση. Όσο και αν μας πειράζει τελικά. Ή λέμε ότι μας πειράζει, αφού τόσα χρόνια γίνονται τα ίδια, αλλά τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ.

Υ.Γ.: Τόση ώρα έχω αδικήσει την προσπάθεια της Εθνικής Γυναικών. Σήμερα, κόντρα στη Λετονία έχουν την ευκαιρία να κάνουν τον όμιλο ακόμη πιο άνω-κάτω. Αν φυσικά πάρουν τη νίκη, περιμένοντας παράλληλα τι θα γίνει στο άλλο ματς του ομίλου (Ισπανία - Μαυροβούνιο).