Το τελευταίο αγκάθι της Εθνικής

Τελική δωδεκάδα που να ανακοινώνεται παραμονή της αναχώρησης, με 14 παίκτες να ετοιμάζουν βαλίτσες, δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν. Όχι, μισό λεπτό, σταθείτε. Στο Μουντομπάσκετ του 2019 δεν ήταν, που ο Αντώνης Κόνιαρης ταξίδεψε στην Κίνα «just in case», αλλά αποκλείστηκε την τελευταία στιγμή, μόλις εμφανίστηκε στη Ναντζίνγκ περδίκι ο Κώστας Σλούκας;

Ναι, δεν με απατά η μνήμη, παρά τα γεροντάματα. Όντως ο Κόνιαρης υπήρξε επίλεκτο μέλος της Εθνικής Ανδρών μόλις πριν από μία τριετία (όπως και ο Μήτογλου που κόπηκε προτελευταίος και τουλάχιστον γλίτωσε το μακρύ ταξίδι), όντως πήγε μέχρι την Κίνα και γύρισε. Τι κρίμα, που δεν προχώρησε...

Επίσης, το 1999 είδαμε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη να τραυματίζεται (βαρύ διάστρεμμα) στην τελευταία προπόνηση στη Ντιζόν και την Εθνική να κατεβάζει 11άδα. Φέτος, δεν γίνεται διαφορετικά. Ακόμα και αν ο Δημήτρης Ιτούδης αποφασίσει να πάρει μαζί του στο Μιλάνο 13 ή 14 παίκτες, ουδείς θα τον ψέξει. Ούτε ψύλλος στον κόρφο, βέβαια, αυτών που θα υποχρεωθούν να επιβιβαστούν άπραγοι στο αεροπλάνο της επιστροφής. Αμφιβάλλω αν μπορεί να τους συμβεί κάτι πιο άχαρο…

Ανιχνεύοντας το τοπίο, χθες το βράδυ, έμαθα ότι έχουν σχεδόν εκλείψει οι ανησυχίες για τους Παπαγιάννη, Σλούκα, Παπαπέτρου. Και οι τρεις είναι απροπόνητοι και ανέτοιμοι, αλλά θα ταξιδέψουν στο Μιλάνο και θα παίξουν στο Ευρωμπάσκετ, με κάποια ρέγουλα στην αρχή. Το πρόγραμμα είναι βεβαίως ύπουλο, αφού η Εθνική παίζει δύο απανωτά ντέρμπι στο ξεκίνημα: με την Κροατία το απόγευμα της Παρασκευής, με την οικοδέσποινα Ιταλία το βράδυ του Σαββάτου.

Ωστόσο, υπάρχει η πολυτέλεια ακόμα και για δύο ήττες. Η πρώτη φάση θα βγάλει πρόβλημα μόνο αν μας ρίξει «χιαστί» (όπως το 2014) πάνω στους Σέρβους, βέβαιους νομίζω νικητές στον «λάιτ» Όμιλο της Πράγας (Τσεχία, Φινλανδία, Ισραήλ, Πολωνία, Ολλανδία). Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει –μάλλον- η Εθνική μας να τερματίσει 4η στο Μιλάνο, δηλαδή να μετρήσει τρεις ήττες σε πέντε αγώνες. Δεν είναι τελείως απίθανο, καλού κακού όμως ποντάρετε κάπου αλλού τα λεφτά σας.

Θυμίζω τους επόμενους αντιπάλους: Βρετανία τη Δευτέρα, Ουκρανία την Τρίτη, Εσθονία την παραπάνω Πέμπτη. Σπεύδω να σημειώσω, ότι οι Ουκρανοί δεν είναι καθόλου κακοί. Αλλά …τρεις ήττες; Σε πέντε αγώνες; Άσε μας, κουκλίτσε μας.

Η δική μου πληροφόρηση χαρακτηρίζει αμφίβολο τον Κώστα Αντετοκούνμπο και μόνο αυτόν. Διότι, λέει η πηγή μου, είναι ο μοναδικός για τον οποίο υπάρχει «κακή πρόβλεψη για άμεση αποκατάσταση του προβλήματος». Στα ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ο Κωστάκης μπορεί να μη προλάβει να παίξει στο Ευρωμπάσκετ.

Υπάρχει περίπτωση να τον περιμένει ο Ιτούδης μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου, όταν αρχίσει το γλέντι στο Βερολίνο; Πιστεύω πως όχι, αφού η πολυπόθητη επιστροφή του Γιώργου Παπαγιάννη τον κάνει σε έναν βαθμό «αναλώσιμο» και τον οδηγεί στο θυσιαστήριο. Βεβαίως, ο Παπαγιάννης έχει μείνει πίσω, ενώ άλλος σέντερ δεν υπάρχει.

Ναι, ξέρω: ο Γιάννης. Δεν νομίζω όμως ότι ο Ιτούδης θέλει τον Γιάννη σε ρόλο φουνταριστού για περισσότερα από 10 λεπτά σε κάθε παιχνίδι. Εάν από κάποιο θαύμα η FIBA αποφάσιζε να επιτρέψει τις 14άδες, τότε ο Βενιαμίν Αντετοκούνμπο θα ταξίδευε κανονικά για την Ιταλία, μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Ο Ιτούδης περιμένει την τελική ετυμηγορία γιατρού και φυσιοθεραπευτή και δεν είναι εντελώς απίθανο να βάλει στο αεροπλάνο 13 παίκτες.

Με «κομμένο» τον Κώστα, χωράνε στη δωδεκάδα όλοι οι ψηλοί και ημίψηλοι που απέμειναν στη 14άδα μετά τον αποκλεισμό των Κουζέλογλου, Κακλαμανάκη: ο Θανάσης, ο Αγραβάνης, ο Κασελάκης. Εάν πάλι ο Κώστας λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, θα μείνει εκτός νυμφώνος ένας από τους δύο τελευταίους.

Εφ’ όσον στο μεταξύ ο Κώστας Σλούκας κριθεί ετοιμοπόλεμος, αναμένεται να «κοπεί» σήμερα ένας από τους Λούντζη, Μποχωρίδη. Ο πρώτος έπαιξε καλύτερα στην προετοιμασία και κουμπώνει καλύτερα με το μπάσκετ του Ιτουδη, αλλά ο δεύτερος πλησιάζει περισσότερο στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Σλούκα. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης δεν φαντάζομαι να κινδυνεύει, αφού δεν υπάρχει άλλος γκαρντ ιδανικός για ρόλο καμικάζι και με καλούτσικο σουτ για γαρνιτούρα.