Ας κερδίζει μαθαίνοντας κι ας μας κάνει «καρδιακούς»!

Με τόσα προβλήματα (Παπαγιάννης, Γόντικας) στην διάρκεια της μετ’ εμποδίων προετοιμασίας, χωρίς ούτε μία προπόνηση με όλους τους διεθνείς στην διάθεση του Δημήτρη Ιτούδη και με την ατυχία να χτυπάει την πόρτα της τρεις φορές (με τις περιπτώσεις των τραυματισμών του Παπαπέτρου, του Σλούκα και του Κώστα Αντετοκούνμπο) κι ενώ μετρούσαμε αντίστροφα για την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων (στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στην τελική φάση του Πανευρωπαϊκού), δεν μπορούμε παρά να είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από το αρχικό 2/2 της Ελλάδας στο πλαίσιο της φάσης των ομίλων.

Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουμε καλά και που θα κάνουμε καλύτερα, αλλά είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλοι ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, δεν είναι λογικό – αυτή τη στιγμή – να εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια ότι θα ξεπεράσει σε πρώτη φάση τον σκόπελο του νοκ-άουτ προημιτελικού με αντίπαλο την Σλοβενία, την Γαλλία ή την Γερμανία και θα πλησιάσει την διάκριση.

Αυτό, όμως, είναι άκρως αναμενόμενο πολύ απλά γιατί αυτές οι δύο πρώτες νίκες επί υπολογίσιμων ομάδων όπως η Κροατία (89-85) και η Ιταλία (85-81) και πιθανά αυτές που θα ακολουθήσουν στα παιχνίδια που ακολουθούν και είναι ήδη προγραμματισμένα στο Μιλάνο, είναι αυτές που θα μας προετοιμάσουν (και από πλευράς ρυθμού και από πλευράς της ενσωμάτωσης των τραυματιών) για την διαδικασία των αγώνων χωρίς επόμενη μέρα.

Από αυτή την άποψη, λοιπόν, ο σχεδόν πανομοιότυπος τρόπος με τον οποία εξελίχτηκε η πρεμιέρα με τους Κροάτες και το ματς με τους γηπεδούχους Ιταλούς, δείχνουν ότι η ελληνική ομάδα βρίσκει τον τρόπο να επιβάλλει τα πλεονεκτήματα και την κυριαρχία της, αλλά ακόμη δεν έχει καταφέρει να εδραιώσει την σωστή διαχείριση των μεγάλων διαφορών που εξασφαλίζει (+19 με Κροατία και +15 με Ιταλία), ώστε να ανοίγει την ψαλίδα και να καθαρίζει πιο εύκολα τις νίκες.

Το γεγονός ότι και στα δύο παιχνίδια, οι αντίπαλοι μπήκαν στο τελευταίο λεπτό με την διαφορά στην μία κατοχή, οφείλεται στο γεγονός ότι, έως τώρα, δεν έχουμε το απαραίτητο καθαρό μυαλό και την οργανωτική καθοδήγηση στην νευραλγική θέση του «άσου». Ειδικότερα όταν δεχόμαστε πίεση και «σφίγγουν τα γάλατα»!

Ο 33χρονος Καλάθης δείχνει μακριά από τον καλό του εαυτό (μ.ο. 5,0π., 3,5ρ. & 5,0ασ. με 27,3% στα σουτ), αλλά τουλάχιστον δεν υποπίπτει σε λάθη, ενώ ο μέχρι πρότινος τραυματίας, Σλούκας (μ.ο. 6,5π. & 2,5ασ.), έχει κάνει υπερπροσπάθεια όλες αυτές τις μέρες για να μένει στο παρκέ 23-24 λεπτά και να αντέχει σε αυτό το επίπεδο του ανταγωνισμού.

Το ότι κερδίζουμε και δεν πληρώνουμε τα λάθη μας, αλλά αντιθέτως μαθαίνουμε απ’ αυτά, δείχνει ότι και νοοτροπία νικητή έχουμε και χαρακτήρα διαθέτουμε, αλλά και πολλά άλλα πράγματα κάνουμε καλά σε τεχνικό επίπεδο.

Και αυτό, τώρα που μας έφυγε η πίεση των δύο πιο δύσκολων αγώνων, μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει από την στιγμή μπροστά μας έχουμε το πρώτο ρεπό και καπάκι το πιο εύκολο ματς του ομίλου απέναντι στην Μεγάλη Βρετανία (ίσως να είναι ό,τι πρέπει για την ξεκούραση κάποιων από τα παιδιά που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος έως τώρα και την απαραίτητη συντήρηση που απαιτούν τόσο μεγάλα σε διάρκεια τουρνουά).

Αυτά που έχουμε δει στα δύο νικηφόρα παιχνίδια, λοιπόν, δείχνουν ότι:

• Αξιοποιούμε εντυπωσιακά τον πιο επιδραστικό παίκτη του κόσμου στο άθλημα, παρ’ ότι οι αντίπαλες άμυνες πάνε πάνω του με minimum 2 παίκτες και υψώνουν τείχος στην περιφέρεια για να του κλείσουν τις διεισδύσεις που επιχειρεί από την κορυφή της ρακέτας. Πέραν του double double που έχει σε μέσους όρους ο ίδιος Αντετοκούνμπο (26,0π. & 11,0ρ. με 85% βολ. & 53,8% διπ.), κερδίζουμε πολλά φάουλ και βγάζουμε πολλά ελεύθερα σουτ.

• Τα δύο παραπάνω στοιχεία μας δίνουν σταθερά την ευκαιρία να βρισκόμαστε πάνω από τους 85 πόντους (μ.ο. 87,0π.), σουτάροντας εξαιρετικά από την γραμμή (77,1%), με βάση τα δεδομένα μας (είχαμε 59% σε φιλικά και επίσημα πριν το Eurobasket) και ευστοχώντας σε διψήφιο αριθμό τριπόντων σε κάθε παιχνίδι (33,8% με 23/68).

• Η έξτρα διάσταση που προσφέρουν στο σκοράρισμα οι πολλαπλοί τρόποι με τους οποίους συνδέεται με το καλάθι ο Ντόρσεϊ (με spot shoot από μακριά μέσα από περιστροφή της μπάλας αλλά και με δική του δημιουργία από έξω προς τα μέσα, είτε με midrange, είτε με διείσδυση), κατά βάση αναγκάζουν το αντίπαλο scouting τουλάχιστον να μη ρισκάρει μαζί του. Και κατ’ αυτόν τρόπο αυξάνονται οι συνθήκες για περισσότερες αποστάσεις για τον Γιάννη. Ο Τάιλερ, πάντως, δείχνει έτοιμος να τιμωρήσει τις άμυνες με τον παραμικρό κενό χώρο που θα βρει και αυτό αποτυπώνεται στα εντυπωσιακά του νούμερα (μ.ο. 25,0π. & 4,0ρ. με 81,8% βολ., 50% διπ. & 57,9% τριπ. με 11/19).

• Τα μόλις 9 λάθη στα οποία υποπίπτουμε ανά παιχνίδι (5η θέση), τα 8,5 κλεψίματα (2η θέση) και τα 5 κοψίματα (1η θέση), σε συνδυασμό με την 2η μέση συγκομιδή στα ριμπάουντ (μ.ο. 41,5), οδηγούν σε μία εξίσωση «οικονομίας», που εμπνέει ασφάλεια για το επίπεδο της άμυνάς μας μέσα στο ζωγραφιστό.

• Δεν μαρκάρουμε αποτελεσματικά στην περιφέρεια (έχουμε δεχθεί όσα τρίποντα έχουμε βάλει), ενώ δεν έχουμε καλή αμυντική αντίδραση στο transition. Και τα δύο στοιχεία μας στοίχισαν, γιατί η Κροατία και η Ιταλία επιδιώκουν το άνοιγμα του γηπέδου, με την δεύτερη να σουτάρει πολλά τρίποντα στον αιφνιδιασμό, έχοντας κάποιες ομοιότητες με το παιχνίδι των Σλοβένων και των Γάλλων.

• Δεν παίρνουμε σωστές αποφάσεις στα διαστήματα που πρέπει ενδεχομένως να παγώσουμε τον ρυθμό λόγω μεγάλου προβαδίσματος, με αποτέλεσμα να χάνουμε πολύ γρήγορα διαφορές που χτίζουμε με κόπο και σκληρή δουλειά.

• Ακόμη επιχειρούμε να αποκτήσουμε «χημεία» όσον αφορά στην λειτουργία συγκεκριμένων σχημάτων, λόγω της απουσίας των σέντερ, μία παράμετρος από την οποία έχει ξεπροβάλλει η πολύτιμη προσφορά του Δημήτρη Αγραβάνη (μ.ο. 12,0π., 4,5ρ., 1,5κλ. & 2,0κοψ. με 72,7% εντός πεδιάς).

Με αυτά και με εκείνα, το μέχρι στιγμής πρόσημο δεν μπορεί παρά να είναι κάτι περισσότερο από θετικό, ωστόσο, όλα τα παραπάνω στοιχεία μπαίνουν καθημερινά στο μικροσκόπιο (μαζί και με άλλα) από το επιτελείο των ομοσπονδιακών προπονητών, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη διαχείριση, να μαθαίνουμε σε κάθε αγώνα και από κάτι, να γινόμαστε ολοένα και πιο ομάδα και φυσικά να αυξάνουμε συνεχώς το ποσοστό κυριαρχίας μας στο παρκέ...

Αν συνεχίζουμε έτσι, στα νοκ-άουτ θα είμαστε πιο έτοιμοι και αισίως θα έχουμε περισσότερες λύσεις και πλεονεκτήματα για να εκμεταλλευτούμε...

Υγ.: Με δεδομένο ότι δύσκολα δεν θα τερματίσουμε στην πρώτη θέση του ομίλου, ο αντίπαλός μας στο πρώτο “σταύρωμα” των “16”, θα κριθεί εν πολλοίς από την αναμέτρηση Τσεχίας-Φινλανδίας. Οι Τσέχοι θα πρέπει να νικήσουν με πάνω από 15 πόντους για να έχουν τύχη στην τριπλή ισοβαθμία, που θα προκύψει και με τους Πολωνούς, με την προϋπόθεση ότι το Ισραήλ θα βρει μία 3η νίκη (με Πολωνία ή με Τσεχία) και θα τερματίσει στην 2η ή 3η θέση. Η λογική πάντως, λέει ότι το ζευγάρι Ελλάδας-Πολωνίας μοιάζει για την ώρα, το επικρατέστερο για το πρόγραμμα της ερχόμενης Κυριακής (11/09).