Στο μυαλό του Δημήτρη Ιτούδη

• Τάιλερ Ντόρσεϊ
• Τα λελογισμένα αλλά πολλά ρίσκα
• Ο ταλαντούχος κύριος Αγραβάνης
• Μαρσάροντας τον Καλάθη
• «Να είμαστε πιο έξυπνοι στην άμυνα»
• «Ευχαριστώ τον κόσμο»
• Το scouting των αντιπάλων

Πρώτα απ’ όλα δεν κρατιέμαι να μη σχολιάσω. Κοίτα να δεις που τελικά η Εθνική Ομάδα χρειαζόταν και προπονητή. Παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις που είχε μάλιστα εκφράσει δημόσια και αλαζονικά ο τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας, το να διαθέτεις στην Εθνική σου ομάδα έναν εκ των κορυφαίων εν ενεργεία προπονητών κι όχι έναν «εκλέκτορα», κάνει τη διαφορά. Από την εποχή των προκλήσεων και συζητήσεων μέχρι την προετοιμασία, το scouting των αντιπάλων, τον ριψοκίνδυνο καταρτισμό 12αδας, τη συνεργασία με το ιατρικό team και το υπόλοιπο staff, την επιβολή στην ομάδα μέσα στα ματς, ακόμα και στην «εταιρική» συμπεριφορά ο Δημήτρης Ιτούδης is the right man. Οι αντίπαλοί μας πρέπει να διαβάσουν και αυτόν κι ασχέτως τελικής επιτυχίας, δεν είναι μια συνηθισμένη συνθήκη.

Τάιλερ Ντόρσεϊ

Χωρίς να θέλω να αδικήσω σε καμία περίπτωση τις προσπάθειες του Νίκου Ζήση, του Δήμου Ντικούδη και των υπολοίπων παραγόντων της Ομοσπονδίας μέχρι το ανώτατο επίπεδο, η εαρινή σύναξη των NBAers, ενεργών και μελλοντικών έχει να κάνει πολύ με τη διαπραγματευτική ικανότητα του Έλληνα κόουτς. Οι Antetokounbros ήταν προφανώς ήδη ψημένοι αλλά ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι παρών σε μια κρίσιμη στιγμή της καριέρας του κι ενώ παίρνει προσωπικά ρίσκα, καταλαβαίνει φαντάζομαι πόσο καλό του κάνει η Εθνική Ομάδα και η απόδοση του πλάι στον Γιάννη Αντετοκούνμπο μπροστά στα μάτια προπονητών και στελεχών του ΝΒΑ.

Τα λελογισμένα αλλά πολλά ρίσκα

Ο Δημήτρης Ιτούδης πήρε κορυφαία ρίσκα μπαίνοντας στο τουρνουά με 8 υγιείς παίκτες και 4 ανέτοιμους ή για να το διατυπώσω πιο σωστά με παίκτες χωρίς ρυθμό προπονήσεων. Πόνταρε στην επιθυμία και στην εμπειρία τους, για να εντάξει στο σχήμα Παπαπέτρου, Παπαγιάννη και Σλούκα ενώ πήρε και τον ανέτοιμο Κώστα Αντετοκούνμπο εξαιτίας της εθνικής λειψανδρίας στη θέση 5. «Αν δε βρέξεις κώλο, ψάρια δεν πιάνεις» όμως κι ο Ιτούδης μπήκε καλά στο νερό, άτολμο δεν τον λες σε αυτή την περίπτωση όπως και σε άλλες. Σκέφτεστε χτύπα ξύλο, να πρέπει να αντιμετωπίσει έναν νέο εντός τουρνουά τραυματισμό;

Ο Σλούκας δεν είναι στο επίπεδο που τον έχουμε συνηθίσει αλλά ο προπονητής του και χρόνο του δίνει για να ενταχθεί και εμπιστοσύνη του δείχνει, για να μην του χαλάσει το μυαλό. Ο Παπαπέτρου επίσης δεν είναι ακόμα καλά, τον χρειαζόμαστε όμως πρωτίστως σε άμυνα και ριμπάουντ. Και επειδή όταν περάσουμε τον Όμιλο τα νοκ άουτ που έρχονται μοιάζουν με ματς ευρωπαϊκού Final Four, ο Δημήτρης Ιτούδης χρειάζεται παίκτες με τη νοοτροπία been there – done that. Σε αυτά τα ένα δύο παιχνίδια που θα χρειαστεί τον Ιωάννη Παπαπέτρου σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου, ελπίζει ότι ο εθνικός ρολίστας θα μετατραπεί σε πρωταγωνιστή ακόμα κι αν αυτό διαρκέσει 5 λεπτά.

Ο ταλαντούχος κύριος Αγραβάνης

Ο Δημήτρης Αγραβάνης είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Κατ’ αρχάς αν ο παίκτης αυτός δεν έχει όντως ακόμα ομάδα, αυτό σίγουρα δεν οφείλεται σε αγωνιστικούς λόγους. Μακάρι να υπογράψει στο εξωτερικό σε Ισπανία ή Φενέρ ας πούμε. Πηγαίνω αρκετά πίσω, στο 2017 νομίζω, όταν σε ένα τραπέζι στην Θεσσαλονίκη ο Νίκος Ζήσης «έκλεινε» νοερά τη 12αδα της Εθνικής διαλέγοντας τον Δημήτρη Αγραβάνη παρά τη δυσπιστία των σπουδαίων ομοτράπεζών του. «Θα τον έπαιρνα πρώτα απ’ όλα γιατί μπορεί να παίξει αλλαγές στην άμυνα μαρκάροντας τους πάντες, για τη δύναμη μέσα στη ρακέτα, όταν κυνηγάει τα ριμπάουντ και γιατί μπορεί να σουτάρει απ’ έξω». Όχι εγώ, ο Νίκος Ζήσης αυτά. Όχι πριν ένα μήνα, το 2017. Ο Ιτούδης δεν νευριάζει με τον Δημήτρη Αγραβάνη, δεν έχει πρόβλημα να συζητήσει μαζί του ακόμα κι όταν οι σφυγμοί πλησιάζουν τους 200, του κάνει τις παρατηρήσεις του κι ο Έλληνας παίκτης επιστρέφει από τον πάγκο καλύτερος.

Μαρσάροντας τον Καλάθη

Ο Νικ Καλάθης με τα καλά του και τα στραβά του είναι ο καλύτερος οργανωτής που διαθέτει αυτή τη στιγμή το ελληνικό μπάσκετ. Τελεία. Ο Νικ τις καλύτερες μέρες του και τις καλύτερες αποδόσεις του τις είχε στον Παναθηναϊκό υπό το διαρκές προβοκάρισμα και την πίεση του προπονητικού staff και ειδικά του Δημήτρη Ιτούδη. Ο κόουτς τον ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά. Ξέρει μέχρι και το λάθος που θα κάνει ο Καλάθης και ξέρει και πότε δεν πρέπει να τον έχει στο παρκέ. Ο Νικ από τη μεριά του trusts the process που του έφερε παχυλά συμβόλαια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μπασκετικά ελαττώματα έχει, χαζός δεν είναι! Και ο Giannis πιστεύω πως αισθάνεται πιο άνετα με τον Καλάθη στο παρκέ.

«Να είμαστε πιο έξυπνοι στην άμυνα»

Από τις χθεσινές επινίκιες δηλώσεις κρατάω αυτή τη φράση. Έσπευσε αμέσως ο κόουτς Ιτούδης να συμπληρώσει, «προς Θεού δε λέω ότι δεν είμαστε έξυπνοι, όλα τα παιδιά είναι ευφυή, μιλάω για συγκεκριμένες φάσεις του παιχνιδιού.» Προσωπικά τον είδα να ωρύεται σε δύο περιπτώσεις. Όταν οι Έλληνες παίκτες τρύπησαν ντριπλάροντας το παρκέ και στριμώχτηκαν στη base line, εξαφανίζοντας το επιθετικό spacing και την πιθανή πάσα στον Γιάννη και όταν η Ιταλία έκανε αντεπίθεση κι εμείς δεν κόψαμε τους αιφνιδιασμούς με έξυπνα φάουλ.

Πάνω στο αγαθό του «έχω φάουλ να δώσω», ο κόουτς Ιτούδης έχει χτίσει πολλές από τις επιτυχίες των ομάδων του και είναι λογικό να τρελαίνεται όταν βλέπει τέτοια αφελή αντιμετώπιση. Και η συγγνώμη που ζήτησε για την τεχνική ποινή που δέχτηκε είναι ας με συγχωρέσει προσχηματική. Και οι διαιτητές έπρεπε να τον νιώσουν και ο ρυθμός των Ιταλών να ανακοπεί, έστω και με αυτή τη μια βολή. Καλά έκανε.

«Ευχαριστώ τον κόσμο»

Είναι σπουδαίο για την Εθνική να ακούει το Ελλάς- Ελλάς στο ιταλικό γήπεδο, να απολαμβάνουν όλοι μαζί τον πανευρωπαϊκό θαυμασμό για τον Γιάννη, όταν παίζουν διαρκώς σε replay τα highlights του και σε όλα τα γήπεδα του τουρνουά διαφημίζονται τα νέα sneakers του και είναι σπουδαιότερο ότι στο Βερολίνο η ελληνική κερκίδα προβλέπεται καυτή. Η Επίσημη Αγαπημένη είχε διαχρονικά ένα ξεχωριστό δέσιμο με τον κόσμο της κι ο Δημήτρης Ιτούδης κάνει ένα extra κάλεσμα για μπασκετική εκδρομή.

Το scouting των αντιπάλων

Ίσως κανένας άλλος Έλληνας προπονητής δεν έχει δει στην καριέρα του περισσότερο video από τον Δημήτρη Ιτούδη. Το απαιτούσαν οι συνθήκες εξ απαλών προπονητικών του ονύχων, το έκανε πάντα με θρησκευτική συνέπεια. Υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη από τους παίκτες του στη «γνώση» κι αυτό είναι απείρως σημαντικότερο από την έτσι και αλλιώς απόλυτα στυλιζαρισμένη συμπεριφορά. Όλα είναι τόσο, όσο πρέπει. Οι απαιτήσεις, οι φωνές, τα χαμόγελα, τα παράπονα, τα μπράβο, οι δημόσιες σχέσεις αλλά όλα έπονται της βαθιάς γνώσης.

Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος για τη συνέχεια. Νιώθω όμως μια ασφάλεια. Ότι εξαιτίας του Δημήτρη Ιτούδη, της λειτουργίας του staff και συνολικά των ανθρώπων γύρω από την Εθνική, αν η ομάδα είναι υγιής, θα κερδίσει +1 από αυτό που αξίζει, όχι λιγότερο. Αν οι αντίπαλοι είναι +2 ή +3 that’s basketball. Συνεχίζουμε.