Οι ζωές των άλλων

To μήνυμα που έφτασε στο κινητό μου ήταν από (φίλο) μπασκετμπολίστα με συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών. Τον Γιάννη Μυλωνά, για να μη ψάχνετε, μέλος της ομάδας που κατέκτησε την 4η θέση στο Μουντομπάσκετ 1994 στο Τορόντο.

«Αυτός ο τεράστιος Γιάννης έχει καλύψει τους πάντες. Να προσπαθήσετε να μιλάτε και για τα άλλα παιδιά».

Δεν έχει άδικο, ο φίλος μου ο Μυλωνάς, που στα νιάτα του γέμιζε τα καλάθια με την κίτρινη φανέλα του Περιστερίου. Ο τεράστιος Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει σκεπάσει τους πάντες και τα πάντα. Ακόμα και τους ίδιους τους συμπαίκτες του. Ουδείς εξ αυτών θα δυσανασχετήσει δημόσια, αλλά όλο και κάποιοι στραβώνουν όταν βλέπουν όλους τους προβολείς στραμμένους στο σουπερνόβα «Giannis».

Διαβάζεται, βέβαια, και διαφορετικά εξίσωση. Όταν όλα τα μάτια (και οι άμυνες) πέφτουν στον διάσημο συμπαίκτη τους, οι υπόλοιποι μπορούν να κάνουν το παιχνίδι τους με λιγότερες σκοτούρες και να διακριθούν ευκολότερα. Ακόμα και τα λάθη τους είναι λιγότερο ορατά.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τις ζωές των άλλων, εδώ στο Ευρωμπάσκετ. Για το «supporting cast», όπως συνήθιζε να λέει ο Μάικλ Τζόρνταν, ερεθίζοντας τον εγωισμό των συμπαικτών του.

Για τον Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Άλλωστε ήμουν ο πρώτος που έγραψε ολόκληρο αφιέρωμα χαρακτηρίζοντάς τον «μπαλαντέρ μέσα στο μανίκι του Ιτούδη», όταν οι περισσότεροι μιλούσαν για τις αμυντικές του αδυναμίες ή για την αγωνιστική του αστάθεια. Ο Ντόρσεϊ μετράει ήδη 11/19 «βόμβες» από τα 6,75 μέτρα, περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσε να ονειρευτεί οποιοσδήποτε Έλληνας διεθνής από καταβολής τριπόντου. Οι αντίπαλες άμυνες γνωρίζουν πλέον ότι στην περιφέρεια κυκλογορεί ένας «κίλερ». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ντόρσεϊ δίνει στην Εθνική μας και προσωπική φάση, και βολές, και αιφνιδιασμό, και αθλητικότητα, και ταχύτητα, και έναν επιδέξιο από μηχανής θεό σε σκοτωμένες φάσεις. Εάν τον είχαμε στην Κίνα το 2019, θα επιστρέφαμε από το Μουντομπάσκετ με μετάλλιο.

O Κώστας Παπανικολάου και ο Νικ Καλάθης είναι, κατά τη γνώμη μου, οι κορυφαίοι παίκτες της Εθνικής πίσω από τους δύο προφανείς πρωταγωνιστές. Ο αδαής παρατηρητής θα κολλήσει στα ποσοστά ευστοχίας ή στο αναξιόπιστο σουτ (3/10 και 0/6 αντίστοιχα) αλλά η Εθνική μπορεί να ζήσει με αυτά τα νούμερα, όσο τουλάχιστον βρίσκει άλλες λύσεις από την περιφέρεια. Ο Παπανικολάου και ο Καλάθης είναι το γράσο στην αμυντική μηχανή της Εθνικής, αφού βγάζουν άμυνες στην πίσω γραμμή που παίκτης με αυτό το κορμί δεν έχει καμία δουλειά να βγάλει: στον Ζούμπατς, στον Μέλι, σε παίκτες δυνατούς και φουνταριστούς με μπόι κοντά στα 2,10 μ. Χωρίς αυτή την άμυνα, η Εθνική δεν θα πάει πουθενά. Αύριο μεθαύριο επιστρέφει πλησίστιος ο Παπαγιάννης (που ήδη πήρε 6,5 λεπτά συμμετοχής κόντρα στους Ιταλούς), οπότε ο ορίζοντας θα γεμίσει. Ωστόσο, ο Κώστας και ο Νικ κράτησαν το οχυρό στις σύνθετες άμυνες του Ιτούδη και παράλληλα έτρεξαν στον αιφνιδιασμό, μοίρασαν σωστά τις μπάλες, έδωσαν βοήθειες παντού, έγιναν η επιτομή του παίκτη ομάδας. Ο Καλάθης μετράει 10 ασίστ και μόνο 1 λάθος. Ο Παπανικολάου μετράει 12 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και 0 λάθη.

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και ο Δημήτρης Αγραβάνης κλήθηκαν να μοιραστούν τη θέση του σέντερ, χωρίς να έχουν γράψει χιλιόμετρα σε αυτήν και χωρίς να έχουν την πολυτέλεια της αποτυχίας. Ο Θανάσης ξεκίνησε βασικός και στα δύο ματς, πλημμυρίζοντας το παρκέ με ενέργεια, κυνηγώντας οτιδήποτε κινείται, απλώνοντας χερούκλες πάνω από τη στεφάνη και φρακάροντας τη ρακέτα δίπλα στον αδελφό του. Ο …με διαφορετικό τρόπο δυναμικός Αγραβάνης ήρθε από τον πάγκο και έδωσε στην ομάδα δύο στοιχεία εξαιρετικά δυσεύρετα και πολύτιμα: το «άνιωθο» μακρινό σουτ όταν οι άμυνες έκλειναν στον Γιάννη (5/8 τρίποντα, 24 πόντοι συνολικά) και το επιθετικό ριμπάουντ, που κρατάει τη μπάλα ζωντανή και καθυστερεί τον αντίπαλο.

Ο Κώστας Σλούκας άκουσε τους γιατρούς να θεωρούν αρχικά αμφίβολη τη συμμετοχή του στο Ευρωμπάσκετ και αντέδρασε όπως αντέδρασε το 2019: «Εγώ θα παίξω, ο κόσμος να χαλάσει». Ενώ το αρχικό σχέδιο ήταν να χάσει το εναρκτήριο διήμερο, αυτός πέρασε ώρες στο φυσιοθεραπευτήριο και δήλωσε πανέτοιμος την παραμονή της πρεμιέρας. Σε δύο ντέρμπι υψηλής έντασης, μέσα σε 30 ώρες, ο Σλούκας έπαιξε συνολικά 47 λεπτά, μεταγγίζοντας στην ομάδα ηρεμία, κουμάντο, προσωπικότητα, ηγετικές ικανότητες. Και δεν είναι δα στην πρώτη νιότη του! Στο Βερολίνο, θα είναι πλέον πανέτοιμος για ανδραγαθήματα.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχασε και αυτός μία κρίσιμη εβδομάδα προπονήσεων λίγο πριν το τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ, με ύπουλο τραυματισμό, που γέμισε το μυαλό του με τον φόβο της υποτροπής. Έχασε τον ρυθμό του, αλλά δεν έχασε το πάθος του. Τα δύο επιθετικά ριμπάουντ που έφεραν τους πόντους του στο ματς με τους Κροάτες ισοδυναμούσαν με ενέσεις πάθους, σε δύσκολες στιγμές. Το σουτ θα έρθει (0/5 από την περιφέρεια μέχρι τώρα), ενώ οι ανάσες που κερδίζει χάρη στον «Πάπι» ο διόσκουρός του, Παπανικολάου, είναι πολύτιμες. Παρά τον τραυματισμό του, ο Παπαπέτρου έχει ήδη δώσει 17+18 λεπτά. Kαι είναι πρώτος σε συντελεστή +/- σε ολόκληρη την ομάδα.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης επιστρατεύτηκε στο 25ο λεπτό του αγώνα με την Ιταλία μετά από δυόμισυ δεκάλεπτα απραξίας και παρουσιάστηκε σαν έτοιμος από καιρό, με δύο αμυνάρες στον Φοντέκιο (στο 59-54) και ένα εκκωφαντικό τρίποντο αμέσως μετά. Σε μία Εθνική ομάδα, ο «καμικάζι των πέντε λεπτών», που θα δώσει αυτά που είναι να δώσει είτε βρέξει είτε χιονίσει είτε παραγκωνιστεί είναι αξία ανεκτίμητη. Τα ίδια έκανε ο «Λάρι» και στην Κίνα.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης πέρασε -δικά του λόγια- «έναν αληθινό Γολγοθά για να φτάσει να παίξει στη δεύτερη αγωνιστική του Ευρωμπάσκετ μετά από δύο μήνες απραξίας. Αρχικά μάλιστα η συμμετοχή του είχε σχεδόν αποκλειστεί, αλλά το «θέλω» του αποδείχθηκε ισχυρότερο από το «δεν μπορείς» των γιατρών. Ο Ιτούδης είχε αποφασίσει να τον περιμένει μέχρι το Βερολίνο, αλλά αυτό συνέβη πριν τον τραυματισμό του Κώστα Αντετοκούνμπο. Όταν ο τελευταίος χτύπησε, το καμπανάκι του συναγερμού ακούστηκε εκκωφαντικό, αφού υπήρχε κίνδυνος να μείνει η Εθνική δίχως ψηλό. Και να που αύριο θα παίξει ακόμα και ο Κώστας! Ποιος μπορούσε να στερήσει από τους Αντετοκούνμπο το όνειρο της τριπλής συμμετοχής στην Εθνική ομάδα;

Ο Μιχάλης Λούντζης, τέλος, ήταν το τελευταίο διαβατήριο που σφραγίστηκε, μόλις μερικές ώρες πριν το ξεκίνημα του Ευρωμπάσκετ. Ξέρει ότι μπορεί ο ρόλος του να περιοριστεί σε μερικές άμυνες και σε τρίλεπτες ανάσες. Όταν όμως μπήκε στο αεροπλάνο, είχε κατά νου την πιθανότητα αυξημένης συμμετοχής λόγω του τραυματισμού του Σλούκα και της αντίστοιχης επιβάρυνσης του Καλάθη. Στο τετραήμερο που έρχεται, ο Λούντζης θα κληθεί να παίξει. Τον ρώτησα αν θεωρεί ότι δίνει κάποιου είδους εξετάσεις και με στραβοκοίταξε. Μου άρεσε αυτό.

Αυτοί είναι οι άλλοι, αλλά υπάρχουν κι άλλοι …άλλοι. Με πρώτους, τον γιατρό Νίκο Κουκουλιά και το τιμ των φυσιοθεραπευτών, που μοιράζονται τον ρόλο του MVP για την περίοδο της προετοιμασίας. Αλλά για εκείνους, θα τα πούμε άλλη μέρα. Ελπίζω να είναι στο εξής αχρείαστοι.