Το παιδάκι στη φωτογραφία είναι η κληρονομιά του Γιάννη

Δεν είναι οι 41 πόντοι. Δεν είναι ο φόβος και ο τρόμος που προκαλεί. Δεν είναι οι εκατοντάδες άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, που ξεροσταλιάζουν έξω από τα αποδυτήρια του Mediolanum Forum κάθε βράδυ, με την ελπίδα να τον δουν για λίγα δευτερόλεπτα από κοντά.

Δεν είναι τα «Giannis, Giannis» που φωνάζουν όλοι όσοι βρίσκονται γύρω του, για να τον κάνουν να τους κοιτάξει. Δεν είναι οι τίτλοι που έχει κατακτήσει κι αυτοί που θα κατακτήσει σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Δεν είναι καν η ταπεινότητά του, το χαμόγελό του και σίγουρα δεν είναι απλά τα υπεράνθρωπα προσόντα του.

Η υστεροφημία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, το legacy του, η κληρονομιά του είναι η κεντρική φωτογραφία του άρθρου. Δείτε την άλλη μία φορά κι εδώ.

«Γεννήθηκα στην Αιθιοπία, είμαι Ιταλός, ελπίζω να γίνω σαν τον Greek Freak». Ένα παιδί που γεννήθηκε στην Αιθιοπία κι ένας Θεός ξέρει τι έζησε μέχρι να φτάσει στην Ιταλία, ένα παιδί με ένα πόδι, αυτό το παιδί ελπίζει. Ελπίζει, ότι θα τα καταφέρει, ελπίζει ότι θα ξεπεράσει τα εμπόδιά του, ελπίζει ότι θα κάνει κάτι με τη ζωή του. Γιατί; Γιατί τα κατάφερε και ο Γιάννης.

Μην λέμε ξανά τι εμπόδια έπρεπε να ξεπεράσει ο Αντετοκούνμπο και η οικογένειά του για να φτάσουν όλοι μαζί εκεί που έχουν φτάσει. Όλοι τα έχουμε ακούσει, τα έχουμε διαβάσει, τα έχουμε δει και σε ταινία πλέον.

Ο Γιάννης είναι πλέον στα μάτια εκατομμυρίων παιδιών σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, ένας αυτόφωτος φάρος ελπίδας. Ελπίδας. Αυτής που έχουμε γεμίσει κι εμείς που βλέπουμε την Εθνική σ’ αυτό το Eurobasket. Η παρουσία του και μόνο σε γεμίζει ελπίδα. Όταν αρχίζει και τις σαραντάρες, τότε καλή τύχη στους αντιπάλους του.

Όμως είναι νωρίς ακόμα γι’ αυτά. Ας πάμε με το καλό στο Βερολίνο και θα τα δούμε εκεί. Για τώρα, εγώ θα κρατήσω αυτή τη φωτογραφία ως τη σημαντικότερη στιγμή του Eurobasket.

Δεν υπάρχει ομορφότερη εικόνα από τα μάτια ενός παιδιού που λαμπιρίζουν. Κι αυτός ο μικρός που κάθησε πίσω από το ένα καλάθι στο ματς με την Ουκρανία, κάθε φορά που πλησίαζε ο Γιάννης, έμενε κυριολεκτικά με το στόμα ανοικτό. Ήταν σαν να γέμιζε ενέργεια η ψυχή του.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο σημαντικότερος και ο σπουδαιότερος πρεσβευτής της Ελλάδας στον κόσμο. Και είμαστε εξωφρενικά τυχεροί που είναι αυτός που είναι και λειτουργεί, όπως λειτουργεί. Πολύ εύκολα θα μπορούσε να μας είχε γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και τώρα να έκανε προετοιμασία στο Μιλγουόκι με τον φίλο του, τον Κρις Μίντλετον, που βρέθηκε κι αυτός χθες στο Μιλάνο. Δεν είναι όμως εκεί.

Είναι εδώ, γιατί νιώθει, ότι έχει υποχρέωση να κατακτήσει κάτι με το εθνόσημο. Δεν ξέρω, αν όντως έχουμε αντιληφθεί είτε το μέγεθός του είτε την αξία του.

Και όσον αφορά τον μικρό, καλή του τύχη. Δεν ξέρω αν θα γίνει ο επόμενος Greek Freak. Εγώ του εύχομαι να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Και να εμπνεύσει κι αυτός με τη σειρά του παιδάκια, όπως τον ενέπνευσε ο Γιάννης. Αλυσίδα είναι αυτά τα πράγματα.