Να νικάς και την κακή σου μέρα

• Φέτος έχεις προπονητή
• Είναι πολλά τα λεπτά Λάρυ
• Ο τρίτος δρόμος προς τον … αιφνιδιασμό
• O hustle κύριος Ιτούδης

Το τρένο πήγαινε σε τοίχο. Στον τοίχο που είχε στήσει η τσέχικη άμυνα, για να μην επιτρέπεται στον Γιάννη Αντετοκούνμπο να κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα προς τη ρακέτα. Επόμενη στάση η γραμμή των 3 πόντων. Φτωχή η συνεισφορά του σεσημασμένου μας σουτέρ Τάιλερ Ντόρσεϊ, καθοριστική αυτή του Νικ Καλάθη. Όταν όμως η «καραφλή μαγεία» είναι η πιο αξιόπιστη επιθετική σου λύση, ξέρεις ότι δεν μπορεί να πάει ως το τέλος αυτό. Με Καλάθη να παίρνει τα περισσότερα περιφερειακά σουτ είσαι πιο κοντά στην ήττα παρά στη νίκη. Θες μια ειδική συνθήκη υπέρ σου.

Στην πραγματικότητα χρειάζεσαι απαιτητικά την άμυνά σου. Όπως η άμυνα των Τσέχων σου χάλασε το μυαλό, έτσι πρέπει κι εσύ να τους χαλάσεις το ρυθμό από την άμυνα. Κι επειδή δε θα χάσουν εύκολα τα σουτ, αντιθέτως θα βάλουν και κάποια τραβηγμένα, μπορείς να τους χαλάσεις την κυκλοφορία και τη ντρίπλα. Με χέρια παντού, με σπρωξίματα, με τα κορμιά τους να αισθάνονται τα τζαρτζαρίσματα σε κάθε ευκαιρία.

Φέτος έχεις προπονητή

Θα γίνω κουραστικός, το ξέρω, να υπογραμμίζω σε κάθε ευκαιρία την αξία του να έχεις top class προπονητή στον πάγκο. Μισή δουλειά η προετοιμασία των αγώνων, η άλλη μισή … και κάτι παραπάνω η διαχείριση. Ακόμα κι αν οι ψηλοί των Τσέχων υπήρχαν στιγμές που έπαιζαν βόλεϊ στο ελληνικό καλάθι, ακόμα κι αν τα ριμπάουντ τα κέρδιζαν σωρηδόν, ακόμα κι αν το ταμπλό μας ήταν «απορροφητικό» και βύθιζε την μπάλα στο καλάθι μας, το μπάσκετ δεν είναι δογματικό σπορ, θέλει τόλμη. Αν το σχήμα «δίδυμοι πύργοι» δεν περπατάει, πρέπει να κοπεί η πάσα προς τη ρακέτα, θέλεις έναν καμικάζι από την Κύθνο.

Είναι πολλά τα λεπτά Λάρυ

Αν έχετε επισκεφτεί την Κύθνο το όνομα Λαρεντζάκης θα σας είναι οικείο από το λιμάνι, τον Μέριχα. Αν πάτε και προς τα Λουτρά, θα δείτε που και που σημαίες του Ολυμπιακού να ανεμίζουν σε μερικά σπίτια. Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης άξιο τέκνο των Κυκλάδων επιλέχτηκε και χτες και στη δωδεκάδα της Εθνικής ακριβώς για να κάνει αυτά, που το χειμώνα οι φίλοι του Παναθηναϊκού σιχαινόμαστε! Πίεση πάνω στην μπάλα, δυνατή άμυνα με το κορμί του, τρύπωμα και μπουρδούκλωμα σε κάθε αντίπαλη πάσα και αξιόπιστο σουτ, όταν πιάνει η θάλασσα.

Έπειτα πολλή επικοινωνία με την υπόλοιπη ομάδα, σύνδεση με τον πάγκο, ένας ενθουσιασμός που ξεσηκώνει συμπαίκτες και κερκίδα, αντιδράσεις που εκνευρίζουν τους αντιπάλους. Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια.

Ο Δημήτρης Ιτούδης τον επέλεξε ακριβώς για τέτοιου είδους συνθήκες. Για να ξεσηκώσει αναμπουμπούλα, όχι για να ηρεμήσει το ρυθμό και τα πλήθη. Έριξε τον Λαρεντζάκη στο παρκέ για 11:47 και πήρε 8 πόντους με δυο κρίσιμα τρίποντα, δύο ασίστ και δύο καθοριστικά κλεψίματα. Δεν ήταν προφανώς ο καλύτερος του γηπέδου, αλλά είναι μια ακόμα επιλογή για τον Έλληνα κόουτς σε νοκ άουτ αγώνες που θα χρειαστούν πιθανώς πολλά λεπτά από τον Λαρεντζάκη ή άλλους Λαρεντζάκηδες.

Ο τρίτος δρόμος προς τον … αιφνιδιασμό

Υπάρχει ο πρωτεύων αιφνιδιασμός, παίρνεις εύκολο αμυντικό ριμπάουντ, κόβεις το σουτ ή κλέβεις την μπάλα και αφήνεις το άτι να ξεχυθεί.
Υπάρχει ο δευτερεύων αιφνιδιασμός, δημιουργείται μια ανισορροπία και μετά τα πρώτα 3-4 δευτερόλεπτα πάλι δημιουργείται ο χώρος και ο χρόνος για ένα εύκολο καλάθι.
Πως να αιφνιδιάσεις μια καλοστημένη άμυνα που παίζει σινικό τείχος στη ρακέτα και στέλνει διαρκώς βοήθειες σε ό,τι κινείται μέσα από τα 6 μέτρα;
Δεν το λες ακριβώς αιφνιδιασμό αλλά όταν πέφτουν 3 στον Γιάννη, κάποιος μένει ελεύθερος. Ε αυτός ο κάποιος δεν έχει την επιλογή μονόδρομο να σουτάρει, αν δεν το «νιώθει», η ελληνική ομάδα έχει τα κορμιά για να διεισδύσουν και να παλέψουν πάνω και γύρω από το αντίπαλο καλάθι. Κι ό,τι κινείται εκεί ψηλά, ο Γιάννης μας το ορέγεται σαν αρπακτικό για follow.

O hustle κύριος Ιτούδης

Από τις πρώτες του δηλώσεις πριν και στην έναρξη του τουρνουά ο Δημήτρης Ιτούδης επαναλάμβανε, «να γίνουμε μια hustle ομάδα». Ούτε για σουτ μιλούσε, ούτε για τρεξίματα, ούτε απαραίτητα για άμυνα. Hustle χωρίς διακρίσεις σε άμυνα και επίθεση, στη ρακέτα αλλά και στο κέντρο του γηπέδου. Ήξερε από την αρχή ότι κάθε λογικός αντίπαλος θα πιέσει εκεί, στα φάουλ που δεν μπορούν να σφυριχτούν όλα, τα χέρια και τα σώματα θα γεμίσουν μελανιές. Ζήτησε το απλό. Μπασκετικό ξύλο αυτοί; Περισσότερο ξύλο εμείς.

Ιδανικά εργαλεία σε τέτοιες καταστάσεις ο Παπανικολάου (στην ωριμότερη στιγμή της καριέρας του), ο Παπαπέτρου, ο Αγραβάνης, ο Λαρεντζάκης, ο Θανάσης. Hustle, προσεκτικά επιλεγμένα φάουλ, βουτιές στο παρκέ. Αφήστε να συγκρούονται με τον Γιάννη, αυτός όχι μόνο αντέχει, τους τιμωρεί σαδιστικά από τις βολές. 75% χτες , 82,8% όλη η ομάδα. Προσωπικά δε ζητάω τίποτα άλλο. Η ομάδα, ο κόουτς και οι ελεύθερες βολές, αυτή η αχίλλειος πτέρνα μας, θα μας πάνε ακόμα πιο μακριά.