Η «δική μου» Ελλάδα!

Μπορεί ακόμη να κοκκινίζει όταν του αποδίδουν τα εύσημα, αλλά αυτόν το παίκτη όση σεμνότητα τον διακρίνει μετά από κάθε παιχνίδι , τόσο μπασκετικό θράσος έχει να επιδείξει στην τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Έτσι ήταν πάντα – για όσους τον παρακολουθούν από τις μικρές Εθνικές – και έτσι ,ευτυχώς , θα παραμείνει, τώρα που χτίζει χαρακτήρα και προσωπικότητα. Έχει μεγάλη ανάγκη , όχι μόνο η Εθνική αλλά γενικότερα το ελληνικό μπάσκετ, από περσόνες όπως ο Γιαννούλης.

Θέλω να γράψω μερικές αράδες για την παλιά φρουρά γιατί έχω ζήσει από τις πρώτες τους εμφανίσεις πρώτα από όλα την αγάπη τους για την Εθνική ομάδα - τους την μεταλαμπάδευσε η ακριβώς προηγούμενη γενιά – και μετά όλες τις δυσκολίες το πείσμα , τον εγωισμό , τις αντιξοότητες , τις αδικίες , τις ατυχίες, τα απωθημένα και τις πίκρες αλλά και τις χαρές , τις λιγοστές – γεγονός που τους αδικεί κατάφωρα - αλλά σημαντικές χαρές αυτής της φουρνιάς.

Επιτέλους η παλιά φρουρά δείχνει να δικαιώνεται όχι σαν την ομάδα ΤΟΥ Γιάννη Αντετοκούνμπο αλλά σαν την ομάδα , την πραγματική ομάδα ΜΕ τον Γιάννη Αντετοκούνμπο! Κι αυτό το στοιχείο είναι το πιο σημαντικό για μένα.

Είδαμε εξάλλου τι έπαθαν οι Σέρβοι, - οι Σέρβοι όχι όποιοι και όποιοι – που παρουσιάστηκαν σαν ομάδα του Γιόκιτς κι όχι ομάδα με τον σούπερ Σταρ Γιόκιτς ! Βαλίτσες και επιστροφή στο σπίτι!

Επαναλαμβάνω δεν αναφέρω όλα αυτά για να μειώσω την τεράστια συμβολή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πως να μικρύνεις άλλωστε ένα βουνό. Μόνο που το βουνό αυτό του παγκόσμιου μπάσκετ το καθιστούν ακόμα πιο επιβλητικό οι οροσειρές που το πλαισιώνουν!

Και οι οροσειρές δεν είναι άλλες από την παλιά φρουρά!

Οι παλιοί δεν διακατέχονται πλέον από καμία αγωνία υπαρξιακή. Δεν διακατέχονται από την ανάγκη να αποδείξουν κάτι σε κανέναν. Καταξιωμένοι όλοι τους στο ευρωπαϊκό στερέωμα, γεμάτοι από τίτλους και διακρίσεις με το μέλλον τους εξασφαλισμένο από τα συμβόλαια που πέτυχαν με τους κόπους τους το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποδώσουν σύμφωνα με τις αναμφισβήτητες ικανότητες τους.

Οι ωριμότητα των παλιών έρχεται να συναντήσει την ωριμότητα του Γιάννη. Μια ευτυχής συγκυρία για την Εθνική μας.

Ναι το το παιχνίδι με την Τσεχία δεν πήγε όπως θα θέλαμε. Συμβαίνουν αυτά στα ευρωπαϊκά τουρνουά. Πρώτα από όλα δεν είχαμε τον Ντορσει σε καλή βραδιά. Ένας παράγοντας που μεταξύ άλλων θα ελευθέρωνε τον Γιάννη στην επίθεση. Μέχρι και την τρίτη περίοδο όλα έμοιαζαν ρευστά. Αλλά βλέποντας “τους παλιούς”, την δική μου Ελλάδα , να είναι μέσα στο παιχνίδι και όχι ωσεί παρόντες ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι το παιχνίδι θα είχε ευτυχή κατάληξη για εμάς.

Ο Γιάννης θα έμπαινε κάποτε στο παιχνίδι. Έχει μάθει να περιμένει , έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ωριμότητα χωρίς να εκβιάζει καταστάσεις. Κι όπως πολύ εύστοχα έγραψαν τα παιδιά στο Gazzetta όταν άνοιξε το ΑΝΤΕΤΟ – ΤΟΥΡΜΠΟ η Εθνική δεν κοίταξε ξανά ποτέ της πίσω!

Θα έμπαινε στο παιχνίδι , θα αναδεικνυόταν για μια ακόμη φορά πρωταγωνιστής από την στιγμή που η ομάδα στο πρόσωπο των Σλούκα , Παπαπέτρου, Παπανικολάου , Καλάθη αλλά είπαμε και Γιαννούλη Λαρεντζάκη διατηρούσε τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά σε αρκετά υψηλό επίπεδο με αποτέλεσμα ο αντίπαλος προϊόντος του χρόνου να φθείρεται σωματικά και πνευματικά.

Το γεγονός ότι λειτουργήσαμε σε ένα ακόμη παιχνίδι , αλλά σε αυτό ακόμα περισσότερο σαν ομάδα ,αναλογικά με την κρισιμότητα του παιχνιδιού, αποτυπώνεται και στην στατιστική.

Αποτυπώνεται στον πλουραλισμό των σκόρερ Γιάννης Αντετοκούνμπο 27, Καλάθης 14, Παπαπέτρου 13 ,Σλούκας 10, Παπανικολάου 8, Λαρεντζάκης 8 και Παπαγιάννης 8 !

Δίπλα λοιπόν στον Giannis άξιοι συμπαραστάτες οι δυο Kostas, ο Ioannis o Gianoulis και ο Nick. Ο Καλάθης πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις οι δε προσήλωση του στα αμυντικά καθήκοντα κρίνεται υποδειγματική. Έσκασε στην κυριολοξί από την υπερπροσπάθεια στον παιχνίδι με την Τσεχία. Άξιος , πανάξιος συμπαραστάτης του στις ειδικές αποστολές ο Κώστας Παπανικολάου. Αρχηγός παλιάς κοπής σε όλα του! Είναι πραγματικά πολύ σπουδαίο οι παίκτες σου να είναι και… προπονητές στο παρκέ!

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που καταδεικνύει την προσφορά στου συνόλου είναι τα 17 επιθετικά ριμπάουντ και τα λίγα λάθη μόλις 8 σε ένα αγώνα κρίσιμο που πήγαινε πόντο – πόντο.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δεν αποτυπώνεται στην στατιστική. Εκτός από την συνέπεια των παικτών στο αμυντικό πλάνο η Εθνική έχει τον σωστό τρόπο να εκδηλώνει τις επιθέσεις της. Όταν δεν της βγαίνει η επίθεση στο ανοιχτό γήπεδο, οι επιθέσεις των 7-8 δευτερολέπτων , τότε έχει το μυαλό και την σύνεση να εκδηλώνει τις προθέσεις της στα τελευταία 3 - 4 δευτερόλεπτα που της απομένουν.

Έτσι μεταφέρει το άγχος στον αντίπαλο έχοντας περισσότερες πιθανότητες να βρει την σωστή λύση και συγχρόνως απαγορεύει την αντίπαλη ομάδα να την βρει ευάλωτη στην άμυνα.

Όλα αυτά φυσικά είναι έργο του κόουτς Ιτούδη και των λοιπών προπονητικών δυνάμεων αλλά είναι τεράστια και η συμβολή της παλιάς φρουρά στην υλοποίηση του!

Ναι το παιχνίδι με την Γερμανία είναι ένας ακόμα τελικός, ναι η παράδοση δεν είναι με το μέρος μας όταν παίζουμε με την διοργανώτρια – άλλος δαίμονας από το παρελθόν - αλλά η Εθνική πλέον δείχνει έτοιμη να αντιμετωπίσει τον κάθε αντίπαλο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Δεν χρειάζονται , ιδιαίτερα από μέρους μας, ούτε υπερβολές, ούτε υπεραπλουστεύσεις , ούτε υπερπροβολές προσώπων , ούτε παρέλαση υπερθετικών επιθέτων , ούτε δημιουργία κλίματος υπεραισιοδοξίας.

Ηρεμία χρειάζεται η Εθνική! Έχει ανάγκη τους χαμηλούς τόνους που οι ίδιοι προσπαθούν να επιβάλλουν, την συμπαράσταση και κατανόηση όλων μας στην επιλογή του χαμηλού προφίλ ώστε να ολοκληρώσουν με επιτυχία την αποστολή τους, - την αποστολή τους και όχι το καθήκον τους – με τελικό στόχο να φτάσουν στο βάθρο. Και μάλιστα στο ψηλότερο σημείο.

ΥΓ1: Κάποτε ο Παναγιώτης Φασούλας είχε σημειώσει πολύ εύστοχα ότι αν πήραμε το Ευρωπαϊκό το 87 είναι επειδή δεν υπήρχαν social media! Αν είναι δυνατόν - και όμως είναι - σε αυτή την παιδική χαρά των μέσων κοινωνικής ανωριμότητας να απαξιώνονται Εθνικές όπως η Ισπανία , η Ιταλία, η Γαλλία!!! Εθνικές με τεράστια ιστορία και περγαμηνές. Οι Εθνικές αυτές όσο προχωράνε τόσο θα βρίσκουν τον εαυτό τους. Μη ξεχνάτε ότι ουσιαστικά κατά την διάρκεια του τουρνουά ολοκληρώνεται η προετοιμασία τους που ποτέ δεν πραγματοποίησαν κάτω από τις συνθήκες που θα ήθελαν. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για εμάς!

ΥΓ2: Αν η Τουρκία θέλει να ρεφάρει την οικονομική ζημιά από τον αποκλεισμό της δεν έχει παρά να τυπώσει ένα βιβλίο με τίτλο “ Τι δεν πρέπει να κάνετε και μάλιστα παραπάνω από μια φορά για να μην αποκλεισθείτε βλακωδώς! Σίγουρα θα γίνει best seller με τις πωλήσεις να μειώνουν την χασούρα!