Κρίμα, αλλά όχι άδικο

Κρίμα, αλλά όχι άδικο
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει τα στοιχεία που έπαιξαν ρόλο στο παρκέ και χάρισαν δίκαια τη νίκη στη Γερμανία στέλνοντας την Ελλάδα πιο νωρίς από ό,τι θέλαμε στο σπίτι της.

Το φετινό Eurοbasket ολοκληρώθηκε νωρίτερα από ό,τι θέλαμε για την πιο πλήρη Εθνική Ελλάδας των τελευταίων ετών. Και μάλιστα ολοκληρώθηκε με μία πεντακάθαρη ήττα από έναν πολύ ανώτερο αντίπαλο. Σε μία νοκ άουτ αναμέτρηση παίζει ρόλο και η βραδιά και οι γηπεδούχοι το συγκεκριμένο βράδυ ήταν καθολικά καλύτεροι.

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Μπορεί να είναι κρίμα να κρίνεται η επιτυχία από την αποτυχία σε ένα 40άλεπτο, αλλά αυτά έχουν οι νοκ άουτ αγώνες σε τουρνουά μικρής διάρκειας. Η Ελλάδα απέτυχε στο Eurobasket 2022.

Σίγουρα μέσα από την πορεία της, μέσα από την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, μέσα από την παρουσία ενός πολύ καλού προπονητή, από την εξωστρέφεια και τον αυθορμητισμό της, μας έκανε να την γουστάρουμε. Δεν ξέρω αν έχει πολλά να μας προσφέρει στο μέλλον γιατί τίποτα δεν πρέπει να λογίζεται δεδομένο, αλλά σίγουρα έχει μεγάλη προοπτική.

 

Πάμε να δούμε ορισμένα πράγματα τα οποία στοίχισαν την ήττα και τον αποκλεισμό από την ημιτελική φάση.

Ιτούδης

Η νωθρή άμυνα έδωσε ρυθμό στους Γερμανούς

Η Ελλάδα ξεκίνησε με την εξής αμυντική τακτική στα γκαρντ. Στον Σρέντερ έπαιζε under σε όλα τα σκριν. Με αυτόν τον τρόπο του έδινε το σουτ και του αφαιρούσε το «1on1» που είναι ατού του και μέσω του οποίου δημιουργεί ή σκοράρει. Στον Ομπστ έπαιζε «σκιά», δηλαδή η άμυνα να τον ακολουθεί στην πλάτη του και επί της ουσίας να του αφαιρεί την άμεση εκτέλεση με σουτ και να του δίνει την ευκαιρία να πάρει τη μπάλα και να κινηθεί μόνο προς τα μέσα όπου θα τον περίμεναν Παπαγιάννης και Γιάννης. Μετά τα 7/8 τρίποντα στο ξεκίνημα, ο Ιτούδης άλλαξε και πήγε με αλλαγές σε όλα ή τουλάχιστον στα περισσότερα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Το να παίζεις under δεν σημαίνει «πάρε το σουτ σε αφήνω». Το under δεν είναι μία παθητική άμυνα, δεν θα έπρεπε να είναι. Περνάς από κάτω από το σκριν και δεν μένεις εκεί, αλλά παλεύεις για να γυρίσεις γρήγορα στον παίκτη με την μπάλα.

Το να παίζεις «σκιά» δεν σημαίνει πως μπορείς να είσαι ένα μέτρο πίσω. Οφείλεις να είσαι κολλημένος στην πλάτη του παίκτη που βγαίνει από το σκριν. Δεν είναι μία παθητική αντιμετώπιση, αντιθέτως πρέπει να χαμηλώσεις, να αλλάξεις κατεύθυνση τελευταία στιγμή για να αποφύγεις το σκριν.

Η άμυνα με αλλαγή δεν σημαίνει μένω ένα μέτρο μακριά με τα χεράκια κάτω. Οι αλλαγές πρέπει να είναι επιθετικές, να βγαίνεις με ένταση, με χέρια να κινούνται και να κάνεις τον αντίπαλο να σε νιώσει.

Η άμυνα της Ελλάδας σε οποιαδήποτε μορφή της δεν λειτούργησε γιατί ήταν ένα (μερικές φορές και δύο) κλικ πιο αργή και γιατί δεν ήταν καθόλου επιθετική. Η άμυνα δεν έκανε τον αντίπαλο να αισθανθεί άβολα. Αντιθέτως τον βοήθησε να βρει ρυθμό κι η Γερμανία είναι ομάδα ρυθμού.

Αντετοκούνμπο

Τα ομαδικά φάουλ είναι ευλογία και τα κάναμε κατάρα

Η αλήθεια είναι πώς όσοι παρακολουθείτε τα κείμενά μου γνωρίζετε την «ψύχωση» που έχω με τη σωστή χρήση των ομαδικών φάουλ σε κάθε περίοδο. Στο σύγχρονο μπάσκετ τα 4 πρώτα φάουλ κάθε περιόδου είναι ευλογία.

Η Ελλάδα λοιπόν στην πρώτη περίοδο όχι μόνο έκανε το πρώτη της φάουλ στο 7ο λεπτό κι ενώ ήδη είχε δεχτεί 28 πόντους, αλλά έβγαζε και μία νωθρότητα στις αλλαγές στα σκριν. Από τη στιγμή που ο κανονισμός σου δίνει την πολυτέλεια να κάνεις φάουλ χωρίς να «πληγωθείς» δεν γίνεται να μένεις μακριά από τον προσωπικό σου αντίπαλο, δεν γίνεται να μην είσαι επιθετικός.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο μπήκε ο Λαρεντζάκης κι εκτός όλων των άλλων καλών που έκανε, έριξε «ξύλο» στον Βάγκνερ. Του έκανε δυνατά, σωστά φάουλ. Αυτά τα φάουλ που τα νιώθει ο αντίπαλος.

Και εκεί που λες… έπαθαν κι έμαθαν, τα γκρέμισαν πάλι όλα. Στην καταστροφική τρίτη περίοδο η Ελλάδα στο 8ο λεπτό είχε κάνει μόλις δύο φάουλ, είχε ήδη δεχτεί 20 πόντους και μάλιστα το ένα από αυτά τα δύο φάουλ είχε προσφέρει και βολές στον αντίπαλο.

Λαρεντζάκης

Η Γερμανία χτύπησε όλες τις αδυναμίες της Ελλάδας

Η Γερμανία είναι μία πολύ καλή ομάδα, με εξαιρετική χημεία και έναν ικανότατο προπονητή. Στη χθεσινή αναμέτρηση όχι απλά πήρε όσα της πρόσφερε η εθνική μας ομάδα, αλλά δημιούργησε κι άλλες προϋποθέσεις για να κάνει το πρόβλημα στο παρκέ μεγαλύτερο.

Στην επίθεση «σημάδεψε» αρκετά τους Ντόρσεϊ και Σλούκα. Ειδικά όταν ο Ιτούδης έπαιζε με τρία γκαρντ για να βοηθήσει περισσότερο τον Αντετοκούνμπο, ο Χέρμπερτ επέμενε να… χτυπάει την αμυντική αδυναμία στην περιφέρεια.

Επίσης η γερμανική ομάδα διαθέτει ψηλούς οι οποίοι μπορούν να ποστάρουν, μπορούν να σουτάρουν τρίποντο και μπορούν να πασάρουν. Τάις, Τίμαν, Φόιγκτμαν. Σε άμυνα με αλλαγές τέτοιου είδους ψηλοί προξενούν προβλήματα, κάνουν την συγκεκριμένη αμυντική τακτική αρκετά δύσκολη και η Γερμανία μας διέλυσε με τους ψηλούς της. Ομάδα με μέγεθος. Ακόμη κι ο Βάγκνερ για περιφερειακός είναι πολύ ψηλός.

Αυτές οι ικανότητες της πάσας και του μακρινού σουτ μας «πλήγωσαν». Τα 17/31 τρίποντα είναι ένα εντυπωσιακό στατιστικό, αλλά ήταν και σουτ με καλές προϋποθέσεις.

Η μπάλα στον Γιάννη και ο Θεός βοηθός

Στην επίθεση η Ελλάδα δεν λειτούργησε καλά. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν έως κακή και πολλές επιθέσεις εκδηλώνονταν μετά από 1-2 πάσες. Τις προηγούμενες μέρες τόνιζα πως το μπάσκετ είναι ομαδικό παιχνίδι και κανείς, όσο παικταράς κι αν είναι δεν μπορεί να νικήσει μόνος του. Η εθνική ομάδα είχε σπουδαίο ρόστερ, εξαιρετικούς παίκτες, όμως στο ματς με τους Γερμανούς δεν βοήθησαν.

Συμβαίνει και είναι λογικό. Ανθρωποι είναι όχι ρομπότ. Απλά ειδικά στην περιφέρεια και τα τρία καλά μας γκαρντ (Καλάθης, Σλούκας, Ντόρσεϊ) βρέθηκαν ταυτόχρονα σε άσχημη μέρα. Ουσιαστικά μόνο ο Λαρεντζάκης ανταποκρίθηκε επιθετικά και συμπαραστάθηκε του Γιάννη. Κάποια στιγμή λες και τα περιμέναμε όλα από τον Αντετοκούνμπο και απλά του έδιναν την μπάλα.

ΥΓ: Το φώναζα από τη μέρα που προέκυψε η πιθανότητα να αντιμετωπίσουμε την Γερμανία, «δεν θέλω να βρίσκω γηπεδούχους σε νοκ άουτ αγώνα».

ΥΓ 2: Η κριτική εκ του αποτελέσματος είναι πολύ εύκολη. Ο Ιτούδης και οι παίκτες του έπρεπε να αποφασίζουν σε δέκατα του δευτερόλεπτου, εμείς τους κρίνουμε μετά από ώρες.

ΥΓ 3: Παίκτες, προπονητές και οι άνθρωποι της ομοσπονδίας προσπάθησαν πάρα πολύ. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για έλλειψη επιθυμίας και προσπάθειας. Ηττήθηκαν σε έναν αγώνα και τέλος. Μπάσκετ είναι. Παιχνίδι είναι.

ΥΓ 4: Προσωπικά, αλλά και εκ μέρους του Gazzetta θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους παίκτες, τους προπονητές και τον εκπρόσωπο Τύπου της εθνικής που έκαναν τη δουλειά μας πιο εύκολη με τον επαγγελματισμό τους. Σε καλές και κακές στιγμές μας αντιμετώπισαν με σεβασμό.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.