Το σοκ του ΣΕΦ έδειξε τον δρόμο για ένα... εορταστικό ΟΑΚΑ!

Παρακολουθώνταςτο δεύτερο εφετινό ντέρμπι των «αιωνίων αντιπάλων», από τα δημοσιογραφικά του κλειστού των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, οι νικητές μου έδωσαν από την αρχή την αίσθηση ότι μπήκαν υπερβολικά διαβασμένοι και απόλυτα αποφασισμένοι όχι απλά να πετύχουν το βαθμολογικό ζητούμενο (μία εκτός έδρας νίκη στην Euroleague μετράει πάντα διπλά)...

Πιο πολύ για να «πάρουν το αίμα τους» πίσω για την μοναδική εφετινή τους ήττα στο ΣΕΦ (για το πρωτάθλημα και μάλιστα με ολική ανατροπή) και να περάσουν ένα ηχηρό μήνυμα για το ποιος είναι το μεγάλο «αφεντικό» στην Ελλάδα.

Στον αθλητισμό, βλέπετε, αρκετές φορές μία ήττα έχει - εμμέσως - διπλάσια χρησιμότητα από μία νίκη που συνήθως "μεθάει", αποπροσανατολίζει και αποσυντονίζει. Πολλώ δε μάλλον, όταν η στενοχώρια που προκαλεί σε υποχρεώνει να προσγειωθείς, να αναθεωρήσεις και να κοντύνεις, αλλά το σημαντικότερο να επισημάνεις και να αναλύσεις τα λάθη σου και να δουλέψεις πάνω σε αυτά.

Όλα τα παραπάνω, δεν σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός της 22ας Νοεμβρίου ήταν κακή ομάδα και ο αποψινός του ΟΑΚΑ είναι αυτομάτως για Final 4. Και τότε κι απόψε, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν και παραμένει η καλύτερη «ερυθρόλευκη» έκδοση της τελευταίας τετραετίας. Η διαφορά έγινε από το πάθημα του Φαλήρου που έγινε μάθημα στο Μαρούσι.

Έγινε από την διαχείριση των λαθών και την άρτια προετοιμασία από το τεχνικό επιτελείο. Έγινε από την επιθυμία των παικτών να θεραπεύσουν τον πληγωμένο εγωισμό από την μπουκιά που έχασαν μέσα από το στόμα τους και μέσα στο σπίτι τους.

Εν κατακλείδι, έγινε από την σταδιακή και σταθερή απομάκρυνση του οργανισμού από τις παθογένειες του πρόσφατου «ερυθρόλευκου» παρελθόντος, σχετικά με ό,τιδήποτε αφορά στην κόντρα με τον «αιώνιο» αντίπαλο.

Στο παραπάνω συμπέρασμα με οδηγεί η καθολική επικράτηση του Ολυμπιακού στην δεύτερη εφετινή συνάντησή του απέναντι στον Παναθηναϊκό. Αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάστημα στην 1η περίοδο και ένα μεγαλύτερο στην 3η, οι φιλοξενούμενοι είχαν άριστο διάβασμα στις αμυντικές εναλλαγές του Πρίφτη (από match up ζώνη 2-3 σε man to man).

Σε εκτέλεση και δημιουργία, ο Σλούκας (16π. & 6ασ.) έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του από τότε έφυγε από την Φενέρμπαχτσε, ο Βεζένκοφ (18π., 5ρ. & 4ασ.) ήταν λιτά και απέριττα εντυπωσιακός και πληθωρικός, ενώ ο Μακ Κίσικ (18π. & 2ασ.) έκανε το ματς της χρονιάς, εκτελώντας από έξω και από μέσα.

Αν στην συνολική εξίσωση προσθέσουμε και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ (κατ' εμέ είναι ο παίκτης που "απογειώνει" αυτό που έχει οραματιστεί ο προπονητής του) των 18 πόντων, της συνεχούς κίνησης και της άφθονης ενέργειας που αφήνει στο παρκέ, τότε έχουμε μία περιφερειακή τετράδα (σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο Λαρεντζάκης δεν είχε 0/7 τρίποντα), που βγάζει μάτια στην επίθεση και κολλάει γάντι στην αξιοσημείωτη αναβάθμιση που παρουσιάζουν οι Πειραιώτες φέτος στο αμυντικό κομμάτι.

Μ' αυτά και με εκείνα, χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από 24 χρόνια (1997), για να δούμε τον Ολυμπιακό να αγγίζει το +20 εκτός έδρας, που αποτελεί την μεγαλύτερη νίκη του (69-49 στον 1ο προημιτελικό της Euroleague) όλων των εποχών στο ΟΑΚΑ.

Το τελικό 84-65, χάρισε στους «ερυθρόλευκους» την καλύτερη επίδοσή τους στον 1ο γύρο της διοργάνωσης (12-5), από την σεζόν 2016-17 οπότε και διεξάγεται με το ισχύον σύστημα διεξαγωγής. Το σημαντικότερο απ' όλα είναι ότι οι Πειραιώτες φαίνεται να εξασφαλίζουν πολύ πρόωρα την πρόκριση στα playoffs και πλέον έχουν κάθε λόγο να στοχεύουν στην διατήρησή τους σε τροχιά 4άδας και πλεονεκτήματος έδρας.

Για τον Παναθηναϊκό δεν μπορούν να ειπωθούν πάρα πολλά. Πολύ απλά γιατί τα "απλά μαθηματικά", ειδικότερα στο μπάσκετ δεν χωρούν αμφισβήτησης. Χωρίς τον πιο κομβικό παίκτη του στην άμυνα και περισσότερο από τίμιο στην επίθεση (Χάουαρντ Σαντ-Ρος), ευθύς εξαρχής οι «πράσινοι» βρίσκονταν σε πολύ μειονεκτική θέση.

Αν εξαιρέσουμε τον Νεμάνια Νέντοβιτς (17π., 4ρ., 7ασ. & 6λ.), που απόψε είχε περισσότερα πλην από συν και τον συγκλονιστικό Παπαγιάννη (14π., 11ρ., 2ασ. & 5κοψ. με 7/9 σουτ) των σχεδόν 37 λεπτών (αυτό κι αν δείχνει ποιοτική ένδεια), ο «εξάστερος» δεν μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στα ευρωπαϊκά σαλόνια, παίρνοντας συνολικά 16 πόντους (με 6/22 σουτ) από τους τέσσερις υπόλοιπους ξένους του (Πέρι, Μέικον, Έβανς και Ουάιτ) και έχοντας σε πολύ μέτρια βραδιά τον αρχηγό του, Ιωάννη Παπαπέτρου (9π. & 4ρ. με 4/10 σουτ).

Η δήλωση του Δημήτρη Πρίφτη περί ανάγκης πολλών παικτών αλλά περί δυνατότητας απόκτησης μόλις ενός, καταδεικνύει ότι η Euroleague έχει τελειώσει από τα μέσα του 1ου γύρου. Μοιραία, οι «πράσινοι» θα επικεντρωθούν στις εγχώριες διοργανώσεις, με στόχο να έχουν άλλο πρόσωπο στο ματς της 26ης Μαρτίου στο ίδιο γήπεδο. Όταν και εν πολλοίς θα κριθεί ο κάτοχος του πλεονεκτηματος έδρας στους τελικούς της Basket League...