Ολυμπιακός: Μπασκετική πανδαισία

• Η βιασύνη έφερε το άγχος και το αντίθετο
• Η άμυνα ήταν πάντα εκεί
• Η πίεση στην μπάλα και η προστασία της ρακέτας
• Η αντίδραση του Σλούκα στο hedge out
• Το δίλεπτο του τρόμου
• One down two to go

Τον χρόνο δεν τον νίκησε ποτέ κανείς. Ούτε καν η ίδια η σκέψη. Δεν έχουν περάσει δα και πολλά χρόνια από τις απογοητευτικές σεζόν του Ολυμπιακού, αυτές που η σεζόν ολοκληρώνονταν όλο και χειρότερα και στη σκέψη κυριαρχούσε η φράση «ούτε σε 10 χρόνια δεν θα πάμε Final 4 ξανά».

Αλήθεια είναι πως βιαζόμασταν όπως επίσης αλήθεια πως η ομάδα έδινε το δικαίωμα της απογοήτευσης. Αρκεί να σας θυμίσω πως η σεζόν πέρυσι ολοκληρώθηκε στις 9 Απριλίου. Οι παίκτες έφυγαν για τις διακοπές τους κι ο Μπαρτζώκας έψαχνε παίκτες.

Να λοιπόν που η απογοήτευση έδωσε θέση στη χαρά και τον ενθουσιασμό. Και σε αυτή την περίπτωση το δικαίωμα το έδωσε η ίδια η ομάδα. Με το μπάσκετ της, με τον χαρακτήρα της, με την ταπεινότητά της. Το μεγάλο στοίχημα των «ερυθρόλευκων» το έχουν κερδίσει ήδη αφού κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση του κόσμου τους. Το «δε με νοιάζει να δω τον Ολυμπιακό» μετατράπηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε «γιατί αργεί το επόμενο παιχνίδι».

Η χθεσινή βραδιά ήταν βγαλμένη από ένα ιδανικό σενάριο. Η ιδέα του Αντώνη Κατσίκη για το #Olykokkina μετέτρεψε το ΣΕΦ σε λάβα. Θυμάμαι το γήπεδο των Χιτ παλιά με όλον τον κόσμο ντυμένο στα λευκά. Όπου κι αν γυρνούσες το κεφάλι σου χθες έβλεπες το κόκκινο.

Η ιδέα της Euroleague να επιλέξει το συγκεκριμένο παιχνίδι για να ανακηρύξει σε θρύλο (λες και χρειαζόταν) τον Βασίλη Σπανούλη ήρθε κι έδεσε την ατμόσφαιρα. Ο ίδιος απολάμβανε από την εξέδρα την ομάδα που λάτρεψε και οι παίκτες του Μπαρτζώκα θαρρείς και ήθελαν να του χαρίσουν μία μοναδική παράσταση. Και του την χάρισαν.

Τα playoffs είναι μία διαφορετική κατάσταση, μία άλλη διαδικασία. Ο Ολυμπιακός μπορεί να την είχε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια, όμως του πήρε μόλις ένα δεκάλεπτο για να τη θυμηθεί ξανά. Με μία εμφάνιση βγαλμένη απλά από την φετινή σεζόν επικράτησε κατά κράτος της Μονακό και έβαλε το πρώτο «γκολ» στη σειρά.

Η βιασύνη έφερε το άγχος και το αντίθετο

Το αρχικό 4-0 του παιχνιδιού έφερε έναν ενθουσιασμό ο οποίος δεν διαχειρίστηκε όπως θα έπρεπε. Οι ιαχές του κόσμου δημιούργησαν την ανάγκη σε ορισμένους να σκοράρουν για να τους ευχαριστήσουν. Για να τους υποχρεώσουν να πηδήξουν από την καρέκλα που κάθονταν. Οι βιαστικές επιλογές δεν είναι ποτέ καλός οδηγός και η Μονακό απλά με καλή κυκλοφορία της μπάλας και τον Μάικ Τζέιμς να μην κάνει τρέλες προηγήθηκε με 8-15 στο τέλος της πρώτης περιόδου. Η βιασύνη είχε φέρει άγχος και το άγχος είχε φέρει βιασύνη.

Η άμυνα ήταν πάντα εκεί

Ακόμη και στο πρώτο δεκάλεπτο η αμυντική λειτουργία των «ερυθρόλευκων» ήταν αυτή που έπρεπε, ωστόσο από την δεύτερη περίοδο κι έπειτα την έφτασαν σε ένα σχεδόν τέλειο επίπεδο. Και για να το καταφέρουν αυτό έπρεπε όλοι να δώσουν το κάτι παραπάνω. Ξέρετε στην άμυνα αν οι τέσσερις παίξουν τρομερά και ένας κάνει λάθος, τότε θα μαζέψουν την μπάλα από το καλάθι.

Χθες, ο Σλούκας υποχρέωσε τον Τζέιμς σε airball κι ήταν μονίμως μπροστά στον παίκτη του, ο Λούντζης σε ένα δίλεπτο έβγαλε τρεις άμυνες και έκανε ένα έξυπνο φάουλ ενώ δεν έκανε κι άλλο ένα όταν η πονηριά του Τζέιμς πήγε να κερδίσει τρεις βολές. Ο Πρίντεζης με εξαίρεση ένα καλάθι στο low post ήταν απροσπέλαστος, ο εκπληκτικός Ζαν Σαρλ κάλυψε τον Φαλ και τον Μάρτιν μαζί.

Η πίεση στην μπάλα και η προστασία της ρακέτας

Η αμυντική λειτουργία των παικτών του Μπαρτζώκα ήταν προσαρμοσμένη στον Τζέιμς, αυτόν ήθελαν να αποκόψουν κατά κύριο λόγο και το κατάφεραν θαυμάσια. Ουόκαπ, Ντόρσεϊ, Σλούκας, Λούντζης πήγαν πάνω του στο πρώτο ημίχρονο και τον κούρασαν, του έκοβαν τους διαδρόμους και όταν καμιά φορά τους περνούσε (γιατί είναι παικταράς) έβλεπε μπροστά του τον Φαλ να του κρύβει το πεδίο και τον υποχρέωνε σε πάσα.

Η πίεση που άσκησε στην μπάλα η περιφέρεια και η προστασία της ρακέτας ήταν τα κλειδιά της νίκης. Χέρια παντού, σωστά φάουλ στα mismatch και απόλυτη συγκέντρωση.

Η αντίδραση του Σλούκα στο hedge out

Η Μονακό επέλεξε να αντιμετωπίσει τα pick 'n' roll του Ολυμπιακού με hedge out. Και καλά με τον Χολ να το καταλάβω γιατί διαθέτει τα πόδια, αλλά ο Μοτιεγιούνας υπέφερε. Βασικά ο Σλούκας τον έκανε να υποφέρει. Ο Ελληνας γκαρντ αντέδρασε εξαιρετικά σε αυτή την συνθήκη και χρησιμοποίησε το τρίπτυχο «εμπειρία, ικανότητα, εξυπνάδα» για να κάνει τη ζημιά. Επέλεγε τον αριστερό διάδρομο, με μία πιο ανοικτή ντρίμπλα μεγάλωνε την απόσταση από το σώμα του αντίπαλου ψηλού και στο πρώτο ή δεύτερο βήμα έβρισκε την πάσα στην weak side.

Ο ΜακΚίσικ με 2/2 και ο Πρίντεζης με 1/1 δέχτηκαν τα δώρα του συμπαίκτη τους και στη συνέχεια ο Ολυμπιακός είχε βρει τον ρυθμό του και το παιχνίδι, τον δρόμο του Γενικά οι Πειραιώτες πήραν πολλούς πόντους από την αδύνατη πλευρά του γηπέδου.

Το δίλεπτο του τρόμου

Καλή η ομαδική δουλειά, ωραία η συνολική προσπάθεια, ωστόσο το δίλεπτο του Τόμας Ουόκαπ στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν βγαλμένο από άλλες εποχές. Λες και του πέταξε ο Σπανούλης την μπέρτα του από εκεί που καθόταν.

Η άμυνα του Αμερικανού είναι γνωστή. Εκανε τον Τζέιμς να υποφέρει και τον αποσυντόνισε πλήρως, ωστόσο το δίλεπτο με τους 9 διαδοχικούς πόντους δεν το φανταζόταν κανείς. Τρίποντο από τη γωνία, κλέψιμο μετά από λανθασμένη και αχρείαστη παγίδα στο κέντρο και κάρφωμα, σουτ μέσης απόστασης μετά από ντρίμπλα και μπάσιμο.

Επιμένω στην λανθασμένη παγίδα στο κέντρο και εξηγώ. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να πάει να δώσει τέτοια βοήθεια, ωστόσο τον κινητοποίησε ο ενθουσιασμός του, η σιγουριά που ένιωθε και το ένστικτο. Μετά βέβαια από τους 9 πόντους ο συνήθως μετρημένος Ουόκαπ, παρασύρθηκε και υπέπεσε σε ανούσιο τρίτο φάουλ. Ας είναι...

One down two to go

Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0 και βρέθηκε ένα βήμα πιο κοντά στο Βελιγράδι, όμως χρειάζονται δύο ακόμη. Το Game 2 θα είναι πιο δύσκολο. Οι μνήμες από τη σειρά με την Σιένα το 2011 κυκλοφορούν στο μυαλό.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολη η ενδιάμεση σημερινή μέρα καθώς οφείλουν άπαντες να διαχειριστούν πνευματικά τη χθεσινή νίκη. Δεν γίνεται να την ξεχάσουν, αλλά όσο περνάει η ώρα καλό είναι να ξεθωριάζει.

Οι προπονητές δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Αντε να εμφανίσουν 2-3 τρικ για ορισμένο αριθμό κατοχών. Αντιθέτως οι παίκτες είναι αυτοί που μπορούν να βελτιώσουν πράγματα. Στον Ολυμπιακό θα πρέπει να κυκλοφορήσουν καλύτερα την μπάλα και να μην έχουν βιασύνη. Να ευστοχούν στα εύκολα καλάθια, χάθηκαν πολλά χθες.

Δεν χρειάζεται να τελειώσουν το παιχνίδι από το πρώτο δεκάλεπτο. Οι 71 πόντοι δεν είναι καλή συγκομιδή και σίγουρα η Μονακό δεν θα μείνει ξανά τόσο χαμηλά όσο χθες.

ΥΓ: Ο Πρίντεζης φέτος έχει περιορισμένο ρόλο. Δεν γκρινιάζει. Στεναχωριέται φυσικά, αλλά βαθιά μέσα του γνωρίζει πως στα κρίσιμα σημεία της σεζόν η εμπειρία παίζει σημαντικότερο ρόλο από τις αθλητικές ικανότητες. Είναι πολύ δύσκολο να μην έχεις ρυθμό και να καθορίζεις με την απόδοσή σου ένα παιχνίδι playoffs.

ΥΓ 2: Οι συζητήσεις του Σλούκα με τον ΜακΚίσικ πιάνουν τόπο εδώ και καιρό. Η συμβουλή του Ελληνα να είναι πιο επιθετικός και να μην διστάζει να σουτάρει έχει μπει για τα καλά στο μεδούλι του «Σακ».

ΥΓ 3: Ρεσιτάλ Μπαρτζώκα από τον πάγκο!

ΥΓ 4: ΣΕΦ από τα πολύ παλιά χθες. Αδιανόητη ατμόσφαιρα. 12.000 όρθιοι για δύο ώρες.