Ο χαζομπαμπαμπάς Σλούκας και η σιγουριά του ταξιτζή για τον Ολυμπιακό!
Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα της οριστικής μεταφοράς του Final 4 σε μία από τις πιο παραδοασιακές μπασκετουπόλεις της Ευρώπης, δεν σας κρύβω ότι μέσα μου καταχάρηκα για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχήν το Βελιγράδι μυρίζει μπασκετική ευωδιά, είναι καταπράσινο και δροσερό (ό,τι πρέπει γι’ αυτή την εποχή) και το κυριότερο είναι μία πολύ γούρικη πόλη.
Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι ποτέ να παίρνω τον δρόμο της επιστροφής με πικρή γεύση στο στόμα! Τι να πρωτοθυμηθώ; Από τους αγώνες του Παναθηναϊκού (επί Ομπράντοβιτς) με την πελάτισσα Παρτίζαν στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, από το επικό 15ήμερο τον Σεπτέμβριο του 2005 και το χρυσό μετάλλιο της Εθνικής στο Eurobasket (ανέβαλα έως και το γαμήλιο ταξίδι για να μην χάσω το Πανευρωπαϊκό και δεν το μετάνιωσα) μέχρι ένα ματς του Ολυμπιακού επί Σφαιρόπουλου με τον Ερυθρό Αστέρα.
Το Final 4 του 2018 δεν το υπολογίζω, παρ’ ότι επεράσαμε πολύ όμορφα και ήμασταν παρόντες στο τελευταίο «τανγκό» του 18χρονου τότε Λούκα Ντόντσιτς στα γήπεδα της Euroleague. Απλά πέραν του Δημήτρη Ιτούδη με την ΤΣΣΚΑ που κατετάγη 4η και του Σλούκα με την Φενερμπαχτσέ που έχασε στον τελικό από την Ρεάλ του Λάσο, δεν υπήρχαν άλλοι εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ.
Φέτος, όμως, μετά από πέντε χρόνια και τέσσερα Final 4 χωρίς ελληνική ομάδα, έχουμε την χαρά και τιμή, όχι απλά να είμαστε καλεσμένοι (όπως κάθε χρόνο άλλωστε), αλλά σαν μπασκετική χώρα, να έχουμε και ουσιαστικές προσδοκίες για κάτι καλό (πρόκριση στον τελικό και βλέπουμε)… Πέρα από το τυπικό, κλισέ αλλά και ρεαλιστικό 25% που αναλογεί στον καθένα εκ των τεσσάρων μονομάχων.
Βελιγράδι, λοιπόν, εδώ και λίγες ώρες και ήδη η πολυπληθής αποστολή του Gazzetta (είναι ευγενική χορηγία του Τσίπουρου Καλαϊτζή) με υψηλό προσκεκλημένο τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2014 (με την Μακάμπι), Σοφοκλή Σχορτσανίτη των τεσσάρων συμμετοχών σε Final 4 σαν παίκτης (2009, 2010, 2011 και 2014) και του πρώτου σαν σχολιαστής, έχει αρχίσει να μπαίνει στο κλίμα του ετήσιου κορυφαίου ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Φεύγοντας από την Αθήνα και το «Ελευθέριος Βενιζέλος» αφήσαμε πίσω μας έναν μίνι κάυσωνα και πετώντας με την απόλυτη ασφάλεια του εθνικού μας αερομεταφορέα, συναντήσαμε υγρασία αλλά και μία ανοιξιάτικη καταιγίδα, που για περίπου μία ώρα «μαύρισε» τα πάντα στον ορίζοντα της σερβικής πρωτεύουσας.
Το κλίμα στην διάρκεια της πτήσης ήταν άκρως οικογενειακό, άλλωστε όλοι οι οικογενειάρχες παίκτες (πλην του Πρίντεζη) ταξίδεψαν συν γυναιξί και τέκνοις, με τους χαζομπαμπάδες Σλούκα και Παπανικολάου να κλέβουν την παράσταση. Λόγω της εμφανούς αδυναμίας που φάνηκε να έχουν στις κόρες τους…
Πριν την επιβίβαση στο αεροσκάφος, ο 31χρονος διεθνής point-guard και ρέκορνταν (για τους εν ενεργεία παίκτες) συμμετοχών σε Final 4 (αυτό είναι το 10ο) και σε τελικούς (5), μάλιστα, αναγνωρίστηκε από έναν Τούρκο ταξιδιώτη και οπαδό της Φενέρμπαχτσέ, ο οποίος φωτογραφήθηκε μαζί του και του ευχήθηκε να επιστρέψει με τον τρόπαιο στην Αθήνα. Για όσους δεν θυμούνται ο Κώστας ήταν από τους βασικούς συντελεστές της ιστορικής πρώτης ευρωπαϊκής κούπας που σήκωσε το τουρκικό μπάσκετ, το 2017 στην Κωνταντινούπολη με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
Γυρίζοντας λίγα χρόνια πίσω, διαπιστώνουμε ότι παρελθόν με το Βελιγράδι έχουν ο Πάμπλο Λάσο, που εδώ κατέκτησε το 2ο ευρωπαϊκό του τρόπαιο αλλά και αρκετοί παίκτες της Ρεάλ που παραμένουν ακόμη στην ομάδα, όπως για παράδειγμα ο Φαμπιέν Κοζέρ, ο οποίος ήταν ο αδικημένος εκείνης διοργάνωσης, από την άποψη ότι δικαιούταν το βραβείο του MVP, το οποίο πήγε στον Λούκα Ντόντσιτς (15π. & 4ασ.), που ναι μεν ήταν καλός, αλλά όχι καλύτερος από τον Γάλλο guard (17π. με 3/3 τριπ.)μ στον τελικό με την Φενέρ.
Το ίδιο ισχύει και με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που στην "Stark Arena" πάτησε για πρώτη φορά ως προπονητής (της Ζάλγκιρις) σε Final 4 (2018), έχοντας ως παίκτη τον Μίτσιτς της Εφές αλλά και τον Ντέιβις (τον οποίο πήρε και στην Βαρκελώνη). Ο Σλούκας είχε μία αρκετά συμπαθητική παρουσία (μ.ο. 10,5π. & 3,5ασ.), αλλά δεν είχε σταθεί αρκετός για να κάνει το back-to-back η ομάδα του και να το σηκώσει ο “Ζοτς” μέσα στην πατρίδα του.
Δεν ξέρω πόσο σοβαρά προληπτικοί είστε, αλλά ο Μελάγιες έσκασε ένα χαμόγελο για παράδειγμα, όταν ο ταξιτζής (πρώην μπασκετμπολίστας, προπονητής και assistant του Ζόραν Σλάβνιτς) που μας παρέλαβε – με επεισοδιακό, η αλήθεια είναι, τρόπο από το υπό ολική ανακαίνιση “Nikola Tesla Airport” - «έσκισε τα ρούχα του» από σιγουριά ότι ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει το τρόπαιο.
«Βρε, 100% σας λέω!», επαναλάμβανε εντόνως ο παλαίμαχος άσος Μπίλε Άντριτς, που ίσως να είχε στο μυαλό την «ερυθρόλευκη»… λαοθάλασσα που θα θυμίζουν οι κερκίδες της «θρυλικής» “Beogradska Arena”. Οι τελευταίες πληροφορίες που φτάνουν στ’ αυτιά μας, κάνουν λόγο για μίνιμουμ 8.000 εισιτήρια που έχουν καταλήξει σε φίλους του Ολυμπιακού. Αν σε αυτούς προσθέσετε και τα «μαγικά χαρτάκια» που έχουν προμηθευτεί οι φιλοολυμπιακοί οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα, τότε η ελληνική κερκίδα ίσως να σπάσει κάθε αριθμητικό ρεκόρ στην ιστορία της διοργάνωσης.
Αυτά για την ώρα από το βροχερό Βελιγράδι. Περισσότερα από αύριο με εικόνα και ήχο από το γήπεδο των αγώνων, αρχής γενομένης από τις βραβεύσεις των κορυφαίων της κανονικής περιόδου, που θα προηγηθούν της επίσημης εναρκτήριας συνέντευξης Τύπου (14.00) του Final 4.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
