Δύσκολο να φτιάξει ομάδα με αλλαγή πλάνου μέσα σε λίγους μήνες

• Extra large στην έξτρα πάσα!

Δεν σας κρύβω ότι, στα μέσα της εβδομάδας, περίμενα εντελώς διαφορετικό το κείμενο που διαβάζετε. Θέλετε η διακοπή, θέλετε ο βελτιωμένος ρυθμός της Μπάγερν και οι πολλές απουσίες της Φενερμπαχτσέ (6 παίκτες και ο προπονητής με την Εθνική Ελλάδας, Τουρκίας και Σερβίας) στο «παράθυρο» των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, οι αρχικές μου εκτιμήσεις ήθελαν τον Ολυμπιακό να περνάει δύσκολο βράδυ στο Μόναχο και τον Παναθηναϊκό να παρουσιάζεται ανταγωνιστικός και να «πουλάει ακριβά το τομάρι του» στην ασιατική πλευρά της Πόλης.

Κοινώς, έβλεπα τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα συνέβησαν! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, αρχίζοντας από τα πιο «φρέσκα κουλούρια». Όπως διαπίστωσαν όλοι όσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι οι «πράσινοι» αντιμετώπισαν όχι μόνο την πρωτοπόρο στην βαθμολογία της Euroleague, αλλά ίσως την πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη. Και αυτό το απέδειξε περίτρανα μέσα στις τέσσερις γραμμές η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, που έχει την 2η καλύτερη επίθεση (μ.ο. 86,4π.) και την καλύτερη άμυνα (μ.ο. 73,6π.).

Επειδή, όμως, καμία ομάδα σε αυτό το επίπεδο δεν είναι ανίκητη, η πρωταθλήτρια Τουρκίας, πέραν του ότι προερχόταν από μία δύσκολη εβδομάδα και η προετοιμασία της δεν ήταν η επιθυμητή, έπαιζε στην έδρα της και μπήκε στο παρκέ έχοντας στην πλάτη της ένα μεγάλο «πρέπει». Είναι αυτό που λέμε ότι είχε να δώσει ένα “must win game” και με την μισή ομάδα να απουσιάζει για τουλάχιστον 4 μέρες, ο βαθμός ετοιμότητάς της δεν ήταν υψηλός.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πλευρά, που ήταν ενήμερος για τα δεδομένα που επικρατούσαν στο στρατόπεδο του αντιπάλου, ταξίδεψε στην γειτονική χώρα με την προετοιμασία του να διεξάγεται υπό σχεδόν ιδανικές συνθήκες. Μετά την επιβλητική νίκη επί της Μπασκόνια, είχε πέντε πολύ δυνατές προπονήσεις με τις ελάχιστες δυνατές απουσίες (Καλαϊτζάκης Π. και Μποχωρίδης) και η στόχευσή του Ντέγιαν Ράντονιτς ήταν να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο που θα δυσκολέψει την τουρκική ομάδα και που στο καλύτερο δυνατό σενάριο, θα εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες και θα χτυπήσει το ματς.

Δυστυχώς για τον «εξάστερo» αυτό το σενάριο πήρε σάρκα και οστά μόλις για 6 λεπτά! Δηλαδή από το 4ο λεπτό και μετά, οπότε βρέθηκε στο -8 (13-5), μέχρι και 44 δευτερόλεπτα πριν το τέλος της 1ης περιόδου, όταν πήρε το μεγαλύτερο του προβάδισμα με 20-24! Αυτό το επιμέρους 7-19 του «τριφυλλιού» από το 3’07” μέχρι και το 9’16”, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει στο χθεσινό παιχνίδι σε άμυνα κι επίθεση.

Η αγωνιστική «τρικυμία» που ακολούθησε με τους γηπεδούχους να καθαρίζουν το ματς ουσιαστικά από το 1ο μέρος (αφού στην 3η περίοδο απλά οριστικοποιήθηκε ότι η μπίλια του αγώνα θα κάτσει στο «πολλά με λίγα») και τους φιλοξενούμενους να καταρρέουν από την έλλειψη αμυντικής ταυτότητας και αρχών στα μετόπισθεν.

Όπως και να το δει κανείς, όλες οι ομάδες σε αυτό το επίπεδο έχουν μία φιλοσοφία στο αμυντικό κομμάτι. Είτε είναι καλές, είτε όχι, δοκιμάζουν κάτι στην άμυνα. Παίζουν με αλλαγές στα pick’n’roll, εφαρμόζουν δυναμικό hedge out, στήνουν παγίδες, σε τελική ανάλυση κάνουν κάτι. Εκτός από τον Παναθηναϊκό που παίζει εντελώς τυχαία πίσω και στηρίζεται αποκλειστικά στα ατομικά χαρακτηριστικά και την θέληση ορισμένων παικτών του (μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού) που βγάζουν μία κάποια ενέργεια.

Και το πιο λυπηρό και από την «λυπητερή» που τον θέλει να δέχεται τους περισσότερους πόντους στην διοργάνωση μετά από 8 αγώνες (μ.ο. 86,1π.) μετά την Μπασκόνια (έχει δεχθεί έναν περισσότερο), είναι ότι αυτό συμβαίνει με έναν προπονητή που ήρθε στην Αθήνα με απόλυτα αμυντικογενή φιλοσοφία. Τουλάχιστον αυτό είχε δείξει στον Ερυθρό Αστέρα, την Μπάγερν και την Μπουντούτσνοστ, που ήταν οι ομάδες στις οποίες δούλεψε τα τελευταία 15 χρόνια. Με ό,τιδήποτε μπορεί αυτό να σημαίνει για την έμπνευση και την μεταδοτικότητα που εκπέμπει ο Μαυροβούνιος τεχνικός στους παίκτες του.

Όταν μπαίνεις στο αεροπλάνο για να πας σε μάχη και τελικά επιστρέφεις με 107 πόντους στο κεφάλι, με την 3η πιο βαριά ευρωπαϊκή ήττα (107-77) στην ιστορία της ομάδας και με τους αντιπάλους να τελειώνουν το ματς με 33/42 δίποντα (78,6%) και 12/25 τρίποντα (48%), μόνο για άμυνα δεν μπορούμε να μιλήσουμε.

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός δεν έχασε κάτι σπουδαίο στην Κωνσταντινούπολη. Γνώρισε μία αναμενόμενη ήττα. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτή η ήττα του, όμως, «πέταξε στα σκουπίδια» μία καλή ευκαιρία να δείξει ότι έχει σφυγμό και αντίδραση μετά από 10 μέρες δυνατών προπονήσεων και χωρίς προβλήματα.

Καλός σκόρερ ο Μπέϊκον (20π. & 5ρ. με 4/12 σουτ) δεν λέω! Αλλά είδατε εσείς κάποιο ορθολογικό πλάνο αξιοποίησής του ή έναν τύπο που έπαιρνε την μπάλα και πήγαινε στο ένας εναντίον ενός εκτός συστήματος; Εξ’ ού και το 33,3% εντός πεδιάς (13/39 σουτ) που έχει καταγράψει στα τρία παιχνίδια που έχει παίξει μέχρι στιγμής.

Καλώς ή κακώς, οι «πράσινοι» πληρώνουν την πολύ σύντομη απομάκρυνση από τον σχεδιασμό με τον οποίο έστησαν την ομάδα τους το καλοκαίρι (με τον Γκριγκόνις σε ηγετικό ρόλο στο “3”, τον Άντριους στο “2” και εν αναμονή της απόκτησης ενός forward με post up παιχνίδι). Η ξαφνική διαθεσιμότητα του Πονίτκα, που (ελέω Eurobasket) αποκτήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες λίγο πριν το Super Cup και η ξαφνική ολική επαναφορά στην υπόθεση Μπέικον (εξετάστηκε το καλοκαίρι αλλά απορρίφθηκε για μη αγωνιστικούς λόγους), μοιραία έβαλαν την ομάδα σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Ο Άντριους παρκαρίστηκε μέχρι να φύγει, ο Γκριγκόνις (που δεν είναι ηγέτης) βρέθηκε πιο πίσω στην ιεραρχία του rotation, το «τεσσάρι» που θα παίζει με πλάτη δεν ήρθε ποτέ και ο Παναθηναϊκός δείχνει να χάνει πρόωρα (και φέτος) το τρένο της ευρωπαϊκής διάκρισης.

Υγ.1: Το πόσο καλός προπονητής είναι ο Δημήτρης Ιτούδης δεν φαίνεται μόνο από τα αποτελέσματα (ρεκόρ 7-1) και τον τρόπο που παίζει η ομάδα του. Αλλά και από το γεγονός ότι δούλεψε ελάχιστα έως καθόλου μαζί της λόγω των υποχρεώσεων με την Εθνική Ελλάδας. Ήξερε, όμως, πολύ καλά τους παίκτες που επέλεξε αλλά και σε ποιον συνεργάτη (Στέφανος Δέδας) ανέθεσε την δύσκολη δουλειά της προετοιμασίας.

Υγ.2: O εφετινός Καλάθης (μ.ο. 9,1π., 4,8ρ., 6,1ασ. & 1,4κλ. με 54,5% τριπ.) μου θυμίζει πολύ τον «κραταιό» Νικ της 2ης θητείας του στον Παναθηναϊκό.

Υγ.3: Η απόφαση για την συμμετοχή ή όχι ενός παίκτη στην Εθνική ομάδα της χώρας του, 9 στις 10 φορές λαμβάνεται με συνεργασία διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας, ανάλογα με τα «θέλω» του προπονητή και ειδικότερα όταν αυτός λέγεται Ομπράντοβιτς. Εν προκειμένω, πάντως, η δική μου «ένσταση» στην υπόθεση Παπαπέτρου, είχε να κάνει με την άρνησή του να απαντήσει στην ερώτηση που του τέθηκε, λέγοντας ότι δεν γνωρίζει. Αλήθεια Ζέλικο;

Extra large στην έξτρα πάσα!

H επιστροφή των διεθνών μετά τους αγώνες των «παραθύρων» και κατ' επέκταση των ομάδων στις διπλές και τριπλές αγωνιστικές υποχρεώσεις ανά εβδομάδα, είναι πάντα γρίφος και οι προπονητές δεν ξέρουν τι να περιμένουν και πως θα αντιδράσει το σύνολο τους.

Ειδικότερα στις περιπτώσεις που τους έχουν λείψει αρκετοί και σημαντικοί παίκτες, οι οποίοι έχουν πάρει αρκετό χρόνο συμμετοχής με τις Εθνικές τους ομάδες και έχουν υποβληθεί και στην πάντα κοπιαστική διαδικασία των ταξιδιών.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ολυμπιακού, όμως, όπως αυτό αποδείχτηκε στο πρώτο του ματς μετά την πρόσφατη διακοπή, είναι ο βασικός κορμός μαζί με την «χημεία» και τους «αυτοματισμούς» που έχει αποκτήσει από πολύ νωρίς, «παντρεύοντας» τους παλιούς με τους νεοφερμένους.

Με αυτά και με εκείνα και έχοντας την πολυτέλεια να ξεκουράσουν και να φρεσκάρουν τους περισσότερους παίκτες τους το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι «ερυθρόλευκοι» δείχνουν ότι ξεπέρασαν πολύ γρήγορα την πρώτη μικρή «κοιλιά» της σεζόν, η οποία αποτυπώθηκε πιο έντονα στις δύο απανωτές ήττες τους στο ΣΕΦ (από Μονακό και Βαλένθια).

Η 4η διαδοχική εκτός έδρας νίκη (82-71) στο Μόναχο, πέραν του ότι διατήρησε το αήττητο μακριά από τα σύνορα (μόνο την σεζόν 2013-2014 και πάλι με Μπαρτζώκα στον πάγκο είχαν ξεκινήσει με 5/5), εδραίωσε την ομάδα στην πρώτη τριάδα και ισοφάρισε την καλύτερη αρχή των Πειραιωτών στο ισχύον format της Euroleague (6-2 είχαν και την περίοδο 2017-2018), ανέδειξε πολλά και σημαντικά “takeaways”:

• Οι «νταμπλούχοι» επανήλθαν για τα καλά στις αμυντικές συνήθειες που χαρακτηρίζουν τις ομάδες του Γιώργου Μπαρτζώκα. Μετά από μία σειρά πέντε αγώνων (στους 3 εξ' αυτών έλλειψε ο defensive specialist Κώστας Παπανικολάου), στους οποίους επέλεγαν να βρίσκουν ρυθμό μέσα από την άφθονη επιθετική ποιότητα που διαθέτουν στο ρόστερ και παραμελούσαν την άμυνα (από 2η έως και την 6η αγωνιστική δέχονταν κατά μ.ο. 84,6π.), στα δύο τελευταία ματς (με Παρτίζαν και Μπάγερν), οι βάσεις της νίκης μπαίνουν από τα μετόπισθεν. Το μέσο παθητικό κατέβηκε στους 64,5 πόντους, οι 72 που δέχτηκαν στο “Audi Dome” αποτέλεσαν την 2η χαμηλότερη παραγωγικότητα των Βαυαρών εντός έδρας, ενώ ο Ολυμπιακός έχει την 6η καλύτερη άμυνα της EL. Η 2η θέση στα κλεψίματα (μ.ο. 8,7) επιβαβαιώνει του λόγου το αληθές.

• Οι τέσσερις παίκτες πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε το 2ο εφετινό νικηφόρο σερί (2/2), ήταν ξεκούραστοι και αποτελούν το σημείο αναφοράς της ομάδας όσον αφορά στην επιθετική και την αμυντική λειτουργία. Ο 57χρονος τεχνικός πολύ σωστά επέλεξε να παίξει με 2ο playmaker τον Μουσταφά Φαλ, ακουμπώντας πολλές φορές την μπάλα στα χέρια του με προφανή στόχο να αξιοποιήσει την πρωτοφανή – για έναν τόσο ψηλό παίκτη – δημιουργική του ικανότητα και φυσικά την μεγάλη του υπεροχή στην εκτέλεση κοντά στο καλάθι. Όπως και στο ματς με την Ζάλγκιρις, ο 30χρονος Παριζιάνος σέντερ (16π., 5ρ., 3ασ. με 8/10 διπ.) τελείωσε με αποτελεσματικότητα τις φάσεις που πήρε στο low post, ανανέωσε τρεις επιθέσεις και το κυριότερο βρήκε με ευκολία τους ελεύθερους συμπαίκτες του, όταν οι γηπεδούχοι άρχισαν να του στέλνουν βοήθεια.

• Η υποδειγματική κυκλοφορία της μπάλας και ο άρτιος τρόπος με τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» εφαρμόζουν το λεγόμενο passing game. H ικανότητα των παικτών του να αχrηστεύουν τα double team και τις συνεχείς αλλαγές στις οποίες καταφεύγουν οι αντίπαλοι με την έξτρα πάσα, εξηγούν γιατί είναι 1οι στην αξιολόγηση (μ.ο. 107,4 στο index), 2οι στις ασίστ (μ.ο. 21,1) και 3οι στο ποσοστό εντός πεδιάς (49,9%), στο σκοράρισμα (μ.ο. 85,4π.), και στα δίποντα (58,3%). Όταν όλα τα παραπάνω συνδυάζονται και με την πρωτιά στην ευστοχία από την γραμμή του φάουλ (85,9%), τότε τα όποια ερωτηματικά απομακρύνονται.

• Σε ατομικό επίπεδο, ο Σάσα Βεζένκοβ έχει «σπάσει όλα τα κοντέρ» και πέραν της εξωπραγματικής συνεισφοράς του σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, σκοράρει με τρομερή συνέπεια (μ.ο. 20,0π. με 86% βολ., 68% διπ. & 49% τριπ.) και το σημαντικότερο υποπίπτει σε λάθη (μ.ο. 1,5) με πολύ χαμηλό ρυθμό (για τον χρόνο που παίζει και που έχει την μπάλα στα χέρια του)! Κόντρα στην Μπάγερν έκανε ρεκόρ καριέρας στο σύστημα αξιολόγησης (43), είχε +21 στο plus/minus, ενώ δίπλα στο 20π.+13ρ.+4ασ. υπήρχε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στα λάθη! Μετά από 8 αγωνιστικές, είναι 1ος στην αξιολόγηση, στο σκοράρισμα, τα ριμπάουντ (μ.ο. 8,9) και βρίσκεται σε τροχία για το MVP. Αλήθεια πόσο καιρό έχουμε να δούμε έναν τόσο πληθωρικά επιδραστικό παίκτη στην Euroleague;

• To εφετινό upgrade των Σλούκα-Γουόκαπ-Λαρεντζάκη. Ο 32χρονος διεθνής Θεσσαλονικιός point-guard καταγράφει τα μεγαλύτερα νούμερα της 13χρονης καριέρας του στην Euroleague (μ.ο. 13,5π. & 6,6ασ. με 92,7% βολ. & 52,7% διπ.) και ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι η αξιοσημείωτη βελτίωσή του, συνδυάζεται χωρίς να επηρεαστεί η απόδοση του έτερου point-guard της ομάδας. Στην 5η σεζόν στην διοργάνωση, ο Τόμας Γουόκαπ είναι ανεβασμένος στο σκοράρισμα (μ.ο. 7,9π.), τις ασίστ (μ.ο. 5,2), τα κλεψίματα (μ.ο. 2,4κλ.) και τις βολές (100% με 13/13) σε σχέση με πέρυσι, χωρίς να χρειάζεται να αναλύσουμε την αμυντική του συμβολή. Το ίδιο ισχύει και για τον “Λάρι”, που από τους 4,4 πόντους (2020-21) και τους 4,2 πόντους (2021-2022) των προηγούμενων ετών, φέτος έχει πάει στους 8,6 πόντους με 47,4% στα τρίποντα.

• Συμπερασματικά, τα νούμερα αλλά και η βαθμολογία δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός είναι αυτή την στιγμή, μαζί με την Φενέρμπαχτσέ οι δύο ομάδες που ξεχωρίζουν περισσότερο μετά τις 8 πρώτες αγωνιστικές. Με το 1/4 της κανονικής περιόδου να «έχει περάσει στα βιβλία», οι «ερυθρόλευκοι» έχουν βάλει τις βασεις για να κυνηγήσουν μία θέση στην πρώτη 4άδα και να πάρουν το πλεονέκτημα της εδρας για τα playoffs, βελτιώνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τις πιθανότητές τους για back-to-back πρόκριση στο Final 4.