Είσαι ομάδα του τέταρτου δεκαλέπτου; Πας Final 4!

• Παναθηναϊκός: Η νοοτροπία του νικητή έφερε την σκληράδα της 4ης περιόδου!
• Ολυμπιακός: Οι σταθερές πριν το ντέρμπι και η παραδοχή του Μπαρτζώκα

Η ολοκλήρωση της 22ης αγωνιστικής στην κανονική περίοδο της Euroleague, βρήκε τον Παναθηναϊκό – για πρώτη φορά στην εφετινή σεζόν – μόνο του στην 4η θέση της βαθμολογίας, σε απόσταση μόλις μίας νίκης από την 2η και δύο από την πολλαπλή ισοβαθμία στην οποία βρίσκεται ο Ολυμπιακός, ακριβώς στο όριο της 6άδας.

Ο μεν «εξάστερος» έκανε το 4/4, φτάνοντας τις 8 νίκες στα 9 τελευταία παιχνίδια και επιβεβαίωσε για μία ακόμη εβδομάδα ότι η πρόοδός του είναι τόσο σημαντική, ώστε να διεκδικεί με το σπαθί του το πλασάρισμα στην πρώτη 4άδα που δίνει πλεονέκτημα έδρας για τα playoffs και δημιουργεί αυτοδίκαιες προσδοκίες για το Final 4! Το ότι μετά από 22 αγώνες, φέτος έχει στο ενεργητικό του +6 νίκες σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό του ρεκόρ μετά από 22 αγώνες (8-14), λέει πολλά!

O δε δευτεραθλητής Ευρώπης, άφησε πίσω του την κομβική απουσία του Μουστάφα Φαλ και την κατώτερη των περιστάσεων εικόνα του αγωνιστικού εξαήμερου που προηγήθηκε (2 ήττες στην Ισπανία και άσχημη εμφάνιση στο πρωτάθλημα απέναντι στον Κολοσσό) και βρήκε την δύναμη να πραγματοποιήσει την πιο πειστική και ολοκληρωτική εμφάνιση στην εφετινή διοργάνωση και να πετύχει μία νίκη-κλειδί από ψυχολογικής και βαθμολογικής άποψης.

Ας τα πάρουμε, όμως, με την σειρά και ας αρχίσουμε με τα πιο «φρέσκα κουλούρια» που μας έρχονται από το κατάμεστο ΟΑΚΑ (κάτι περισσότερο από 18 χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στο γήπεδο) και την 4η διαδοχική εντός έδρας νίκη του «τριφυλλιού».

Παναθηναϊκός: Η νοοτροπία του νικητή έφερε την σκληράδα της 4ης περιόδου!

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο ερχομός του Κέντρικ Ναν (μ.ο. 13,4π., 2,3ρ. & 2,6ασ.) του οποίου η ικανότητα στο instant scoring και η ευστοχία στις βολές (100% με 34/34 στην EL) είναι μνημειώδης, προκάλεσε μία ανακατανομή των ρόλων στην περιφέρεια που είχε ευεργετική επίδραση στην αγωνιστική βελτίωση της ομάδας.

Ο Εργκίν Αταμάν έδωσε τα κλειδιά της επίθεσης στον 28χρονο Αμερικανό shooting guard (με την υποσημείωση ότι ο Τούρκος τεχνικός του τραβάει το χαλινάρι όποτε χρειάζεται, ώστε να αποφύγει την επιθετική του κατάχρηση και τις συνέπειες της που καταγράφηκαν σε Βελιγράδι και Βιτόρια), ο Σλούκας προσαρμόστηκε σε ρόλο «δεύτερου βιολιού» με μεγαλύτερες δημιουργικές αρμοδιότητες και ο “passe partout”, Τζέριαν Γκραντ ανέλαβε να γεμίσει τα όποια κενά δημιουργούνταν στην άμυνα (κανένας από τους δύο προαναφερθέντες δεν την έχει σε πρώτο πλάνο) αλλά και στην κακή επιθετική βραδιά κάποιου εκ των δύο.

Με την παραπάνω τριάδα να παίρνει την μερίδα του λέοντος στον χρόνο συμμετοχής στις θέσεις “1” και “2” (με ολίγη από Βιλντόζα, ο οποίος πλέον, όμως, είναι στα “πιτς”), τον Γκριγκόνις να καλύπτει μόνος του την θέση “3” (λόγω της απουσίας του Παπαπέτρου), τους Μήτογλου και Λεσόρ στις θέσεις “4” και “5” (κατά βάση) και τον Ερνανγκόμεθ με τον Αντετοκούνμπο σε ρόλο back up (με ολίγη από Μπαλτσερόφσκι), ο 57χρονος τεχνικός των δύο ευρωπαϊκών τίτλων, βρήκε ένα κλειστό rotation, που επέτρεψε στους «πράσινους» να γίνουν σταδιακά πιο αποτελεσματικοί και πιο σκληροί.

Η εξαιρετική αμυντική εικόνα τους στην 4η περίοδο με την Παρτίζαν (επιμέρους σκορ 26-13), η οποία και έλυσε τον γόρδιο δεσμό μίας πολύ κλειστής αναμέτρησης για 30 λεπτά και οδήγησε στο τελικό 84-71, είναι αποτέλεσμα μίας σταθερά βελτιούμενης απόδοσης στα μετόπισθεν, ειδικότερα στο τελευταίο δεκάλεπτο, οπότε και «σφίγγουν τα γάλατα».

Μία ματιά στα επιμέρους σκορ του Παναθηναϊκού στην 4η περίοδο μέχρι και το ματς της 7ης Δεκεμβρίου με την Ρεάλ (τότε είχε ρεκόρ 6-7) και η σύγκριση με τα αντίστοιχα πεπραγμένα της ομάδας στην διάρκεια του ρεκόρ 8-1, το οποίο έχει από τότε μέχρι και σήμερα, θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε των λόγων το αληθές.

Ο Παναθηναϊκός των πρώτων 13 αγωνιστικών είχε μέσο παθητικό στους 80,5 πόντους, πετύχαινε κατά μ.ο. 23,2 κι αντίστοιχα δεχόταν 21 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Ο Παναθηναϊκός των τελευταίων 9 αγωνιστικών, επιτρέπει μ.ο. 74,4 πόντους και των τελευταίων επτά ακόμη λιγότερους (μ.ο. 71,3π.) και είναι ξεκάθαρο ότι παίζει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι η παραπάνω βελτίωση εντοπίζεται και συγκεντρώνεται με πολύ πιο έντονο τρόπο στην 4η περίοδο, στην διάρκεια της οποίας οι «πράσινοι» δέχονταν 4,5 πόντους λιγότερους (από τους 21,0 στους 16,5)!

Το χθεσινό δείγμα απέναντι στην αθλητική και σκληρή αμυντικά αλλά με λιγότερη επιθετική ποιότητα από πέρυσι, Παρτιζαν (είχε 4/13 σουτ και 6 λάθη στο τελευταίο 10λεπτο), αποδεικνύει ότι ο Αταμάν έχει βάλει τους παίκτες του στην λογική του «πολέμου» στο “crunch time” και αυτό φαίνεται και από τα παραπάνω διαπιστευτήρια, αλλά και από το γεγονός ότι η ομάδα του έχει επικρατήσει στις 16 από τις συνολικά 22 τέταρτες περιόδους (συμπεριλαμβάνουμε και τον έξτρα χρόνο που χρειάστηκε σε τρία παιχνίδια).

Αν σκεφτεί κανείς ότι έχασε και τα τρία εφετινά παιχνίδια που κρίθηκαν στην παράταση, τότε αντιλαμβάνεστε ότι ο συνδυασμός σκληράδας και νοοτροπίας νικητή που έχει μεταλαμπαδεύσει ο Τούρκος τεχνικός στους παίκτες του, αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρο στην εντυπωσιακή μεταμόρφωση του «τριφυλλιού».

Θα έχει ενδιαφέρον, πάντως, να δούμε πως θα αντιδράσουν οι «πράσινοι» στο βάρος του μεγάλου φαβορί, που θα έχουν για πρώτη φορά μετά από τουλάχιστον δύο χρόνια σε ντέρμπι «αιωνίων αντιπάλων».

Υγ.1: Το ότι ο Γκραντ (4π., 2ρ., 5ασ. & 4κλ. με 1/2 σουτ & 2/3 βολ.) έπαιξε σχεδόν 36 λεπτά και σκόραρε το μοναδικό του καλάθι 50 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, πολύ γιατί απλά δεν χρειάστηκε να πάρει προσπάθειες στην επίθεση, δείχνει την πληθωρικότητά και την ωριμότητα που έχει σαν παίκτης.

Υγ.2: Τα 0/2 σουτ του Ναν (21π., 4ασ. & 5λ. με 6/6 βολ. & 7/14 σουτ σε 32’). σε ελαφρώς τραβηγμένες επιλογές και η τεχνική ποινή που πήρε στο 33’, ήταν ο λόγος που ο Αταμάν τον απέσυρε στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα και δεν τον ξαναέβαλε.

Υγ.3: Εξαιρετική εικόνα από το δίδυμο Μήτογλου-Λεσόρ (είχαν μαζί 30π. & 16ρ. με 10/17 σουτ), αποτελεί καλό οιωνό ενόψει της δύσκολης μάχης που έρχεται με τον Μιλουτίνοφ, τον Πετρούσεβ και τον Πίτερς.

Ολυμπιακός: Οι σταθερές πριν το ντέρμπι και η παραδοχή του Μπαρτζώκα

Η εβδομάδα που ολοκληρώνεται αύριο (21/11) και προηγείται της πρώτης «αιώνιας» αναμέτρησης μέσα στο 2024, αν μη τι άλλο ήταν γεμάτη εναλλαγές για τους «ερυθρολεύκους».

Από την πολύ κακή εικόνα στο ματς πρωταθλήματος με τον Κολοσσό, την οποία ενίσχυσαν οι εντυπωσιακές δηλώσεις αυτοκριτικής του Πίτερς (κι εδώ διαφωνώ με τον Μπαρτζώκα ότι τα ματς με υποδεέστερες ομάδες δεν πρέπει να αποτελούν σοβαρό κριτήριο για την εξαγωγή συμπερασμάτων, γιατί πολύ απλά ο καθρέφτης μίας ομάδας είναι η αγωνιστική εικόνα σε κάθε ματς) και την ατυχία με τον Φαλ (θα μείνει εκτός για 3 εβδομάδες), οι Πειραιώτες πήγαν στην – κατά την ταπεινή μου άποψη – καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη εφετινή τους εμφάνιση και σε μία πειστική νίκη με τεράστιο βαθμολογικό όφελος.

Κατά συνέπεια, αν ο παράγων της ψυχολογίας που δημιουργεί η απόδοση και τα δεδομένα του τελευταίου ματς, παίζει σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία του επόμενου και τονώνει την αυτοπεποίθηση των παικτών, οι πρωταθλητές θα ανέβουν την Δευτέρα (22/01, 20.15) στο ΟΑΚΑ, χωρίς την έξτρα πίεση αλλά και τον προβληματισμό που προκάλεσε η κατώτερη του αναμενόμενου απόδοση που είχαν στα τρία τελευταία ματς.

Θα μου πείτε ένα ματς, η δεύτερη δυνατή νίκη μέσα στο νέο έτος (μετά από εκείνη επί της Μονακό) και μία πολύ καλή εμφάνιση μετά από καιρό, είναι ικανή να αλλάξει το κλίμα στο εσωτερικό μίας ομάδας που ψάχνεται εδώ και καιρό αλλά και την άποψη της κοινής γνώμης για τον εφετινό Ολυμπιακό;

Η απάντηση είναι ναι, αλλά υπό προϋποθέσεις! Και αυτό γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δευτεραθλητές Ευρώπης είναι μία εντελώς διαφορετική ομάδας από πέρυσι (το παραδέχτηκε πιο ευθαρσώς από ποτέ ο προπονητής τους, στην τελευταία συνέντευξη Τύπου).

Και αυτό γιατί πέραν των τραυματισμών που προέκυψαν και της φθοράς που ταλαιπωρεί τουλάχιστον έξι παίκτες του βασικού rotation από το πολύ βεβαρημένο καλοκαίρι (Παπανικολάου, Γουόκαπ, Λαρεντζάκης, Μιλουτίνοφ, Φαλ και Μπραζντέικις), οι «ερυθρόλευκοι» φέτος κλήθηκαν να ενσωματώσουν στο παιχνίδι τους τρεις νέους παίκτες αφότου άρχισε η σεζόν (αρχικά τον Μπραζντέικις και πολύ πρόσφατα τους Πετρούσεφ και Μήτρου-Λονγκ), με όποιο κόστος μπορεί να έχει το παραπάνω εγχείρημα.

Έτσι, λοιπόν, το ότι παίζοντας με μεγάλη πίεση κατάφεραν να προσεγγίσουν και να διαχειριστούν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο (89-72) την δοκιμασία απέναντι στην φορμαρισμένη και πολύ πιο αθλητική Μακάμπι (βοήθησε και η απουσία του Λορέντζο Μπράουν) και χωρίς ίσως τον πιο επιδραστικό τους παίκτη, λέει πολλά για τον χαρακτήρα αλλά και τις δυνατότητες που εκπέμπουν!

Αυτό που τους λείπει είναι η συνέπεια και η σταθερότητα στο να βγάζουν ολοένα και περισσότερο ποιότητα στην επίθεση. Κατά τα άλλα, στα συν τους καταγράφεται:

• Ο περιορισμός της «ομάδας του λαού» στους 72 πόντους (από τους σχεδόν 86 που σκοράρει σε κάθε ματς).
• Η κυριαρχία στα ριμπάουντ (40-33) και ιδίως στα επιθετικά (15-9), απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε την πρωτιά της διοργάνωσης στην παραπάνω κατηγορία (μ.ο. 13,4).
• Η αναλογία ασίστ/λαθών (22/9) και οι σε γενικές γραμμές πληθώρα σωστών αποφάσεων σε συνδυασμό με τον μονοψήφιο αριθμό στις χαμένες μπάλες.
• Η κυριαρχική παρουσία του MVP της 22ης αγωνιστικής, Νίκολα Μιλουτίνοφ (20π. & 20ρ. με 8/13 σουτ), που ήταν ανθεκτικός στο χρόνο (έπαιξε 32 λεπτά) και προσπέρασε κατά πολύ σε απόδοση το ματς που είχε κάνει στην πρεμιέρα της EL στο ΟΑΚΑ.
• Η σταθεροποίηση σε υψηλά standards της αγωνιστικής παρουσίας των Κανααν και Πίτερς (είχαν μαζί 37π. με 13/18 σουτ) που είναι οι δύο πιο παραγωγικοί παίκτες και αποτελούν το επιθετικό σημείο αναφοράς της ομάδας (από την άποψη ότι η περιφερειακή τους δεινότητα ανοίγει τους χώρους).

Από 'κει και πέρα, το ότι ο εφετινός Ολυμπιακός δεν παραπέμπει στην ομάδα των δύο τελευταίων Final 4, είναι ξεκάθαρο όχι μόνο από πλευράς στόχευσης, αλλά κυρίως από πλευράς δομικής υπόστασης.

Το ότι – με όλες τις δυσλειτουργίες που αντιμετώπισε έως τώρα και με τρεις νίκες λιγότερες σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό ρεκόρ σε 22 αγώνες (15-7) – διατηρεί την σκληράδα του και παραμένει ανταγωνιστικός (το 2/2 επί της Μακάμπι θα δώσει σημαντικό πλεονέκτημα σε πιθανή περίπτωση πολλαπλής ισοβαθμίας με την συμμετοχή της ισραηλινής ομάδας), καταδεικνύει την κουλτούρα του οργανισμού αλλά και τον εγωισμό των μελών αγωνιστικού τμήματος, που είναι μαθημένα να κοιτούν ψηλά.

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας αντίπαλος (και αυτό το ξέρουν πολύ καλά στο «πράσινο» στρατόπεδο), είναι να υποτιμηθεί η εφετινή δυναμική του Ολυμπιακού. Πολύ απλά γιατί ακόμη δεν μπορεί να εκτιμηθεί...

Το ότι μέχρι τώρα ήταν επί το πλείστον προβλέψιμος, δεν αναιρεί ότι από 'δω και στο εξής μπορεί να αρχίσει να εξελίσσεται σε ολοένα και περισσότερο απρόβλεπτο, από την θετική πλευρά του όρου. Άλλωστε, οι λύσεις και οι επιλογές του Μπαρτζώκα έχουν αυξηθεί και η επιστροφή του Φαλ θα μας δώσει την ευκαιρία να εκτιμήσουμε ποιο μπορεί να είναι το ταβάνι της ομάδας του.