
Παναθηναϊκός: Μια τραγική εμφάνιση δεν (πρέπει να) φέρνει την καταστροφή του κόσμου, αλλά...

- Η mentalité του Σλούκα, παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ
- Η δεδομένη διαφορά ποιότητας και το μυαλό του Ναν
- Τα δύο σημαντικά προβλήματα
Έχω πει και έχω γράψει πολλές φορές ότι δεν μου αρέσουν ούτε οι υπερβολικοί διθύραμβοι ύστερα από μια μεγάλη νίκη αλλά ούτε και η αποδόμηση ύστερα από μια σκληρή ήττα.
Όπως για παράδειγμα στο Μιλάνο όπου ο Παναθηναϊκός μόνο για ματς της Euroleague δεν είχε ταξιδέψει. Τουλάχιστον αυτό φάνηκε μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ που αποτελεί και τον πλέον αδιάψευστο μάρτυρα. Παίζεις καλά; Θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις. Δεν παίζεις καλά; Θα έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να χάσεις. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όσο μπακαλίστικα και αν ακούγονται, τόσο απλά είναι. Και επειδή το μπάσκετ είναι το πλέον αξιοκρατικό άθλημα η ομάδα που θα βρεθεί σε καλύτερη μέρα, ακόμα και αν παίζει με μισό ρόστερ, στο τέλος θα είναι η νικήτρια.
Η Αρμάνι έδωσε ένα καλό μάθημα στον Παναθηναϊκό. Ένας Παναθηναϊκός που είχε ταξιδέψει στο Μιλάνο μόνο με τις φανέλες. Το σίγουρο είναι οτι οι παίκτες δεν... βρέθηκαν στο Unipol Forum. Όσο βαριά και αν είναι η επτάστερη φανέλα, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να κερδίσει από μόνη της παιχνίδια. Αυτά είναι "φουστανέλες" και να 'χαμε να λέγαμε. Οι παίκτες είναι εκείνοι που κάνουν ή δεν κάνουν την διαφορά όπως φυσικά και όλο το σταφ που στελεχώνει μια ομάδα και έχει το ίδιο μερίδιο στις επιτυχίες ή στις αποτυχίες.
Ο Παναθηναϊκός ήταν με μια λέξη "τραγικός' στο Μιλάνο. Και αν μη τι αλλο, ήττα από ήττα διαφέρει. Άλλο να παίξεις και να χάσεις και άλλο να μην παίξεις καθόλου. Και τηρουμένων των αναλογιών ο Παναθηναϊκός ήταν κακός - κάκιστος. Δεν είχε νεύρο. Δεν είχε τίποτα απολύτως. Απλά έβλεπε την ελλιπέστατη Αρμάνι να του κάνει πλάκα.
Λέμε για τον Παναθηναϊκό και τα προβλήματα με τις απουσίες που αντιμετωπίζει τις τελευταίες εβδομάδες. Είδατε με τι ρόστερ υποδέχθηκε η Αρμάνι Μιλάνο τους πράσινους; Δίκην υπερβολής, με... εμένα έπαιζε που κάνω airball σε layup. Ούτε Μίροτιτς, ούτε Κοζέρ, ούτε Ρίτσι, ούτε Νίμπο, ούτε Ντιόπ. Μισή ομάδα. Στην κυριολεξία! Όμως το έλεγε η ψυχούλα τους. Το ήθελαν περισσότερο. Και όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν μια ομάδα έχει πολλά προβλήματα, τουλάχιστον για ένα-δύο ματς, μπορεί και συσπειρώνεται. Θυμάστε τι είχε συμβεί με τον Παναθηναϊκό στο ξεκίνημα της σεζόν με τη νίκη του στην έδρα της Φενέρμπαχτσε; Απέναντι στην Αρμάνι υπήρχε μια ομάδα η οποία δεν είχε τίποτα απολύτως. Και εδώ δεν υπάρχει υπερβολή. Με εξαίρεση τον Κώστα Σλούκα, ο Παναθηναϊκός θύμιζε με την παρουσία της στο παρκέ την ομάδα των... εσόδων - εξόδων η οποία γνώριζε πριν από το τζαμπολ ότι θα έχανε.
Η mentalité του Σλούκα, παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ
Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Μιλάνο για να χάσει. Κακή προετοιμασία, κακή διαχείριση και κακή νοοτροπία. Τι άλλο δηλαδή να έκανε ο Σλούκας για να παίξει για ΟΛΗ την ομάδα; Τάπα στον Λεντέι και ανάποδο κάρφωμα στο πρόσωπο του Γκιλέσπι; Γιατί όλα τα άλλα τα είχε κάνει. Θέλησε να παρασύρει τους συμπαίκτες του αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, μάταια προσπαθούσε.
Στην τελική να σας πω κάτι; Η mentalité του Σλούκα δεν αγοράζεται. Ή την έχεις ή δεν την έχεις! Απλά ΠΡΕΠΕΙ όλοι να παίρνουν παράδειγμα από τον αρχηγό των πράσινων μπας και μπαίνουν σε ΟΛΑ τα ματς με την σωστή νοοτροπία. Τη νοοτροπία του "είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης και θα το αποδεικνύουμε σε κάθε ματς" και όχι με τη νοοτροπία "είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης και θα σας κερδίσουμε μόνο και μόνο επειδή είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης". Έχει διαφορά.
Και όταν απο το ξεκίνημα του αγώνα δίνεις στον αντίπαλο το δικαίωμα να πιστέψει ότι μπορεί να σε κερδίσει, τότε πολύ δύσκολα γυρίζει το χαρτί. Ε, δεν είναι και κάθε μέρα της... Αγίας Ζάλγκιρις προκειμένου να γίνει κάποια μεγάλη ανατροπή σε σκορ και συνολικής εικόνας! Ούτε υπάρχει στα εκτός έδρας ματς η ενέργεια του ΟΑΚΑ. Δεν λέω, οι 1.000-1.200 φίλοι του Παναθηναϊκού οι οποίοι βρέθηκαν στο Μιλάνο και έδωσαν δυναμικό "παρών" στο "Unipol Forum" ενίσχυσαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους την ομάδα. Και χίλια μπράβο. Όμως κακά τα ψέματα. Δεν είναι το ίδιο. Στο ΟΑΚΑ μπορεί να ξύπναγαν οι παίκτες. Μακριά από αυτό, όχι.
Και ακόμα χίλια μπράβο στο AKTINA Travel Group που διοργάνωσε για μια ακόμη φορά άρτια την «πράσινη» αποστολή. Να είναι καλά ο Βαγγέλης Ρήγας και να... τρέχει για όλους.
Η δεδομένη διαφορά ποιότητας και το μυαλό του Ναν
Για να επιστρέψω στα του Παναθηναϊκού, θεωρώ ότι ήταν θέμα νοοτροπίας και μόνο τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης (30/1) στο Μιλάνο. Δεν ήταν αγωνιστικό. Ακόμα και ο Παναθηναϊκός χωρίς τους Λεσόρ, Γκριγκόνις, Γιούρτσεβεν, είναι κλάσεις ανώτερος της Αρμάνι Μιλάνο των δικών της απουσιών και προβλημάτων που διαβάσατε προηγουμένως. Φαντάζομαι ότι το αντιλαμβάνεστε. Μην σας πω ότι είναι καλύτερος και από την πλήρης Αρμάνι. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε.
Έγινε γνωστό πριν από το ματς, ότι στο γήπεδο είδαν βρεθεί σκάουτερ του ΝΒΑ για τον Κέντρικ Ναν. Ε, εικάζω ότι θα πήγε στα αυτιά του. Εδώ πήγε στα δικά μας, δεν θα το ήξερε εκείνος; Δεν ξέρω αν του χάλασε το μυαλό. Ναι μεν είχε τις στιγμές του στο ματς, ναι μεν πέτυχε 18 πόντους με 7/18 σουτ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Ναν που ξέρουμε. Ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω, παθιαζόταν περισσότερο και στην άμυνα και βρέθηκε από νωρίς φορτωμένος με φάουλ.
Πάει, αυτό ήταν. Άντε να παίξει μετά. Κυρίως όσον αφορά το πνευματικό κομμάτι. Και η αλήθεια είναι ότι εδώ και δύο εβδομάδες και ασχέτως αποτελεσμάτων, ο Ναν δεν πατάει καλά ή έστω δεν παίζει βάσει των στάνταρ του.
Τα δύο σημαντικά προβλήματα
Το πρόβλημα ωστόσο δεν ήταν ο Ναν. Εστιάζω σε δύο αλλά θέματα που (με) προβληματίζουν.
Νούμερο ένα: Λορέντζο Μπράουν. Αποκτήθηκε για τρελή αναβάθμιση της περιφέρειας αντί του Λούκα Βιλντόζα αλλά συμβαίνει το άκρως αντίθετο. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο το πρόβλημα που αντιμετώπισε με τον τραυματισμό στο πόδι. Βέβαια για να είμαι 100% δίκαιος, το... ακούω. Όμως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Βάσει βιογραφικού και αξίας, στον Παναθηναϊκό βλέπουμε άλλον παίκτη. Στην κυριολεξία. Με εξαίρεση δυο-τρια καλά παιχνίδια του με αποκορύφωμα το ματς πρωταθλήματος στο ΣΕΦ, ο Αμερικανός είναι... εκτός τόπου και χρόνου. Σαν να μην αποτελεί μέλος της ομάδας. Σαν να είναι ξένο σώμα. Θα μου πείτε αλλιώς είχε συνηθίσει στις ομάδες που έπαιζε με αποκορύφωμα την Μακάμπι όπου ήταν τελείως διαφορετικός ο ρόλος του ωστόσο δεν δικαιολογείται αυτή η εικόνα (του). Σε καμία περίπτωση. Και αν δεν αλλάξει, ο Παναθηναϊκός θα το βρει μπροστά του. Και ίσως να είναι πολύ αργά τότε.
Νούμερο δύο: Υπόθεση σέντερ. Ο Εργκίν Αταμάν αποφάσισε να μην προχωρήσει σε απόκτηση άλλου παίκτη. Να στηρίξει τον Ντίνο Μήτογλου δίνοντάς του (όπως είπε και ο ίδιος χαρακτηριστικά) περισσότερες ευθύνες στη θέση του σέντερ. Και μάλιστα το έκανε με τρομερό mind game, καθώς ανέφερε ότι δεν υπάρχει καλύτερος παίκτης από εκείνον στην αγορά. Ακόμα και για τη θέση του σέντερ. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να ανεβάσει τον παίκτη του. Του έλεγε "εσύ και κανείς άλλος". Αν θα μπορέσει να το διαχειριστεί ο Έλληνας διεθνής φόργουορντ και να βγάλει εις πέρας την αποστολή του; Το ξέρει μόνο εκείνος. Πάντως στο Μιλάνο ήταν μακριά από τα νερά του, γεγονός που γέμισε ερωτηματικά όσον αφορά τη συνέχεια.
Ανέφερα και μετά την διαβολοβδομαδα στην Ισπανία ότι ο τραυματισμός του Ματίας Λεσόρ, αργά ή γρήγορα θα έβγαινε στην επιφάνεια. Θα φαινόταν το κενό του. Φανταστείτε τώρα που δεν είναι διαθέσιμος ούτε ο Ομέρ Γιούρτσεβεν. Ο Γκέιμπριελ αποκτήθηκε ως δεύτερος σέντερ (σ.σ. που στον γεμάτο Παναθηναϊκό θα ήταν... τρίτος σέντερ) και εν μια νυκτί έγινε πρώτος. Ε, όταν φορτώνεται από νωρίς με φάουλ, αυτομάτως βγαίνει εκτός ματς και το τριφύλλι παίζει χωρίς ψηλό.
Που θέλω να καταλήξω; Ίσως ο Αταμάν σε συνεργασία με τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, βιάστηκαν να πουν "όχι" στην απόκτηση ψηλού. Έστω και αν θα έδινε την εξτρα (και απαραίτητη) βοήθεια για 4-5 ματς. Κρίσιμα ματς. Καθώς ακολουθούν τα δύο πολύ δύσκολα στο ΟΑΚΑ με Φενέρμπαχτσε και Αναντολού Έφες, το Final 8 όπου θα κριθεί το κύπελλο Ελλάδας που είναι ένας τίτλος αλλά και η εκτός έδρας αναμέτρηση με την Βιλερμπάν. Προσωπικά κοιτάζω αρχικά μόνο την διαβολοβδομαδα με τις τουρκικές ομάδες. Εκεί θα ήταν απαραίτητη η παρουσία ενός ακόμα ψηλού. Ίσως να είναι τα ματς που θα "δείξουν" σε μεγάλο βαθμό την τετράδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Συμφωνώ βέβαια με την άρνηση των πράσινων να μπουν σε πλειστηριασμό και να δώσουν έναν σκασμό χρήματα για τον Ζίλσον Μπάνγκο. Ένας παίκτης ο οποίος δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε υψηλό επίπεδο και η απόκτηση του με τόσα πολλά λεφτά θα συνιστούσε μεγάλο ρίσκο. Το πήρε η Φενέρ. Μένει να δούμε εάν θα δικαιωθεί και συνάμα θα το πληρώσει ο Παναθηναϊκός .
Εν κατακλείδι: Έγινε τίποτα που έχασε ο Παναθηναϊκός στο Μιλάνο; Χάθηκε κάτι; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου από μια ομολογουμένως τραγική εμφάνιση και μια κακή ήττα. Αρκεί να παραδειγματιστεί και να σταματήσει να έχει τη νοοτροπία "εντάξει τους έχουμε" απέναντι σε (θεωρητικά πάντα) ομάδες χαμηλότερου επιπέδου. Ειδάλλως θα έχει προβλήματα. Ειδικά εάν πάει στα playoffs με μειονέκτημα έδρας...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Χάρης-GR
Και όμως, αν γίνει step up από κάποιους, ο ΠΑΟ μπορεί κι έτσι. Θυμίζω: Λορέντζο: βασικό playmaker Εθνικής Ισπανίας, Κώστας, Παπαπέτρου, Μήτογλου: βασικοί Εθνική Ελλάδος. Τι να πω. Μπάσκετ παίζουν οι παίκτες, όχι οι προπονητές. Πχ, αν μου δώσεις την dream team, κι εγώ που είμαι άσχετος, παίρνω Ολυμπιακό μετάλλιο.
AngelosM
Ο Αταμάν κάνει το εξής: Προπονητικά είναι μέτριος, οπότε όταν κάποιος παίκτης του κάνει, τον βγάζει απο το παιχνίδι σπάνια, διότι άλλον παίκτη δεν μπορεί να τον ενσωματώσει αφού δεν υπάρχει κάποιο σύστημα. Είτε ταιριάζει με Σλούκα, Νάν και Γκράντ είτε όχι. Πέρυσι ο Μήτογλου ήταν τρομερός απο το 3ποντο και δεν έβγαινε ποτέ. Φέτος που επανήλθε στα στάνταρ του, είναι χώμα ψυχολογικά διότι ο Χουάντσο βγαίνει σπάνια. Ο Παπαπέτρου το ίδιο. Έκανε δύο - τρία καλά παιχνίδια ο Οσμάν, τον έφαγε ο πάγκος τον Παπαπέτρου, αφού και πριν τον Οσμάν, πάλι σκούπιζε πάγκο για να παίζουν τρία γκαρντ. Ο Αταμάν συστήματα δεν έχει. Αν δεν του κάνει ένας παίκτης τον αλλάζει. Αν δεν θιχτεί ο εγωισμός του, τον διώχνει. Ο Μουρίνιο του μπάσκετ. Οι πραγματικοί προπονητές όμως έχουν ομάδες κανονικές. Και όταν χάνουν πρώτα απο όλα κάνουν αυτοκριτική, και δεν μιλάνε για την διαιτησία, ούτε για δείχνουν του τίτλους που πήραν.
diamapge
Νομίζω το βασικοτερο θέμα του Παναθηναϊκού είναι ενα , ότι κρύβει τα προβλήματα πισω από νίκες που ήταν όμως κακές εμφανίσεις . Και ο Παναθηναϊκός φέτος είναι το σύνηθες να έχει κακό μπασκετ και Οχι το ανάποδο . Απλά οι θέσεις 1-4 τους έδινε την δικαιολογία να το κρύβουν κάτω από το χαλί . Ακόμα και χθες ο κοουτς αταμαν κατι για διαιτησία ψελισε …
gkal72
Καμία κριτική για τον Ataman θα γίνει ή έχει το αλάθητο του Πάπα (ή μάλλον του Σουλτάνου)? Και για όσους προβάλουν το μόνιμο επιχείρημα ''έχει πάρει 3 Ευρωλίγκες'' για να δικαιολογήσουν τη γενικά μέτρια εικόνα της ομάδας σε όλη τη φετινή σεζόν (ειδικά μακριά από το ΟΑΚΑ), θυμίζω ότι κάποτε στον πάγκο του ΠΑΟ ήταν ο Pavlicevic (ο επονομαζόμενος και ''μυρωδιάς'' από μεγάλη μερίδα των φιλάθλων) που όποτε του ασκούταν κριτική για το μπάσκετ που (δεν) έπαιζε, αυτός κουνούσε υπεροπτικά τα 2 δάκτυλα του χεριού του και έλεγε ''2 Cups'', για τα τότε Πρωταθλητριών που είχε κατακτήσει με τις Cibona (του Drazen Petrovic, άσχετα αν στον τελικό είχε κοουτσάρει ο πατριάρχης του κροατικού μπάσκετ Novosel) και τη φοβερή Jugoplastika (δημιούργημα του στρυφνού Malkovic που μετά από 2 κατακτήσεις είχε αποχωρήσει για τη Barca). Πέρα από τη μόνιμη γκρίνια του για τη διαιτησία (εν μέρει δικαιολογημένη αλλά εν τέλει κουραστική), τους έντονους θεατρινισμούς (όπως αυτός με τις σφιγμένες γροθιές) και τα νεύρα που οδηγούν σε συνεχιζόμενες τεχνικές ποινές και αποβολές, τις προκλητικές δηλώσεις (''είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο'') που ακουμπάνε κατευθείαν το θυμικό των οπαδών, κατά τα άλλα ο Τούρκος το βασικό play που έχει παρουσιάσει φέτος ήταν το Nunn-ball (που κάποια στιγμή οι άλλοι προπονητές το διάβασαν και πλέον το αντιμετωπίζουν) και τον τελευταίο καιρό το (πιο ορθολογικό) Sloukas-ball, όταν ο Κώστας άρχισε να βρίσκει τη φόρμα του και ο Τούρκος αποφάσισε να πάρει για λίγο τη μπάλα και τις κρίσιμες αποφάσεις από τον Αμερικάνο, που ναι μεν είναι χαρισματικός σκόρερ αλλά εύκολα ''θολώνει''. Ίσως αυτά φτάνουν στο φλεγόμενο τον παλμό του κόσμου ΟΑΚΑ για να γυρίσεις το παιχνίδι με την ατάλαντη επιθετικά Zalgiris, ή να ρίξεις 100αρα στην ελλιπή και προτελευταία Virtus ή ακόμα και να κερδίσεις τον αιώνιο εχθρό του επίσης θολωμένου coach B, αλλά εκτός έδρας θέλεις το κάτι παραπάνω σε κοουτσάρισμα και προπονητικό πλάνο, απόδειξη τα τελευταία 3 παιχνίδια σε Μιλάνο και Ισπανία, που ο Ataman τα χάνει εύκολα με κάτω τα χέρια. Και η δικαιολογία για απουσία center δεν είναι και τόσο ισχυρή όταν απέναντι είχες χθες τον ατζούμπαλο Gillespie και τον νεαρό Caruso, ο παρωχημένος για πολλούς Mesina στην ουσία του πήρε το παιχνίδι με μισή ομάδα (εντάξει και ο Leday έκανε το παιχνίδι της ζωής του). Και τα άλλα τα ωραία ότι ο Τούρκος είναι άριστος διαχειριστής προσωπικοτήτων και ξέρει να φτιάχνει τη ψυχολογία των παικτών του, στην πραγματικότητα υπάρχουν παίκτες φανερά ξενερωμένοι (ο Brown που ο ίδιος επέλεξε το καλοκαίρι αλλά τώρα δεν του κάνει ή ο υπό σιωπηρή τιμωρία Παπαπέτρου) με το ρόλο τους και τα λεπτά συμμετοχή τους και την μηδενική εμπιστοσύνη που ο προπονητής τους δείχνει. Θα έλεγα και το Σλούκα, (έστω και ο χαρακτήρας του δεν του επιτρέπει να εκδηλώνει δυσαρέσκεια, θυμηθείτε τη υπέμεινε αδιαμαρτύρητα στη τελευταία σεζόν του στο λιμάνι), η γλώσσα του σώματος του έδειχνε πολλά στα προηγούμενα παιχνίδια όταν καθόταν στην άκρη και έβλεπε το Nunn κατά εντολή ή ανοχή του προπονητή, να παίρνει αποκλειστικά αυτός τη μπάλα για να κάνει το show του (άλλωστε οι μέσοι όροι του πρέπει να είναι υψηλοί έστω και σε βάρος της ομάδας, για να κερδίσει τον τίτλο του MVP της σεζόν και το καλοκαίρι να διεκδικήσει την τελευταία ίσως ευκαιρία του για επιστροφή στο ΝΒΑ). Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι ένας παίκτης σε σκόρπια 3λεπτα μπορεί βρει ρυθμό (βάζω μέσα και τον ''δεν κάνει για αυτό το επίπεδο'' Κωστάκη Anteto)? Επίσης, η άποψη του άρθρου αλλά και πολλών φίλων ότι μια (ακόμα) ήττα ήταν, δεν τρέχει και τίποτα, το ΟΑΚΑ θα δώσει το πλεονέκτημα έδρα, θυμίζω ότι μια εντός έδρα ήττα από μια από τις τούρκικες ομάδες την επόμενη εβδομάδα θα μπλέξει τα πράγματα, θα δημιουργήσει μεγαλύτερη γκρίνια και αμφιβολία και εν πάσει περιπτώσει ο Πρωταθλήτης Ευρώπης δεν επιλέγει παιχνίδια, πρέπει να παίζει πάντα ως πρωταθλητής είτε εντός είτε εκτός, δεν υπάρχει ''δεν πειράζει'' ειδικά τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία της σεζόν στη Euroleague.
Pavlos52172
Δεν το είδα όλο το ματς χτες, και δεν μπορώ να εκφέρω ασφαλή άποψη για το σύνολο. Σου γράφω παρότι οπαδός του Ολυμπιακού, γιατί εν μέρει συμφωνώ με αυτά που λες, όμως κάπου το παρακάνεις για τον Αταμάν. Μου είναι αντιπαθής όσο ελάχιστοι, αλλά το ότι δεν έχει plays ή ότι δεν κάνει scouting κλπ. δεν ευσταθούν. Ο Αταμάν κέρδιζε με όλες τις ομάδες του, ποτέ όμως δεν το έκανε παίζοντας μπασκετάρα, ούτε καν με την Εφές. Το φόρματ είναι τέτοιο γενικά στην Ευρώπη που λίγα παιχνίδια είναι πολύ κρίσιμα. Ο Αταμάν όλα αυτά που κριτικάρετε με τρόπο σαν να νομίζετε ότι δεν τα καταλαβαίνει, τα έχει όλα αυτά ως φιλοσοφία, και κερδίζει μάλιστα. Όταν οι ομάδες θα παίξουν όλη τη σεζόν σε 5+2 ματς μαξ, τότε δυστυχώς τα τρόπαια τα κερδίζει ο Σπανούλης με τα Κολοκοτρωνέικα και όχι η CSKA με τα επιθετικά συστήματα με 27 παραλλαγές. Ο Ομπράντοβιτς τα κέρδισε με συνδυασμό, αλλά είχε πάντα τους υπερήρωες. Ο Σλούκας έκανε συνειδητή επιλογή να πάει στον ΠΑΟ με τον Αταμάν για να παίζει όπως ο Μίσιτς στην Εφές, και του βγήκε και 100%, τώρα αν ήθελε να είναι Λάρκιν/Ναν δεν μπορεί και νομίζω το ξέρει κι ο ίδιος. Ο ΠΑΟ είτε πετυχημένα είτε όχι, παίζει το μπάσκετ της ατομικής πρωτοβουλίας των γκαρντ (και μια χαρά συστήματα έχει για αυτό, είναι απλά και σπάνε συνεχώς μεν αλλά αυτό ακριβώς είναι το πλάνο). Τώρα για τη διαιτησία ΠΑΟ και Ολυμπιακός μόνιμα ευννοημένοι είναι οπότε είναι αστεία η κουβέντα, αλλά και αυτό το χρησιμοποιεί για ψυχολογικούς λόγους. Για να καταλήξω, μπορεί να τον αντιπαθείς, να μη σου αρέσει το μπάσκετ που παίζει, η φιλοσοφία του κλπ κλπ. όλα δεκτά. Πάντως μυρωδιάς δεν είναι ούτε κατά διάνοια. Και με τη Μπεσίκτας κέρδιζε και με τη Γαλατά και με τη Σιένα. Εγώ προτιμώ Μπαρτζώκα οργανωμένο μπάσκετ από τίτλους, αλλά είμαι οικτρή μειοψηφία. Ο Αταμάν είναι γάτα με πέταλα, και ιδανικός για τον ΠΑΟ ως οργανισμό τη δεδομένη στιγμή για πολλούς λόγους.
voskos13
Δεν διαφωνω με το αρθρο,απλα να συμπληρωσω κατι θα ηθελα! Ο εχθρος μας ειναι η αλαζονεια μας και το πιστευω ακραδαντα! Υπαρχει μια λεπτη γραμμη αναμεσα στην αλαζονεια και τη δικαιολογια των τραυματισμων...Μπραβο στο προπονητη μας που δεν χρησιμοποιει σα δικαιολογια τις απουσιες των Λεσορ Γιουρτσεβεν Γκριγκονις,αλλα απο την αλλη να νομιζει οτι θα παμε φαιναλ φορ χωρις τους 3 προανφερθεντες και τον μονιμα ντεφορμε Μητογλου και Μπραουν .....Μιλαμε για 5 παιχτες του βασικου ροτεσιον...που και οι 5 σε κανονικες συνθηκες θα ειχαν 15-20 λεπτα και θα ξεκουραζαν τους Σλουκα Γκραντ Χουαντσο Ναν....Αντι αυτου παιζουν 35 λεπτα οι αλλοι με αποτελεσμα να εχουν σκασει πριν την ωρα τους! υ,.γ Το μεγαλυτερο προβλημα ωστοσο,ειναι ο Μπραουν....Ακομα και εχθες αν εκανε ενα απλα καλο ματς...καλο,δεν λεω τη ματσαρα της χρονιας,θα ειχαμε κερδισει! Ο ανθρωπος ηταν κακιστος ....ο Μητογλου μετριος προς κακος....βαλτε και τους 3 τραυματιες...και μιλαμε για μια 5αδα παιχτων πρωτης γραμμης που δεν προσφερουν τιποτα,ο καθενας για δικους τους λογους! Αρα που παμε ξυπολητοι στα αγκαθια...Ποσο ομαδαρα νομιζουμε οτι εχουμε?
IliasVii
Να κάνω μια ερώτηση ρεαλιστικά : πότε επιστρέφει ο Λεσορ ποτέ ο Γκριγκο και πότε ο Γιουρτσεβεν ;
YM
Η εικόνα αυτή μπορεί να σημαίνει περίεργα αποδυτήρια....
voskos13
Ποια αποδυτηρια ρε φιλε ...Εχουμε 12 παιχτες και οι 5 (τρεις τραυματιες και 2 Μητογλου- Μπραουν) δεν προσφερουν τιποτα! Ποσο θα αντεξουν οι υπολοιποι 6-7 και γιατι να αντεξουν σε τετοιο μαραθωνιο??
Kontos 1908
Γιώργο κάποιο σχόλια για τον Αταμάν που παράτησε το ματς από το 27' και στρογγυλοκάθισε στην καρέκλα αραχτός σταυροπόδι χωρίς να κουνηθεί κυριολεκτικά καθόλου σε ολόκληρο το 4ο δεκάλεπτο; Απαράδεκτη εικόνα το λιγότερο. Μπορώ να δεχτώ παίκτες να είναι ντεφορμές ή σε κακή μέρα αλλά όταν βλέπω τον Αταμάν να παρατάει τα ματς πραγματικά είναι ντροπιαστικό!