Και από εκεί σκοτώνεσαι, φίλε!
Δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι σε αυτά που πρεσβεύει ο κοινός νους σχετικά με την υπόθεση του αγώνα ανάμεσα στην Αρμάνι Μιλάνο και στον Ολυμπιακό και στην υπόθεση της (μέχρι νεωτέρας, όποτε, εάν κι εφόσον…) διακοπής της Euroleague…
Τα ευκόλως εννοούμενα (δέον να) παραλείπονται: το διευθυντήριο της Βαρκελώνης θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να μεριμνήσει για την υπόθεση και να μην την αφήσει να εξελιχθεί σε ιλαροτραγωδία με στοιχεία τραγέλαφου!
Όχι τάχα για να κάνει το χατίρι των αντιπάλων της Αρμάνι Μιλάνο (του Ολυμπιακού σήμερα, της Βιλερμπάν αύριο και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας μεθαύριο), αλλά επειδή αυτό ορίζει η λογική και υπαγορεύεται από την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας, η διοργανώτρια αρχή όφειλε να προστατεύσει τους εταίρους του και να μην τους υποβάλει σε τέτοια διαδικασία…
Στο κάτω κάτω διοικείν σημαίνει προβλέπειν και από τη στιγμή που η Ιταλία, η Λομβαρδία και το Μιλάνο πλήττονται βάναυσα από την όψιμη «πανούκλα του 21ου αιώνα» και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε επισήμως τον πλανήτη σε καθεστώς πανδημίας, οι αναβολές, οι παλινωδίες και τα ήξεις αφήξεις περιττεύουν…
Ευτυχώς έκανε την αρχή ο Ανταμ Σίλβερ που κατέβασε τα ρολά του ΝΒΑ και βρήκαν αφορμή, επιχείρημα και πάτημα, όλοι οι υπόλοιποι που επέμεναν να παίζουν εν ου παικτοίς!
Είτε από ολιγωρία, είτε από βραδυπορία, είτε από αργά ανακλαστικά, είτε από λανθασμένες εκτιμήσεις, ο αθλητισμός έχει περιπέσει κάμποσες φορές σε μια τέτοια φάση και ο λόγος είναι απλός: στα γήπεδα συγχρωτίζονται πολλά λογιώ άνθρωποι με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη διάδοση μολύνσεων και ασθενειών και συν τοις άλλοις οι αγώνες αποτελούν μια πλατφόρμα για να εκδηλωθούν αντιδράσεις, να προπαγανδιστούν απόψεις και δεν συμμαζεύεται…
Θυμάμαι κάμποσες τέτοιες περιπτώσεις που η σωματική ακεραιότητα και η ζωή των αθλουμένων τέθηκε σε κίνδυνο, αλλά οι διοργανώτριες αρχές αγρόν ηγόραζαν…
Στα… τέτοια τους που λέμε!
Μιας και η υπόθεση του αγώνα του με την Αρμάνι Μιλάνο βρέθηκε τις προηγούμενες δυο ημέρες στο προσκήνιο, ο Ολυμπιακός είχε και στο παρελθόν μια εμπειρία άλλου τύπου που τη βίωσε με τραυματικό τρόπο…
Ήμουν κι εγώ εκεί, γι αυτό θυμάμαι με το νι και με το σίγμα τι ακριβώς συνέβη πριν από 28 χρόνια…
Τότε, λοιπόν, ενώ ο εμφύλιος πόλεμος που σπάραξε και διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο βρισκόταν στην κορύφωση του, οι Πειραιώτες επιστρέφοντας μετά από χρόνια και ζαμάνια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, έπεσαν στον ίδιο όμιλο με τη Ζάνταρ.
Η πόλη βρισκόταν στο επίκεντρο των συρράξεων ανάμεσα στους Σέρβους και στους Κροάτες, στη μέση ήταν στοιχημένοι οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ και οι σφαίρες πηγαινοερχόντουσαν εν ριπή οφθαλμού.
Αν και συνήθως υπερβάλλω στις περιγραφές μου, εδώ υπερβάλλω προς τα κάτω!!!
Ο Ολυμπιακός επικαλέσθηκε τους σοβαρούς κινδύνους που θα διέτρεχε η αποστολή και ζήτησε από τη FIBA αυτό που πρότεινε και τώρα στη Euroleague: να μετατεθεί ο αγώνας σε άλλη πόλη της Κροατίας ή σε άλλη χώρα, αλλά τζίφος…
Όπως και τις προηγούμενες δυο μέρες η Euroleague, ομοίως και τότε η FIBA εκώφευσε και έστειλε τον Ολυμπιακό, την Εστουντιάντες, την Μπενετόν Τρεβίζο και τη Μάες Πιλς στο στόμα του λύκου! Αντιθέτως οι αγώνες της Ζάνταρ με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Πο Ορτέζ και την Μπάγερ Λεβερκούζεν διεξήχθησαν στο Ζάγκρεμπ!
Άλλο πάλι και τούτο…
Δυο μέτρα και δυο σταθμά, λοιπόν, ποιος είδε κι άκουσε τον Γιάννη Ιωαννίδη και δεν τον φοβήθηκε; Μάλλιασε η γλώσσα του να δηλώνει ωρυόμενος ότι «η FIBA μας γράφει εκεί όπου δεν πιάνει μελάνη και κάνει αβάντα στη Ρεάλ», αλλά οι φωνές δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην εμπόλεμη και πυρακτωμένη ζώνη…
Εδώ χρειάζεται να ανοίξω μια παρένθεση διότι οι Μαδριλένοι όντως ευνοήθηκαν στην προκειμένη περίπτωση: αρχικά πρότειναν να παίξουν στην Τεργέστη και όταν η FIBA απείλησε να τους μηδενίσει, τότε εμφανίσθηκε η εναλλακτική λύση του Ζάγκρεμπ και μάλιστα σε μεταγενέστερο επίπεδο: ο αγώνας δεν διεξήχθη στις 7 Ιανουαρίου (μαζί με τους υπόλοιπους της 7ης αγωνιστικής), αλλά στις 23 Φεβρουαρίου μαζί με εκείνους της 14ης!
Η μάλλον δυο μέρες πριν από αυτούς, ενώ μετά από 48 ώρες (25 Φεβρουαρίου) παίχθηκε και το ματς του Β’ γύρου στη Μαδρίτη!
Τελικά και σε ό,τι αφορούσε τις φωνές των Μαδριλένων, πολύ κακό για το τίποτα! Η Ζαντάρ νίκησε στο Ζάγκρεμπ τη Ρεάλ με 92-90, αλλά η υπόθεση της κατάταξης ήταν ήδη τετελεσμένη και η «Βασίλισσα» είχε εξασφαλίσει την πρώτη θέση (με 12-2, έναντι 10-4 της Μπενετόν και 8-6 του Ολυμπιακού και της Πο Ορτέζ) και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφς, όπου σκούπισε με 2-0 την Κνορ Μπολόνια και προκρίθηκε στο Final 4 το οποίο διεξήχθη, παρόντος και του ΠΑΟΚ, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Ο Ολυμπιακός, μη έχοντας άλλη επιλογή, ταξίδεψε στη Ζάνταρ στις 8 Δεκεμβρίου του 1992 και οι εικόνες δεν είχαν καμιά σχέση με τις υποψίες και τις πληροφορίες…
Ήταν πολύ πιο σοκαριστικές!
Οι οικοδεσπότες βρίσκονταν σε συναγερμό για τους προφανείς λόγους και για έναν επί πλέον. Δεν ήθελαν μόνο να υποδηλώσουν την παρουσία τους ωα αυτόνομο έθνος, αλλά ανυπομονούσαν να εκδικηθούν κιόλας τους (μέχρι προ ολίγων μηνών συμπατριώτες, αλλά πλέον) εχθρούς που είχε στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός: τον Μαυροβούνιο και πολύ πιο αναγνωρίσιμο ως στόχο, Ζάρκο Πάσπαλι και τους δυο νεαρούς Σέρβους, τον Ντράγκαν Τάρλατς και τον Μίλαν Τόμιτς, οι οποίοι σημειωτέον έφεραν και τα ελληνικά επώνυμα τους, ο μεν Κωνσταντινίδης, ο δε Γιαννακόπουλος!
Για τον Ζάρκο το ταξίδι εξελίχθηκε σε ένα πραγματικό «εξπρές του μεσονυκτίου» από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή…
Πρώτα απ’ όλα σχεδόν συνελήφθη στο αεροδρόμιο, όπου ενώ η αποστολή πέρασε αμέσως και πήγε στο ξενοδοχείο, ο ίδιος κρατήθηκε για κάμποσες ώρες και του έκαναν τον βίο αβίωτο!
Οι αστυνομικοί, τον άφησαν να περιμένει με τις ώρες, ύστερα τον ανέκριναν και αφού του έσπασαν τα νεύρα με διάφορα καψόνια και γυμνάσια, τον άφησαν να φύγει ενώ ήταν ράκος!
Η περιπέτεια συνεχίσθηκε στο ξενοδοχείο, ονόματι «Κolovare», όπου ολημερίς κι ολονυχτίς ακούγονταν οι πυροβολισμοί στις εχθροπραξίες ανάμεσα στους Σέρβους και στους Κροάτες…
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου είναι το ταξίδι στην Κόλαση» μου είπε πριν από λίγη ώρα ο Γιώργος Σιγάλας, όταν του ανασκάλεψα τις θύμησες. «Τολμήσαμε το πρωί του αγώνα να βγούμε για έναν περίπατο και μας γύρισαν με το ζόρι πίσω. Βλέπαμε παντού στρατιώτες και ακούγαμε διαρκώς πυροβολισμούς. Τρομερή εμπειρία. Τρομερή και συνάμα τρομακτική…»
Την ίδια αποκοτιά έκανα κι εγώ το προηγούμενο βράδυ, ποντάροντας εκ του ασφαλούς στη φιλία μου με τον (άλλοτε προπονητή του ΠΑΟΚ, γέννημα θρέμμα της Ζάνταρ και εμβληματική φιγούρα του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ) Γιόζιπ Τζέρτζια. Ήρθε λοιπόν και με πήρε από το ξενοδοχείο για να πάμε για φαγητό σε μια ψαροταβέρνα, αλλά κατάλαβα ότι έκανε κύκλους και τον ρώτησα τι συμβαίνει…
«Α, μην ανησυχείς» μου είπε καθησυχαστικά. «Με τα ζιγκ ζαγκ που κάνω αργούμε λίγο, αλλά θα φτάσουμε ασφαλείς στην ταβέρνα. Αν πηγαίναμε ευθεία θα πέφταμε πάνω στους Σέρβους και σου ορκίζομαι ότι δεν θα ήθελες να το ζήσεις αυτό. Τα πράγματα είναι απλά, φίλε μου. Από εδώ τρως και πίνεις και από εκεί σκοτώνεσαι»!
Το επόμενο βράδυ ο Ολυμπιακός έφτασε στη «Hala Jazine» κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας με τον Πάσπαλι να περικυκλώνεται από αστυνομικούς. Κατάφερε να μπει στο γήπεδο, χωρίς να μπορεί να διανοηθεί τι του επιφύλασσε ο κόσμος…
Στα κάγκελα ήταν ανηρτημένα διάφορα υβριστικά πανό, ενώ οι περίπου 4.000 αφιονισμένοι θεατές που κρέμονταν σαν τσαμπιά με σταφύλια από τις εξέδρες τον έβριζαν χυδαία, τον καταριόντουσαν και του έκαναν τον βίο αβίωτο.
Του Ζάρκο το έλεγε η καρδιά του, αλλά εκείνο το βράδυ λύγισε και έμεινε μακριά από τον εαυτό του και τις ανάγκες του αγώνα (11 πόντοι, με μόλις 4/6 σουτ και 3/5 βολές και πέντε λάθη). Στον αντίποδα ο Ντράγκαν Τάρλατς έμεινε ανεπηρέαστος και στάθηκε στο ύψος του (18 πόντοι, 6 ριμπάουντ), άλλωστε ο κόσμος δεν ασχολήθηκε πολύ μαζί του, ούτε και με τον Τόμιτς.
Όσο για τον Γουόλτερ Μπέρι ( οποίος λίγες ημέρες νωρίτερα είχε αντικαταστήσει τον Ροντ Χίγκινς) αυτός ούτως ή άλλως ζούσε πάντοτε στην κοσμάρα του και μπορεί κιόλας να νόμιζε ότι αυτή η κολασμένη ατμόσφαιρα αποτελούσε μέρος του φολκλόρ!
Σαν να μην έτρεχε κάστανο μπήκε, ως συνήθως, σεινάμενος, κουνάμενος, έβαλε μια τριαντάρα και ξα του!
Στο τέλος αυτής της μαρτυρικής βραδιάς η Ζάνταρ επιβλήθηκε με 86-77 του Ολυμπιακού και αυτή η ήττα ήταν η τέταρτη απανωτή μετά τη νίκη στην πρεμιέρα επί της Εστουντιάντες. Στη συνέχεια όμως πέτυχε επτά νίκες σε εννέα αγώνες και έσωσε την παρτίδα της πρόκρισης, προτού αποκλεισθεί στα play offs από τη Λιμόζ με 2-1 και με τον Πάσπαλι να ενδύεται τον μανδύα του homme fatal, πατώντας τη γραμμή στο «Beaublanc»!
O αγώνας του Β’ γύρου με τη Ζάνταρ δεν διεξήχθη στο ΣΕΦ, αλλά στην Πάτρα (όπως επίσης και ο πρώτος προημιτελικός με τη Λιμόζ) λόγω της τιμωρίας του Ολυμπιακού για τα επεισόδια στο ματς με τη Ρεάλ. Στις 11 Φεβρουαρίου του ’93 οι Ερυθρόλευκοι επιβλήθηκαν με 75-61, με τον Ζάρκο να παίρνει το αίμα του πίσω (23 πόντοι, 5 ριμπάουντ) και με κομβική την κίνηση του «Ξανθού» να βάλει τον Γιώργο Λιμνιάτη δίπλα στον Μίλαν Τόμιτς για να ανοίξει τον ρυθμό και να σκοράρει σε καταστάσεις αιφνιδιασμού.
Παρεμπιπτόντως εκείνο το βράδυ στην Πάτρα έκανε την πρώτη εμφάνιση του η μασκότ του Ολυμπιακού, ο Θρυλέων!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
