Χολέρα έχει ο Βόβορας;

Με το που ανακοινώθηκε χθες, δίκην προαναγγελθέντος γάμου (μετά τον πολύχρονο αρραβώνα) η ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας του Παναθηναϊκού στον Γιώργο Βόβορα, μου ήρθε ακαριαία στο μυαλό η επική ατάκα που είχε ξεστομίσει ο Σωκράτης Κόκκαλης ένα μαγιάτικο μεσημέρι του 2009…

Είχε αποχωρήσει τότε ο Ερνέστο Βαλβέρδε και ο Ολυμπιακός θα τον αντικαθιστούσε με τον δήμιο του (ως προπονητή της Ανόρθωσης) Τιμούρ Κετσπάγια…

Η κοινή γνώμη δεν έμοιαζε ενθουσιασμένη με αυτή τη διαδοχή και ο (ρεπόρτερ Ολυμπιακού στα «ΝΕΑ») Δημήτρης Μώρος υπέβαλε τη σχετική ερώτηση στην οποία ο τότε πρόεδρος της ΠΑΕ έδωσε μια μυθική απάντηση…

«Χολέρα έχει ο Κετσπάγια; Δεν καταλαβαίνω…».

Ο Κετσπάγια προφανώς δεν είχε χολέρα, απλώς αποδείχθηκε πολύ ευάλωτος στο ιογενές περιβάλλον της βιασύνης και της ανυπομονησίας, με αποτέλεσμα να τον σχολάσει ο Κόκκαλης στις 15 Σεπτεμβρίου μετά από την ισοπαλία με την Καβάλα…

Ο Κετσπάγια δεν είχε χολέρα… Ούτε ο Γιτζάκ Σουμ είχε και το επισημαίνω αυτό λόγω ενός σχολίου του Κόκκαλη σε εκείνη την ίδια συνέντευξη Τύπου…

«Ρωτάτε για τον Κετσπάγια που έρχεται από την Κύπρο» είχε πει. «Για τον Σουμ που ο Παναθηναϊκός τον είχε φέρει από το Ισραήλ ρωτήσατε;».

Χολέρα δεν είχε ούτε ο Πεδουλάκης, ούτε ο Μπαρτζώκας: τους αναφέρω και τους δυο, γυρίζοντας οκτώ χρόνια πίσω, όταν (το καλοκαίρι του 2012) ο μεν Δημήτρης Γιαννακόπουλος προσέλαβε τον Αργύρη στη θέση του Ζοτς, οι δε αδελφοί Αγγελόπουλοι εμπιστεύθηκαν τον Γιώργο αντί του Ντούντα…

Είχα γράψει τότε ένα σχετικό άρθρο που το θυμήθηκα χθες για προφανείς λόγους…

Ο Βόβορας δεν έχει χολέρα. Δεν έχει επίσης άλλα κουσούρια και μένει να φανεί πόσο ανθεκτικός θα είναι σε αυτή την εκ προοιμίου ζόρικη και επικίνδυνη αποστολή την οποία επωμίζεται…

Παρεμπιπτόντως δέκα χρόνια πριν από την υπόθεση του Κετσπάγια, ο Κόκκαλης είχε προκαλέσει έναν πολύ μεγαλύτερο πάταγο, όταν εν μία νυκτί καθαίρεσε τον Γιάννη Ιωαννίδη και προβίβασε στη θέση του εκείνον τον… γυαλάκια!

«Γυαλάκια» αποκαλούσε τον Ηλία Ζούρο ο συχωρεμένος ο Ανδρέας Βαρίκας, προφητεύοντας σε ανύποπτο χρόνο (στα μέσα της δεκαετίας του ’80), ότι θα γίνει καλός προπονητής…

Και έγινε!

Ο Βόβορας (δεν) έγινε Ιτούδης, πάντως...

Το μέλλον του νυν προπονητή της ΤΣΣΚΑ το είχε προβλέψει, χαϊδεύοντας τη γυάλινη σφαίρα του, ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι το 1995 στη Μόσχα, όπου μου είπε ότι του άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο κοούτσαρε ο τότε υπηρεσιακός προπονητής του ΠΑΟΚ, κόντρα στη Ντινάμο.

To εντός παρενθέσεως αρνητικό μόριο έχει τους λόγους του: ο Ιτούδης πέρασε χρόνια και ζαμάνια ως ασίσταντ και (ενώ είχε κάμποσες προτάσεις, τη σημαντικότερη εξ αυτών από τον Κερεχέτα στην Ταού) άνοιξε τα φτερά του μόνο το 2013 και ενώ μαζί με τον Ομπράντοβιτς είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους στον Παναθηναϊκό.

Τότε ο Βεροιώτης επτάκις (πέντε ως assistant coach και δις στη σόλο καριέρα του) πρωταθλητής Ευρώπης ήταν 43 χρονών…

Την ίδια ακριβώς ηλικία έχει τώρα και ο Βόβορας που γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του ’77, αλλά μικρός δεν είχε αλογοουρά, ούτε ο πατέρας του τον προόριζε για γεωπόνο, όπως τον Ιτούδη ο δικός του…

Ούτε για οδοντίατρο όπως τον Σφαιρόπουλο ο δικός του…

Δεν ξέρω εάν ο Βόβορας θα γίνει Ιτούδης, απλώς με τον Δημήτρη έχει μια ομοιότητα και μια διαφορά: ναι μεν ανατράφηκε και εκπαιδεύθηκε και ελόγου του στο πράσινο περιβάλλον (για έξι, όχι 13 χρόνια), αλλά την τύχη και την ευκαιρία του δεν χρειάστηκε να την αναζητήσει στην Πάνορμο της Τουρκίας (Μπάνβιτ), αλλά δίπλα στο σπίτι του!

Την Αττική οδό παίρνει από τον Αλιμο, όπου μένει και… τσουπ στο ΟΑΚΑ!

Ο Ιτούδης είχε υπογεγραμμένο το cv του από τον Ομπράντοβιτς, ενώ ο Βόβορας κουβαλάει τις συστατικές επιστολές τις οποίες επισύναψαν με γαλαντομία ο Πεδουλάκης, ο Πασκουάλ και ο Πιτίνο, που τον είχαν στη δούλεψη τους…

Α, για να μην το ξεχάσω: εκτός από τη δούλεψη του σε πλείστες όσες μπασκετικές επιχειρήσεις (Ρέθυμνο, ΠΑΟΚ, Περιστέρι, Παναθηναϊκός, Ούνικς Καζάν) ο Αργύρης τον είχε και στο… μυστήριο του!

Τι εννοώ; Ο Πεδουλάκης έχει βαφτίσει το ένα από τα δυο παιδιά του Βόβορα, τη Μαρία και ως γνωστόν (κάτι που ο Αργύρης ως Κρητικός γνωρίζει καλά) η συντεκνιά είναι ιερό πράγμα!

Εξίσου ιερός είναι ο σεβασμός του Βόβορα προς τον Πεδουλάκη. Λάθος λέξη έγραψα: ο Βόβορας δεν σέβεται απλώς τον Πεδουλάκη, αλλά τον θαυμάζει!

Μόνον ως ένδειξη θαυμασμού μπορώ να εκλάβω αυτό που μου είπε πριν από λίγη ώρα περιγράφοντας την επίδραση που άσκησε ο Αργύρης στον τότε άπλαστο και σε κάθε περίπτωση εύπλαστο χαρακτήρα του ο λεγάμενος…

«Προτού τον γνωρίσω και συνεργαστώ μαζί του, απλά έβλεπα μπάσκετ. Όταν βρεθήκαμε μαζί, τότε έμαθα και άρχισα να διαβάζω το μπάσκετ»

Wow, τέτοιο κομπλιμέντο, ούτε του… παπά (που τέλεσε το μυστήριο) να μην το πεις!

Πως γνωρίστηκαν και ταίριαξαν τα χνώτα τους; Τυχαία, από σύμπτωση και από καραμπόλα!

Τη σεζόν 2007-08 που ήταν η παρθενική του Ρεθύμνου στην Α1, ο Βόβορας κλήθηκε και στρατολογήθηκε από τον Κουφό για να επανδρώσει το επιτελείο του. Προϊόντος του χρόνου ο Στέργιος αποχώρησε και άφησε τον Βόβορα αμανάτι: εκεί τον βρήκε τότε ο Πεδουλάκης, που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία (με τον ΑΓΟΡ να πέφτει σε τριπλή ισοβαθμία με τον ΠΑΟΚ και τον Κολοσσό Ρόδου) και συνέβη αυτό που λέει και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην «Καζαμπλάνκα»…

Η αρχή μιας όμορφης φιλίας!

Για τον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού το μπάσκετ δεν είναι το χόμπι που έκανε επάγγελμα. Είναι, όπως το προσδιορίζει ο ίδιος, το χόμπι που έγινε η ζωή του!

Ως παίκτη δεν τον θυμάται κανείς. Δεν θυμάται καν ο ίδιος τον εαυτό του, εκεί στους Τράχωνες!

Στα 19 του με το που πέρασε στα ΤΕΦΑΑ άρχισε να ασχολείται με την προπονητική, πρώτα στο Γαλάτσι μαζί με τον Αχιλλέα Δεμέναγα και εν συνεχεία για δυο σεζόν, στη Χαλκίδα με τον Βαγγέλη Αγγέλου και τον Θανάση Γιαπλέ, τον οποίο θα έχει μαζί του και τώρα στον Παναθηναϊκό.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, αλλά αυτή η ιστορία θα μπορούσε να έχει γραφτεί πολύ διαφορετικά: το 1996 ο Βόβορας έχασε για λιγοστά μόρια την εισαγωγή του στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου και… βολεύθηκε με τη δεύτερη επιλογή του, που ήταν τα ΤΕΦΑΑ.

Εάν είχε γράψει λίγο καλύτερα στις εξετάσεις, πιθανότατα το χόμπι του δεν θα γινόταν ούτε επάγγελμα, ούτε η ζωή του ολόκληρη…

Λόγω της παρουσίας του στην ΑΓΕΧ πολλοί τον θεωρούν Χαλκιδαίο, αλλά καμία σχέση: ο πατέρας του κατάγεται από τη Λάρισα, η μητέρα του είναι γέννημα θρέμμα της Αθήνας και ο ίδιος εξ απαλών ονύχων φίλαθλος του Παναθηναϊκού!

Ο Βόβορας δεν βιαζόταν ποτέ του και τώρα που χρίσθηκε προπονητής του Παναθηναϊκού πιστεύει ότι «συνέβη στην ώρα του και ενώ έχω τις απαραίτητες εικόνες, την εμπειρία και την πιστοποίηση»!

Εκτός από τον Πεδουλάκη είχε το προνόμιο να μαθητεύσει δίπλα στον Πασκουάλ και στον Πιτίνο, πάει να πει σωστό πανεπιστήμιο με μάστερ και διδακτορικό!

«Ο Τσάβι είναι άλλο πράγμα. Πιο οργανωμένος πεθαίνεις» τονίζει και αυτή η ατάκα μου θυμίζει την άποψη του Πιτίνο για τον Χιούμπι Μπράουν, που τον είχε προϊστάμενο στους Νικς…

«Είναι πιο οργανωμένος και από το έγκλημα»!!!

Τι σημαίνει αυτό, κατά τον Βόβορα; «Ο Πασκουάλ έχει πολύ προωθημένες και τακτοποιημένες σκέψεις και ιδέες στο πώς ετοιμάζει ένα ματς και στο πώς μεταδίδει το σκεπτικό του στους παίκτες».

Οσο για τη μαθητεία του στο πλάι του Πιτίνο και την κληρονομιά την οποία ενεχείρισε στον οργανισμό, πριν από δυο μήνες που ανοίξαμε αυτή την κουβέντα μου είχε πει χαρτί και καλαμάρι τα εξής:

• Πρώτα απ’ όλα μας έμαθε τι σημαίνει οργάνωση του τεχνικού επιτελείου μιας ομάδας και πώς πρέπει να λειτουργούμε επί καθημερινής βάσεως. Κατέστησε σαφές πόσο σπουδαίο είναι να υπάρχει ένα εξειδικευμένο τμήμα scouting στα πρότυπα του NCAA και του ΝΒΑ με τη συμμετοχή και των προπονητών των ακαδημιών.

• Παράλληλα έδωσε πολύ μεγάλη έμφαση στις ατομικές προπονήσεις και στη βελτίωση των παικτών, κάτι στο οποίο εδώ στην Ευρώπη δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Εμείς εστιάζουμε περισσότερο στην τακτική και στο 5 εναντίον 5, αλλά ο Πιτίνο μας άνοιξε και άλλους παράλληλους δρόμους

• Είναι… μανούλα στην οιστρηλασία ενός εκάστου των παικτών και ολόκληρης της ομάδας. Εχει χάρισμα στο να ψυχολογεί και να ανεβάζει το φρόνημα των παικτών και να τους κάνει να νιώθουν καλύτεροι απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Αυτό το έκανε συστηματικά με στόχο να τους… τσιτώσει και ομολογώ ότι αυτή η τακτική του μου έδωσε μπόλικη τροφή για σκέψη. Εμείς ασχολούμαστε περισσότερο με την τακτική και το… πινακάκι, αλλά ο Πιτίνο πρεσβεύει ότι η προτεραιότητα είναι το πώς θα βελτιωθεί ατομικά ο κάθε παίκτης. Κατάφερνε να μπαίνει στο μυαλό του καθενός, κυρίως όταν έπρεπε να διαχειριστεί δύσκολες στιγμές και κρίσεις, ώστε να συσπειρώσει και να κρατήσει την ομάδα ενωμένη.

• Από την πρώτη προπόνηση μάλλιασε η γλώσσα του με τα deflections, επιμένοντας ότι μια καλή ομάδα πρέπει να πετυχαίνει 35 σε κάθε αγώνα, μέσω της επιθετικής άμυνας, της ασφυκτικής πίεσης, της σωστής κίνησης των χεριών και της επαγρύπνησης σε κάθε φάση

• Η ατάκα που μου εντυπώθηκε στο μυαλό δεν είναι άλλη από εκείνη με την οποία μας συστήθηκε στον αγώνα της 28^ης Δεκεμβρίου του 2018 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας: «Ολοι μας πρέπει να παίζουμε σαν να έχουμε συμβόλαιο μιας ημέρας»!

Ο διάδοχος του Πιτίνο πάλι ελπίζει ότι το δικό του συμβόλαιο δεν θα είναι της μιας ημέρας!

Η χθεσινή ημέρα πάντως ήταν πολύ ξεχωριστή, αλλά όχι και απρόσμενη, καθώς την προαγωγή του Βόβορα στην άκρη του πάγκου την είχε προαναγγείλει με εμφατικό τρόπο ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στις 22 του περασμένου Νοεμβρίου…

Τότε ο Παναθηναϊκός στο πλαίσιο της διαβολοβδομάδας και στη μεταβατική φάση από την τρίτη παρουσία του Πεδουλάκη στη δεύτερη του Πιτίνο είχε αλώσει το Κάουνας και το Μόναχο, με προπονητή τον Βόβορα, που «όπως είχε πει κιόλας ο Ρικ) θα τον έδιωχνα ένα γύριζε ηττημένος»…

Εκείνη την ημέρα λοιπόν (Παρασκευή) ο τότε ιδιοκτήτης πράσινης ΚΑΕ άνοιγε κουβέντα με τους ακόλουθους του στο Instragram, όπου μαρτύραγε κιόλας όχι μόνο τι είχε στο μυαλό του, αλλά και τι έμελλε να συμβεί χθες!

«Εάν ο Πιτίνο έλεγε “όχι”, είχα αποφασίσει να πάω με τον Βόβορα. Αυτός άλλωστε θα είναι ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού»…

Bingo!

O 43χρονος προπονητής βάζει πλέον το όνομα του (όχι με υπηρεσιακή και προσωρινή ιδιότητα, όπως συνέβη σε εννέα αγώνες έως τώρα) σε μια λίστα που μοιάζει με επιτύμβια στήλη πάνω σε μνημείο πεσόντων: μετά τον Ομπράντοβιτς, από την κατά το μάλλον ή ήττον ηλεκτρική καρέκλα του Παναθηναϊκού παρέλασαν κατά σειρά ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ξανά ο Πεδουλάκης, ο Τσάβι Πασκουάλ, ο Ρικ Πιτίνο, πάλι ο Αργύρης, πίσω ο Ρικ και δεν συμμαζεύεται!

Το ζητούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτό που είχε πει πριν από λίγο καιρό εδώ στο gazzetta.gr ο Τσάβι Πασκουάλ, θέτοντας το μάλιστα υπό μορφήν ερωτήσεως: «Φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, είσαστε έτοιμοι να τον υποδεχθείτε, να τον αποδεχθείτε και να τον στηρίξετε; Αυτό είναι το θέμα. Εάν ο κόσμος σταθεί στο πλευρό του, τότε ο Γιώργος θα ήταν μια σπουδαία λύση»!

Ουδέν αληθέστερον τούτου, άλλωστε ο Καταλανός ομιλεί μετά λόγου γνώσεως και προσωπικής εμπειρίας, υπό την έννοια ότι πέρασε από μια τέτοια φάση προϋπηρεσίας, προσομοίωσης, προσαρμογής, εκπαίδευσης και πλήρους δοκιμασίας, στο πλάι των προπονητών της Μπαρτσελόνα, μέχρι τη στιγμή που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να καθίσει στην άκρη του πάγκου, διαδεχόμενος τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς.

Η γνώμη του Πιτίνο είναι επίσης βαρύνουσα διότι είχε τον Βόβορα δίπλα του σε δυο διαφορετικές φάσεις, τον άφησε στο πόδι του όταν κωλυόταν να κοουτσάρει, πήρε από αυτόν δυο φορές τη σκυτάλη και του την παρέδωσε πάλι τώρα όχι για… σκάντζα βάρδια, αλλά for good!

«Θα έπρεπε ήδη να είναι κάπου πρώτος προπονητής» είχε πει όταν ξαναγύρισε κι αφού προηγουμένως του έστειλε μέσω βίντεο και εις επήκοον όλης της ομάδας μέσα στα αποδυτήρια, την ευλογία του ενόψει του αγώνα με την Μπάγερν στο Μόναχο. «Ο Γιώργος είναι κάτι παραπάνω από έτοιμος, έχει εξαιρετική αντίληψη του παιχνιδιού, μιλάει αγγλικά, μένει πιστός στον οργανισμό, τον σέβονται οι παίκτες και τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους βοηθούς που είχα ποτέ. Και ξέρετε, στην καριέρα μου είχα κάμποσους σπουδαίους βοηθούς»!

Το θέμα ασφαλώς είναι η στήριξη. Η στήριξη και η υποστήριξη της επιλογής., όπως το είπε πριν από λίγο καιρό και ο Ντεσόν Τόμας: «Να τον βοηθήσουν οι παίκτες, η διοίκηση και ο κόσμος, ώστε να μην γίνει, όπως συμβαίνει συνήθως, το εύκολο εξιλαστήριο θύμα εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά-και για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου- σίγουρα ο Βόβορας δεν έχει χολέρα και μένει να αποδείξει ότι δεν ανήκει κιόλας στις ευπαθείς ομάδες!