Θα πετύχει αν δεν κριθεί από την πρώτη σεζόν!

Πριν προχωρήσουμε σε μία πιο ειδικής φύσεως ανάλυση, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: ο νέος coach του «τριφυλλιού» αποτελεί επιλογή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, στον οποίο οι ικανότητές του, είχαν κάνει “κλικ” από την θητεία του ως βοηθού, τόσο του Αργύρη Πεδουλάκη, όσο και του Τσάβι Πασκουάλ. Ο Γιώργος Βόβορας, μάλιστα, θα είχε πάρει το χρίσμα για να διαδεχτεί τον Καταλανό νυν τεχνικό της Ζενίτ, αν τον Δεκέμβριο του 2018, ο «θρύλος» του κολεγιακού πρωταθλήματος, Ρικ Πιτίνο, δεν είχε αποδεχθεί την πρόταση των «πρασίνων».

Από το 2012 μέχρι σήμερα, άλλωστε, στα οκτώ χρόνια της διοικητικής ηγεσίας του μέχρι πρότινος «αφεντικού» του «τριφυλλιού», ο νέος προπονητής της ομάδας, έλλειψε μόνο δύο χρόνια (και κάτι) από την «πράσινη» οικογένεια και όχι μόνο επέδειξε μεγάλη αφοσίωση στα καθήκοντά του, αλλά ταυτόχρονα, εκτόξευσε και τις μετοχές του, κερδίζοντας «πόντους» από την συνύπαρξή του και με τους τρεις καταξιωμένους τεχνικούς με τους οποίους συνεργάστηκε.

Κοινώς, η μεγάλη κληρονομιά του βρίσκεται στις πολύ υψηλές παραστάσεις που απέκτησε δουλεύοντας για σχεδόν 6 χρόνια στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Μέσα σε καθεστώς καθημερινής πίεσης, υψηλών απαιτήσεων και κόντρα στους δυσκολότερους αντιπάλους στην Ευρώπη! Ένα πρώτο δείγμα των δυνατοτήτων του, το παρουσίασε στις 9 συνολικά φορές (ρεκόρ 7-2) που η διοίκηση της ομάδας τον εμπιστεύθηκε για την θέση του υπηρεσιακού head-coach.

Από τις 21 Οκτωβρίου του 2016, όταν σε ηλικία 39 ετών έκανε το ντεμπούτο στην Euroleague, μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου του 2019, όταν κοούτσαρε για τελευταία φορά. Κι αν το αήττητο σερί του (5/5) στην Basket League, δεν εκπλήσσει κανέναν πολύ απλά γιατί το ρόστερ των «πρασίνων» ήταν σαφώς υπέρτερο απ' όλες τις ομάδες που αντιμετώπισαν (το +32 απέναντι στην «συγκάτοικο» ΑΕΚ, πάντως, είχε κάνει έναν σχετικά εκκωφαντικό θόρυβο), νομίζω ότι θα πρέπει να κριθεί περισσότερο για την εικόνα που παρουσίασαν οι παίκτες του στα συνολικά τέσσερα ματς που κοούτσαρε στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Η πρώτη φορά που τον είδα όρθιο και μόνο του μπροστά στον πάγκο του «εξάστερου» και πραγματικά εξεπλάγην θετικά, ήταν πριν 3,5 χρόνια (σεζόν 2016-17), στο παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα. Ο Παναθηναϊκός προερχόταν από μία αγχωτική νικηφόρα πρεμιέρα στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Ζάλγκιρις του Saras (84-76 με κορυφαίο τον Παππά), αλλά τέσσερις μέρες νωρίτερα είχε διασυρθεί στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό (63-88), αποτέλεσμα που είχε στοιχίσει την επεισοδιακή αποχώρηση του “Άρτζι” από την τεχνική ηγεσία της ομάδας.

H ρωσική «αρκούδα» που στην 1η αγωνιστική, είχε βάλει 109 πόντους στην Κωνσταντινούπολη (στο +25 επί της Γαλατασαράϊ), τα βρήκε σκούρα απέναντι στην αμυντική τακτική των «πρασίνων» που την «κατέβασαν» στους 81 πόντους (2η χαμηλότερη εντός έδρας επίδοση εκείνης της σεζόν) και απειλήθηκε σοβαρά με ήττα, αφού σε όλο το 2ο μέρος και μέχρι το 36ο λεπτό, η ελληνική ομάδα ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ. Ως προσωρινός head-coach, τότε, ο Βόβορας είχε «διαβάσει» άριστα την ομάδα του Ιτούδη, είχε προετοιμάσει εξαιρετικά τους παίκτες του, ενώ η δουλειά που είχε γίνει στο κομμάτι της ψυχολογίας, έκανε "μπαμ" μέσα στο γήπεδο.

Αυτά ήταν τα πρώτα πολύ ενθαρρυντικά διαπιστευτήρια του Γιώργου Βόβορα ως πρώτου προπονητή. Εικοσιέξι μήνες αργότερα, ακολούθησε η 2η και τελευταία του ήττα του στην Euroleague, σε μία περίοδο που, όμως, η ομάδα έμοιαζε με... ακυβέρνητο καράβι, προερχόταν από 4 ήττες σε 5 αγώνες στην Ευρώπη και είχε μόλις λύσει τη συνεργασία της με τον Τσάβι Πασκουάλ. Η εντός έδρας ήττα από την Αρμάνι (83-86), παραμονές Χριστουγέννων του 2018, συνέβη λίγες ώρες αφότου επετεύχθη η συμφωνία με τον Πιτίνο και ήταν λίγο-πολύ αναπόφευκτη, υπό την έννοια ότι οι παίκτες έμοιαζαν πλήρως αποπροσανατολισμένοι...

Ακολούθησαν τα δύο κολλητά «διπλά» της χρονιάς που διεκόπη λόγω κορονοϊού σε Κάουνας (86-85) και Μόναχο (87-75). Ο νέος τεχνικός των πρωταθλητών, είχε αντικαταστήσει και πάλι τον μέντορά του (Πεδουλάκης) και οδήγησε την ομάδα σε δύο εκτός έδρας νίκες που είχαν την υπογραφή της σωστής προετοιμασίας, προλείαναν το έδαφος για την επιστροφή του Πιτίνο και ξεκίνησαν το κορυφαίο νικηφόρο σερί του Παναθηναϊκού στην περυσινή σεζόν (4/4)!

Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσε κανείς να πει ότι όσον αφορά στην προπονητική, ο Γιώργος είναι ένας coach που άρπαξε από τα μαλλιά όλες τις ευκαιρίες που του δόθηκαν γι' αυτό και έπεισε από την πρώτη στιγμή για τις ικανότητές του. Χάρη στο πάθος και την εργασιομανία του, κέρδισε πολύ γρήγορα τον σεβασμό των παικτών.

Οι εργατοώρες που ξόδεψε και το πλούσιο «χαρτοφυλάκιο» που δημιούργησε σχετικά με τις ειδικές καταστάσεις, τα plays και την φιλοσοφία της πλειοψηφίας των προπονητών, του έδιναν ένα συνεχώς αυξανόμενο δικαίωμα όχι μόνο να εκφράζει την άποψή του, αλλά πολλές φορές να επηρεάζει τους προϊσταμένους του. Το "know how", λοιπόν, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Όχι γιατί είναι ο προπονητής που γεννήθηκε έτοιμος, σαν έμφυτο ταλέντο - κακά τα ψέματα ελάχιστοι είναι αυτοί - αλλά γιατί αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι σ' αυτό και ξόδεψε μυριάδες ώρες, σε μελέτη, ενημέρωση και προετοιμασία. Γιατί είχε συνεχώς αυτιά και μάτια ανοιχτά και ρούφαγε σαν... σφουγγάρι τις εμπειρίες και τις παραστάσεις που εισέπραττε, δουλεύοντας στο πλευρό σπουδαίων και καταξιωμένων συναδέλφων του (Πιτίνο, Πασκουάλ, Μπαρτζώκας, Πεδουλάκης, Αγγέλου).

Γιατί έκανε βήματα και όχι άλματα, κατέκτησε στον σωστό χρόνο την γνώση και τώρα του μένει να «περπατήσει» στις δικές του εμπειρίες έχοντας πλέον την μεγάλη ευθύνη. Όπως είπε πριν από λίγο καιρό ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο Βόβορας πρέπει να αντιμετωπιστεί με υπομονή και στήριξη και το δείγμα γραφής του να κριθεί σε ενάμιση χρόνο από τώρα. Δηλαδή τον Δεκέμβριο του 2021! Θα αντέξει ο κόσμος του Παναθηναϊκού τα ενδεχόμενα μέτρια αποτελέσματα (σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν), καθώς πλέον το budget θα είναι πολύ μικρότερο;

Θα μπορέσει η διοίκηση της ομάδας να μεταλαμπαδεύσει στους φιλάθλους ένα διαφορετικό αφήγημα; Τέτοιο, ώστε να κοιτάξουν το δάσος και την συνολική δημιουργία και όχι το δέντρο και το πρόσκαιρο αποτέλεσμα... Οι απαντήσεις θα φανούν εν ευθέτω χρόνω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νέος coach έχει όλα τα εχέγγυα για την δουλειά...

Υγ.1: Ο Μάνος Παπαδόπουλος είμαι σίγουρος ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να στηρίξει την επιλογή του και να αποκρούσει την πίεση για το αποτέλεσμα. Οι μόνες μου αμφιβολίες έχουν να κάνει με το ότι μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες στον Παναθηναϊκό, ως νέος επικεφαλής της ΚΑΕ, θα βιώσει κι αυτός μία πρωτόγνωρη κατάσταση διοίκησης (χωρίς μεγαλομέτοχο με ισχυρή οικονομική επιφάνεια) στην οποία δεν ήταν συνηθισμένος και μοιραία θα κληθεί να λύσει προβλήματα με τα οποία δεν είχε ασχοληθεί έως τώρα...

Υγ.2: Μια και η κουβέντα πήγε και στον Αργύρη Πεδουλάκη, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να του ζητήσω μία δημόσια συγνώμη για ένα δημοσίευμά μου πριν από αρκετούς μήνες (εμμέσως και από τον Νίκο Παπανικολόπουλο), στο οποίο έσπευσα να συνδέσω το διαζύγιο Περιστερίου-Ζούρου με την επιστροφή του έμπειρου τεχνικού στον πάγκο της ομάδας των δυτικών προαστίων, μέχρι το τέλος της σεζόν. Ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν έγινε με κακή πρόθεση (όταν κάνεις ρεπορτάζ, άλλωστε, υπάρχει και το ποσοστό λάθους εκτίμησης, πρόβλεψης, ενημέρωσης αλλά και της αλλαγής των δεδομένων), επειδή, όμως πρόκειται για θέμα ηθικής τάξεως, mea culpa coach!