Νέντοβιτς: Ένα ρίσκο που έπρεπε να πάρει ο Παναθηναϊκός

Μόλις βγήκε το όνομα του Νεμάνια Νέντοβιτς στην επιφάνεια για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αμέσως άρχισε και η σπέκουλα για τους τραυματισμούς του. Ξέρετε πόσα χρήματα έπαιρνε ο Σέρβος γκαρντ στην Αρμάνι Μιλάνο; Περισσότερα από ένα εκατομμύρια ευρώ. Ξέρετε με πόσα συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό; Με τα μισά και λιγότερα χρήματα απ' όσα έπαιρνε.

Και το ρητορικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Υπήρχε περίπτωση να πήγαινε στον Παναθηναϊκό με αυτό το συμβόλαιο εάν και εφόσον ήταν απολύτως υγιής; Φυσικά και όχι. Όσο τεράστιο και αν είναι το «brand name» του Παναθηναϊκού, όσο «μαγαζί γωνία» και αν είναι η ομάδα, το χρώμα του χρήματος είναι εκείνο που παίζει τον πρώτο και τον μεγαλύτερο ρόλο. Τουλάχιστον σε όλους τους παίκτες που δεν έχουν κάτι να αποδείξουν κάτι και γνωρίζουν την χρηματιστηριακή τους αξία στο Ευρωπαϊκ'ο (και όχι μόνο) μπάσκετ.

Αυτή τη στιγμή, γι' αυτόν τον Παναθηναϊκό και με τα συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα, ο Νέντοβιτς αποτελεί πολυτέλεια για τους «πράσινους». Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει σε κάποιους. Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Σίγουρα η επιλογή του αποτελεί ρίσκο λόγω των τραυματισμών που έχει «βγάλει» (κυρίως την τελευταία διετία στην Αρμάνι) αλλά από την άλλη πλευρά πρόκειται για έναν παίκτη από το πάνω ράφι, άκρως ποιοτικό, με παραστάσεις και με ηγετικά χαρακτηριστικά. Αμφιβάλει κανείς ότι -πάντα με την προϋπόθεση να μην είχε αυτό το ιατρικό παρελθόν- δεν θα μπορούσε να σταθεί και στις ομάδες του Παναθηναϊκού που είχαν υψηλές βλέψεις στην EuroLeague πριν από το πρώτο τζάμπολ της σεζόν;

Ο Νέντοβιτς εκτός του ότι βρίσκεται σε εξαιρετική μπασκετική ηλικία, ανήκει στην κατηγορία των παικτών που «έχουν να αποδείξουν κάτι». Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η περίπτωσή του θυμίζει λίγο από... Ούκιτς και Ματσιούλις το καλοκαίρι του 2012. Και τότε ο (αποδεκατισμένος) Παναθηναϊκός έψαχνε ποιοτικούς παίκτες που είχαν πράγματα να αποδείξουν και οι οποίοι αναζητούσαν αυτήν την ευκαιρία! Θυμάστε τι επακολούθησε; Αμφότεροι αποδείχθηκαν «κλειδιά» στην μετέπειτα πορεία της ομάδας, η οποία τη σεζόν 2012-13, τότε που όλοι την είχαν ξεγραμμένη, έφτασε... μια ανάσα από το Final 4 της EuroLeague.

Δεν λέω ότι θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία, αλλά στέκομαι στο σκεπτικό με το οποίο έγινε η επιλογή του Νέντοβιτς. Όταν υπάρχει ο συγκεκριμένος παίκτης διαθέσιμος και θέλει να αγωνιστεί στην ομάδα (γιατί πραγματικά το ήθελε και μάλιστα πολύ) απλά... τον παίρνεις. Τη δεδομένη στιγμή είναι παίκτης «value for money» για τον Παναθηναϊκό, χωρίς ωστόσο να μην υπάρχει ο αστερίσκος του ρίσκου λόγω των τραυματισμών.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει πολλά περιθώρια για λανθασμένες ή επιπόλαιες επιλογές. Οι ξένοι παίκτες που θα βρεθούν στο ρόστερ θα πρέπει να «βγουν» στο 80% για λογαριασμό του Γιώργου Βόβορα και ο λόγος είναι απλός. Στη συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολο λόγω των οικονομικών συνθηκών να γίνουν προσθαφαιρέσεις και διορθωτικές κινήσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν. Και εκτός των άλλων, ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός θα μάθει να λειτουργεί ως ομάδα από τη πρώτη μέρα της προετοιμασίας μέχρι και τα επίσημα ματς, ενώ θα βασίζεται μόνο στο «εμείς» και καθόλου στο «εγώ».

Έτσι έγινε και η επιλογή του Νέντοβιτς στον οποίο θεωρώ δεδομένο ότι θα υπάρξει ειδική διαχείριση. Αν και εφόσον ο Σέρβος καταφέρει να αγωνιστεί στο 75%-80% των αγώνων σε φουλ ρυθμούς, τότε το ρίσκο του Βόβορα και της διοίκησης του Παναθηναϊκού θα έχει βγει και μάλιστα με το παραπάνω. Από εκεί και πέρα είναι... άλλη ιστορία τα όσα θα παρουσιάσει ο παίκτης μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Αν και το ταλέντο και οι ικανότητές του, θεωρώ ότι είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να βοηθήσει εξίσου και στις δύο θέσεις των γκαρντ. Σίγουρα η θέση του είναι το «δύο» όπου μαζί με τον Μάρκους Φόστερ θα συνθέσει το δίδυμο των shooting guards στον Παναθηναϊκό. Δεν φοβάται να πάρει τη μπάλα στα χέρια του όταν «καίει» ενώ μπορεί να συνδυάσει εξίσου καλά το σκοράρισμα και τη δημιουργία. Αν και προτιμά περισσότερο να έχει εκείνος επαφή με το καλάθι από το να πασάρει. Όμως όταν και εφόσον χρειαστεί θα το κάνει και μάλιστα θα το κάνει και αποτελεσματικά. Γι' αυτόν μην αποκλείεται και την περίπτωση να τον δούμε αρκετές φορές και στον «άσο» σε κάποια σημεία του αγώνα και να βρεθεί ταυτόχρονα στην πεντάδα μαζί με τον Φόστερ.

Από εκεί και πέρα στηρίζεται αρκετά και στην έκρηξή του στο πρώτο βήμα (τυχαίο που το ESPN τον είχε χαρακτηρίσει “Ευρωπαίο Ντέρικ Ρόουζ”;), δημιουργώντας καταστάσεις για drive και καλάθι στο «ένας εναντίον ενός». Θα τρέξει από τους πρώτους στο ανοικτό γήπεδο, ενώ θα πάρει και σουτ κάτω από δύσκολες συνθήκες. Η άμυνα δεν είναι το δυνατό του σημείο, αλλά μέσα από την ομαδική λειτουργία και τα σωματικά του προσόντα, μπορεί να μαρκάρει εξίσου στις δύο θέσεις των γκαρντ. Προσπαθεί να παίξει άμυνα πάνω στη μπάλα και να «διαβάσει» τις αντίπαλες επιθέσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι και το πρώτου μέλημα.

Εν κατακλείδι: Από τη στιγμή που ο Νέντοβιτς ήταν ελεύθερος, διαθέσιμος και θετικός στο να γίνει κάτοικος ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να ρισκάρει. Και ορθώς, ρίσκαρε!