Το σοκ του Σπανούλη και το σωστό μπάσκετ στο Ιβανώφειο

• Κάθε μέρα πιο κοντά σε αυτό που θέλει

Αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω εκ των προτέρων συγγνώμη στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του. Θεωρώ δείγμα ασέβειας μία ομάδα ανθρώπων να παλεύει καθημερινά για πολλές ώρες με σκοπό το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να μην αποτελεί προτεραιότητα στην σκέψη μου.

Αυτό όμως που συνέβη χθες βράδυ ήταν κάτι που υποσκέλισε τη νίκη επί του Ηρακλή.

Η επίσκεψη στο σπίτι του Βασίλη Σπανούλη θα μείνει για καιρό στο μυαλό μας. Και στο σπίτι του Ομπράντοβιτς έχουν πάει Παναθηναϊκοί και στου Διαμαντίδη. Δεν ήταν πρωτόγνωρο.

Το πρωτόγνωρο τη υπόθεσης ήταν η αφορμή και το γεγονός πως δεν υπήρχε... αφορμή. Ο οπαδικός αυθορμητισμός είναι πράγμα σπάνιο στην εποχή μας.

Χωρίς κανέναν λόγο, χάρη σε μία απλή συζήτηση γύρω από την κηδεία του Ντούντα και την φωτογραφία των Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου με τον Βασίλη Σπανούλη έπεσε η ιδέα περίπου μια ώρα πριν τη σέντρα του ποδοσφαιρικού ματς με τον Απόλλωνα.

«Δεν τον έχουμε ευχαριστήσει», «σταμάτησε και λείπαμε», «δεν τον έχουμε ευχαριστήσει» και κάπως έτσι προέκυψε το «πάμε σπίτι του».

Για να καταλάβετε το χρονικό διάγραμμα της έκπληξης το πανό «Για πάντα αρχηγός» με την υπογραφή της Θύρας 7 δημιουργήθηκε στο ημίχρονο του ματς με τον Απόλλωνα!

Παρεμπιπτόντως το πανό έμεινε και θα μείνει στο σπίτι του Σπανούλη.

Καθισμένος στο σαλόνι του σπιτιού του άκουσε ξαφνικά ιαχές «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός». Αναρωτήθηκε με την Ολυμπία τι γινόταν και βγήκε έξω να δει. Δεν το πίστευε, δεν το περίμενε.

Συγκινήθηκε, τραβούσε τα μαλλιά που δεν έχει, τα μάτια του κοκκίνισαν, σοκαρίστηκε θα έλεγα. Μέχρι αργά το βράδυ δεν μπορούσε να πιστέψει αυτή την ένδειξη αγάπης και ευγνωμοσύνης και κυρίως το γεγονός πώς όλα έγιναν αυθόρμητα, χωρίς ίχνος αφορμής.

Κάθε μέρα πιο κοντά σε αυτό που θέλει

Πάμε και στα αγωνιστικά τώρα. Ο Ολυμπιακός πέρασε εύκολα από το Ιβανώφειο παίζοντας στο μεγαλύτερο διάστημα αρκετά καλό μπάσκετ.

Θα είναι λάθος να βγάλουμε συμπέρασμα για το πόσο καλός είναι αφού η διαφορά δυναμικότητας ήταν τεράστια. Αλλά τι να κάνουμε, με αυτή την ομάδα έπαιζαν.

Σίγουρα όμως μπορώ με ασφάλεια να αναφέρω πως κάθε μέρα που περνάει δείχνει να αφομοιώνει όλο και περισσότερο την αγωνιστική φιλοσοφία του προπονητή του. Πράγμα σαφώς πιο εύκολο λόγω της παρουσίας ενός βασικού κορμού 8 παικτών μετά από χρόνια.

Πρώτον, το βλέπεις στην σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον αντίπαλο. Πιστέψτε με εύκολα ένας παίκτης σε ματς 20 πόντων μπορεί να κάνει 1-2 πράγματα εκτός πλάνου. Μου αρέσει αυτή η αγωνιστική προσήλωση.

Δεύτερον, η ομάδα ακουμπάει με μεγάλη συχνότητα την μπάλα στο low post προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τον Φαλ ή τη δύναμη του Ουόκαπ, ή τις ικανότητες του Πρίντεζη. Όσο το επέτρεπαν οι περιστάσεις διότι ο Ηρακλής έπαιξε άμυνα ζώνης αρκετή ώρα.

Τρίτον, στόχος της ομάδας είναι να ανεβάσει ξεκάθαρα των αριθμό κατοχών στα 40 λεπτά. Αυτό πρέπει να γίνει βίωμα και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να το κυνηγούν σε κάθε ματς όση μεγάλη διαφορά κι αν τους χωρίζει από τον αντίπαλό τους.

Τέταρτον, μου άρεσε η αυτοπεποίθηση με την οποία σούταραν. Κάποιος θα δει 34 δίποντα και 38 τρίποντα. Και λίγα ήταν θα πω εγώ. Στο 85% των ελληνικών αγώνων ο αντίπαλος θα ρισκάρει αφήνοντας το τρίποντο στους Πειραιώτες. Όταν παίζουν δύο ομάδες με σημαντικές διαφορές η χειρότερη ποιοτικά οφείλει να ρισκάρει, να θυσιάσει κάτι και συνήθως προσφέρει το τρίποντο.

Καλά έκαναν και τα πήραν λοιπόν.

Σίγουρα υπήρχαν πολλά περισσότερα από τέσσερα θετικά στοιχεία που έγραψα.

Το διάστημα στην δεύτερη περίοδο που «κόλλησε» η επίθεση έχει λογική και δεν εμπνέει ανησυχία. Αφενός Σεπτέμβριο μήνα θα ήταν αδύνατον να λειτουργούν όλα ρολόι 40 λεπτά και αφετέρου ο Μπαρτζώκας δεν έχει δουλέψει πράγματα απέναντι σε άμυνα ζώνης. Στο τοπ επίπεδο σπάνια αντίπαλος θα παίξει ζώνη πέραν ορισμένων λίγων κατοχών οπότε καλά κάνει και δεν αναλώνει σημαντικό χρόνο δουλεύοντας σε αυτό το κομμάτι.

Ένα πράγμα με ανησύχησε από το ματς. Το γεγονός ότι ο ΜακΚίσικ έφυγε μόνος του στον αιφνιδιασμό και δεν κάρφωσε, ό,τι πήρε δύο φορές τον αγαπημένο του δεξιό διάδρομο και κόπηκε. Φαίνεται λίγο βαρύς, αλλά είμαι σίγουρος πως θα επιστρέψουν οι.. πτήσεις του.

ΥΓ: Ο Ηρακλής δεν με απογοήτευσε στο παρκέ. Ο Ηρακλής με απογοητεύει με όσα μαθαίνω πως κάνει η διοίκησή του. Ομάδα με κόσμο, με έδρα τρομερή, ομάδα που την έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ. Αξίζει μεγαλύτερο σεβασμό από μερικούς ανθρώπους της διοίκησής της.

ΥΓ2: Μία διοργάνωση κάνει «πλάτες» σε συγκεκριμένη ομάδα εδώ και δύο χρόνια. Στο τέλος θα εκτεθεί κι η ίδια γιατί η ομάδα είναι ήδη εκτεθειμένη εδώ και μήνες.

Φωτογραφία: Instagram/olympiachop