Παναθηναϊκός: Η προσωπικότητα και τα... απλά πράγματα θα (του) δώσουν το Κύπελλο

Αυτό που μένει είναι η ουσία. Και η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας διεκδικώντας το 21o τρόπαιο της ιστορίας του. Μια πρόκριση που θα μπορούσε να πάρει χωρίς το παραμικρό άγχος. Γιατί κακά τα ψέματα. Οι «πράσινοι» όχι μόνο αγχώθηκαν στην πρώτη περιόδο του ημιτελικού με τον Προμηθέα αλλά δεν ήθελε και πολύ να... τρέχουν και να μην φτάνουν στο τέλος.

Ας όψεται η προσωπικότητα του Νέντοβιτς. Λένε ότι οι μεγάλοι παίκτες είναι για τα μεγάλα ματς και αν μη τι άλλο ο Σέρβος γκαρντ έχει (απο)δείξει ότι αρέσκεται στα δύσκολα. Τώρα θα μου πείτε «δύσκολο το παιχνίδι με τον Προμηθέα από τη στιγμή που έπαιζε χωρίς δύο βασικούς παίκτες και ενώ υπάρχει η -έτσι και αλλιώς- διαφορά ποιότητας και βάθους στο ρόστερ;» Κι όμως. Οι συνθήκες ενός αγώνα μπορεί να καθορίσουν και τον βαθμό δυσκολίας μίας αναμέτρησης.

Και, προς τιμήν τους, οι Πατρινοί μπήκαν στο ματς διαβασμένοι, συγκεντρωμένοι και έβαλαν δύσκολα στον Παναθηναϊκό. Ε, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να γυρίσει μια ομάδα από το -14 σε ένα νοκ άουτ ματς όπου -θεωρητικά πάντα- ο πιο αδύνατος έχει τη μία και μοναδική ευκαιρία να πάρει μια πρόκριση (ή ένα τρόπαιο). Ήταν το διάστημα όπου οι «πράσινοι» τα έκαναν όλα... λάθος! Και όταν το «βιάζομαι» υπερέχει, τότε το άγχος και η πίεση μεγαλώνουν επικίνδυνα. Παράδειγμα: Ο Ντάριλ Μέικον ήταν εκτός τόπου και χρόνου στο πρώτο μισό του ματς. Και δεν στέκομαι στην χαμηλή του παραγωγικότητα αλλά στις... μη επιλογές όσον αφορά τη δημιουργία.

Αν μέτρησα καλά ο Παπαγιάννης μπορεί να έπαιξε και τέσσερις φορές το pick n roll με τον Αμερικανό γκαρντ, αλλά δεν πήρε... ποτέ τη μπάλα στα χέρια του. Προτίμησε να τελειώνει εκείνος τις φάσεις, η μπάλα να βρίσκει σίδερο και ο Προμηθέας να παίρνει τα ριμπάουντ και να βρίσκει εύκολους πόντους στο τρανζίσιον. Κάπως έτσι «χτίστηκε» η διαφορά στο σκορ και ο Παναθηναϊκός έφτασε στο σημείο να «κυνηγάει» για ενάμιση, περίπου, δεκάλεπτο. Πάμε τώρα και στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Δεν ξέρω αν έπαιξαν ρόλο οι συμβουλές του Διαμαντίδη στον Μέικον, αλλά ο Αμερικανός ήταν... άλλος παίκτης. Γιατί; Επειδή έκανε τα απλά και τα έκανε σωστά! Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τον Παπαγιάννη (κάτι που πρέπει να γίνεται συστηματικά απ' όλα τα γκαρντ του Παναθηναϊκού) και από τη στιγμή που πήρε ψυχολογία με τρεις ασίστ «πάρε-βάλε» στον Έλληνα σέντερ αυτομάτως είχε και το «καθαρό» μυαλό για να πάρει και τα σωστά σουτ στο παιχνίδι. Και κάπως έτσι όχι μόνο ο Παναθηναϊκός έλεγξε το ματς, αλλά κατάφερε να φτάσει και σε μια άνετη -σχετικά- επικράτηση. Στην... τελική ας τον πιάσει ο 3D τον Μέικον πριν από το τελικό και να τον... ντοπάρει ψυχολογικά και αγωνιστικά ώστε να μην χαθεί κανένα δεκάλεπτο.

Από εκεί και πέρα και για να φτάσει το ματς σε αυτό το σημείο, έπρεπε να «μιλήσουν» η προσωπικότητα του Νέντοβιτς και το πληθωρικό παιχνίδι του Έβανς. Και η προσωπικότητα του Σέρβου φάνηκε από ένα και μόνο στοιχείο. Είχε 0/5 σουτ αλλά παρόλα αυτά, ήθελε να το πάρει πάνω του. Και το έκανε. Άλλωστε είναι ο πρώτος που θέλει να σηκώσει τον Παναθηναϊκό στις πλάτες του και να ηγηθεί στην κατάκτηση ενός τροπαίου. Πολλώ δε μάλλον στην παρούσα φάση που ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι στα «πιτς» και ο Νέντοβιτς χρειάζεται ακόμη περισσότερο.

Βέβαια, καλός-χρυσός ο Σέρβος, αλλά ένας παίκτης δεν μπορεί ποτέ να φέρει από μόνος του νίκες και τρόπαια. Αν δεν υπήρχε ο Τζέρεμι Έβανς να πραγματοποιήσει μια τόσο «γεμάτη» εμφάνιση, το παιχνίδι ίσως και να ήταν ανταγωνιστικό έως το τέλος. Ο Αμερικανός όχι μόνο έχει αντιληφθεί καλά τον ρόλο του, αλλά έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Τόσο αμυντικά όπου βγάζει τρομερη ενέργεια, όσο και στην επίθεση όπου δίνει πολλές και σημαντικές λύσεις.

Όμως όταν μιλάμε για τελικό, δεν χρειάζεται ούτε ένας ούτε δύο, αλλά 12 παίκτες! Και στον Παναθηναϊκό που έχουν ρίξει όλο το βάρος σε ένα ματς, οφείλουν να βγουν όλοι όσοι παίξουν μπροστά και να ανταποκριθούν στον ρόλο και στα καθήκοντά τους εάν και εφόσον θέλουν να επιστρέψουν στην Αθήνα με το τρόπαιο στις αποσκευές τους. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πεταχθεί στα σκουπίδια κάποιο δεκάλεπτο. Σ' έναν τελικό δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Γιατί τα λάθη... τιμωρούνται.

ΥΓ: Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, στο πρώτο ημίχρονο η διαιτησία θα μπορούσε να ήταν καλύτερη καθώς έδειξε ανοχή στο δυνατό παιχνίδι του Προμηθέα.

ΥΓ2: Άρτια η διοργάνωση του Final 4. Τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας και οι αυστηροί έλεγχοι έβαλαν τεράστιο απαγορευτικό σε οτιδήποτε μπορούσε να συμβεί εντός και εκτός του γηπέδου. Το κλίμα στα «Δύο Αοράκια» ήταν εορταστικό χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Αν μη τι άλλο είναι ένας ελπιδοφόρος προπομπός για το Final 8 της επόμενης χρονιάς.

ΥΓ3: Εκτός του Έβανς, ειδικά αναφορά και στον Οκάρο Ουάιτ, ο οποιος στον ημιτελικό μπορεί να μην έκανε το «κάτι παραπάνω» αλλά στην πρώτη περίοδο ήταν ο μοναδικός «πράσινος» που προσπαθούσε να κρατήσει τον ομάδα του μέσα στο ματς.

ΥΓ4: Δεν θυμάμαι να έχω δει παίκτη επιπέδου του Γιόβιτς να έχει δύο airball σε τρίποντο στο ίδιο ματς. Ο Παναθηναϊκός νίκησε με ανατροπή έχοντας τον Σέρβο γκαρντ σε κακή μέρα. Όσο και αν ακουστεί... οξύμωρο, ήταν καλό για τους «πράσινους». Δύσκολο να κάνει δύο άσχημα ματς σερί ο Σέρβος. Και ειδικά στο παιχνίδι όπου θα κριθεί ο πρώτος τίτλος της χρονιάς.