Το πιο «δύσκολο» και το πιο «εύκολο» αιώνιο ντέρμπι

• Κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της καθολικής υπεροχής του Ολυμπιακού

Μπαίνω απευθείας στο ψητό χωρίς προλόγους και εισαγωγές. Ο Παναθηναϊκός του πρώτου μέρους, απέναντι σε μία ομάδα με αρχές την άμυνα και ικανότητα στο ριμπάουντ, με εντυπωσίασε! Μπήκε στο παρκέ με τρομερή διάθεση και ενέργεια, ήταν συγκεντρωμένος και σοβαρός και τελειώνοντας το πρώτο δεκάλεπτο αλάνθαστος και με παθητικό 10 πόντων, έδειξε πολύ σωστά προετοιμασμένος για να διώξει μακριά την οποιαδήποτε δυσκολία του δημιουργούσε ο Κολοσσός.

Η εναλλαγή του Γκουντάιτις (13π. & 3ρ. με 7/9 σουτ) με τον Παπαγιάννη (16π. & 7ρ. με 8/11 διπ.) στο “5”, όχι μόνο δεν αφαίρεσε από το παιχνίδι των «πρασίνων», αλλά προσέδωσε πράγματα σε άμυνα κι επίθεση και η κυριαρχία του «τριφυλλιού» στα ριμπάουντ και κατ’ επέκταση το +25 του 15ου λεπτού, μαζί με τους συνολικά 52 πόντους του ημιχρόνου, ίσως να μας έδωσαν το πιο ποιοτικό και πειστικό 20λεπτο της ομάδας του Ράντονιτς στο 2023.

Μοιραία στην διάρκεια της 3ης περιόδου και παρά την επιθετική βελτίωση των Ροδιτών και την φυσιολογική χαλάρωση του Παναθηναϊκού, το μυαλό μου ταξίδευε σε έναν «αιώνιο» ημιτελικό, στον οποίο και οι δύο μονομάχοι θα προέρχονταν από πεντακάθερες νίκες και επιβλητικές προκρίσεις. Κακά τα ψέματα, η ψυχολογική και η πνευματική προετοιμασία ενός τέτοιου αγώνα χωρίς επόμενη μέρα, είναι διαφορετική όταν η ομάδα παίζει καλά και κερδίζει εύκολα (+31 ο Ολυμπιακός) σε σχέση με τις περιπτώσεις που ο νικητής παρ’ ολίγον να βγάλει τα μάτια του.

Αυτό, μέσες-άκρες, συνέβη στην 4η περίόδο του 4ου προημιτελικού, με τον Παναθηναϊκό να κατεβάζει ταχύτητα και να επιτρέπει στον Κολοσσό να τρέξει ένα σερί 8-24, να μειώσει στους 6 πόντους (με 2’35” για το τέλος) και να δώσει δικαίωμα στους παίκτες του Ηλία Παπαθεοδώρου να πιστέψουν και να κυνηγήσουν την ανατροπή.

Κοινώς, το γεγονός ότι ο εξαιρετικός «εξάστερος» του πρώτου μέρους χρειάστηκε ένα ηρωικό καλάθι του Πάρις Λι (15π. & 6ασ.) για να καθαρίσει την πρόκριση (87-80), δείχνει ότι η ομάδα είναι ευάλωτη και – απολύτως φυσιολογικά – είναι δύσκολο να παραμείνει ανεπηρέαστη με όλα όσα συμβαίνουν γύρω-γύρω (η φημολογία και τα δημοσιεύματα για τον Τζιανμάρκο Ποτζέκο) αλλά και εντός του οργανισμού (η υπόθεση Άντριους και τα παρεπόμενά της).

Με αυτά και με εκείνα, πάντως, ο Παναθηναϊκός «σφράγισε» το εισιτήριό του για τον αυριανό (18/02, 19.15) δεύτερο ημιτελικό και έχει μπροστά του το πρώτο εφετινό «αιώνιο» ντέρμπι, στο οποίο η πλειοψηφία του φίλαθλου κόσμου (ίσως και των δικών του οπαδών) δεν του δίνει πολλές πιθανότητες νίκης.

Απ’ αυτή και μόνο την άποψη και παρ’ ότι κανένας παίκτης της ομάδας δεν θέλει «να πετάξει στα σκουπίδια» την ευκαιρία να διεκδικήσει έναν τίτλο, ούτε να ηττηθεί για 11η σερί φορά από τον Ολυμπιακό, το γεγονός ότι οι «πράσινοι» θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο χωρίς το βαρύ «πρέπει», ίσως να τους απελευθερώσει ψυχολογικά και πνευματικά και να κάνει λιγότερο «δύσκολη» την δουλειά τους.

Από την άλλη ο Ολυμπιακός θεωρείται από το σύνολο της πιάτσας ως το απόλυτο φαβορί, επομένως θα μπει στο γήπεδο με ένα ελαφρώς μεγαλύτερο ψυχολογικό βάρος. Από την άποψη ότι μία ενδεχόμενη απώλεια του Κυπέλλου, με «υπαίτιο» έναν υποδεέστερο και προβληματικό Παναθηναϊκό, θα αποτελέσει αποτυχία.

Χωρίς να παραγνωρίζει και να υποτιμά κανείς ότι οι «ερυθρόλευκοι» μετρούν 15 μήνες αήττητοι επί του Παναθηναϊκού, τον οποίο έχουν καρδίσει με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους στο παραπάνω διάστημα.

Κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της καθολικής υπεροχής του Ολυμπιακού

Στον πρώτο ημιτελικό, ο Ολυμπιακός έκανε επίδειξη της απόλυτης συγκέντρωσης που τον χαρακτηρίζει και δεν επέτρεψε σε κανένα σημείο του αγώνα στον Άρη να «πιστέψει» ότι μπορεί να δυσκολέψει το φαβορί για την πρόκριση.

Ο «αυτοκράτωρ» μπήκε στο ματς με μεγάλη διάθεση και από τις πρώτες κατοχές ήταν εμφανές ότι ήταν διατεθειμένος να ξοδέψει πολύ ενέργεια στην άμυνα και να βάλει τα χέρια του στην φωτιά, για να κλονίσει την επιθετική λειτουργία των «ερυθρολεύκων».

Αντ’ αυτού, όμως, οι Πειραιώτες «έκρυψαν» το καλάθι τους και με συνεχή double-team, κλεψίματα και αλλοιώσεις της μπάλας, να «τρέξουν» ένα σερί 20-0 και να ουσιαστικά να «καθαρίσουν» από πολύ νωρίς (24-4 στο 10’10”)!

Παρά την καθολική υπεροχή, ο Μπαρτζώκας «στράβωνε» σε όλη την διάρκεια του αγώνα με την οποιαδήποτε αμυντική ολιγωρία που επέτρεπε στους Θεσσαλονικείς να κατεβάσουν έστω λίγο την διαφορά, οπότε στο 31-20 (16’15”) αλλά και στην «αχρείαστη» (όχι σαν απόφαση) τεχνική ποινή του Λαρεντζάκη (μετά από εύστοχο τρίποντο), αντιλαμβάνεστε ότι το βλέμμα αλλά και η γλώσσα σώματος του 57χρονου τεχνικού δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο για χαλάρωση.

Κάπως έτσι, με τον Μπλακ (14π., 7ρ. & 2ασ. με 6/7 διπ.) να δικαιώνει απόλυτα την επιλογή του στην 12άδα αντί του Μπολομπόι (δεν ξέρω κατά πόσο η απόδοσή του έβαλε σε σκέψεις τον προπονητή του ενόψει του ημιτελικού) και μαζί με τους Φαλ (9π., 5ρ. & 4ασ.) και Βεζένκοβ (15π. & 8ρ.), να εξασφαλίζει την απόλυτη κυριαρχία στα ριμπάουντ (40-25), ο Καστρίτης έχανε σταδιακά τα όπλα που είχε στην διάθεσή του για να «πολεμήσει».

Το άσχημο απόγευμα της περιφερειακής τετράδας (Νότε, Μήτρου-Λονγκ, Χάγκινς και Τολιόπουλος είχαν όλοι μαζί 27 πόντους με 11/39 σουτ), που συνήθως καθορίζει την επίθεση των «κιτρινόμαυρων» ήταν το κερασάκι στην τούρτα ενός ματς, που τελείωσε πριν καν αρχίσει για τον Άρη.

Οι πρωταθλητές ολοκλήρωσαν την 3η περίοδο με πατημένο το γκάζι (σερί 14-2) πηγαίνοντας την διαφορά στο +25, ενώ το τρίποντο του Τζορτζ Πάπας λίγο πριν τη λήξη την πήγε πάνω από τους 30 για το τελικό 82-51.

Πέραν του αποτελέσματος που έφερε τον Ολυμπιακό στο εντυπωσιακό 46/46 των τελευταίων 15 μηνών στις εγχώριες διοργανώσεις και φυσικά στον 2ο ημιτελικό της διοργάνωσης, ο Μπαρτζώκας κρατάει το παθητικό των 51 πόντων σε ένα ματς που είχε κριθεί από το 1ο μέρος και το οποίο αποτελεί καλύτερη εφετινή αμυντική επίδοση της ομάδας του και συνάμα χειρότερη επιθετική της αντιπάλου.

Καθώς επίσης και την ομαλή επαναφορά του Σλούκα, που μετά από 3 εβδομάδες, πήρε για πρώτη φορά χρόνο συμμετοχής (3π., 4ρ. & 3ασ. σε 13’) πέτυχε ίσως το πιο δύσκολο και εντυπωσιακό καλάθι του αγώνα κι άρχισε να ανεβάζει ρυθμούς.